ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 97

(*** เตียวเสี้ยน (Diao Chan) เป็นตัวละครสมมติในวรรณกรรมสามก๊ก ที่ชื่อชั้นความงามของนางถูกยกมาอยู่ในระดับเดียวกับอีก 3 หญิงงามที่มีตัวตนอยู่จริงอันได้แก่ ไซซี หวาง เจาจวิน และหยางกุ้ยเฟย จนเป็นที่ยอมรับทั้ง 4 นางว่าเป็นสุดยอดหญิงงามของจีนตลอดกาล)

ความงามของเตียวเสี้ยนนั้นไม่มีใครเทียบได้ในยุคสามก๊ก และเป็นหนึ่งในสี่สาวงามที่สุดในประวัติศาสตร์มาจนถึงทุกวันนี้

ไม่ว่าจะเป็นสําหรับปราสาทนกยูงทองแดงที่กําลังจะถูกสร้างขึ้นหรือเย่เฉินเองก็ไม่อยากพลาดสาวงามที่ไม่มีใครเทียบนี้

เวลาที่เตียวเสี้ยนจะปรากฏตัวน่าจะเป็นบ่ายวันนี้ เธอจะปรากฏตัวในลกเอี๋ยงในฐานะผู้ลี้ภัย

นี้เป็นข่าวที่แพร่กระจายเป็นวงกว้างในชีวิตที่แล้วของเย่เฉิน

เย่เฉินรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเขาจึงไม่ออกจากลกเอียงไปหลังจากการประมูล

ระหว่างทาง ผู้คนที่สัญจรไปมาตามท้องถนนเป็นชนพื้นเมืองของโลกนี้ ไม่มีผู้เล่นเลยซักคนที่อยู่ที่นี่

นี่คือย่านที่อยู่อาศัยของเหล่าขุนนาง ผู้เล่นไม่สามารถเข้ามาได้เลย พวกเขาทําได้เพียงเฝ้าสังเกตจากระยะไกลเท่านั้น

เว้นแต่จะได้รับการแต่ตั้งตําแหน่งอย่างเป็นทางการของอาณาจักรฮั่น น่าเสียดายที่ตอนนี้ในหมู่ผู้เล่นมีเพียงเย่เฉินเท่านั้นที่ได้รับตําแหน่งอย่างเป็นทางการ

หรือแม่ทัพผิงเปยระดับสาม

เมื่อเขามาถึงด้านนอกคฤหาสน์ของอ่องอุ้น เย่เฉินก็เหลือบมองไปที่ประตูขนาดใหญ่และเดินตรงไปยังโรงน้ำชาที่อยู่ตรงข้ามกัน

เขาสั่งชามาดื่นในขณที่รอ

เมื่อเวลาผ่านไป เย่เฉินดื่มชาไปแล้วสามกา พระอาทิตย์กําลังจะตกที่ขอบฟ้า

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวเหมือนพ่อบ้าน น้ำเด็กสาวเร่ร่อนสิบคนที่เต็มไปด้วยรอยเปื้อนและสิ่งสกปรก ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเย่เฉิน

เมื่อเห็นดังนั้น ดวงตาของเย่เฉินก็เป็ดขึ้นในทันที

มาแล้ว!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ลุกขึ้นและเดินไปหาพ่อบ้านคนนั้น

“เจ้าเป็นใคร ทําไมถึงมาขวางทางข้า” ชายวัยกลางคนพบว่าไม่เพียงแต่เย่เฉินเดินตรงมาที่เขา แต่ยังหยุดขวางทางเขาอีกด้วย เขาจึงรู้สึกโกรธขึ้นมาในทันที

เขาเป็นพ่อบ้านของฮ่องอุ่น และนี่คือทางเข้าคฤหาสน์ของอ้องอุ้น

มารดามันเถอะ ใครบางคนกินดีหมีหัวใจเสื้อ กล้าหาญที่จะยืนขวางทางเขา

เดิมทีชายวัยกลางคนวางแผนที่จะด่าเย่เฉิน แต่เมื่อเขาเห็นรูปลักษณ์ของเย่เฉินและกล่นอายที่แผ่ออกมาจากตัวของเย่เฉิน เขาก็เปลี่ยนคําพูดทันที

“แม่ทัพผิงเปยแห่งอิวจิ๋ว เย่เฉิน” เย่เฉินเหลือบมองไปที่พ่อบ้านแล้วกล่าวออกมาเบา ๆ

” อะไรนะ!” พ่อบ้านตกตะลึงในทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้

แม้ว่าข้าราชการทหารจะไม่มีค่ามากมากนัก แต่สําหรับขุนนากระดับสามนั้นต่างออกไป

พ่อบ้านตกใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบโค้งคํานับพร้อมพูดว่า ” หวางหลินไป๋คารวะแม่ทัพผิงเป่ย ข้าน้อยไม่ทราบตัวตนของท่าน ทําให้ท่านขุ่นเคืองโปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วย”

เขารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากเพราะเขากังวลว่าเขาจะถูกลงโทษอย่างน่าสังเวช หากเขาจะสร้างปัญหาที่ไม่จําเป็นให้กับอ้องอุ้น

เย่เฉินไม่แม้แต่จะมองพ่อบ้าน แต่เขามองตรงไปยังเด็กสาวผู้อพยพทั้งสิบคนที่อยู่ด้านหลัง

เมื่อดวงตาของเย่เฉินมองไปยังเด็กสาวคนที่หก ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นในทันที

เป็นนาง!

