ตอนที่ 241
ชอบเขามากเลยเหรอ?
หลังจากที่พวกเขากลับออกไปแล้ว ลู่ซีจวี๋กับ ผู้เฒ่าสตีเฟนก็เดินไปขึ้นรถยนต์
ลู่ซีจวี๋เงียบตลอดทางระหว่างที่เดินทางกลับไปยังคฤหาสน์ ราวกับว่าเขากำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก
และผู้เฒ่าสตีเฟนย่อมมองอาการของหลานชายออก
เขาถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ซีจวี๋ แกน่ะประมาทเกินไป แต่ก่อนมีโอกาสให้พูดแสดงความรู้สึกกับ เหมี่ยวเหมี่ยวตั้งเยอะตั้งแยะ แต่แกกลับไม่ยอมพูดอะไรสักที”
“…” ลู่ซีจวี๋ไม่ตอบสนองแม้ว่าเขาจะได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าสตีเฟนก็ตาม เขารู้ว่าคำพูดดังกล่าวนั้นถูกต้อง ก่อนหน้านี้เขาปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปจนมู่อวี้เฉิงเข้ามาแทนที่ได้สำเร็จ
ผู้เฒ่าสตีเฟนยังคงพูดเสริมว่า “อีกอย่างแกมั่นใจเกินไป เอาแต่คิดว่าเหมี่ยวเหมี่ยวจะไม่มีวันยอมรับใครเข้ามาง่าย ๆ แต่จริง ๆ แล้วเหมี่ยวเหมี่ยวเป็นคนเก่งและเป็นที่นิยมมาก”
ไม่ได้มีเพียงลู่ซีจวี๋เท่านั้นที่มองเห็นความเป็นเลิศของ ถงเหมี่ยวเหมี่ยว
ในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมามีคนจำนวนไม่น้อยไล่ตามจีบถงเหมี่ยวเหมี่ยว แต่เธอปฏิเสธคนพวกนั้นเพราะเห็นแก่ เสี่ยวเป่า
ลู่ซีจวี๋ยังรู้ดีว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวไม่เคยมีใจให้เขา
แต่ว่า…
ดวงตาของลู่ซีจวี๋เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “คุณตา ผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ”
ผู้เฒ่าสตีเฟนที่ได้ยินเช่นนั้นแอบถอนหายใจเบา ๆ
เขามองดูลู่ซีจวี๋แล้วพูดว่า “ถ้าแกยังอยากจะไล่ตามเหมี่ยวเหมี่ยวตอนนี้ ตาก็จะสนับสนุนแก แต่ถ้าเหมี่ยวเหมี่ยวเลือกแล้ว ตาก็หวังว่าแกจะไม่สร้างความลำบากใจให้เธอ”
ลู่ซีจวี๋พยักหน้าเบา ๆ “ผมรู้ คุณตา ผมรู้อยู่แก่ใจครับ”
ท้ายที่สุดเขาเองก็ไม่อยากสร้างความอับอายให้แก่เธอ
หลังจากนั้นไม่นานรถยนต์ก็ค่อย ๆ ขับเคลื่อนไปยังคฤหาสน์ของลู่ซีจวี๋ แม่บ้านและหญิงรับใช้ทั้งหลายต่างออกมายืนเรียงรายกล่าวทักทายเขา
ลู่ซีจวี๋มองดูผู้เฒ่าสตีเฟนที่กำลังถอดเสื้อคลุมออกแล้วบอกว่า “คุณตา ดึกมากแล้ว รีบกลับเข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ”
ผู้เฒ่าสตีเฟนพยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น ตอนนี้เขารู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย
“แกก็ด้วย” เขาพูดตอบและหันหลังเดินกลับเข้าไปพักผ่อนในห้อง
หลังจากบานประตูปิดลง ลู่ซีจวี๋ก็เดินไปเลือกไวน์ในห้องเก็บไวน์ชั้นใต้ดิน
เขาเดินถือขวดไวน์กลับออกมาแต่กลับไม่ได้กลับไปยังห้องนอนของตนเอง ตรงไปยังห้องทำงานแทน
เขานั่งลงบนเก้าอี้มองดูภาพถ่ายสองแม่ลูกที่กำลังยิ้มสดใสอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่ริมฝีปากจะค่อย ๆ โค้งขึ้นเล็กน้อย
ภาพถ่ายตรงหน้าเป็นตอนที่พวกเขาอยู่ต่างประเทศด้วยกัน
