ตอนที่ 225
พาเธอมาเจอใครหลายคน
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจ้องมองเขาอย่างหมดหนทาง
เธอรู้ดีว่าหากเธอไม่ตอบตกลงจะรับประทานอาหารกลางวันกับเขาในวันนี้ เธอจะไม่มีก้าวขาออกไปจากประตูบานนี้ได้
เธอหรี่ตาลงและพยักหน้า “ก็ได้ค่ะ”
รอยยิ้มของมู่อวี้เฉิงปรากฏขึ้นทันทีที่เห็นว่าเธอตอบตกลง
“ดีมาก” มู่อวี้เฉิงพูดตอบรับเบา ๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรักใคร่
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“อยากกินอะไรล่ะ?” มู่อวี้เฉิงถาม
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ได้ยินเช่นนั้นยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาจับคาง หลับตาลงและครุ่นคิด
ถึงแม้ว่าเธอจะตอบตกลงรับประทานอาหารกลางวันกับมู่อวี้เฉิง แต่ในใจของเธอก็ยังคงพะว้าพะวังเกี่ยวกับงานที่สตีเฟนกรุ๊ปอยู่ ดังนั้นเธอควรจะรับอาหารอาหารที่เป็นจานด่วน
จู่ ๆ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว
“ฉันได้ยินมาว่าอาหารที่โรงอาหารพนักงานของคุณอร่อย เราไปกินกันเถอะค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดเสียงเรียบ
เธอได้ยินใครหลายคนกล่าวยกย่องโรงอาหารของมู่กรุ๊ป จนเธอสงสัยว่าหน้าตาโรงอาหารของที่นี่เป็นยังไง
“คุณอยากกินที่นั่นเหรอ?” มู่อวี้เฉิงประหลาดใจเมื่อได้ยินเธอบอกว่าอยากกินอาหารที่โรงอาหารพนักงาน
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าและพูดว่า “อืม กินที่นั่นก็ได้ค่ะ”
มู่อวี้เฉิงไม่ได้พูดอะไรอีกและสั่งให้ลู่หมิงไปซื้อคูปองอาหารให้เขากับถงเหมี่ยวเหมี่ยวสองใบ
พนักงานของมู่กรุ๊ปรับประทานอาหารที่นี่ด้วยคูปองอาหาร แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงก็ไม่มีข้อยกเว้น
หลังจากที่ลู่หมิงเอาคูปองอาหารมาให้ มู่อวี้เฉิงก็พา ถงเหมี่ยวเหมี่ยวไปที่ลิฟต์
โรงอาหารของพนักงานตั้งอยู่บนชั้นสามของสำนักงาน มู่กรุ๊ป กว้างขวางมากโดยกินบริเวณพื้นที่ทั้งชั้น
ทันทีที่มู่อวี้เฉิงกับถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินเข้ามาในโรงอาหาร พวกเขาก็ดึงดูดสายตาของพนักงานทั้งหลายในทันที
ยิ่งไปกว่านั้นเหล่าพนักงานถึงกับรวมตัวกันซุบซิบเรื่องนี้
“นั่นท่านประธานใช่มั้ย?”
“ฉันทำงานมาหลายปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอท่านประธานที่โรงอาหาร”
“ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาคือใคร ดูคุ้น ๆ จัง”
“อ๋อ ผมรู้แล้ว” ทันใดนั้นนักออกแบบที่เคยเข้าร่วมโครงการประมูลของเคเอ็นกรุ๊ปก็พูดขึ้น
ทุกคนหันไปมองเขาแล้วถามเสียงกระซิบ “ใคร?”
