ตอนที่ 215
ลูกค้าแปลก ๆ
ในไม่ช้าหุ้นส่วนที่ร่วมมือกับสตีเฟนในบางโครงการก็รับรู้ข่าวดังกล่าว
“ท่านประธาน ดูเหมือนว่าคุณถงจะมีปัญหาแล้วครับ” ลู่หมิงพูดรายงานมู่อวี้เฉิง
“ฉันรู้แล้ว” มู่อวี้เฉิงตอบรับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนหน้านี้มีคนโทรศัพท์มาบอกเขาแล้วและวิดีโอดังกล่าวก็ถูกส่งมายังโทรศัพท์มือถือของเขาแล้วเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้นท่านประธานจะให้ผมติดต่อไปหาคุณถงตอนนี้เลยมั้ยครับ?” ลู่หมิงถาม
ดวงตาสีนิลของมู่อวี้เฉิงจับจ้องไปทางลู่หมิง ก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาจะดังลอดออกมา “ไม่จำเป็น”
เขารู้ดีว่าตอนนี้ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกำลังวิตกกังวลมากว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร ดังนั้นจึงไม่ใช่เวลาที่จะโทรศัพท์ไปรบกวนเธอ
ตกบ่าย
เนื่องจากสถาบันวิจัยถูกเร่งให้ตรวจสอบเนื้อผ้า ผลการทดสอบจึงออกมาอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ได้รับผลการทดสอบ กู้ชิงก็เข้ามาพบ ถงเหมี่ยวเหมี่ยวทันที
กู้ชิงพูดรายงานด้วยความเคารพ “ผู้จัดการ รายงานผลการทดสอบออกมาแล้วค่ะ”
“ผลว่ายังไงบ้าง?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจ้องมองเธอด้วยสายตาแน่วแน่ขณะถามคำถาม
กู้ชิงตอบว่า “จากการรายงานผลที่เราเร่งรัดไปในวันนี้ พบว่ามีร้านค้าทางฝั่งตะวันออกเท่านั้นที่มีปัญหาค่ะ”
“มีสาขาเดียวเหรอ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวขมวดคิ้วแล้วถามเบา ๆ
กู้ชิงพยักหน้าแล้วพูดต่อว่า “ใช่ค่ะ สาขาอื่นไม่มีปัญหาเรื่องนี้เลย”
มีเพียงสาขาเดียวเท่านั้นที่มีปัญหา สาขาอื่นไม่มีปัญหาอย่างนั้นเหรอ?
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ได้ยินดังนั้นรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
หากกล่าวตามหลักเหตุผลแล้ว ถ้าเสื้อผ้าไม่ได้คุณภาพจริง ๆ ก็น่าจะเกิดปรากฏการณ์แพ้ผื่นขึ้นกันทั่วทุกสาขา เป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกค้าจากสาขาเดียวจะแพ้ผื่นขึ้นแบบนี้
“จากรายงานการทดสอบยังบอกอีกว่าเสื้อผ้าของเราไม่ได้มีปัญหาด้านคุณภาพค่ะ” กู้ชิงพูดรายงานและส่งผลทดสอบให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยว
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกวาดสายตาอ่านเอกสารอย่างละเอียดถี่ถ้วนและพบว่าเป็นอย่างที่กู้ชิงบอก เสื้อผ้าของพวกเธอไม่ได้มีปัญหาอะไร
ในเมื่อผลการทดสอบออกมาว่าเสื้อผ้าไม่ได้มีปัญหา แล้วลูกค้าจะเกิดอาการผื่นแพ้จากการสวมใส่เสื้อผ้าได้อย่างไร
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยายามคิดพิจารณา จู่ ๆ ความคิดบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในหัว
เธอตระหนักรู้ได้ในทันทีว่าครั้งนี้ต้องการมีคนทำลายภาพลักษณ์ของสตีเฟน
ไม่อย่างนั้นเรื่องราวต่าง ๆ คงไม่แพร่กระจายออกไปรวดเร็วขนาดนี้
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็พูดว่า “เราเดินทางไปดูสาขาฝั่งตะวันออกกันเถอะ”
