ตอนที่ 242
ฉันชอบเธอ
ทะเลสาบเปล่งประกายระยิบระยับ เรือหลายลำถูกจอดเรียงรายเอาไว้อย่างเรียบร้อย และมีกลุ่มคนคอยเข้าแถวเพื่อลงไปว่ายน้ำในทะเลสาบ
“ไปดูกันเถอะ” ผู้เฒ่าสตีเฟนพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น
ลู่ซีจวี๋เช่าเรือมาหนึ่งลำ หลังจากเดินขึ้นไปบนเรือแล้ว เขาก็ดึงผู้เฒ่าสตีเฟนขึ้นไปบนเรือด้วยเช่นกัน
จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปหาถงเหมี่ยวเหมี่ยวและบอกว่า “เหมี่ยวเหมี่ยว จับมือฉันไว้แล้วรีบขึ้นมาเร็ว ๆ”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจับมือเขาไว้โดยไม่คลางแคลงใจอะไร และก้าวขึ้นไปบนเรือ
ทว่าจู่ ๆ แรงตรงหน้าก็กระชากมือเธอให้พุ่งเข้าไปหาร่างของลู่ซีจวี๋ กว่าเธอจะทันได้ตั้งตัวก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของลู่ซีจวี๋แล้ว
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกอึดอัดมากจึงพยายามผละตัวออกเพื่อเว้นระยะห่าง
เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ลู่ซีจวี๋หันไปกระซิบบอกเธอ “เหมี่ยวเหมี่ยว เดินระวัง ๆ ด้วย”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องโดยสารท้องเรือ
“สามีคนนี้ดูแลภรรยาดีมากจริง ๆ” คนแจวเรือถอนหายใจขณะขยับไม้พาย
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรีบหันไปอธิบาย “คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ พวกเราไม่ได้คบหากัน”
จากนั้นเธอจึงรีบหันไปมองลู่ซีจวี๋และเห็นว่าเขากำลังยิ้มอยู่
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวนั่งพิงผนังเรือด้านข้างแล้วขมวดคิ้วขณะหวนนึกถึงคำพูดของคนแจวเรือ
เธอรู้สึกว่าช่วงนี้ลู่ซีจวี๋ดูแปลกไปเล็กน้อย
ตอนที่พวกเขาทั้งสองออกมาเที่ยวเล่นกับผู้เฒ่าสตีเฟน ทัศนคติของลู่ซีจวี๋ที่มีต่อเธอดูอ่อนโยนขึ้นเป็นอย่างมาก
เขาจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบและเอาใจใส่เธอมากขึ้น
มันมากเกินจนบางครั้งพวกเขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคู่รักกัน
ไม่ว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวจะซื่อบื้อสักแค่ไหนแต่เธอก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลู่ซีจวี๋
ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของเขาในช่วงสองวันที่ผ่านมา สายตาของเขาที่จ้องมองมาทางเธอ ทุกอย่างมันชัดเจนเกินไป
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงรู้สึกได้ว่าลู่ซีจวี๋มีความคิดแบบนั้นกับเธอจริง ๆ
อย่างไรก็ตามเธอคิดว่าลู่ซีจวี๋เป็นรุ่นพี่ เป็นดั่งครูบาอาจารย์ดุจมิตรญาติมาเสมอ
หลังจากการเที่ยวเล่นจบลง ลู่ซีจวี๋วางแผนจะเดินทางไปส่งถงเหมี่ยวเหมี่ยวตามปกติ
ตอนนี้รถยนต์กำลังจอดรออยู่ในเขตหวงห้าม ลู่ซีจวี๋จึงหันไปพูดกับถงเหมี่ยวเหมี่ยวเบา ๆ ว่า “ขึ้นรถสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง”
หลังจากที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เธอก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขาอย่างไรดี
