ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 7 บททดสอบบำเพ็ญเพียร (7)
แผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์มีพื้นที่กว้างขวาง นอกจากสี่อาณาจักรโลกมนุษย์ที่สร้างดุลทั้งสามเส้าแล้ว พื้นที่อื่นๆ เป็นขอบเขตอำนาจของผู้บำเพ็ญเซียน
บนชายฝั่งของทะเลตะวันตก นอกจากหุบเขาสมุนไพรก็เป็นภูเขาหมื่นปีศาจ บริเวณรอบๆ ก็ย่อมมีบางส่วนที่ไม่เข้าร่วมสำนักพรรค โดยทั่วไปแล้วล้วนเป็นเหล่านิกายเล็กๆ ที่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรรวมตัวกัน
ส่วนนิกายใหญ่ที่แท้จริงทั้งหมดนั้นรวมตัวกันในแดนเซียนคุนหลุน ที่ซึ่งผู้บำเพ็ญเซียนของแผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์ทั้งหมดมารวมตัวกัน และยังเป็นศูนย์กลางของแผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์ทั้งหมดอีกด้วย
ทางตอนเหนือของแผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์ ที่นั่นมีอาณาเขตผียมโลกที่เหล่าเผ่าภูตผีรวมตัวกัน ปราณภูตผีที่น่าสยดสยอง วิญญาณสีขาวลอยไปมาในตอนกลางคืน ทางใต้สุดของแผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์คือทะเลแดงที่อันตราย ทะเลที่นั่นไม่มีจุดสิ้นสุด สัตว์อสูรใต้ท้องทะเลครองพิภพ เป็นเขตต้องห้ามสำหรับผู้บำเพ็ญเซียน และทางตะวันออกของแผ่นดินใหญ่ชางเย่ว์เป็นสถานที่ทดลองฝีมือที่ดีที่สุดสำหรับลูกศิษย์ส่วนใหญ่ของสำนักพรรค ดินแดนรกร้างอาทิตย์อัสดง มีที่ชุมนุมสำหรับผู้ฝึกตนที่ชั่วร้าย และสนามรบที่เต็มไปด้วยการสังหารและการปล้นสะดม…
หลายวันมานี้ซูหว่านที่อยู่ในหุบเขาสมุนไพรว่างและไม่มีสิ่งใดให้ทำ นอกจากศึกษาค้นคว้าการกระจายอำนาจทั่วทั้งทวีปแล้ว ก็กำลังศึกษาค้นคว้าวัตถุดิบสมุนไพรเหล่านั้นของคุณชายมั่ว นางฝึกฝนทักษะบำเพ็ญเพียรในเรือนที่อุดมไปด้วยพลังเหนือธรรมชาติและรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ได้เข้าสู่ระดับฝึกปราณขั้นสูงสุด!
ถ้าหาก…มียาพื้นฐานหรือยาอายุวัฒนะอื่นๆ เข้ามาช่วย ซูหว่านมั่นใจว่านางจะสามารถฝ่าฟันการฝึกปราณและก้าวไปสู่ระดับสร้างฐานรากได้ในคราวเดียว
ตอนนี้เมื่อเห็นคุณชายมั่วนำผลไขสันหลังหยกหมื่นปีออกมา ถ้าพูดว่าไม่ตื่นเต้นก็คงโกหกเป็นแน่
เพียงแต่…
พลังบำเพ็ญของคุณชายมั่วนั้นยากแท้หยั่งถึง ซูหว่านสงสัยว่าเขาได้เข้าสู่ระดับก่อกำเนิดหรือสูงกว่านั้น ตัวนางในตอนนี้ แท้จริงแล้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นดวงตาสีแดงของซูหว่านกลอกไปมาไม่หยุด คุณชายมั่วก็ยิ้มเล็กน้อย “เสี่ยวชิง เจ้าอยากกินหรือไม่”
“อยากก็อยาก แต่สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ข้าเกรงว่าจะไม่มีปัญญากินเข้าไป!”