“ก็คุณถงจากสตีเฟนกรุ๊ปไง ต้องขอบคุณเธอที่ก่อนหน้านี้เราชนะโครงการของเคเอ็นกรุ๊ปมาได้”
ทุกคนแสดงท่าทีเข้าใจ พวกเขารู้สึกราวกับว่าสิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นตรงหน้า แต่กลับนึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะเป็นเพียงแค่หุ้นส่วนกัน
ดูเหมือนว่ามู่อวี้เฉิงจะไม่ได้แสดงอำนาจของการเป็นประธานบริษัทเลย เขาหยิบจานอาหารของพนักงานขึ้นมาส่งให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยว จากนั้นก็หยิบจานอีกใบให้ตนเองและทั้งสองก็เดินไปที่ตู้กระจกจำหน่ายอาหาร
พื้นที่บริเวณครึ่งหนึ่งเป็นโซนขายอาหาร ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นพื้นที่สำหรับรับประทานอาหาร
โซนขายอาหารมีตู้กระจกตั้งเรียงรายอยู่หลายตู้ ภายในตู้กระจกจะมีหญิงวัยกลางคนที่สวมหน้ากากอนามัยยืนอยู่
บนโต๊ะด้านข้างเต็มไปด้วยผลไม้ อาหารว่างและเครื่องดื่มนานาชนิด
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมองดูร้านอาหารแล้วแอบเม้มปากเล็กน้อย โรงอาหารของมู่กรุ๊ปอุดมสมบูรณ์ดีจริง ๆ
เธอที่ทำงานอยู่ในสตีเฟนกรุ๊ปยังไม่เคยเห็นร้านอาหารที่ใจกว้างขนาดนี้มาก่อนเลย
หลังจากที่ทั้งสองเลือกอาหารที่พวกเขาต้องการแล้ว พวกเขาก็ถือจานเข้าไปนั่งรับประทานอาหารในห้องอาหารข้าง ๆ
ขณะเดียวกันพนักงานทั้งหลายแอบชำเลืองมองพวกเขาเป็นระยะ ๆ
ท้ายที่สุดไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เจอท่านประธานมู่ ไม่ต้องพูดถึงการเจอหน้าท่านประธานในโรงอาหารเลย มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมาก
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมองดูจานของเธอกับจานของมู่อวี้เฉิงแล้วสงสัยว่าเธอกำลังจินตนาการไปเองหรือเปล่า ดูเหมือนว่าพนักงานขายอาหารจะตักเนื้อให้มู่อวี้เฉิงเยอะพอสมควร
มู่อวี้เฉิงหยิบตะเกียบขึ้นมารับประทานอาหารด้วยท่าทางสง่างาม ขณะที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเริ่มก้มหน้ารับประทานอาหารโดยไม่มีพิธีรีตองใด ๆ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดคุยกัน แต่บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนกลับดูกลมกลืนมาก
หลังจากรับประทานอาหารแล้ว มู่อวี้เฉิงพูดถามด้วยท่าทางสบาย ๆ “เย็นนี้เลิกงานกี่โมง เดี๋ยวผมไปรับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คืนนี้ฉันต้องไปพบลูกค้า” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบ
มู่อวี้เฉิงจ้องมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้งและถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ที่ไหนล่ะ?”
ถึงแม้ว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวจะไม่รู้ว่าเขาถามรายละเอียดไปทำไม แต่เธอก็ยังตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา “จุนหาวคลับ”
มู่อวี้เฉิงพยักหน้า
หลังจากนั้นถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็เดินทางออกจากมู่กรุ๊ปไป
เนื่องจากจิ้นเป่ยเฉิงได้บรรลุข้อตกลงกับเฉียวซือแล้ว เขาจึงมาหาเฉียวซือที่โรงแรมในตอนเย็นอีกครั้ง
“คุณมาทำไมอีก?” เฉียวซือมองดูชายที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยสายตาเย็นชา
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะบรรลุข้อตกลงกันแล้ว แต่เธอก็รู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ชั่วร้าย
