บทที่218 ตาลไทหลุน
หลิวผิงอันรู้สึกกลัวเมื่อได้มองหน้าที่ดุเดือดของชายร่างบึก
คนบนดอยก็งี้แหละ ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น แต่กลัวพวกเหล่าข้าราชการ
“คุณคือผู้กำกับการตำรวจภูธร?”ลู่เฉินมองดูชายร่างบึก แล้วขึ้นไปถาม
ชายร่างบึกเริ่มมีความกวลัวต่อลู่เฉิน หายเมาบ้างแล้ว “ดีมาก ผมเป็นผู้กำกับการตำรวจภูธรของหมู่บ้านชิหลงตาลไทหลุน พวกคุณเป็นใคร?”
ลู่เฉินหยิบของออกมา แล้วแจกทุกผู้ทุกคน. แต่กลับไม่ได้ให้ตาลไทหลุน
บุหรี่Tianziyihaoเป็นบุหรี่ที่ดีที่สุดในยวี่โจว เป็นบุหรี่พิเศษ ตลาดข้างนอกมีขายน้อยมาก อย่าว่าแต่คนปกติจะสูบเลย แม้แต่หาดูยังยาก
หลินตงสั่งให้เขาเป็นเวลาแรก เขาถุงสั่งเอง
ลู่เฉินสูบเข้าลึกๆ แล้วปล่อยควันออกมา พูด: “พวกเราเป็นพื่อนของเสี่ยงจิง ผมอยากถาม ว่าเสี่ยวจิงทำอะไรผิด ทำไมถึงโดนขังนาน ไม่เปลี่ยนโรงพัก และไม่ส่วตัวให้ศาล?”
ตาลไทหลุนโกรธมากที่ลู่เฉินพูดเช่นนี้ บวกไปกับเที่ยงนี้เขาได้ดื่มสุราเล็กน้อย เริ่มเมา แล้วชี้ลู่เฉิน: “อะไรเนี่ย? กล้ามาหาเรื่องถึงนี้? เอาประประประชาชนออกมา หากไม่ร่วมมือกัน พวกคนวันนี้ก็อย่าคิดมี่ขะไปไหนเลย!
หลิวผิงอันตกใจเพราะลู่เฉิน ยังไม่ทันได้สติ ก็ถูกตาลไทหลุนโกรธขนขาเริ่มสั่น
เขายิ่งนึกไม่ถึงเลยว่า คนเหล่าลู่เฉินจะใช้วิธีมาช่วยคน นี่มันต่างจากนักเลงอย่างไงกัน
และที่สำคัญ นี่คือโรงพัก ต่อให้พวกคุณจะเป็นใครก็ตาม มาถึงที่นี้คุณก็น้องให้เกียรติ
หลิวผิงอันได้ดึงแขนเสื้อลู่เฉิน เพื่อบอกเขาให้เบาๆลงหน่อย ไม่อย่างนั้นอย่างนั้นอย่างว่าแต่ช่วยคนเลย พวกเขาอาจจะถูกจับตัวเข้าไปด้วยซ้ำ
แต่ลู่เฉินไม่ฟัง เขามองตาลไทหลุน พดู: “ในฐานะเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย คุณดื่มแอลกอฮอล์ในที่ทำงานและสวมเสื้อผ้าเลอะเทอะคุณเชื่อไหมว่าการที่ผมโทรศัพท์สามารถทำให้คุณลาออกจากงานได้ตลอดไป? ”
ตาลไทหลุนตกตะลึง พอเหล้ามาเขาก็หายเมาเลย เขาจ้องมองลาเฉิน สังเกตเห็นว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา
ยิ่งลู่เฉิน กล้าพูดขนาดนี้ เป็นไปได้อย่างมากที่เขามีใครปกป้องอยู่
และในขณะนี้ ได้มีตำรวจขึ้นมา เห็นลู่เฉินและตาลไทหลุนกำลังเถียงกัน คนในนั้นมีคนถามขึ้นมา: “ทำอะไรกันอยู่?”
ไม่มีใครตอบเขา เพราะในเวลานี้ลู่เฉินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“อะไรกันเนี่ย รองผู้กำกับการฝ่ายป้องกันและปราบปรามตำรวจภูธรกำละถามคุณ?” ตำรวจหนึ่งในนั้นได้ตะคอกใส่
หน้าซ่งไห่เยาะเย้ย พวกเขาไม่เคยผ่านลมผ่านฝนอะไรมากัน ไม่มีทางเกรงกลัวกับกำลังตำรวจแต่นี้หรอก
มีเพียงหลิวผิงอันเท่านั้นที่หน้าซีดไปหมด ไม่กล้าพูดอะไรเลย
“มากันพอดีเลย ไอ้นี่มันมาหาเรื่อง จับคุมตัวพวกเขาก่อน!”ตาลไทหลุนเห็นเขาขึ้นมา ทันใดนั้นเขาเปลี่ยนนความคิด เขาคิดว่าจับคุมตัวพวกเขาก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง
ตำรวจเหล่านั้นกำลังจะลงมือ และในขณะนี้ ลู่เฉินก็ไดนำมือถือยื่นให้กับตาลไทหลุน
“เสี่ยวซัวจุนให้คุยรับสาย” ลู่เฉินพูด
ส่วนคนอื่นต่างตกตะลึง พวกเขารู้ว่าเสี่ยวซัวจุนเป็นใคร จึงต่างงงว่าลู่เฉินเป็นใคร
จาลไทหลุนเองก็งง แต่ก็รับมือถือ แล้วถาม: “ผมคือตาลไทหลุน คุณคือ?”