ทันทีที่เธอพูดจบ ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็พากู้ชิงเดินทางไปยังร้านค้าฝั่งตะวันออกทันที
ร้านค้าฝั่งตะวันออกกลับมาเปิดทำการอีกครั้ง ทุกอย่างที่เคยพังพินาศไปก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยสิ่งต่าง ๆ อย่างเร่งด่วนจนกลับคืนสู่สภาพเดิมอีกครั้ง
เพียงแต่ว่าตอนนี้ร้านค้าค่อนข้างร้าง มีลูกค้าเดินเข้ามาซื้อเสื้อผ้าไม่มากนัก
พนักงานที่ไม่รู้จักถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินเข้ามาทักทายเธออย่างกระตือรือร้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในร้าน “สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง สนใจสินค้าประเภทไหนคะ? ฉันช่วยแนะนำสินค้าให้ได้นะคะ”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบกลับอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่มาเจอผู้จัดการร้านของคุณ”
พนักงานแสดงสีหน้าตั้งรับเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอต้องการพบผู้จัดการร้าน เธอนึกว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวกับคนที่เข้ามาสร้างปัญหาอยู่ฝั่งเดียวกัน
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวสังเกตเห็นท่าทางของพนักงานจึงพูดเข้าประเด็น “ฉันไม่ได้มาสร้างปัญหาค่ะ ฉันมาสอบถามเรื่องบางอย่าง”
กู้ชิงที่อยู่ด้านข้างจึงพูดเสริมว่า “นี่คือผู้จัดการถงจากสตีเฟนค่ะ พวกเรามาสอบถามข้อมูลบางอย่าง”
พนักงานถอนหายใจเมื่อรู้ว่าเป็นคนในสาขาเดียวกัน และเข้าไปรายงานเรื่องนี้กับผู้จัดการร้าน
ผู้จัดการร้านกำลังยุ่งอยู่กับการสอบสวนเบื้องต้น แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเธอเข้ามาพบเขาก็รีบออกมาทันที
ผู้จัดการร้านเดินเข้าไปหาถงเหมี่ยวเหมี่ยวแล้วพูดว่า “คุณถง ผมเป็นผู้จัดการร้านของที่นี่ครับ”
“ค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้า
จากนั้นน้ำเสียงเย็นชาก็ดังลอดเข้ามาในหูของผู้จัดการร้าน “วันนี้มีลูกค้าแปลก ๆ แวะเข้ามาในร้านบ้างมั้ยคะ?”
ผู้จัดการร้านหรี่ตาลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่มีนะครับ”
หลังจากที่คนกลุ่มนั้นเข้ามาสร้างปัญหา ร้านค้าก็ปิดปรับปรุงไประยะหนึ่ง หลังจากซ่อมบำรุงเสร็จก็กลับมาเปิดใหม่ แต่ร้านค้าก็ยังมีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาไม่มากนัก
ดังนั้นวันนี้จึงมีเพียงลูกค้าแค่ไม่กี่คน และลูกค้าหน้าเก่าเท่านั้น
ผู้จัดการร้านมีความรู้สึกแย่กับกลุ่มคนเหล่านั้น ทำให้มองย้อนกลับไปแล้วไม่รู้สึกแปลกใจกับลูกค้าคนอื่น ๆ
พนักงานที่ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสองคนรีบพูดขึ้นมาว่า “ผู้จัดการคะวันนี้มีลูกค้าแปลก ๆ ด้วยค่ะ”
“แปลกยังไง?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเลิกคิ้วขณะพูดถาม
ผู้จัดการร้านจ้องมองเธอด้วยความสงสัยเช่นกัน
พนักงานตอบว่า “วันนี้มีลูกค้าเข้ามาลองเสื้อผ้าเยอะกว่าสิบตัวเลยค่ะ”
ผู้จัดการร้านขมวดคิ้วแล้วตอกกลับว่า “ลูกค้าลองเสื้อผ้าแล้วมันผิดแปลกตรงไหน”
เรื่องนี้แปลกประหลาดอย่างไร?
