บทที่ 230 อึ้ง
คนเหล่าถังชิงซานไม่เชื่อคนขับรถ เมื่อได้ยินคนขับรถพูด ในใจถังดาลองเกิดตะลึงขึ้นมาทันที
เพราะตอนอยู่บริษัทเขาเคยได้ยินวังเหวยพูด บริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงใน หม่าอันซานนอกจากเจ้าของวิลลา คนอื่นเข้าไปไม่ได้
และตอนนั้นคนเหล่าวังเหวยยังเคยพูดเล่นๆว่า ต่อไปถ้าใครซื้อวิลลาที่นั่น หากจะย้ายบ้านจัดงานถ้าไม่ไปโรงแรมแล้วก็ หากอยากไปชมดูบ้าน เขาต้องมารับคนละคนๆตรงหน้าประตู
ทางที่ดีที่สุดก็คือให้แขกทุกท่านกินอาหารในโรงแรมให้เสร็จ หลังจากนั้นก็ใช้รถบัสพาพวกเขาขึ้นไป
ลู่เฉินเป็นแค่ รปภ ไม่ใช่หรือไง?
ต่อให้หลินอี้จุนเป็นผู้จัดการ แต่มันก็แค่ผู้จัดการของบริษัทเล็กๆหนิ จะไปมีเงินอะไรขนาดนั้น?
แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาที่มีเงินเดือนปีละหนึ่งล้านหยวน ก็ไม่มีปัญญาซื้อวิลลาที่นี้ได้
ยิ่งแล้วบ้านหลินดาไห่ อย่าพูดถึงเลย งานหลินดาไห่คือศึกษาโบราณวัตถุ ฟังดูหรูหรามาก แต่เงินเดือนเดือนละไม่กี่หมื่นหยวนเอง หวังเสวี่ยเองก็ยิ่งแล้ว พวกเขาอย่าบอกแต่ซื้อวิลลา แค่เปลี่ยนของอะไรใหม่ๆยังยากเลยมั้ง
ถึงแม้ว่าถังดาลองจะไม่มีอคติอะไรกับลู่เฉิน แต่ตอนนี้พอนึกว่าลู่เฉินอาจจะซื้อวิลลานี้แล้ว ในใจเขาก็เกิดตกใจเหมือนกัน
หากลู่เฉินซื้อวิลลาที่นี้จริงๆ งั้นเขาเองก็ไม่มีอะไรน่าอวดต่อหน้าลู่เฉินอีกต่อไปแล้วสินะ
“เชิญครับ ตามที่ต้องการ” ถังดาลองอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ขึ้นรถบัสเป็นคนแรก
เห็นว่าลูกชายเองก็ขึ้ยรถบัสไป ถังชิงซานเองก็ได้แต่ตามขึ่นไป คนอื่นๆก็ตามขึ้นมาต่อ
เพียงแต่ว่านั่งอยู่บนรถบัส มองดูรถบัสกำลังขับขึ้นไปในหม่าอันซาน พวกเขาต่างรู้สึกสงสัยในใจมาก
ลูกเขยหลินดาไห่นั่นอย่าบอกนะว่าซื้อวิลลาที่บริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงจริงๆ?
แต่ความคิดนี้เพิ่งคิดขึ้นมา คนเหล่าถังดาลองก็ได้สะบัดหัวทันที
นี่มันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด
ผู้คนต่างพาความสงสัย ขึ้นไปบนเขา พอไปเรื่อยๆ ผู้คนก็ต่างรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นเรื่อยๆ
เพราะเส้นทางที่คนขับรถไปนั่นเป็นทางไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงจริงๆ
“ถังชิงซาน ทางนี้นอกจากจะไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงแล้วยังสามารถไปที่อื่นได้มั้ย?” ตะแก่คนหนึ่งถามถังชิงซาน
ถังชิงซานสะบัดหัว หน้านิ่งเหมือนน้ำ
ในใจเขาเกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา เพราะทางนี้ มีเพียงไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง
แต่ว่า นอกจากบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง หากเข้าไปอีกก็จะถึงหลังเขา มันก็จะเป็นสวยเทคโนโลยีที่สร้างโดยเทคโนโลยีอี้ฉี
สวนเทคโนโลยี นั่นอย่าพูดถึงเลย ที่นั่นกำลังก่อสร้างอยู่
“นี่คนขับรถ คุณมารับคนผิดหรือเปล่า ทำไมผมดูว่าคุณกำลังจะไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง?” ถังชิงซานถสมอย่าสงสัย
“ให้ตาย!” คนขับรถเบรกกะทันหัน คนในรถเกือบจะกระเด็นออกที่นั่ง
“รับผิดคน?” แล้วทำไมไม่พูดให้เร็วๆ?”คนขับรถโมโหมาก นี่เป็นงานที่เขามอบหมายมา หากทำพลาดแล้วกโดนด่าตายแน่
“ไม่ใช่ พี่ พวกพี่ไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงเหรอ?” ถังดาลองถาม
“ใช่ นี่พวกคุณไม่ได้จะไปงานฉลองตรงบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่หรอ?” คนขับรถเห็นว่าถังดาลองมีบุคลิกดี จึงใจเย็นลงแล้วพูดแล้ว
“พวกเรา…..”ถังดาไห่ลังเล แล้วถาม “พี่ครับ คนที่พี่ต้องมารับชื่ออะไร พี่รู้มั้ย?”
“ถังชิงซาน ถังดาลองและคนอื่นๆ ก็พวกคุณไม่ใช่หรือไง?” คนขับรถถาม
ผู้คนต่างหน้าซีดไปหมด นี่มารับพวกเขาจริงๆด้วยเหรอ ลู่เฉินซื้อวิลลาที่นี้จริงๆเหรอ?
ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา
“ไปต่อเถอะครับพี่ พวกผมเอง ต้องขอโทษด้วย” ถังดาลองหายใจเข้าลึกๆแล้วถอดหายใจ จากนั้นก็ขอโทษ
คนขับรถเองก็ถอดหายใจ ขอแค่ไม่รับผิดคนก็พแ คนพวกนี้ต่างเป็นญาติๆของลู่เฉิน ถึงแม้จะดูเหมือนคนจนไปหน่อย แต่คนที่สามารถมีความสัมพันธ์ต่อกับลู่เฉินได้ ก็ต้องไม่ใช่คนที่ไหนก็ได้
“นี่พวกคุณรู้มั้ยว่าวิลลาลู่เฉินหรูแค่ไหน? แค่ค่าปรับปรุงก็เกือบ 50 ล้านหยวน เพียงแค่ค่าปรับปรุงก็สามารถซื้อบ้านที่นี้ได้หนึ่งหลังแล้ว” เพื่อความความตรึงเครียดของทุกคน คนขับรถได้หาเรื่องคุยกับพวกเขา
“อะไรนะ? เพียงแค่ค่าปรับปรุงก็ไปแล้วเกือบ50ล้านหยวน นี่เขากำลังแกล้งทำอะไรอยู่?” มีคนร้องอุทานตกใจสุดขีด
อย่าว่าแต่ซื้อวิลลาเลย แม้แต่ค่าปรับปรุงของเขา ต่อให้พวกเขาทำงานเป็น10ชาติก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอก
สีหน้าคนเหล่าถังชิงซางอึ้ง นี่มันไม่อยากจะเชื่อเลย
บ้านดูเพล็กซ์ของพวกเขารวมๆก็หลายล้านหยวนได้ แถมยังผ่อนจ่ายหลังจากที่ซื้อ นี่ลู่เฉินไปได้โชคดีมายากไหน ถึงได้รวยขนาดนี้?
“พี่ พี่ครับ อย่าบอกนะว่าวิลลาลู่เฉินเป็นวิลลาที่ดีที่สุด? ผมได้ยินมาว่าวิลลานั่นไม่ได้ขาย ต่อให้ขาย ก็คงจะหลักร้อยล้านหยวนขึ้นไป” ถังดาลองสูบหายใจเข้าลึกๆแล้วถาม
“แน่นอนสิ ลู่เฉินเป็นคนใหญ่คนโต และแน่นอนวิลลขทาดีที่สุดก็ต้องเก็บไว้ให้ตัวเองใช้งาน” คนขับรถแต่เดิมเป็นคนของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย จึงรู้ข้อมูลมาไม่น้อย
คนอื่นฟังไม่ออกว่าคนขับรถกำละงสื่อถึงอะไร แต่ในใจถังดาลองกลับตกใจ ความหมายของคนขับรถคือ ทั้งบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงเป็นของลู่เฉิน ลู่เฉินแค่เก็บวิลลาที่ดีที่ไว้ให้ตัวเอง
“เขา เป็นใครกันแน่?” ถังดาลองตัวส่ะนเบาๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าลู่เฉินกับเขาได้ห่างเหินกันมาก
นี่เป็นความสำเร็จที่ต่อให้เขาพยายามอีก10ปีก็ไม่สามารถที่จะเอื้อมถึงได้
ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งอยู่นั้น รถบัสก็ได้เข้ามาถึงในบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงแล้ว มองดูวิลลาที่หรูหรา และมองดูสวนสีเขียวต่างๆที่อยู่ในวิลลา ผู้คนต่างอดที่จะถอดหายใจไม่ได้
นี่สิที่ที่คนรู้จักรักชีวิตถึงอยู่นี่
นี่สิถึงเป็นวิลลาที่คนรวยเขาอยู่กัน
“วิลลาที่ใหญ่สุดในนี้ ก็คือวิลลาของลู่เฉิน ครอบคลุมพื้นที่เกือบสองพันตารางเมตร ราวกับประสาทเล็กๆ” คนขับรถชี้ไปที่วิลลาหลังใหญ่ที่ปรากฏอยู่ในสายตาและพูด
ทุกคนต่างยื่นคอเพื่อดู พอดูจากระยะไกลแล้วมันไม่ต่างจากปราสาทประสาทเลย
และพวกเขายังสามารถเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนกำลังลาดตระเวนอยู่นอกวิลลา การดูแลแบบนี้ อย่าว่าแต่เคยเจอเลย ก่อนวันนี้ พวกเขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยด้วยซ้ำ
“การตกแต่งภายในดูหรูหราไปยิ่งกว่าอีก เว้นแต่ไม่มีสนามฟุตบอล นอกนั้นมีหมด และทั้งหมดที่สร้างขึ้นนั้นตามมาตรฐานสากลหมดเลย มีความบันเทิงมีห้องไวน์ห้องคาราโอเกะ น้ำพุร้อนเทียม และทะเลสาบธรรมชาติของทะเลสาบจิงหลง ใช่แล้ว นอกจากนี้ยังมีของสะสมโบราณภาพวาดต้นแบบอัญมณีและเพชรมากมายจากการประมูล” เมื่อคนขับรถเห็นทุกคนต่างหน้าอึ้งไปหมด ข้างในใจก็ยิ่งสะใจ
ตอนลู่เฉินปรับปรุงตกแต่งวิลลานี้ เขาเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้เรื่องปรับปรุงตกแต่งภายในวิลลา
