ภาพเทพอสูรบรรพกาล : Archean Eon Art - ตอนที่ 150

ตอนที่ 150 รูปสลักน้ําแข็ง 30000 ชิ้น

เมิ่งชวนพุ่งทะยานไป เขาลงบนต้นไม้และใช้มันเป็นที่เหยียบกระโดดขึ้นไปบนกําแพงเมือง และพบว่าอสูรทั้งสามหมื่นตัวนั้นยังไม่ล่าถอยกลับไป!

แม้ว่าผู้บัญชาการและรองผู้บัญชาหลายตนได้ตายไปแล้ว แต่กองทัพอสูรก็ยังไม่โจมตี! พวกมันจะโจมตีหรือล่าถอยตามคําสั่งของราชาอสูรเท่านั้น

“ราชาอสูรยังไม่ได้ออกคําสั่งใดๆ เราถอยไม่ได้!”

” หากล่าถอยโดยไม่ได้รับอนุญาตหมายถึงความตายเมื่อกลับไปถึงแดนอสูร!”

“เมื่อราชาอสูรสังหารเทพอสูรได้หมด พวกเราจะกวาดล้างเมืองฉงชานซะ!”

แม้ว่าพวกอสูรจะไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าหนี ตามกฏของพวกมันแล้วนั้น หากราชาอสูรล่าถอย พวกมันจะออกคําสั่งให้กองทัพอสูรล่าถอยไปด้วย แต่พวกมันไม่รู้ว่าในตอนนี้ราชาอสูรได้ตายหมดแล้ว ไม่เหลือผู้ใดที่จะออกคําสั่งให้พวกมันแล้ว!

หากเฟิงโหวเทพอสูรเข้ามาช่วยจัดการกับปัญหา เหล่าราชาอสูรคงจะตื่นตระหนกเมื่อรับรู้ได้ถึงพลังจากไกลๆแล้ว! และเฟิงโหวเทพอสูรนั้นช้ากว่าเมิ่งชวน ดังนั้นคงจะมีราชาอสูรที่หนีรอดออกไปได้ตัวสองตัว

อย่างไรก็ตาม พวกมันเห็นว่าเมิ่งชวนเป็นแค่เทพอสูรระดับมหาสุริยัน พวกมันมั่นใจว่าจะสู้กับเขาได้ เพราะไม่ว่าอย่างไรแล้วราชาอสูรทั้งห้าตนก็ร่วมมือกับราชาอสูรระดับสามหัวกะทิ! และด้วยความมั่นใจของพวกมันนั้นเอง จึงทําให้ตระหนักได้ถึงความแตกต่างก็ตอนที่สายเกินไป

โชคดีที่พวกมันยังไม่ได้โจมตี” เมิ่งชวนถอนหายใจเมื่อเห็นว่าอสูรกว่าสามหมื่นตัวนั้นยังไม่โจมตีเมือง

เขากลัวว่าพวกอสูรจะโจมตีเมืองฉงชานในขณะที่เขากําลังสู้กับราชาอสูร นั่นคงจะทําให้มีมนุษย์ตายเป็นจํานวนมากอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุว่าทําไมเขาจึงสังหารผู้บัญชาการอสูรและรองผู้บัญชาก่อน

จะหนีตอนนี้ก็สายไปแล้ว เมิ่งชวนจ้องมองกองทัพอสูรโดยไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย

ฟุบ!

เส้นสายฟ้าพุ่งผ่านไปและลงตรงใจกลางกองทัพอสูรข้างนอกเมือง

“นั่นเทพอสูรนี่!” พวกอสูรหวาดกลัว

สายฟ้าปะทุออกมาจากร่างของเมิ่งชวน กระแสพลังวินาศหนาทึบสีดํากระจายออกไปทั่วครอบคลุมพื้นที่กว่าร้อยจัง

กระแสพลังวินาศนั้นบางลงเมื่อปกคลุมพื้นที่ที่กว้างเช่นนี้ แต่ว่าอสูรธรรมดานั้น เพียงแค่แตะเข้ากับกระแสพลังวินาศ ก็แข็งกลายเป็นรูปสลักน้ําแข็งแข็งอยู่ตรงนั้น! กระแสพลังวินาศของเขานั้นร้ายแรงกว่าไอพิษของราชาอสูรบึงพิษมาก

ไม่ว่ากระแสพลังวินาศจะผ่านไปตรงไหน อสูรจํานวนมากก็จะแข็งตายคาที่ กลายเป็นรูปสลักน้ําแข็งตลอดไป

” หนีเร็ว!”