“ท่านแม่ทัพ?” เมื่อเห็นว่าเย่เฉินไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปยังเด็กสาวผู้อพยพที่เขาซื้อมาเพื่อนํามาเป็นสาวใช้ที่บ้านท่านอ้องอุ้ย เขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องให้ในใจออกมาด้วยความสับสน

“ข้าอยากคุยกับเจ้าเพียงลําพัง ไม่รู้ว่าจะทําได้หรือไม่” เย่เฉินมองไปยังหวางหลินไป๋และถาม

“เรื่องสําคัญ? หรือท่านแม่ทัพต้องการให้สาวผู้ลี้ภัยบริการส่วนล่างของท่าน?” พ่อบ้านชะงักไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยถาม

“ถูกต้อง” หลังจากที่เย่เฉินพูดจบเขาก็หยิบเหรียญทองม่วงออกมา แล้วโยนให้หวางหลินไป๋

หวางหลินเห็นแสงสีทองประกายม่วง เขาก็จับมันโดยไม่รู้ตัว วินาทีถัดมา ใบหน้าของหวางหลินไป๋ก็ว่างเปล่า

“อ่าา” หวางหลินอ้าปากค้าง

เพราะสิ่งที่เย่เฉินโยนมานั้นดูใจกว้างเกินไป สิ่งที่เขาให้มามันเป็นเหรียญทองม่วงซึ่งเท่ากับ 10,000 เหรียญทอง เขาใช้เงินซื้อเด็กหญิงผู้ลี้ภัยเหล่านี้ด้วยเงินเพียงสิบตําลึง

ในความเห็นของเขาเย่เฉินกําลังจะถูกเขาเอาเปรียบ

มารดามันเถอะ เด็กสาวเหล่านี้เป็นเพียงผู้ลี้ภัย สําหรับการใช้จ่ายเงินเป็นจํานวนมากขนาดนี้แม้จะรู้จักกันแม้ขอบกันก็ไม่จําเป็นต้องใช้เงินมากมายขนาดนี้

แน่นอนหวางหลินแค่คิดอย่างนั้นในใจ เขาย่อมไม่พูดออกไป เขาไม่ต้องการจะทําเรื่องโง่ๆ อย่างการทิ้งเงินตรงหน้าไป

อันที่จริงที่เย่เฉินทําเช่นนี้เนื่องจากกลยุทธ์ที่สรุปโดยผู้เล่นที่เคยใช้งานในอดีต

ตามคํากล่าวที่ผู้เล่นแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน หากคุณต้องการเปลี่ยนโครงเรื่อง คุณสามารถลองติดสินบน NPC ได้ แต่การติดสินบนในแต่ละครั้งต้องใช้เงินไม่น้อยกว่า 1,000 เหรียญทอง

ยิ่งมีมูลค่าสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งสําเร็จได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

แต่ในความคิดของเย่เฉินเตียวเสี้ยนนั้นมีผลกับเรื่องราวในประวัติศาสตร์ หากปราศจากเตียวเสี้ยนก็จะมีข้อผิดพลาดในโครงเรื่องทางประวัติศาสตร์

โดยปกติแล้วมันก็คือการเปลี่ยนแปลงของโครงเรื่องทางประวัติศาสตร์ ดังนั้นเย่เฉินจึงโยนเหรียญทองม่วงออกไป

หากยังไม่เพียงพอ เย่เฉินก็จะเพิ่มเงินเข้าไปอีก

“ขอบคุณท่านแม่ทัพ ขอบคุณท่านแม่ทัพ” หวางหสิ้นโค้งคํานับอย่างตื่นเต้นพร้อมขอบคุณแล้วพูดต่อ:

“ใครที่ท่านแม่ทัพสนใจ นั่นคือวาสนาของนาง ท่านแม่ทัพนี้คือสัญญาซื้อขาย

หลังจากที่หวางหลันพูดจบเขาก็มอบสัญญาการขายทั้งสิบฉบับให้กับเย่เฉิน

หลังจากที่เย่เฉินหยิบมันขึ้นมา เขาก็พลิกดูจนกระทั่งหยุดเมื่อเห็นชื่อของบุคคลในใบที่หก

