”ฟังหน่อยสิ บอกแล้วไงว่าฉันขอโทษน่ะ”
“…”
“โทริโกะ เธอบอกฉันเองนี่ว่าอาทิตย์นี้เธอยุ่งๆ ฉันเลยพยายามไม่ไปกวนไง”
“…”
“นี่ ฉันไม่ได้พยายามปิดบังหรืออะไรเลยนะ”
“…”
รถไฟยังคงวิ่งไปเรื่อยๆ เหมือนกับโทริโกะที่ยังไม่ยอมตอบอะไรเลยซักคำ
ตอนนี้ 10 โมงแล้ว ทั้งๆ ที่ช่วงเร่งรีบยามเช้ามาจบไปแล้วนะ แต่รถไฟด่วนสายเซย์บุ-อิเคบุคุโระก็ยังคนแน่นอยู่เลย ทั้งฉันทั้งโทริโกะก็เลยถูกดันมาตรงข้างๆ ประตู
ฉันพยายามลดเสียงให้เบา จะได้ไม่รบกวนคนรอบๆ แล้ว แต่โทริโกะก็เอาแต่มองไปข้างหน้า ทำเหมือนไม่ได้ยินฉันซะงั้น สายตาเธอจับอยู่ที่ป้ายโฆษณาทริปออนเซ็น 3 วัน 2 คืนที่ชิชิบุกับนากาโทโระที่ห้อยเอาไว้แบบไม่ละสายตาเลย
อ่า ยัยนี่ทำตัวน่ารำคาญได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย…
หลังจากที่โทริโกะมาหา คุณโคซากุระก็ไล่พวกเราทั้งคู่ออกมาจากบ้านเลย แถมสั่งพวกเรามาแบบโกรธจัดเลยว่าอย่าลากเธอไปเอี่ยวเด็ดขาด ตอนที่พวกเราขึ้นรถไฟมาจากสถานีสวนสาธารณะชาคุจิอิมา อะไรๆ มันก็ชวนรู้สึกแหม่งๆ ไปหมดเลย ฉันนั่งสายไซเคียว ส่วนโทริโกะนั่งสายยามาโนเตะ เพราะงั้น พวกเราก็จะนั่งมาด้วยกันถึงอิเคบุคุโระอย่างทุกที
แต่ถึงยังงั้นก็เถอะ โทริโกะอารมณ์เสียขนาดนี้นี่ เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยแฮะ ไม่รู้เลยว่าควรจะพูดอะไรกับเธอดี
เวลาคนสวยแบบเธอมีสีหน้าโมโหแบบนี้แล้วมันดูน่ากลัวเหมือนกันนะ ขนาดฉันที่คุ้นกับหน้าสวยๆ ของเธอแล้วก็ยังกลัวเลย…
เปล่าหรอก เมื่อกี้โกหกน่ะ ฉันยังไม่ชินเลยซักนิด เธอดูดีขนาดที่ทำอะไรก็ดึงความสนใจฉันได้ตลอดเลยเนี่ยสิ
โอเค คือที่ฉันทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดดกีดกันนี่ ฉันก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน แต่ว่า… มันมีเหตุผลอะไรที่ต้องบุกเข้ามาในบ้านคนอื่นเขาด้วยเหรอเนี่ย? แถมยังทำเป็นอย่างแรกของวันตั้งแต่เช้าตรู่เลยอีกต่างหาก…?
“ฉันมีปัญหาส่วนตัวที่ต้องกังวลน่ะนะ? มีเรื่องแปลกๆ เกิดอยู่ที่ห้องข้างๆ ฉัน มันเหมือนกับว่าโลกเบื้องหลัง ไม่ก็พื้นที่คั่นกลางโผล่มาตรงนั้นน่ะ”
พอกระซิบบอกไปแบบนั้น ในที่สุดโทริโกะก็หันมามองฉันซักที
“งั้น มันก็ยิ่งทำให้เธอควรจะให้ฉันช่วยเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช่หรือไง? ถ้าตรงห้องนั้นมันมีเกทอยู่ มือฉันก็น่าจะแก้ปัญหาที่ว่านั่นได้ง่ายๆ เลยใช่มั้ยล่ะ? จากที่เธอให้ฉันปิดเกทเปิดเกทที่ [ฟาร์ม] มาทั้งหมดนั่นมา ไม่มีทางที่เรื่องนี้มันจะไม่แวบเข้ามาในหัวเธอเลยนะ”
“…มัน ก็ใช่ แต่ก่อนที่ฉันจะทันไปหาเธอ อาคาริก็บอกฉันว่าไปค้างคืนกับเธอก่อนก็ได้นี่นา ฉันก็เลย…”
“เธอไม่มาขอให้ฉันช่วย แค่เพราะอาคาริมาหาเธอก่อนงั้นเหรอ? ตัวเธอเองไม่คิดว่ามันแปลกๆ หรือไง?”