จิ้นเป่ยเฉิงแสยะยิ้ม “เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง”
หลังจากนั้นจิ้นเป่ยเฉิงก็พาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำผมที่ร้านเสริมสวย แล้วจึงเดินทางไปที่คลับ
เฉียวซือขมวดคิ้วแน่น รู้สึกงุนงงไปตลอดทาง
เธอยิ่งสับสนมากขึ้นเมื่อเห็นคลับที่สว่างไสวอยู่ตรงหน้า
“คุณพาฉันมาทำอะไรที่นี่?” เฉียวซือถามเบา ๆ
จิ้นเป่ยเฉิงไม่ได้ปิดบังอะไรอีก เขาตอบกลับตามตรงว่า “ก็แค่พาเธอมาเจอใครหลายคน”
หลังจากพูดจบ เขาก็เดินลงจากรถยนต์ มีเฉียวซือคอยเดินตามเข้าไปในคลับ
ทั้งสองเดินไปตามทางเดินที่มีแสงสลัวจนกระทั่งมาถึงห้องส่วนตัว
จิ้นเป่ยเฉิงเหลือบมองเฉียวซือที่อยู่ด้านหลัง และพบว่าสีหน้าของเธอยังคงดูไม่แยแสเหมือนเดิม
เขาผลักบานประตูเข้าไปข้างในและพบว่าชายหนุ่มหลายคนกำลังหยอกล้ออยู่กับหญิงสาว โดยมีขวดไวน์และแก้วไวน์วางกองอยู่ตรงหน้าหลายใบ
“เฮ้ย คุณจิ้นมาแล้ว ว่าแต่ใครคือสาวสวยข้างหลังคุณเหรอ?” หนึ่งในนั้นพูดหยอกล้อ
จิ้นเป่ยเฉิงจ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ทำให้สีหน้าที่มีชีวิตชีวาของชายคนนั้นแข็งทื่อ
หลังจากที่อีกฝ่ายสงบลง เขาก็พูดแนะนำว่า “นี่เฉียวซือ เป็นคู่หมั้นของฉัน”
“สวัสดีครับพี่สะใภ้!”
“พี่สะใภ้สวยมาก!”
“พี่สะใภ้นั่งตรงนี้สิครับ”
หลายคนพากันเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ แต่เฉียวซือกลับไม่รู้อะไรในใจเลย
อีกด้านหนึ่ง
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมาถึงจุนหาวคลับเช่นกัน แต่เธอไม่รู้เรื่องอะไรและห้องของเธอก็บังเอิญอยู่ถัดจากห้องของเฉียวซือ
หลังจากที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมาถึงได้ไม่นาน ลูกค้าที่นัดหมายไว้ในคืนนี้ก็มาถึง
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวหารือกับลูกค้าอยู่นาน และทั้งสองก็ให้ความสำคัญในเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง
ระหว่างการหารือกัน มู่อวี้เฉิงก็โทรศัพท์มาหา
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวปลีกตัวมาจากลูกค้าเพื่อออกมารับโทรศัพท์บริเวณทางเดิน
“คุณจะเสร็จเมื่อไหร่? ผมจะไปรับคุณ” เสียงอันทรงเสน่ห์ของมู่อวี้เฉิงดังลอดมาจากปลายสาย
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบกลับ “ยังไม่เสร็จค่ะ ประมาณสี่ทุ่ม”
“ได้ เดี๋ยวถึงตอนนั้นผมจะไปรับ ดื่มมามั่งแล้วหรือยัง?” มู่อวี้เฉิงถาม
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่อถูกถาม ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามู่อวี้เฉิงกำลังโทรศัพท์มาตรวจสอบสถานการณ์ของเธอ?
ปลายหูของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยหลังจากถูกจับได้
เธอดื่มมาบ้างแล้วแต่ไม่มากจนเกินไป เธอคุ้นเคยกับลูกค้าคนนี้ดีและติดต่อกับเขาหลายครั้งแล้ว เขาเองก็รู้นิสัยใจคอเธอ ดังนั้นต่อให้ต้องดื่มเมื่อออกมาพบปะลูกค้า ลูกค้าของเธอก็จะไม่ทำให้เธอลำบากใจจนเกินไป
“ดื่มไปนิดหน่อย ไม่เยอะเท่าไหร่” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบตามความเป็นจริง
ก่อนที่มู่อวี้เฉิงจะวางสายลง เขาพูดย้ำกับเธออีกครั้งว่าอย่าดื่มเยอะ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกำลังจะเดินกลับเข้าไปในห้องส่วนตัว แต่จู่ ๆ บานประตูด้านข้างก็เปิดออก บังเอิญว่าเป็นเฉียวซือที่เดินออกมา