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวงานยุ่งมาก และจะพาเสี่ยวเป่าออกเที่ยวเล่นในเวลาว่างเท่านั้น
เขามักจะพาพวกเธอสองคนออกไปเที่ยวเล่นโดยอ้างว่าตนเองรู้จักจุดชมวิวสวย ๆ ในประเทศเอ็มเป็นอย่างดี และพวกเขาทั้งสามคนก็เข้ากันได้อย่างมีความสุขมากจริง ๆ
ลู่ซีจวี๋เอื้อมมือออกไปสัมผัสภาพถ่ายตรงหน้าอย่างทะนุถนอม เขาจะไม่มีวันยอมในตัวคนคนนี้เด็ดขาด
หลังจากดื่มไวน์จนหมดแก้ว ลู่ซีจวี๋ก็ไม่ได้รินไวน์ในขวดต่อ
เขาดื่มมันอย่างพอประมาณเพราะว่าวันนี้พรุ่งนี้เขาจะต้องไปทำงาน
จากนั้นจึงกดกริ่งเรียกแม่บ้านให้มาทำความสะอาดแล้วกลับเข้าไปนอนพักผ่อนในห้อง
…
ในอีกด้านหนึ่ง
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่นั่งอยู่บนเบาะหลังหันหน้าไปมองชายที่อยู่ด้านข้างแล้วพูดว่า “ช่วงนี้ฉันจะออกไปเจอท่านประธานสตีเฟนบ่อยหน่อยนะคะ เขาไม่เคยมาที่นี่ ฉันเลยอยากจะพาเขาไปเที่ยวเล่นสักหน่อย”
มู่อวี้เฉิงพยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แบบนั้นก็ได้”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าเขาเห็นด้วย
แต่วินาทีต่อมาเธอกลับรู้สึกสับสนเล็กน้อย ทำไมเธอจะต้องรู้สึกโล่งใจเพียงเพราะมู่อวี้เฉิงเห็นด้วย?
ทว่าหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้ต่อ แล้ว ค่อย ๆ พูดขึ้นว่า “ช่วงนี้ฉันอาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ”
“ได้” มู่อวี้เฉิงตอบกลับอย่างใจเย็น
หลังจากกลับมาถึงบ้าน ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็บอกให้ เสี่ยวเป่าไปอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน
เสี่ยวเป่ายิ้มกว้างขณะเอื้อมมือออกไปจับมือของมู่อวี้เฉิง “วันนี้แด๊ดดี้อาบน้ำให้ผมหน่อยได้มั้ยฮะ?”
“ได้สิ” มู่อวี้เฉิงพยักหน้าตอบรับหลังจากได้ยินเช่นนั้น
จากนั้นจึงหันไปมองถงเหมี่ยวเหมี่ยว “พรุ่งนี้คุณต้องไปทำงาน เข้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมดูแลเสี่ยวเป่าเอง”
“ค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบ
เสี่ยวเป่ามีความสุขมาเมื่อได้รับคำตอบ เขารีบวิ่งเข้าไปหยิบชุดนอนที่พับเอาไว้ในห้องด้วยท่าทางรีบร้อน
มู่อวี้เฉิงช่วยอาบน้ำให้เขา ขณะที่เสี่ยวเป่ากระโดดโลดเต้นไปมาและคอยควักน้ำใส่เขา
เสี่ยวเป่ายังคงเล่นสนุกและหัวเราะคิกคัก
มู่อวี้เฉิงไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองเลย และพยายามเช็ดตัวให้เขาอย่างระมัดระวัง
ขณะที่ช่วยเสี่ยวเป่าอาบน้ำ จู่ ๆ มู่อวี้เฉิงก็นึกอะไรบางอย่างออก “ตอนกินอาหารเย็น เสี่ยวเป่ามีความสุขหรือเปล่า?”
เสี่ยวเป่าโกยฟองสบู่ขึ้นมาเป่าเล่นและหัวเราะคิกคัก “มีความสุขมากฮะ เสี่ยวเป่าไม่ได้กินข้าวกับคุณปู่สตีเฟนและ คุณลุงซีจวี๋มานานมากแล้ว”
ดวงตาสีเข้มของมู่อวี้เฉิงมืดมนลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
จากนั้นรอยยิ้มจาง ๆ จึงค่อย ๆ ปรากฏขึ้นพร้อมกับคำถามว่า “ชอบเขามากเลยเหรอ?”