ซูหว่านที่อยู่ด้านข้างส่ายศีรษะของนางเบาๆ และคุณชายมั่วก็ยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของนาง “ถูกแล้ว ผลไขสันหลังหยกนี้ได้มาจากการทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างมากของข้า เอาไว้ใช้ช่วยชีวิตคนผู้หนึ่ง”
เมื่อพูดเช่นนี้ ดวงตาของคุณชายมั่วก็ค่อยๆ อ่อนโยนลง
คนผู้หนึ่ง…
ซูหว่านตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คุณชายมั่วเป็นหมอพิษที่หาได้ยากในหุบเขาสมุนไพร ทุกคนในหุบเขาสมุนไพรล้วนเคารพและยำเกรงเขา ในหุบเขาขนาดใหญ่นี้ ซูหว่านไม่พบเลยว่าคุณชายมั่วติดต่อกับใครมากเป็นพิเศษ
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจิวจะเคยพูดเรื่องหนึ่ง นางบอกว่าในจวนของคุณชายมั่วมีห้องมืดสำหรับฝึกบำเพ็ญอยู่ ข้างในนั้นเหมือนจะมีโลงศพน้ำแข็งลึกลับอยู่!
คนที่คุณชายมั่วอยากช่วยคือคนที่อยู่ในโลงศพนั่นหรือ
จะเป็นคนแบบไหนกันนะ
ผลไขสันหลังหยกหมื่นปีสามารถชุบชีวิตคนตายได้ ของล้ำค่าเช่นนี้ให้คนผู้เดียวใช้ก็ดูจะน่าเสียดายเสียจริง
ซูหว่านแอบถอนใจอยู่ในใจ ให้ตายสิ พวกนายกินเนื้อหมดแล้วให้ฉันดื่มน้ำแกงหนึ่งคำก็ยังดี! ฉันไม่ต้องการมากมายหรอก ขอเพียงสามารถกัดได้สักคำ ก็จะสามารถเพิ่มเพียรได้ถึงห้าร้อยปี! ห้าร้อยปีพอดิบพอดีเลยนะ!
ไม่ได้ ไม่ได้ ตัวเองต้องคิดหาวิธี มีคำกล่าวไว้ว่าให้ระวังการร้องขอทรัพย์สินอันตรายจากมหาเศรษฐีกบฏอยู่นะ! ซูหว่านแอบสงสัยว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้รับผลไขสันหลังหยกหมื่นปีแม้สักเล็กน้อยจากคุณชายมั่ว ทั้งยังไม่กระตุ้นความสงสัยในตัวเขา
ในเวลานี้คุณชายมั่วกลับมาในห้องของเขาเองแล้ว เขาหยิบกล่องหยกอย่างระมัดระวังและเปิดประตูใหญ่ของห้องมืด สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของเขาคือห้องฝึกบำเพ็ญที่สะอาดและเรียบง่าย ตรงกลางห้องมีโลงศพน้ำแข็งสีดำ ซึ่งสร้างจากน้ำแข็งพันปีของทะเลตะวันออก สามารถรักษาให้ร่างกายและจิตสำนึกของมนุษย์ไม่เสียหายและไม่กระจัดพลัดพรายไปเป็นเวลาหลายพันปี
คุณชายมั่วเดินอย่างแช่มช้าไปที่ด้านหน้าของโลงศพน้ำแข็งสีดำ ผ่านความใสสีฟ้าซีดของน้ำแข็งพันปี สามารถมองเห็นเงาร่างของใครบางคนข้างในได้รางๆ
มองดูแล้วเหมือนเด็กสาวตัวเล็กๆ อายุเพียงเจ็ดขวบ
คุณชายมั่วยังคงจ้องมองเด็กหญิงในโลงศพไม่วางตา ในสมองของเขามีภาพความทรงจำบางอย่างปรากฏขึ้น ยิ่งนานไปยิ่งชัดเจนมากขึ้น
“พี่ชาย อุ้มๆ!”