เธอขัดขึ้นมาเร็วจนฉันตระหนกไปหมดเลย
“ป- เปล่านะ เออ แบบว่า ก็อย่างที่บอกไง ฉันคิดว่าเธออาจจะยุ่งอยู่ก็ได้นี่นา”
โทริโกะส่งสายตาเย็นชาเหลือบลงมามอง นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรเลย
น-… น่ากลัวอะ น่ากลัวชะมัดเลย ต- แต่ ฉันไม่ยอมแพ้หรอก…!
ตอนนี้ ฉันรู้สึกกล้าจะแข็งใส่เธอมากขึ้น ฉันเลยรวบรวมพลังใจกับท่าทีของตัวเอง ก่อนจะพยายามจ้องตาของโทริโกะกลับไป
แต่ พอฉันทำแบบนั้น โทริโกะก็หันหน้าหนี ออกไปจ้องข้างนอกหน้าต่างแทน
“ทุกทีน่ะ เธอจะบอกฉันทุกเรื่องไม่ใช่เหรอ?”
เสียงของเธอที่พูดฟังดูเศร้าๆ ทำเอาหัวใจที่ฉันตั้งท่าหือใส่เมื่อกี้มันห่อเหี่ยวไปทันทีเลย แล้วจู่ๆ ฉันก็ไม่มั่นใจแล้วว่าตัวเองควรจะทำยังไงดี มันไม่มีเหตุผลไหนเลยที่ฉันจะไม่หันไปขอความช่วยเหลือจากโทริโกะ… ล่ะมั้ง ฉันว่านะ ฉันก็แค่อยากได้เวลาจัดระเบียบความรู้สึกในหัวก็เท่านั้นเอง
ตอนที่พวกเรากำลังจะใช้เกทเพื่อกลับ [ฟาร์ม] ในฮันโนะ พวกเราก็ไปเจอกับอะไรซักอย่างแปลกๆ ใน [คอกวัว] ด้วย
วัวที่มีหน้าเป็นคน หรือไม่ก็คนที่มีตัวเป็นวัว—คุดัน
มันมีหน้าเหมือนพ่อฉันที่ตายไปแล้ว
มันพูดด้วยเสียงเหมือนย่าฉันที่ตายไปแล้ว
นั่นก็เพียงพอจะทำให้ฉันกลัวมากจนตัวสั่นแล้ว แย่ระดับที่ขนาดเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นหายไปแล้ว ฉันยังพูดอะไรไม่ออกไปอีกซักพักเลย
ครอบครัวที่ฉันเคยมีคลั่งไคล้ลุ่มหลงไปกับลัทธิขนาดที่ว่าขว้างทุกอย่างที่มีทิ้งออกไปจากชีวิตเลย จนสุดท้ายก็ไปตายกันอยู่บนเขา การที่ต้องมาเจอกับอดีตส่วนนึงของฉันที่ฉันโยนทิ้งไปแล้วแบบนี้ทำเอาช็อกเหมือนกัน แค่คนละแบบกับตอนที่ต้องเจอกับพวกตัวประหลาดจากโลกอีกฟากเท่านั้นเอง
มีใครบางคนที่โลกเบื้องหลังสามารถระบุตัวพวกเรารายบุคคลได้ แล้วก่อนหน้านี้ก็หาทางพยายามจะเข้าหาพวกเราด้วย แต่จากทั้งหมดนั่น ก็มีครั้งนี้นี่แหละที่มันเข้ามาได้ลึกที่สุด ลึกถึงชีวิตส่วนตัวของฉันเลย
ฉันเองก็เริ่มจะลืมพวกคนที่ตายไปแล้วพวกนั้นด้วยสิ
เมื่อตอนนั้น โทริโกะถามคำถามที่ฉันไม่ทันคิดถึงมาด้วย ฉันตอบไม่ได้เลย ต่อให้ฉันพยายามจะอธิบาย คำพูดมันก็ไม่ยอมออกมาอยู่ดี แบบว่า คุยเรื่องครอบครัวที่ตายไปแล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาล่ะ? ฉันบอกเธอไปว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แล้วก็พยายามจะทิ้งเอาไว้แค่นั้น แต่ดูเหมือนโทริโกะจะยังไม่พอใจนะ เรื่องมันก็เลยอิหลักอิเหลื่ออยู่แบบนี้
มันก็ดีเหมือนกันที่โทริโกะติดธุระยุ่งๆ ช่วงนี้พอดี หลังจากที่ไปเจอคุดันมา อารมณ์ของฉันมันก็ปั่นป่วนไปหมด ฉันก็เลยอยากได้เวลาสงบจิตสงบใจซักหน่อย
แต่สุดท้าย ฉันก็จัดการอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลย ระหว่างที่โทริโกะไม่อยู่ ทั้งหมดที่ฉันทำได้มันก็แค่เลี่ยงไม่ไปคิดถึงเรื่องไม่อภิรมย์เท่านั้นเอง
พอรถไฟเข้ามาใกล้กับสถานีปลายทาง อิเคบุคุโระ ตัวรถก็ค่อยๆ ชะลอ พอมันเบรก ผู้คนในรถก็เซไปเพราะแรงเฉื่อย ฉันเองก็เซถลาไปชนโทริโกะเหมือนกัน
“…โทษที”
พอฉันเงยหน้าขึ้นมาอย่างอึกอัก โทริโกะก็มองกลับมา สีหน้าลำบากใจของโทริโกะนั่นทำเอาฉันไม่ทันตั้งตัวเลย
“โซราโอะ ฟังนะ…”
“เอ๊ะ?”