การลองเสื้อผ้าหลายสิบชุดก่อนเลือกซื้อเสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องน่าแปลก
“แต่ว่าลูกค้าคนนั้นบอกว่าไม่ชอบที่เสื้อผ้าในร้านของเราไม่ทันสมัยค่ะ บอกว่ารูปทรงมันไม่สวย บ่นจุกจิกเกี่ยวกับรูปทรงอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังหยิบเสื้อผ้ามาลองใส่อีกหลายตัว สุดท้ายก็หยิบเสื้อยืดธรรมดาออกไปจ่ายเงิน” พนักงานพูดอธิบายด้วยสีหน้าหดหู่
หลังจากฟังคำพูดของพนักงานแล้ว ถงเหมี่ยวเหมี่ยวหลับตาลงและคิดพิจารณา
เธอรู้สึกว่าลูกค้าที่พนักงานพูดถึงดูแปลกประหลาดนิดหน่อย
แม้ว่าการลองเสื้อผ้าจะไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร แต่คนส่วนใหญ่มักจะไม่ลองเสื้อผ้าที่แตกต่างไปจากสไตล์ที่ตนเองชอบ
ยิ่งไปกว่านั้นลูกค้ารายนี้ลองเสื้อผ้าที่ไม่ปลาบปลื้มอยู่หลายตัว
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็ถามว่า “ลูกค้าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
“วันนี้ตอนเที่ยง ๆ ค่ะ” พนักงานตอบ
“เอากล้องวงจรปิดในร้านมาให้ฉันดูหน่อยค่ะ”
พนักงานที่ได้ยินเช่นนั้นรีบหันไปมองทางผู้จัดการร้าน และเห็นว่าผู้จัดการร้านกำลังโบกมือส่งสัญญาณให้เธอไปเอาวิดีโอจากกล้องวงจรปิดออกมา
พนักงานเดินที่ไปคอมพิวเตอร์บนโต๊ะแคชเชียร์และกดใช้งานอย่างคล่องแคล่ว
หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนก “เจอแล้วค่ะคุณถง ผู้จัดการ มาดูสิคะ”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรีบเดินไปที่โต๊ะแคชเชียร์แล้วชะโงกศีรษะมองดูหน้าจอ
เวลาที่ตามหาเจอเป็นช่วงเที่ยงวันพอดี ลูกค้าหญิงคนดังกล่าวกำลังลองเสื้อผ้าอยู่ในห้องลองชุด มีพนักงานคอยยืนรออยู่หน้าประตูห้องพร้อมกับกองเสื้อผ้า
ทุกครั้งที่ลูกค้าหญิงรายนี้หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาเธอจะสัมผัสลูบคลำเสื้อผ้าก่อน พูดบางอย่างกับพนักงานด้วยสีหน้ารังเกียจ จากนั้นจึงเข้าไปลองเสื้อผ้าด้านใน ลักษณะท่าทางของเธอค่อนข้างแปลกประหลาดจริง ๆ
“ทางร้านมีชื่อและข้อมูลติดต่อของเธอมั้ยคะ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถาม
“มีค่ะ” ร้านค้าของสตีเฟนจะมีการทำระบบสมาชิกที่ต้องบันทึกชื่อและข้อมูลการติดต่อของลูกค้าเอาไว้
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ช่วยไปค้นหาข้อมูลติดต่อของเธอให้ฉันทีสิคะ”
พนักงานพยักหน้าขณะรีบเปิดบันทึกข้อมูลการซื้อของในวันนี้ขึ้นมา และพบข้อมูลติดต่อของลูกค้ารายดังกล่าว
หลังจากที่กู้ชิงกดหมายเลขโทรศัพท์ เสียงของผู้หญิงตามระบบก็ดังมาจากปลายสาย “ขออภัยค่ะ ไม่มีหมายเลขที่คุณเรียก”
กู้ชิงกดวางสายและหันไปพูดกับถงเหมี่ยวเหมี่ยว “ผู้จัดการถง ปิดเครื่องค่ะ”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว
พฤติกรรมแปลกประหลาดของลูกค้ารายนี้และการปิดเครื่องหนีทำให้เธอสงสัยว่าบุคคลรายนี้อาจจะเข้ามาสร้างปัญหาโดยเฉพาะ และพฤติกรรมที่ไม่ได้มองดูอย่างเดียวแต่ยังสัมผัสเสื้อผ้า ทำให้เธอคิดว่าลูกค้าคนนี้น่าจะใส่สิ่งปนเปื้อนไปกับเสื้อผ้า
การแพ้ของลูกค้าก่อนหน้านี้อาจจะเกิดจากเสื้อผ้าที่ผ่านการสัมผัสจากเธอแล้ว
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวสั่งให้พนักงานคัดเอาเสื้อผ้าที่ลูกค้ารายนั้นลองสวมใส่ออกมาทันทีและวางแผนจะเตรียมนำมันไปให้สถาบันวิจัยตรวจสอบอีกครั้ง
คอยดูว่ามันจะเป็นอย่างที่เธอคาดเดาหรือไม่