“พี่ชายดีที่สุดเลย!”
“พี่ชาย หนูไม่อยากตาย” …
ใช่แล้ว คนในโลงศพนั้น ก็คือน้องสาวของคุณชายมั่ว
นางนอนสลบไสลอยู่ที่นี่มาหลายสิบปีแล้ว และนางยังคงดูเหมือนเดิมดั่งตอนที่อายุเจ็ดขวบ
‘น้องสาว’ คำที่ไม่คุ้นหูแต่ดูคุ้นเคย กลับทำให้ผู้คนรู้สึกอบอุ่นใจมากขึ้น
คุณชายมั่วเปิดโลงศพน้ำแข็งสีดำ หลังจากนั้นก็นำผลไขสันหลังหยกหมื่นปีออกมาจากกล่องหยก ผลไม้ที่ใสราวกับผลึกแก้ว ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนใจออกมา
นิ้วที่เรียวยาวจับผลไขสันหลังหยก ความลังเลปรากฏขึ้นบนใบหน้าราวกับหยกของคุณชายมั่ว
ไม่รู้ด้วยเหตุใด ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงสายตาของงูเขียวน้อยที่เต็มไปด้วยความปรารถนาไม่สิ้นสุด
ดวงตาคู่นั้น…
คุณชายมั่วสะบัดนิ้ว ตัดผลไขสันหลังหยกชิ้นหนึ่งแล้วใส่ลงไปในกล่องหยก ส่วนที่เหลือทั้งหมดก็ถูกวางไว้บนริมฝีปากของน้องสาวของเขาเอง และใช้พลังปราณบริสุทธิ์นำทาง เพื่อให้นางกินผลไขสันหลังหยกนั้นอย่างช้าๆ
ไม่นาน ใบหน้าของเด็กหญิงในโลงศพน้ำแข็งสีดำก็ค่อยๆ มีสีเลือดจางๆ
ที่แท้ผลไขสันหลังหยกหมื่นปีก็สมคำร่ำลือ! เพียงแต่นางสลบไสลมานานเกินไป จึงไม่สามารถฟื้นขึ้นมาในเวลาอันสั้น คุณชายมั่วหันหลังกลับและออกจากห้องฝึก หลังจากที่ประตูห้องฝึกปิดลง เงาดำร่างหนึ่งก็พุ่งไปที่ด้านข้างของโลงศพน้ำแข็งสีดำนั้น
อะแฮ่ม ร่างนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นซูหว่าน
เมื่อครู่คุณชายมั่วดูเหมือนจะฟุ้งซ่านอยู่ ซูหว่านก็เข้าไปในห้องฝึกขณะที่เขากำลังฟุ้งซ่าน จากนั้นก็ระวังตัวมากขึ้นกลั้นหายใจและซ่อนตัวอย่างระมัดระวัง
โชคดีที่ในบ้านของเขาเอง คุณชายมั่วดูเหมือนจะไม่ได้ระมัดระวังตัวมากนัก และเมื่อเขาจากไปอย่างรีบร้อน เขาก็ไม่ได้ใช้พลังจิตกวาดดูลมปราณทั้งหมดภายในห้อง
นี่จึงทำให้ซูหว่านผ่านประตูเข้าไปได้อย่างราบรื่น ในเวลานี้ร่างงูทั้งหมดของซูหว่านได้เจาะเข้าไปในโลงศพน้ำแข็งสีดำแล้ว ซูหว่านโอบล้อมรอบตัวเด็กหญิงตัวน้อย และสัมผัสได้ถึงพลังปราณของผลไขสันหลังหยกหมื่นปีในร่างกายของนาง ซูหว่านมีความลังเลเล็กน้อย
รูปลักษณ์ของเด็กสาวคนนี้ค่อนข้างคล้ายกับคุณชายมั่ว หรือจะเป็นน้องสาวของเขา เพราะถึงอย่างไร ซูหว่านไม่เคยได้ยินว่าเขามีคู่บำเพ็ญมาก่อน! สุนัขโสดที่ไม่มีแม้แต่คู่บำเพ็ญ แน่นอนว่าเขาคงไม่มีทางมีสิ่งล้ำค่าอย่างลูกสาวได้
ซูหว่านรู้สึกได้ว่าลมหายใจของเด็กสาวที่เริ่มมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ นางอดพึมพำในใจไม่ได้ว่า “ถึงยังไงเยอะขนาดนี้เธอใช้ไม่หมดอยู่แล้ว ไม่สู้แบ่งมาให้ฉันสักหน่อยล่ะ ต่อไปถ้าฉันเป็นเซียนแล้วล่ะก็ จะต้องตอบแทนพวกเธอสองพี่น้องแน่นอน!”