เธอจ้องมองลู่ซีจวี๋ด้วยสายตาแน่วแน่และตอบรับว่า “รุ่นพี่คะ จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันลืมเอกสารสำคัญไว้ที่บริษัท รุ่นพี่พาฉันไปส่งที่นั่นทีนะคะ”
ลู่ซีจวี๋ไม่ได้สงสัยอะไรและพยักหน้าตอบรับเบา ๆ
หลังจากรถยนต์แล่นมาถึงอาคารบริษัท ลู่ซีจวี๋ก็เดินลงมาเปิดประตูรถให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยว
“รุ่นพี่ส่งฉันแค่นี้ก็พอค่ะ ฉันขับรถกลับเองได้” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวยิ้ม
ดวงตาสีฟ้าของลู่ซีจวี๋ฉายแววอ่อนโยน “ทำไมถึงเกรงใจฉันนักล่ะ รีบขึ้นไปเร็ว เดี๋ยวฉันรออยู่ที่ชั้นล่าง”
“ท่านประธานไปเที่ยวเหนื่อยมาทั้งวัน รุ่นพี่น่าจะพาท่านกลับพักผ่อนก่อนนะคะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดบอก
ลู่ซีจวี๋ยิ้มเบา ๆ “เธอพูดถูก”
จากนั้นเขาก็เดินไปที่หน้าต่างรถยนต์ มองดูผู้เฒ่าสตีเฟนที่นั่งอยู่ด้านใน “คุณตา เดี๋ยวผมให้คนขับรถพาคุณตาไปส่งก่อน แล้วผมจะพาเหมี่ยวเหมี่ยวไปส่งที่บ้านนะครับ”
ผู้เฒ่าสตีเฟนกังวลเล็กน้อยที่จะต้องปล่อยให้ ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกลับบ้านเพียงลำพังในเวลานี้ เขาจึงพยักหน้าตอบรับ
ลู่ซีจวี๋จึงหันไปพูดกับคนขับรถ “พาคุณตากลับบ้านไปก่อน”
คนขับรถตอบรับคำสั่งและขับรถพาผู้เฒ่าสตีเฟนกลับออกไป
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยหัวใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
“รุ่นพี่ไม่กลับไปกับพวกเขาเหรอคะ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถาม
ลู่ซีจวี๋ยิ้ม “ไปเอาเอกสารด้วยกันก่อนแล้วฉันจะพาเธอไปส่งที่บ้าน”
“รุ่นพี่ไม่เป็นไรค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรีบปฏิเสธอีกครั้ง
เธอพูดและเดินขึ้นไปบนอาคารบริษัท
หลังจากกลับลงมา เธอก็พบว่าลู่ซีจวี๋ยังคงยืนรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง
เธอจึงจำใจเข้าไปในรถยนต์ของเขา
หลังจากมาถึงที่หมาย ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเตรียมจะลงจากรถยนต์และโบกมือลาเขา “รุ่นพี่ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”
เธอพูดขณะเปิดประตูรถยนต์
ในขณะเดียวกันลู่ซีจวี๋รู้สึกว่าวันนี้ทัศนคติของ ถงเหมี่ยวเหมี่ยวดูผิดแปลกไปเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าเธอจะคอยเว้นระยะห่างกับเขาตั้งแต่เดินขึ้นเรือ
เขาคิดว่าบางทีเธออาจจะรู้ตัวแล้ว
หัวใจของลู่ซีจวี๋เต็มไปด้วยความมั่นใจเต็มพิกัด
เขาเอื้อมมือออกไปจับมือของถงเหมี่ยวเหมี่ยวและพูดบอกเธอขณะที่เธอกำลังหันหน้ากลับมาด้วยความสับสน “เหมี่ยวเหมี่ยว ฉันชอบเธอ ชอบมานานแล้ว”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ได้ยินเช่นนั้นตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เธอนึกไม่ถึงว่าลู่ซีจวี๋จะเลือกเปิดเผยความในใจในเวลานี้
เดิมทีเธอยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อให้ทั้งสองคนสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างสงบสุข
แต่ตอนนี้เรื่องทุกอย่างกำลังชัดเจน สถานการณ์ตรงหน้ากำลังทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้ดีแก่ใจว่าตัวเธอไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อลู่ซีจวี๋ และปฏิบัติต่อเขาดังญาติพี่น้องเท่านั้น
