พันธสัญญาลวงรัก - ตอนที่ 163 ไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องคุณเอง

    ตอนที่ 163

    ไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องคุณเอง

    ณ โรงพยาบาลกลางเมือง

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าข้างนอกมืดสนิทแล้ว

    เธอหลับไปทั้งวันโดยไม่รู้สึกตัวเลย

    ขณะที่บนโซฟาตัวเล็กใกล้เตียงพยาบาลมีเสี่ยวเป่าคอยนั่งเล่นเกมอยู่อย่างเชื่อฟัง ส่วนมู่อวี้เฉิงไม่รู้ว่าหายไปไหน

     ถึงอย่างนั้นหน้าจอแล็ปท็อปบนโต๊ะก็ยังคงเปิดค้างเอาไว้อยู่ ประกอบกับกองเอกสารที่บ่งบอกถงเหมี่ยวเหมี่ยวว่าเขายังอยู่ที่นี่

    เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่มู่อวี้เฉิงจะเปิดประตูเข้ามาอย่างระมัดระวัง

    ทันทีที่ประตูเปิดออก มู่อวี้เฉิงก็เห็นถงเหมี่ยวเหมี่ยวนั่งอยู่บนเตียง

    เขาเดินเข้ามาใกล้เตียงและถามด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง?”

    “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบกลับ

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นว่ามู่อวี้เฉิงถือโทรศัพท์อยู่ในมือจึงรับรู้ได้ว่าเขาไม่ต้องการรบกวนการนอนหลับของเธอ จึงได้ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก

    เธอมองดูกองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง “ถ้าในบริษัทมีเรื่องด่วนอะไร คุณก็กลับไปได้เลยค่ะ ฉันอยู่ที่นี่ยังมีคนช่วยดูแลอยู่”

    มู่อวี้เฉิงคิดว่าเธอกำลังเข้าใจผิด “ไม่ใช่เรื่องงานหรอก”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าเมื่อได้ยินคำตอบ แต่กลับไม่ได้ถามอะไรต่อ

    มู่อวี้เฉิงยังคงคิดว่าจะบอกข่าวที่ลู่หมิงเพิ่งมารายงานให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้ดีหรือไม่

    แต่หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เขาก็พูดออกมาตามตรง “เมื่อกี้ลู่หมิงมาบอกว่าเจอเบาะแสของถงอวิ๋นเหยียนแล้ว ตำรวจกำลังปฏิบัติการเข้าจับกุมตัว ผมเชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวดูเฉยเมยราวกับว่าคนที่เขากำลังพูดถึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ

    หลังจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ถงอวิ๋นเหยียนก็หายตัวไป

    ตอนนี้มีเบาะแสก็แค่รอฟังข่าวเกี่ยวกับการจับกุมตัวของถงอวิ๋นเหยียน

    เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรับผิดชอบการกระทำโง่ ๆ ที่ตัวเองทำลงไป”

    ถงอวิ๋นเหยียนมีจิตใจชั่วร้าย คิดจะทำร้ายเธอมาตั้งหลายหน แต่คราวนี้กลับรุนแรงขึ้นถึงกับพยายามฆ่าเธอ

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงมองว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไปไม่ลงควรให้อภัย ถึงแม้ว่าหล่อนจะต้องเข้าคุกหล่อนก็สมควรได้รับมัน

    แต่ว่า…

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวขมวดคิ้ว แน่นอนว่ามู่อวี้เฉิงที่เฝ้าดูอยู่ไม่พลาดการแสดงออกดังกล่าว

    “ทำไม?” มู่อวี้เฉิงถาม

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบ “ไม่มีอะไร”

    จู่ ๆ เธอก็นึกถึงถงกัวฮุยกับโจวเพ่ยฮวา

    พิจารณาจากสถานการณ์ของตระกูลถงแล้ว ถงกัวฮุยถือว่าถงอวิ๋นเหยียนเป็นบ่อทำเงินของชีวิต และเขาจะไม่มีทางปล่อยให้เธอถูกจับกุมตัวเด็ดขาด

    ไม่ต้องพูดถึงโจวเพ่ยฮวา นี่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ และเธอจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน

    เกรงว่าหลังจากนี้จะมีปัญหามากมายรออยู่

    มู่อวี้เฉิงเห็นว่าเธอไม่สบายใจจึงถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ “ฉันก็แค่นึกถึงถงกัวฮุยกับโจวเพ่ยฮวา พวกเขาจะไม่ยอมทนดูเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับถงอวิ๋นเหยียนแน่นอน และไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหนอีก”

    มู่อวี้เฉิงจับมือเธอมาวางไว้บนฝ่ามือเขาและพูดปลอบ “ไม่ต้องห่วง ผมจะปกป้องคุณเอง”

    เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้น ใบหน้าของถงเหมี่ยวเหมี่ยวเปลี่ยนไปเป็นสีแดง

    จนกระทั่งฝ่ามือมีอุณหภูมิร้อนจัด เธอก็ตระหนักได้ว่ามู่อวี้เฉิงกำลังกุมมือเธออยู่ จึงรีบดึงมือออกมา

    มู่อวี้เฉิงจ้องมองมือตนเองด้วยสีหน้าครุ่นคิด สัมผัสที่นุ่มนวลยังคงติดอยู่ที่มือของเขา

    เสี่ยวเป่าที่ยืนอยู่ด้านข้างยื่นมือออกตบหน้าอกตัวเอง “หม่ามี้ ผมจะปกป้องหม่ามี้เหมือนกัน”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นว่าเสี่ยวเป่าพยายามจะแสดงจิตวิญญาณแห่งการเป็นลูกผู้ชาย แม้ว่าใบหน้าจะเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลก็ตาม

    เธอจึงยิ้มตอบรับ “จ๊ะ”

    เช้าวันรุ่งขึ้น

    บาดแผลของถงเหมี่ยวเหมี่ยวเริ่มตกสะเก็ดแล้ว หลังจากคุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการของถงเหมี่ยวเหมี่ยวอย่างละเอียด เขาก็ดันกรอกแว่นตาบนสันจมูกขึ้น

    “แผลหายเร็วมาก ไม่มีน่าจะมีปัญหาใหญ่อะไรแล้ว ยังเจ็บปวดอยู่มั้ยครับ?”

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวส่ายหัว

    คุณหมอพูดต่อ “อาการบาดเจ็บของคุณฟื้นตัวได้ดีมาก ตอนนี้ยังไม่มีผลข้างเคียงจากบาดแผลบริเวณศีรษะ เพราะฉะนั้นคุณสามารถกลับไปพักฟื้นได้ครับ”

    จากนั้นเขาก็หันไปหามู่อวี้เฉิง “คุณเป็นญาติกับผู้ป่วยใช่มั้ยครับ?”

    ในเมื่อคุณหมอถือว่าเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของ ถงเหมี่ยวเหมี่ยว มู่อวี้เฉิงจึงไม่ได้พูดอธิบายอะไร เพียงแค่รับฟังเงียบ ๆ

    เมื่อคุณหมอเห็นว่าเขาไม่ตอบจึงถือว่าเป็นการยอมรับ จากนั้นก็เริ่มพูดเตือนว่า “ตอนนี้บาดแผลของผู้ป่วยยังโดนน้ำไม่ได้นะครับ คุณควรจะระมัดระวังด้วย…”

    หลังจากให้คำแนะนำเพิ่มเติมเล็กน้อย คุณหมอกับนางพยาบาลก็พากันเดินกลับออกไป

    “ผมจะไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อนนะ” มู่อวี้เฉิงพูดกับถงเหมี่ยวเหมี่ยวและเสี่ยวเป่า

    ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้า เธอไม่ชอบสถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อเลย

    มู่อวี้เฉิงทำเรื่องขอออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว จึงพาถงเหมี่ยวเหมี่ยวกับเสี่ยวเป่าเดินไปที่รถยนต์