พูดกับเสี่ยวซัวจุนอย่างเคร่งเครียด: “ผมคือเสี่ยวซัวจุน ต้องการพูดคุยกับหัวหน้าของคุณ
“ให้ตาจ หากมึงเป็นเสี่ยวซัวจุน กูก็พ่อของเสี่ยวซัวจุนหละ นี่มึงเชื่อมั้ยว่ากูจะสืบค้นมึงโทรศัพท์แล้วจับคุมตัวมึง?” ตาลไทหลุนกดวาง และนำมือถือคืนลู่เฉินยึดเอาไว้
“จับตัวให้หมด!” ตาลไทหลุนตะคอกอย่างโกรธ
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนกล้าที่จะลังเลที่ไหนกัน เมื่อได้ยินก็รีบใส่กุญแจมือลู่เฉินให้พวกเขาโดยตรง
ลู่เฉินหัวเราะ และให้ความร่วมมือรกับพวกเขามาก และคนอื่นๆก็ไม่ต่อต้านอะไร
มีเพียงหลิวผิงอันคนเดียวที่สีหน้าแย่ ในใจกลัวจนขีด
เขารู้ว่าลู่เฉินพวกเขาไม่น่าไว้วางใจ ในใจรู้สึกผิดมากที่เชื่อใจพวกเขาและมากับพวกเขา
แต่เขาก็ถือว่าใจกล้า ถูกจะบคุมตัวก็ไม่พูดอะไรแล้วก็ไม่ได้ตีสองหน้า
ตาลไทหลุนเห็รลู่เฉินทั้งสี่ร่วมมือกันได้เมาก แถมยังเสนอตัวไปให้จับเอง ในใจเกิดความสงสัยมาก
ยิงแล้วมาเห็นใบหน้าเยาะเย้ยของลู่เฉิน ในใจเขาเกิดความกังวลขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ
และในขนาดนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะก็ได้ดังขึ้น ตาลไทหลุนเดินเข้าไป เห็นเพียงชื่อ ก็เหงื่อแตกไปหมด
เบอร์โทรศัพท์นี่เสี่ยวซัวจุนเป็นคนโทรมา
“ครับ ผมคือผู้กำกับการตำรวจภูธร ไม่ทราบว่าคุณคือ?” ตาลไทหลุนหายใจเข้าลึกๆ แล้วถาม
“ตาลไทหลุน คุณกล้าดียังไงถึงกล้าตัดสายผม และยังกล่าวด่าว่าผม มีพ่อคนเมาใช่ไหม หรือไปแล้วเหลือไงว่าชื่ออะไร? กูจะบอกมึงนะ ตอนนี้เสี่ยวซัวจุนโกรธมาก และจะไปสำรวจ หากมึงมีปัญหาเดือดร้อนมาถึงกู มึงก็อย่าคิดที่จะใส่ชุดตำรวจนี่ต่อไป!”อีกฝ่ายพูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งแสดงให้เห็นว่าเค้าโกรธมาก
ตาลไทหลุนถูกด่า ถึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าคนมื่อครู่นี้เป็นใครดูท่าแล้ว ก่อนหน้านี้พี่ไอแนนโทรไปมันคือเบอร์ของเสี่ยวซัวจุนจริงๆด้วย
พอนึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้พูดว่าเป็นพ่อของเสี่ยวซัวจุน ตอนนี้ตาลไทหลุนขาอ่อนมาก อีกนิดก็จะสลบไปแล้ว
เขาเดินออกมาและเห็นว่าตำรวจอีกหลายคนยังจับกุมตัวลู่เฉินเขาไว้ ใจสั่น ทันใดนั้นได้พูดขึ้นมา: “ มีพวกมึงทำอะไรกัน? รีบปล่อยพวกเขา? เล่นเล่นอยู่ได้!”
ไอ้นี่ถึงกับสามารถเรียกเสี่ยวซัวจุนได้ และตัวเองยังกล้าจับตัวเขา นี้ฉันเมาไปแล้วจริงๆ
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนรวมทั้งรองผู้อำนวยการต่างมองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้ว่าตาลไทหลุนกำลังทำอะไร แต่พวกเขาปลดกุญแจมือของ ลู่เฉินอย่างไม่แน่ใจ
เมื่อปล่อย ตาลไทหลุนก็ยิ้มจับลู่เฉินไว้ แล้วพอย่างผิด: “เห่อ ผมผิดเอง ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นเพื่อนกับเสี่ยวซัวจุน นี่มันเข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดชัดๆนา”
ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้นเขาก็ได้นำมือถือขึ้นยังลู่เฉินสีหน้าขอร้อง
และตอนนี้พอทุกคนได้สติกลับมา ตาลไทหลุนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เป็นเพราะว่าสายเข้าจากเมื่อกี้นั้นแน่ๆเลย
หรือว่า ก่อนหน้านี้พี่ไอนี่ยื่นมือถือให้ตาลไทหลุนนั่น เป็นะสายของเสี่ยวซัวจุนจริงๆ?
ตอนนึกดูแบบนี้ รองผู้กำกับการฝ่ายป้องกันและปราบปรามตำรวจภูธรก็ตาสว่างเลยทันที
เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่าตอนแรกตาลไทหลุนพูดจาไม่ดีด้วย แถมยังพูดอีกว่าเป็นพ่อของเสี่ยวซัวจุน และยังเป็นคนตัดสายเสี่ยวซัวจุนทิ้ง
ดูเหมือนว่าเขากำลังจะซวยแล้ว
เพียงแค่ตาลไทหลุนล้มลง เขาคิดว่าโอกาสของเขาก็คงจะมาถึง