เธอยิ้มและพยายามเปลี่ยนเรื่อง “รุ่นพี่ หยุดล้อเล่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้ยังไม่ถึงวันเมษาหน้าโง่สักหน่อย”
ลู่ซีจวี๋จับมือเธอและจ้องมองเธอ “ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันจริงจัง ฉันชอบเธอจริง ๆ ฉันตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันในต่างประเทศ”
จนถึงตอนนี้ลู่ซีจวี๋ยังคงจำได้ดีว่าผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งราวกับวัชพืช และจำได้ว่าเธอนำพาแสงอาทิตย์เข้ามาสาดส่องในชีวิตของเขาได้อย่างไร
แม้ว่าจะต้องตกอยู่ในความยากลำบาก แต่เธอก็ยังกัดฟันฮึดสู้ ไม่เคยยอมแพ้จนทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกผิดมากที่ได้ยินเช่นนั้น เธอไม่รู้ว่า ลู่ซีจวี๋แอบชอบเธอมานานแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จะใช้โอกาสนี้พูดกับเขาและมันคงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดตอบอย่างตรงไปตรงมา “รุ่นพี่ ขอโทษนะคะ แต่ฉันรู้สึกกับรุ่นพี่แบบพี่ชายเท่านั้น และฉันไม่เคยมีความรู้สึกอะไรกับรุ่นพี่เลย”
“ในใจของเธอมีมู่อวี้เฉิงอยู่แล้วใช่มั้ย?” ลู่ซีจวี๋ถามกลับอย่างตรงประเด็น
ลู่ซีจวี๋พยายามระงับอารมณ์ของเขาเอาไว้ แต่เมื่อเขาถูกถงเหมี่ยวเหมี่ยวปฏิเสธ เขากลับระเบิดอารมณ์ทั้งหมดออกมา
เขาจับมือถงเหมี่ยวเหมี่ยวเอาไว้แน่นและพูดด้วยความวิตกกังวล “เธอลืมเรื่องที่เขาทำร้ายเธอไปหมดแล้วเหรอ? เขาทั้งนอกใจเธอ ทั้งละทิ้งเธอกับเสี่ยวเป่า ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานมามาก เขาทำให้เธอเจ็บปวดขนาดนี้เธอยังจะชอบเขาอีกเหรอ?”
ความตื่นตระหนกทำให้ลู่ซีจวี๋ออกแรงกระชับมือมากขึ้นเรื่อย ๆ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถูกบีบอย่างแรงจนข้อมือกลายเป็นสีแดงเถือก เธอแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
แต่ถึงอย่างนั้นเธอยังพยายามพูดปลอบอย่างใจเย็น “รุ่นพี่ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ”
คราวเมื่อมู่อวี้เฉิงกลับมาถึง เขาบังเอิญเห็นลู่ซีจวี๋บีบข้อมือถงเหมี่ยวเหมี่ยวผ่านกระจกรถยนต์
สีหน้าของเขามืดมนลงมากและรีบเปิดประตูรถยนต์ออกไปดึงตัวถงเหมี่ยวเหมี่ยวออกมาไว้ข้างหลังตนเอง
“ลู่ซีจวี๋คิดจะทำอะไร?” มู่อวี้เฉิงจ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา
น้ำเสียงอ่อนโยนของลู่ซีจวี๋แข็งกระด้างขึ้นมาทันที “แล้วคุณมู่ไม่เห็นหรือไงว่าผมกำลังทำอะไรอยู่?”
มู่อวี้เฉิงหรี่ตาลง เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับคำพูดของ ลู่ซีจวี๋
เขาพูดตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนว่าช่วยอยู่ให้ห่างจากคู่หมั้นของผมด้วย”
“คุณมู่เอาแต่พูดถึงเรื่องการหมั้นหมายในอดีตอยู่ได้ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอครับ?” ลู่ซีจวี๋ตอกกลับอย่างเย็นชา
“ถึงมันจะเป็นการหมั้นในอดีต แต่เหมี่ยวเหมี่ยวก็ยังเป็นคู่หมั้นของผม” มู่อวี้เฉิงพูดตอบ