“วิ่ง!”

พวกอสูรไม่สนใจกฏอีกต่อไป ต่อหน้าความตาย มันได้แต่วิ่งหนีไปทุกทิศทุกทาง

แต่เมิ่งชวนเร็วเกินไป! เขาอ้อมไปด้านข้างของกองทัพอสูรในทันที เพียงแค่ไม่กี่อึดใจ เขาก็วนรอบกองทัพอสูรไปแล้วถึงเจ็ดครั้ง! ทุกครั้งที่เขาทําเช่นนั้น ทุกอย่างในระยะร้อยจิ้งจะแข็งอยู่กับที่

“นี่มัน…”

“อสูรทั้งหมดถูกแช่แข็ง”

“น่าอัศจรรย์”

เหล่าทหารที่อยู่บนกําแพงเมืองต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเขา เพียงไม่ถึงชั่วอึดใจกว่าเก้าส่วนของกองทัพอสูรสามหมื่นตนก็แข็งตายจนหมด

เมิ่งชวนเปลี่ยนเป็นสายฟ้าและวนรอบอสูรที่กําลังหนีอยู่ ก่อนจะเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นก้อนน้ําแข็ง

อสูรที่บินได้หลายตัวพยายามจะหนีแต่ก็ไม่สามารถหนีไปจากเขตการรับรู้ของเมิ่งชวนได้ พวกมันถูกแช่แข็งจนตายไม่ก็ถูกสายฟ้าฟาด

ภายในสิบวินาที อสูรกว่าสามหมื่นตัวก็ถูกจัดการจนหมด! ไม่มีตัวไหนที่เหลือรอดเลย

“เทพอสูร! เทพอสูร!” เหล่าทหารบนกําแพงเต็มไปด้วยความรู้สึกยินดีพร้อมกับร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

นี่คือความแข็งแกร่งของเทพอสูร! กองทัพอสูรทั้งกองถูกจัดการจนสิ้นในเวลาแค่ไม่กี่วินาที

ฟุบ

หลังจากวาดล้างกองทัพอสูรเรียบร้อยแล้ว เมิ่งชวนก็มองขึ้นไปทางเหนือ พวกอสูรบุกเข้ามาจากทางเหนือ นั่นหมายความว่าประตูพิภพจะต้องอยู่ทางเหนือของเมืองฉงชาน

ดังนั้นแล้ว เขาจึงไปสํารวจที่ทางเหนือ

กองทัพอสูรทิ้งร่องรอยการทําลายล้างตลอดทาง ดังนั้นจึงตามรอยพวกมันได้ง่ายมาก

“เจอแล้ว” เมิ่งชวนพบกับประตูพิภพที่บิดเบี้ยวซึ่งมีความยาวกว่าร้อยจิ้ง มีรอยเท้าจํานวนนับไม่ถ้วนอยู่รอบๆ

ฟุบ เมิ่งชวนเก็บกระแสพลังกลับไปและลงไปยืนบนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหุบเขารกร้างนั้น เขานั่งรออยู่บนกิ่งไม้เงียบๆ

จัดการกับอสูรที่บุกเข้ามาได้ไม่ได้หมายความว่าจะจบ

เขาต้องยืนยันว่าจะไม่มีอสูรโผล่ออกมาจากประตูพิภพอีก! จากนั้นถึงจะกลับไปที่ด่านเปยเหอได้หลังจากที่มีคนจากเขาหยวนชูมาทําหน้าที่แทน

“ฝ่าบาท ข้าเห็นมันอย่างชัดเจน กองทัพอสูรที่แข็งแกร่ง 30000 ตนวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่กลับถูกแช่แข็งจนตายคาที่ ไม่มีเหลือรอดแม้แต่ตนเดียว” ตัวนิ่มร่างชุดสีดํานั่งคุกเข่าและรายงานต่อราชาอสูรชั้นสูงหลานหยู่ต้า

“พวกมันหนีไม่ทันรึ?” หลานหยู่ต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่ราชาอสูรตัวอื่นๆที่อยู่รอบๆตกอยู่ในความโกลาหล

“อสูรสามหมื่นตนหนีไม่ทันแม้จะแยกกระจายไปทุกทิศทางรึ?”

“บางตัวสามารถบินได้แล้วบางตัวยังสามารถดําดินได้ แต่พวกมันไม่รอดเลยซักตัวรึ?”