เหรินหงชาง: เพศหญิง อายุ 16 ปี บ้านเกิด หลินเตา

ใช่แล้ว นี้คือชื่อเดิมของเตียวเสี้ยนคือเหรินหงชาง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เฉินเดินไปยังหญิงสาวคนที่หก

“ท่านแม่ทัพ ” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความประหม่า

เสียงของเธอกลมกล่อมและชวนหลงใหล เหมือนเสียงสวรรค์ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

หลังจากได้สติเย่เฉินก็มองไปยังหญิงสาวคนนั้นและถามด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าคือเหรินหงชางหรือไม่”

“เจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพ” นางตอบออกมาด้วยเสียงเบา

เมื่อได้ยินคําตอบยืนยันแล้ว เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้น จากนั้นก็หายใจออกเป็นเวลานานแล้วพูดขึ้นว่า ” ตามข้ามา”

“เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ” เหรินหงชางผงะไปครู่หนึ่งแล้วตอบกลับด้วยเสียงเบา

ในขณะนี้เหรินหงชางยังไม่ได้กลายเป็นเตียวเสี้ยนในประวัติศาสตร์เพราะเธอไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นลูกสาวบุญธรรมของอ้องอุ้น

เย่เฉินก็ชิงตัดหน้าเขาโดยตรงไม่เช่นนั้นหากรอให้เหรินหงชางได้รับการอุปถัมภ์โดย อ้องอุ้นในฐานะลูกสาวบุญธรรมและกลายเป็นเตียวเสี้ยนแล้วการที่จะเอาตัวเธอมามันจะยากขึ้นเป็นอย่างมาก

แม้ว่าเย่เฉินจะไม่กลัวความยากลําบาก แต่หากสามารถแก้ไขปัญหาได้ง่ายๆ เหตุใดจึงต้องทําให้เป็นเรื่องยาก

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วนาเหรินหงชางไปยังรูปแบบเคลื่อนย้ายของลกเอี๋ยง

ในขณะเดียวกันมีการดุด่าเกิดขึ้นในของโลก

“เย่เฉิน! เจ้าเต่าหัวหด! เจ้าจะหนีออกจากลกเอี้ยงเงียบๆอย่างงั้นหรอ หากเจ้าเก่งจริงก็กลับมา”

“เย่เฉิน! ข้าเดือนเจ้าแล้ว ทางที่ดีควรกลับมาโดยเร็ว และส่งต่อข้อมูลความลับของเกมมาอย่างว่าง่าย มอบเตียนอุย กุยแก และเมืองหลุนฮุยมามิฉะนั้น เมื่อข้าสามารถยืนยันตําแหน่งที่ตั้งของเมืองหลุนฮุยได้ ข้าจะถล่มมันในทันที!”

“เย่เฉิน! ตอนนี้มันสายเกินไปแล้วที่เจ้าจะเสียใจ!”

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฏขึ้นในช่องแชทโลกมุ่งเป้ามาที่เย่เฉิน ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้เล่นคนอื่นในทันที

“เชี่ย เกิดอะไรขึ้น ทําไมข้าไม่เข้าใจ”

“ดูจากชื่อแล้ว พวกเขาล้วนเป็นผู้นํากองกําลังต่าง ๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาหาเย่เฉินไม่พบ นี่เป็นการท้าทายเย่เฉิน”

“บัดซบ! ไม่มีทาง เย่เฉินหลบอยู่มุมไหนกันแน่หรือเขาอยู่ในเขตเมืองที่ปลอดภัยที่มีคนไม่กี่คน?”

“ข้าคิดว่าเขาควรอยู่ในเขตเมืองปลอดภัยที่มีคนจํานวนน้อย อย่าลืมเเฉินรู้ความลับมากมายของเกม ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะรู้ว่าในโลกความเป็นจริงมีเมืองปลอดภัยที่มีผู้คนอยู่น้อยหรืออาจจะไม่มีคนอยู่”

“บ้าเอ้ย เรื่องนี้มีเหตุผล มารดามันเถอะไม่น่าแปลกใจที่เย่เฉินกล้าที่จะยืนหยัดต่อสู้กับผู้นําของกองกําลังเหล่านั้น”

การพูดคุยในของแซทโลกมีชีวิตชีวาอย่างมาก แต่เย่เฉินก็ไม่รู้เรื่องนี้ ในตอนนี้เย่เฉินได้นเหรินหงชางมายังรูปแบบอาคมเคลื่อนย้ายของลงเอี้ยงแล้ว

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เย่เฉินก้าวเข้าสู่รูปแบบเคลื่อนย้าย เสียงระบบก็ดังขึ้นทันที

“ติ้ง, เหรินหงขางเป็นบุคคลสําคัญในเขตมือใหม่ของสามก๊ก, เตียวเสี้ยน ผู้เล่นเย่เฉินต้องการน้ำตัวเหรินหงชางไปหรือไม่”