    หลังจากพวกเขาขึ้นรถ มู่อวี้เฉิงก็ขับรถตรงไปที่ลานชุมชน

    …

    ขณะเดียวกัน คนของถงกัวฮุยได้เดินทางมาถึงเขตเหลาเฉิง

    เขาส่งคนรับใช้เก่าแก่ที่เคยทำงานในบ้านตระกูลถงมาก่อนมาที่นี่

    ถงกัวฮุยเคยเมตตาเขามาก ดังนั้นคนรับใช้จึงเชื่อฟังคำสั่งของเขา

    คนรับใช้เก่าทำตามคำแนะนำของถงกัวฮุย เขาเดินทางมายังอาคารร้างในเขตเหลาเฉิง และส่งเสียงจิ๊บ ๆ ราวกับเสียงนกร้องอยู่สามครั้ง

    หลังจากได้ยินเสียงร้อง ถงอวิ๋นเหยียนที่ขดตัวอยู่ในอาคารร้างก็เริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบ

    คนรับใช้เก่าเดินตามเสียงร้องตอบ และโยนถุงที่ถูกบรรจุเต็มขอบเข้าไปข้างใน

    ถุงกระเป๋าร่วงหล่นกับพื้นจนฝุ่นฟุ้งกระจาย ถงอวิ๋นเหยียนรีบเปิดมันออก

    ข้างในกระเป๋ามีเสื้อผ้าหลายตัว ซองบรรจุเงินและโทรศัพท์มือถือ

    ถงอวิ๋นเหยียนเปิดซองบรรจุเงินและพบว่าในนั้นมีเงินเพียงห้าหมื่นหยวนเท่านั้น

    เงินแค่ห้าหมื่นหยวน เธอจะมีชีวิตอยู่รอดได้อย่างไร

    “ทำไมน้อยจัง แกเอาเงินไปใช่มั้ย!” ถงอวิ๋นเหยียนพูดจาหยาบคายใส่คนรับใช้เก่าที่ยืนอยู่ด้านนอก

    “คุณหนู นายท่านให้ผมมาเท่านี้ครับ ผมไม่ได้เอาไป จริง ๆ” คนรับใช้รีบพูดปฏิเสธ

    “ฮะ ฉันไม่เชื่อหรอก แม่ไม่มีทางส่งเงินมาให้ฉันแค่นี้ แกนั่นแหละเอาไป”

    คนรับใช้ถอนหายใจและพูดอธิบายว่า “คุณหนู ผมไม่ได้เอาไปจริง ๆ ครับ นายท่านยื่นถุงนี้ให้ผมและบอกว่าตอนนี้พวกเขาถูกทางตำรวจจับตามองอยู่ เคลื่อนตัวไปไหนไม่ได้เลย จึงนำเอาเงินที่เหลือติดบ้านมาใส่ให้ก่อนครับ เขาบอกให้คุณหนูอย่าพยายามทำตัวเป็นจุดเด่น เอาเงินก่อนนี้ไปหาที่อยู่ใหม่ก่อน แล้วเขาจะติดต่อไปอีกทีครับ”

    ถงอวิ๋นเหยียนพยักหน้า “ครั้งนี้ฉันจะเชื่อแกก็ได้”

    คนรับใช้ที่อยู่ข้างนอกพูดกับถงอวิ๋นเหยียนอีกครั้ง “คุณหนู ดูเหมือนว่าจะมีคนมาครับ”

    ถงอวิ๋นเหยียนรีบกระซิบบอกคนรับใช้ “รีบไปซะสิ อย่าให้ใครมาเห็น”

    คนรับใช้รีบเดินออกไปทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

    เมื่อวานคนของมู่อวี้เฉิงพบร่องรอยของถงอวิ๋นเหยียนในช่วงพลบค่ำ

    ความมืดมิดอาจจะทำให้การค้นหายากขึ้น แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอไม่ได้ระวังตัว

    ดังนั้นพวกเขาจึงค้นหาอย่างระมัดระวัง แต่หลังจากค้นหามาทั่วทั้งเขตเหลาเฉิงแล้วกลับไม่พบที่ซ่อนตัวของ ถงอวิ๋นเหยียนเลย

    เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีได้เริ่มปฏิบัติการอีกครั้ง

    หลังจากตรวจค้นอยู่หลายครั้ง พวกเขาก็ค้นพบอาคารร้างที่ถงอวิ๋นเหยียนซ่อนตัวอยู่