เหล่าราชาอสูรรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ

“ข้าเห็นได้อย่างชัดเจน แม้จะอยู่ในความมืดข้าก็สามารถเห็นวัตถุขนาดเท่าฝ่ามือที่อยู่ห่างออกไปสองได้อย่างชัดเจน” ตัวนิ่มตะโกนออกมา “ประตูทางเหนือของเมืองฉงชาส่องสว่างไปด้วยแสงจากคบเพลิง กองทัพอสูรสามหมื่นตนนั้นเด่นสะดุดตามากในแสงเช่นนั้น ข้าเห็นได้อย่างชัดเจนในขณะที่ยืนอยู่บนเขา อสูรพวกนั้นถูกแช่แข็งจนตายหมด! ไม่มีตัวไหนเหลือรอด! ข้ากลัวมากจึงรีบหนีกลับมาในทันที”

“โห?” หลานหยู่ต้าวางมือสีดําของมันลงบนเก้าอี้ มันพูดอย่างใจเย็น “การที่จะหยุดไม่ให้อสูรกว่าสามหมื่นตัวหนีไปได้ คงจะเป็นฝีมือของเฟิงโหวเทพอสูรที่มีเขตแดนเป็นแน่ การที่โผล่ออกมาหลังจากการโจมตีได้เช่นนี้ เฟิงโหวเทพอสูรนั่นคงจะกําลังเดินทางและอยู่ใกล้เมืองฉงชานพอดี ช่างเถอะ ถือเสียว่าพวกมันโชคดีไปก็แล้วกัน”

มันไม่สนใจที่จะเสียลูกสมุนไปเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ามีเทพอสูรที่แข็งแกร่งอยู่ในพื้นที่ มันก็ไม่ส่งลูกสมุนออกไปให้ตายฟรีอีกแล้ว

ข้างๆทะเลสาบเสี้ยวจันทร์ มีศพของราชาอสูรถูกกองกันไว้อยู่ ทหารหลายคนวิ่งมาและต้องตกใจกับซากศพของราชาอสูรเหล่านี้

“เทพอสูรจากเขาหยวนชูบังเอิญผ่านมาทางเมืองฉิงชานของเราและช่วยพวกเราไว้พอดี” หวังฟูเฉิงกล่าวยิ้มๆ “ในเมื่ออสูรถูกจัดการจนหมดแล้ว ถ่ายทอดคําสั่งไป เมืองกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ให้ทุกคนออกจากอุโมงค์ได้”

“ขอรับ” ทหารตอบรับด้วยเสียงอันดัง และถ่ายทอดคําสั่งไปด้วยความตื่นเต้น

หวังฟูเฉิงมองไปที่หูเชี่ยว “พี่หูเชี่ยวช่วยเฝ้าศพของราชาอสูรพวกนี้หน่อย คืนนี้เขาหยวนชูจะส่งคนมา จากนั้นพวกเราจะมอบซากศพให้พวกเขา”

“รับทราบ” หูเซี่ยวพยักหน้า เขามองไปที่แขนที่ขาดไปและถอนหายใจ ”ข้าคงจะต้องไปที่เขา หยวนชูเพื่อจะรักษาแขนของข้า”

มีเทพอสูรที่ทรงพลังบางคนสามารถรักษาอาการบาดเจ็บรุนแรงได้

อย่างเฉียนหยูยังสามารถฟื้นคืนจากอาการบาดเจ็บรุนแรงได้ มีเพียงจุดตันเถียนที่ถูกทําลายเท่านั้นที่ไม่สามารถรักษาได้ แต่อาการบาดเจ็บภายนอกทุกอย่างถูกรักษาจนสมบูรณ์

“ฮ่าๆ เขาหยวนชูสามารถงอกแขนที่ขาดให้เจ้าได้ภายในวันเดียว เอาล่ะ เดี๋ยวข้าขอไปหาศิษย์พี่เมิ่งก่อน” หวังฟูเฉิงยิ้ม จกานั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นลําแสงและพุ่งไปยังกําแพงทิศเหนือ

จากนั้นเขาก็เห็นรูปสลักน้ําแข็งสีขาวเงินจํานวนมากอยู่นอกเมือง! ภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นน่าตื่นใจยิ่ง แม้นจะเป็นฤดูร้อน แต่รูปสลักเหล่านั้นแข็งไปจนถึงกระดูก

หวังฟูเฉิงมองดูก้อนน้ําแข็งเหล่านั้นด้วยความตกใจ “ศิษย์พี่เมิ่งสุดยอดเสียจริง เขาคงจะแข็งแกร่งพอๆกับเฟิงโหวเทพอสูรเลยด้วยซ้ําสินะ??