พวกเรามุ่งหน้ากลับไปที่โลกเบื้องหน้าก่อนฟ้าจะมืด แล้วก็ออกมาจาก [ตึกที่อยู่อาศัย] กัน แน่ล่ะ พวกเราไม่อยากอยู่ในที่แบบนี้หลังอาทิตย์ตกดินอยู่แล้ว พวกเราคุยกันว่ารีบกลับไปทางโพรงกลม แล้วหาอะไรกินกันดีมั้ย กับเรื่องที่ว่าอยากอาบน้ำจัง แต่พอพวกเรามาถึงประตู [คอกวัว] พวกเราก็หยุดกึกกัน
เหม็นจัง
ก่อนหน้านี้ ที่ [คอกวัว] มันไม่ได้เหม็นแบบนี้นี่นา แต่ตอนนี้มันกลับตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นมูลสัตว์กับกลิ่นคาวเลือด ปนเปไปกับกลิ่น… สาบสัตว์? เรียกแบบนั้นคงได้มั้ง?
กลิ่นเหม็นที่เข้ามาทารุณจมูกของพวกเรามันเป็นกลิ่นที่พวกเราควรจะเจอเวลาเข้าไปที่คอกวัวจริงๆ นั่นแหละนะ
พวกเราหันมามองหน้ากัน ก่อนจะชักมาคารอฟของพวกเราออกมา พวกเราค่อยๆ เดินเข้าไปหาประตูทางเข้ากันอย่างระมัดระวัง แล้วฉันก็เหลือบมองเข้าไปข้างใน ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกฉายแสงเข้ามาใน [คอกวัว] นี่ ทำให้มองเห็นเงาตะคุ่มๆ อยู่ตรงรอยต่อระหว่างแสงแดดกับเงามืดได้ด้วย
“…วัวเหรอ?”
โทริโกะพึมพำแบบนั้น ฉันเองก็เห็นเป็นแบบนั้นเหมือนกัน เป็นลูกวัว นอนอยู่บนพื้น พยายามตะเกียกตะกายพยุงร่างของตัวเองขึ้นมายืน ตัวเปียกแฉะเหมือนกับว่าเพิ่งเกิดเลย ผิวนอกของมันมีขนปุยๆ สีดำปกคลุมไปทั่วทั้งตัว
ที่ตาขวาฉันก็เห็นเหมือนกันเลย พวกเรายังกำมาคารอฟเอาไว้ในมือแน่น พร้อมกับเดินเข้าไปหามันช้าๆ แล้วก็ เหมือนลูกวัวตัวนั้นจะรู้สึกได้ว่าพวกเรากำลังอ้อมมาทางด้านหน้าของมัน มันเลยเงยหัวขึ้นมามอง
“เอ๊ะ…!?”
“อุหวา!?”
พวกเราตกใจมากจนร้องลั่นออกมาเลย
ลูกวัวตัวนั้น มีหน้าเหมือนคน
หน้าของผู้ชาย ดวงตาเลื่อนลอย หัวของมันที่หันขวับมาหาพวกเราโยกไปโยกมา โดยไม่ได้ร้องอะไรออกมาเลย
“โซราโอะ! ไอ้นั่นมันอะไรน่ะ!?”
ตอนแรกฉันก็พูดอะไรไม่ออกเลย แล้วในที่สุด คำๆ นั้นก็ออกมาจากปากฉันจนได้
“คุ-… คุดัน…!?”
วัวที่มีหัวเป็นคน — [คุดัน (件)] ตัวตนที่มีมาก่อนเรื่องเล่าในอินเตอร์เน็ต ที่ถูกบันทึกเอาไว้ย้อนกลับไปถึงสมัยยุคเอโดะเลย ตัวประหลาดที่จะตายหลังจากเกิดมาในเวลาไม่กี่วัน แต่ในระหว่างนั้น มันจะมอบคำทำนายออกมาในภาษามนุษย์ด้วย
แต่ที่ฉันตกใจจนตัวสั่นไปหมดน่ะ ไม่ใช่แค่เพราะเห็นสัตว์ประหลาดนี่ต่อหน้าต่อตาหรอก
มันเป็นเพราะ ฉันจำหน้านั้นของคุดันได้ต่างหาก
หน้านั้น กับดวงตากลวงโบ๋ไร้ชีวิตชีวานั่นน่ะ…?
คุดันเปิดปาก ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโรยริน
“คนสีแดงกำลังมา”
เหมือนจะพูดแบบนั้นนะ
“คนสีแดงกำลังมา กลับมา โซราโอะ”
“นี่มัน-… อ๊ะ!”
เสียงของโทริโกะดังลั่นขึ้นมา พวกเราไม่ได้ละสายตาออกมาเลยซักวินาที แต่รูปร่างของคุดันมันเปลี่ยนไป กลายเป็นผู้หญิงในชุดกิโมโนสีดำ กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคอนกรีต
มือแก่ๆ ของเธอที่ยื่นโผล่ออกมาจากแขนเสื้อนั่นดูทั้งเหี่ยวย่นทั้งเป็นตะปุ่มตะป่ำ
ตั้งแต่หัวไหล่ของเธอขึ้นมา เป็นหัวของวัววากิวที่มีเขาสั้นๆ
แล้วเพราะอะไรไม่รู้ ฉันถึงได้รู้สึกคุ้นๆ ด้วย
“แกมันนังผู้หญิงที่ถูกสาป โซราโอะ”
ตอนที่คุดัน—ไม่สิ ผู้หญิงหน้าวัว—พูดออกมา น้ำลายก็ไหลย้อยออกจากปากมันเป็นสายยาว ลงมาที่หัวเข่าของชุดกิโมโนจนเปียกแฉะไปหมด
เสียงนั่นก็ฟังดูคุ้นหูเหมือนกัน
“เแกมันนังผู้หญิงที่ถูกสาป เมล็ดพันธุ์ของความฉิบหาย แกน่ะมันก็ได้แม่ของก—”
ฉันกรี๊ดลั่น พร้อมกันลั่นไกใส่ไม่ยั้ง
เสียงปืนดังก้องไปทั่วทั้ง [คอกวัว] พอได้สติอีกที ฉันก็กดไปหมดแม็ก จนลำเลื่อนมันเปิดค้างออกมาแล้ว
“โซราโอะ! เป็นอะไรมั้ย!?”
โทริโกะตะโกนพร้อมกับคว้ามือฉันเอาไว้ ฉันตอบอะไรเธอกลับไปไม่ได้เลย ผู้หญิงหัววัวนั่นก็ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน ที่เหลือก็มีแต่ของเหลวเหมือนเลือดบางๆ เปียกไปทั่วพื้นเท่านั้นเอง
มันแน่อยู่แล้วล่ะที่ฉันจะรู้สึกคุ้นๆ
นั่น พ่อกับย่าฉัน
หน้าของผู้ชายคนนั้น คือหน้าพ่อฉันที่ตายไปแล้ว
ส่วนเสียงที่หญิงหัววัวนั่นพูด ก็เสียงย่าฉันที่ตายไปแล้ว
TN: โห!? ปิดไฟล์ 12 แบบนี้เลยเรอะ!?
ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r
