ในวันๆ นึง ช่วงใกล้หมดฤดูใบไม้ร่วง อยู่ๆ คุณโคซากุระก็โทรมาหาฉัน
‘ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอหน่อย เธอมาหาฉันพรุ่งนี้ได้มั้ย?’
ที่เธอทำนี่มันผิดปกติมากเลย—จริงๆ ก็ครั้งแรกเลยนั่นแหละ—ฉันก็เลยอึ้งๆ อยู่
“ทำไมเป็นทางการจังเลยล่ะคะ?”
‘เปล่า ก็ไม่ใช่อะไรใหญ่โตหรอก’
“โทรคุยกันไปเลยไม่ได้เหรอคะ?”
‘มันต้องมาเจอกันน่ะสิ’
“เอ๋…? คุณทำฉันกลัวแล้วนะคะ ตอนนี้”
‘โอ้ย เงียบซักทีเถอะน่า หยุดบ่นนู่นบ่นนี่แล้วก็มาที่นี่ซะ’
เธอโมโห แล้วก็วางสายไปทั้งๆ ยังงั้นเลย ฉันเอียงคองงอยู่ซักพัก ก่อนจะโทรไปหาโทริโกะ
“…ก็ เธอว่ามาแบบนั้นแหละ คิดว่าไงบ้าง?”
‘อืม? ไม่รู้สิ’
“คุณโคซากุระเคยพูดอะไรแบบนี้กับเธอมั้ย?”
‘ไม่อะ’
“นี่เธอจะดุอะไรฉันหรือเปล่าเนี่ย แต่ฉันไม่คิดว่าตัวเองไปทำอะไรที่น่าโดนดุเลยนะ”
‘ไม่รู้สิ บางทีอาจจะแค่อยากเอาอะไรให้เธอก็ได้นะ’
“ไม่หรอกมั้ง”
เพราะแบบนั้น ฉันกับโทริโกะก็เลยนัดมาเจอกันหลังจากที่ฉันเลิกเรียนในเย็นวันต่อมา แล้วพวกเราก็ตรงไปที่บ้านของคุณโคซากุระกัน พอเธอยื่นหัวออกมาจากประตูแล้วเจอพวกเรา เธอก็ทำหน้าบึ้งตึงเลย
“นี่พวกเธอ 2 คนแวะออกไปเจอกันก่อนรึไงเนี่ย?”
“ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร ก็เลยกลัวน่ะค่ะ…”
“นี่ฉันมาด้วยแล้วมันมีปัญหารึไงเล่า?”
ฉันตั้งการ์ดสูงมาตลอดเลย แต่คุณโคซากุระกลับมองมาที่ฉันโดยท่าทางเหนื่อยหน่าย
“ก็บอกแล้วนี่ว่าไม่ใช่อะไรใหญ่โตหรอก ไม่ใช่รึไง? เอ้านี่ เอาไปสิ”
เธอว่ามาแบบนั้น ก่อนจะยื่นซองจดหมายมาให้ แวบนึงฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นเงินก็ได้ แต่ซองมันบางนะ
“อะไรน่ะคะ? ฉันดูได้หรือเปล่า?”
“เปิดๆ ไปเหอะน่า”
ฉันดึงกระดาษในซองนั้นออกมา แล้วฉันกับโทริโกะก็ดูมันพร้อมกัน [ตั๋วคู่ทริปแช่ออนเซ็นทั่วประเทศ]
“พวกเธอเอาไปได้เลย”
“เอ๊ะ?”
ฉันตอบเธอไปแบบยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ แล้วคุณโคซากุระก็แกล้งโค้งตัวมาให้ฉัน
“ด้วยความยินดี”
“ข- ขอบคุณค่ะ?”
ฉันก้มลงมาดูที่ตั๋วในมืออีกรอบนึง
“เออ มันคืออะไรเหรอคะ?”
“โซราโอะจัง ตอนนี้เธออ่านหนังสือไม่ออกแล้วเหรอ?”
“อ่านออกค่ะ แต่ว่า… ทำไมถึงให้นี่กับพวกเราล่ะคะ?”
“เขาส่งมาให้ฉันเป็นผลประโยชน์ตอบแทนผู้ถือหุ้นน่ะ ฉันเอาไปเองก็ไม่ได้จะใช้อะไร แต่พวกเธอ 2 คนน่ะใช้ตั๋วนั่นได้พอดีเลย”
“จริงเหรอเนี่ย!? ขอบใจนะ!”
โทริโกะร้องขึ้นมาด้วยท่าทีดีใจอย่างใสซื่อ พร้อมกับโอบแขนเธอไปรอบไหล่ของฉัน
“ยอดไปเลยเนอะ โซราโอะ?”
“อ- อือ”
ฉันยังจ้องดูที่ตั๋วใบนั้นอยู่แบบอึ้งๆ
“ทริปแช่ออนเซ็นเหรอ…?”
ขนาดอ่านคำนั้นออกเสียงแล้ว มันก็ยังดูเหลือเชื่อสำหรับฉันอยู่ดี แบบ ฉันแค่นึกภาพตัวเองไปทำอะไรแบบนั้นไม่ได้เลยน่ะ
แถม ไปกับโทริโกะด้วย เหรอ…?