“ถ้าเกิด เธอไม่อยากอยู่บ้าน…”
เธอพูดไปก็หลบสายตาออกจากฉันไปอีกแล้ว คำพูดของเธอขาดๆ เป็นตอนๆ ปากของเธออ้าค้างอยู่ซักพักก่อนจะหุบกลับไป เธอแลบลิ้นมลออกมาเลียริมฝีปากของเธอนิดๆ ให้พอชุ่มชื้น
“ถ้าเธอไปบ้านอาคาริไม่ได้ หรือบ้านโคซากุระไม่ได้ แล้วเธอไม่มีที่อื่นไป เธอก็ เออ…”
ตอนนั้น ฉันก็เข้าใจได้ซักทีว่าเธออึกอักพยายามจะพูดว่าอะไร
ถ้าฉันไม่มีที่อื่นจะไป ทำไมไม่ไปค้างบ้านเธอล่ะ — นี่แหละ ที่เธอเริ่มจะพูด แล้วก็ลังเลไป
คุณโคซากุระบอกว่าฉันกับโทริโกะเหมือนกันมากเลย ในเรื่องที่ว่าไม่อยากให้ใครเข้ามาในบ้านตัวเอง ฉันแน่ใจเลยล่ะว่าโทริโกะเองก็ไม่อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน พอเข้าใจแล้ว ฉันก็รู้สึกแย่ขึ้นมาเลย ไม่อยากทำให้โทริโกะต้องเป็นห่วงฉันขนาดนี้เลยแฮะ
พอรู้แบบนี้ ฉันเลยพูดทับเธอไปเลย
“ไม่เป็นไร ฉันไม่มีปัญหาหรอก”
“เอ๊ะ? แต่ว่า…”
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ ขอบใจมากเลย”
โทริโกะมองมาที่ฉันเหมือนกับว่าเธอมีอะไรอยากจะพูดอีก ฉันเลยบอกเธอไปแบบติดตลก
“นี่ ทำไมเธอไม่มาค้างที่ห้องฉันล่ะ? ฮ่าฮ่า ล้อล-”
“ไป”
“ฮะ?”
ฉันตกใจจนกระพริบตาปริบๆ มันเหมือนกับว่าเธอรอจะพูดคำนี้อยู่แล้วยังไงยังงั้นเลย แล้วโทริโกะก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม
“ฉันจะไป เดี๋ยวฉันไปค้างที่ห้องเธอนะ”
“หา…?”
รถไฟเคลื่อนมาจนถึงสถานีพร้อมๆ กับที่ในใจของฉันวิ่งวุ่นเพื่อพยายามเข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ประตูฝั่งตรงข้ามเปิดออก แล้วคลื่นมนุษย์ก็ทะลักออกไป ตัวฉันหลุดออกมาจากแรงกระแทกนั่นมาได้ ก่อนจะก้าวถอยหลัง ออกมาจากโทริโกะ
เธอยังยืนอยู่ที่เดิม ตายังจับอยู่ที่ฉันไม่ละไปไหน ก่อนจะพูดซ้ำอีกรอบนึง
“ฉันจะไปนะ”
“อ- อื้อ”
พอฉันพยักหน้าบอกเพราะถูกอารมณ์ของเธอเข้าถาโถม ประตูฝั่งของพวกเราก็เปิดออกพร้อมๆ กับที่อากาศจากด้านนอกที่วิ่งเข้ามาในตู้รถ
TN: กรี๊ดดดด! (>///<)
ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r