เสี่ยวเป่าพยักหน้า “ใช่ รองจากแด๊ดดี้หม่ามี้แล้ว คุณลุงซีจวี๋กับคุณปู่สตีเฟนใจดีกับเสี่ยวเป่ามาก”
เขาค้นพบว่าก่อนหน้านี้เสี่ยวเป่าดูจะชอบลู่ซีจวี๋มาก
ถึงแม้ว่าความชื่นชอบจะไม่มากเท่ากับเขา แต่มู่อวี้เฉิงก็รู้สึกไม่สบายใจที่ลู่ซีจวี๋ตามจีบถงเหมี่ยวเหมี่ยวมาเป็นระยะเวลาห้าปี หนำซ้ำยังได้เห็นการเติบโตของเสี่ยวเป่าด้วย
กว่าจะช่วยอาบน้ำเสร็จ เสื้อผ้าของมู่อวี้เฉิงก็เปียกโชกแล้ว จากนั้นเขาจึงพาเสี่ยวเป่ากลับไปที่ห้องนอน
มู่อวี้เฉิงวางเสี่ยวเป่าลงบนเตียงและพูดว่า “ราตรีสวัสดิ์”
“แด๊ดดี้จะไม่จูบราตรีสวัสดิ์ก่อนไปเหรอฮะ?” เสี่ยวเป่าเลิกผ้าห่มออกจนเผยให้เห็นดวงตาคู่โตคล้ายกับผลองุ่นที่กำลังจ้องมองไปทางมู่อวี้เฉิง
มู่อวี้เฉิงโน้มตัวลงไปจูบหน้าผากของเขาเบา ๆ มองดูอีกฝ่ายด้วยดวงตาโค้งมนราวกับพระจันทร์เสี้ยว “ราตรีสวัสดิ์”
“ราตรีสวัสดิ์ฮะแด๊ดดี้” เสี่ยวเป่ายิ้มกว้าง เห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก
มู่อวี้เฉิงเดินไปปิดไฟในห้องของเสี่ยวเป่าและกลับเข้าไปพักผ่อนในห้องของตนเอง
เดี๋ยวอีกไม่กี่วันถงเหมี่ยวเหมี่ยวจะต้องเข้าไปทำงานในบริษัทช่วงเช้าและพาผู้เฒ่าสตีเฟนไปเที่ยวเล่นรอบ ๆ ในช่วงบ่าย
ผู้เฒ่าสตีเฟนมีความสนใจในวัฒนธรรมเหล่านี้มาก และรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เยี่ยมชมสถานที่เหล่านี้
ช่วงนี้ลู่ซีจวี๋ยังแวะเวียนเข้ามาเที่ยวเล่นกับผู้เฒ่าสตีเฟนและถงเหมี่ยวเหมี่ยวอยู่บ่อยครั้ง
วันนี้ผู้เฒ่าสตีเฟนสวมชุดสูทสีขาว ใส่หมวกสีขาวนวล สวมแว่นตากันแดด ถือไม้เท้าและแผนที่อยู่ในมือ
เขาถามถงเหมี่ยวเหมี่ยวว่า “เหมี่ยวเหมี่ยว เธอเคยไปนั่นมาก่อนหรือเปล่า?”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าเบา ๆ “ฉันเคยไปอยู่บ่อย ๆ ค่ะ”
สถานที่ที่ผู้เฒ่าสตีเฟนชี้ให้ดูบนแผนที่นั้นเป็นสวนหลวงที่แม่มักจะพาเธอไปเดินเล่นเมื่อครั้งเธอยังเป็นเด็ก
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ” ผู้เฒ่าสตีเฟนตอบรับ
พวกเขามาถึงสถานที่ดังกล่าวและตรงเข้าไปซื้อตั๋วทันที แต่หลังจากที่ผู้เฒ่าสตีเฟนเดินเข้าไปข้างใน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง
เขาถูกรายล้อมไปด้วยอาคารต่าง ๆ ดอกไม้และต้นไม้ที่ดูแปลกตา มันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจมาก
หลังจากเดินไปได้สักพักก็มาถึงทะเลสาบขนาดใหญ่