ส่วนทางโทริโกะนี่ เธอพูดออกไปโดยไม่ได้ทันสังเกตความสับสนของฉันเลย
“ว่าแต่นี่ โคซากุระ เราใช้ตั๋วนี้ไปเที่ยวไหนได้บ้างอะ?”
“ไม่รู้สิ ไปดูกันเอาเองแล้วกัน ไม่ใช่ว่าที่ตั๋วมันมีพิมพ์ไว้แล้วเหรอว่าไปที่ไหนได้บ้างน่ะ?”
“อ้อ นี่ไง จริงด้วย โซราโอะ เลือกที่ๆ เราจะไปกันเถอะ”
“อ- อืม”
“เดี๋ยวต้องไปซื้อชุดว่ายน้ำด้วย”
“ชุดว่ายน้ำ? ทำไมล่ะ?”
ฉันถามไปแบบนั้น แต่โทริโกะกลับมาหาฉันเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องที่แน่อยู่แล้ว
“เอ๊ะ? ตอนไปออนเซ็นนี่ เราต้องใช้ชุดว่ายน้ำด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“เปล่าหรอก ที่ส่วนใหญ่ เราลงไปแช่กันตัวเปล่าๆ เลยนะ”
“…เอ๊ะ? จริงเหรอเนี่ย?”
พอได้คุยกันต่อ เราเลยได้เข้าใจซักที ที่โทริโกะกำลังนึกภาพแบบศูนย์กีฬาเเละนันทนาการที่เธอเคยไปตอนที่อยู่ที่แคนาดาน่ะนะ ที่แคนาดา พอพูดถึงบ่อน้ำร้อน มันจะเป็นที่ที่ต้องใส่ชุดว่ายน้ำกับรองเท้าแตะชายหาด แล้วก็ไม่ได้แยกบ่อชายหญิงด้วย
พอเธอได้ยินว่าบ่อน้ำร้อนของญี่ปุ่นน่ะไม่ได้เป็นแบบนั้น กับเรื่องที่ว่าจริงๆ มันเป็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ให้คนจำนวนมากๆ ลงไปใช้พร้อมๆ กัน โทริโกะก็ตัวสั่นขึ้นมาเลย
“ย- ยังงี้เอง… เขาแช่น้ำกันจริงๆ สินะ…”
“เอ๊ะ? นี่เธอไม่รู้เลยงั้นเหรอ?”
“เคยได้ยินมาก่อนนะ แต่ฉันนึกว่ามันเป็นแค่ข้อยกเว้นบางที่เฉยๆ…”
ได้ยินแบบนั้น ฉันกับคุณโคซากุระก็หันมามองหน้ากัน
“ก็ เออ… ถ้าเธอไม่สบายใจกับเรื่องลงแช่น้ำกับคนอื่นๆ เธอก็ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ”
พอฉันบอกเธอไปแบบนั้น ฉันก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา ฉันก็ไม่ได้สบายอกสบายใจกับการแช่น้ำกับคนอื่นเหมือนกันนี่นา
“มีบางที่ในญี่ปุ่นที่แช่น้ำในขุดว่ายน้ำได้อยู่นะ ทำไมไม่เลือกที่พวกนั้นล่ะ?”
คุณโคซากุระแนะนำมาแบบนั้น แต่ดูเหมือนมันจะขัดใจโทริโกะอยู่เหมือนกันนะ แล้วเธอก็ส่ายหน้าตอบ
“…ฉันจะไป”
“ตาเธอลอกแลกไปทั่วเลยนะ ไหวมั้ยเนี่ย?”
“ไม่เป็นไร ฉันจะไปนะ”
เธอพยักหน้าตอบอย่างจริงจัง ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน
“ไปแช่ออนเซ็นด้วยกันเถอะ โซราโอะ…!”
“อ- อื้อ”
ฉันสะดุ้งนิดๆ เลยกับความเปลี่ยนท่าทีอย่างปุบปับของโทริโกะน่ะ อะไรของเธอเนี่ย? มันอาจจะแปลกหน่อยที่ฉันพูดแบบนี้ แต่ขนาด[b]ฉันเอง[/b]ยังบอกได้เลยว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แสดงว่ามันคงจะไม่ดีเลยสิเนี่ย
“เอาเถอะ เรื่องนั้นมันก็ส่วนเรื่องนั้น ที่เหลือพวกเธอ 2 คนก็หาทางกันเอาเองแล้วกัน ขอให้สนุกนะ”
“อ่า โอเค”
“ถ้าจะซื้อของฝากอะไร ฉันขอของหวานๆ นะ”
คุณโคซากุระพูดกับพวกเราโดยไม่หันมามองด้วยซ้ำ โทริโกะก็ลุกขึ้นหมุนตัวจะออกไปแล้ว แต่ฉันยังไม่ขยับไปไหน เธอก็เลยหยุดตาม
“มีอะไรเหรอ โซราโอะ?”
ฉันตัดสินใจได้ แล้วก็เปิดแากพูดออกไป
“เออ คุณโคซากุระคะ?”
“หืม?”
“ถ้าคุณเอาด้วย ทำไมไม่มาเที่ยวกับพวกเราล่ะคะ? ไปออนเซ็น…”
TN: เป็นคุณ ได้รับคำเชิญจากสองคนนี้ คุณจะไปมั้ยครับ 555
ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r