เมื่อคิดอย่างนี้ ซูหว่านก็เป่าลมเข้าไปที่ริมฝีปากของเด็กสาวหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นผลไขสันหลังหยกหมื่นปีที่ไม่ถูกดูดซึมก็กลับกลายเป็นลำแสงสีเขียวอ่อนห่อหุ้มซูหว่านและเด็กหญิงตัวเล็กๆ ในโลงศพน้ำแข็งสีดำ…
สรรพคุณทางยาของผลไขสันหลังหยกหมื่นปีนั้นรุนแรงมากจริงๆ ซูหว่านรู้สึกว่าร่างกายของตนร้อนขึ้นเรื่อยๆ ราวกับลมปราณทั้งร่างจะระเบิดออกมา แต่ไม่สามารถหยุดได้เลย
กระแสพลังปราณไร้สิ้นสุดเติมเต็มทุกมุมของห้องฝึกบำเพ็ญ
ในตอนที่คุณชายมั่วกลับมาที่ห้องฝึกบำเพ็ญด้วยใบหน้าเคร่งขรึม เขาก็เห็นเพียงรังไหมสีเขียวซีดขนาดใหญ่ ที่ยังคงขยายตัวอยู่ไม่หยุดหย่อน ดูราวกับจะกลืนกินพื้นที่ทั้งหมด!
ในเวลานี้ดวงตาของคุณชายมั่วมีประกายความเย็นชา เขาวางฝ่ามือของเขาไว้ที่ด้านนอกรังไหมยักษ์นั่น พลังลมปราณที่เต็มเปี่ยมเหล่านั้นไหลเข้าไปในร่างของเขาผ่านฝ่ามือ อย่างช้าๆ ในที่สุดรังไหมยักษ์ก็ค่อยๆ สงบลง
คุณชายมั่วมองดูร่างมนุษย์ที่เห็นได้อย่างเลือนรางในรังไหม ร่างใหญ่หนึ่งร่างและร่างเล็กอีกหนึ่งร่าง และเขาก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้…
ที่แท้ก็เป็นเจ้างูน้อยซุกซนตัวนั้น โชคดีที่เขาเหลือผลบางส่วนไว้ให้นางโดยเฉพาะ และวางแผนที่จะกลั่นมันเป็นยาสำหรับนาง
สมบัติสวรรค์เช่นนี้ หากผู้ที่ใช้ไม่ได้มีสายเลือดพิเศษ ผู้บำเพ็ญเซียนทั่วไปใช้ก็จะไม่ได้รับคุณสมบัตินั้น นับประสาอะไรกับนางผู้เป็นเพียงงูตัวเล็กๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงการฝึกฝน
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ แววตาของคุณชายมั่วก็ยิ่งมืดดำลงอีกครั้ง…
ที่แท้ เขาตัดสินใจผิดเองตั้งแต่แรก ในตอนที่เขาได้พบนางตั้งแต่ครั้งแรก ก็ควรจะฆ่านางเสีย