ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 166

ตอนที่ 166 ความแข็งแกร่งที่ถูกผนึก

บิวตี้ลีก…

ดูเหมือนว่าพวกเธอทั้งหมดจะถูกอีกเหยียนหวงฆ่าตายในชีวิตที่แล้ว…

เป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์มาก..

แต่อย่ายั่วโมโหข้าเลยจะดีกว่า ไม่อย่างนั้น…

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา และทันใดนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ติ้ง, ระบบตรวจพบสมบัติโดยกําเนิด, ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี”

“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเย่เฉินที่ได้รับสมบัติวิญญาณโดยกําเนิด, ลูกแก้ววิญญาณอัคคี”

“ติ้ง เมืองหลุนฮุยได้รับการปกป้องโดยสมบัติวิญญาณโดยกําเนิด ลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งอัคคี ผู้อยู่อาศัยทั้งหมดการโจมตีธาตุไฟ +10 การต้านทานธาตุไฟ +10”

หม?

เย่เฉินตกตะลึงไปชั่วขณะแต่แล้วดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

ให้ตายเถอะ,ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคีมีคุณสมบัติเช่นนี้ด้วย…

ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี เป็นสมบัติวิญญาณโดยกําเนิดที่ไม่ถูกจํากัดด้วยคําว่า จริง” และสามารถนําเข้าสู่ในเกมได้อิสระ

เย่เฉินรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เย่เฉันไม่รู้ว่าลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคีจะสามารถมอบบนัสให้กับดินแดนได้เช่นกัน

ท้ายที่สุดเยู่เฉินในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขาไม่เคยได้ครอบครองสมบัติวิญญาณโดยกําเนิด นับประสาอะไรกับลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี

คุณสมบัติเพิ่มการโจมตีธาตุไฟสามารถทําให้ทหารมีคุณลักษณะของธาตุไฟเมื่อโจมโจมตีศัตรู นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกหากพวกเขาเข้าสู่โลกยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริงแล้ว

แต่นี่เป็นเขตมือใหม่ของสามก๊ก ด้วยคุณสมบัติธาตุไฟนี้ เมื่อโจมตีศัตรูก็เพียงพอแล้วที่ศัตรูจะถูกเผาตาย

หากศัตรูไม่สามารถต้านทานพลังแห่งธาตุไฟได้ พวกเขาจะต้องทรมานอย่างมากเมื่อได้รับบาดเจ็บ

พูดง่ายๆ ก็คือ ในเขตพื้นที่มือใหม่นี้ เมื่อทหารหลุนฮุยอยู่ในสนามรบ พวกเขาจะกลายเป็นฝันร้ายของศัตรูอย่างแน่นอน

ไม่ได้รับบาดเจ็บก็ไม่เป็นไร แต่เมื่อคุณได้รับบาดเจ็บ มันจะทรมานจนคุณอยากจะตายมากกว่ามีชีวิตอยู่

แน่นอน หากคุณถูกฆ่าโดยตรง ความทรมานเช่นนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น

โชคดีที่ผู้นําแห่งลึกเหยียนหวงพึ่งได้รับลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคีมา เขาจึงยังไม่เข้าใจมันมากนัก

หากไม่แล้วมันจะอันตรายอย่างมาก…

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคีเป็นของเย่เฉินแล้วลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี จะถูกทิ้งให้ปกคลุมไปด้วยฝุ่นในมือของเขาได้อย่างไร …

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มุมปากของเยเฉินก็ยกขึ้นก็อดไม่ได้ที่จะเอียงปาก จากนั้นมองไปที่หน้าต่างสเตตัสของเขา

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เย่เฉินนําคะแนนคุณลักษณะโดยกําเนิดที่เขาได้รับรางวัลมาเพิ่มไปยังพลังวิญญาณหนึ่งแต้มในทันที

ในวินาทีต่อมา เกิดความเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจในร่างกายของเยเฉินในทันที

หลังจากผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ พลังวิญญาณของเยเฉินก็รวมตัวกัน จากนั้นเกิดรูปร่างของเยเฉินขนาดเล็กก่อตัวขึ้นในทะเลแห่งจิตสํานึกของเขา

ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้น

“ตั้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเยู่เฉินที่ทําลายโซ่ตรวนแห่งจิตวิญญาณ หลอมรวมวิญญาณ ก้าวสู่ขอบเขตเหนือธรรมชาติ”

“ติ้ง ผู้เล่นเย่เฉิน ทะลวงผ่านขอบเขตเหนือธรรมชาติบรรลุมาตรฐานในการเข้าสู่โลกยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริงคุณจะเข้าสู่ยุคก่อนประวัติศาสตร์หรือไม่?”

“ติ้ง คําเตือนหากผู้เล่นเย่เฉินปฏิเสธการเข้าสู่โลกยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริง วิญญาณในทะเลจิตสํานึกของคุณจะถูกผนึก”

มารดามันเถอะ ข้ายังต้องทํากําไรที่นี้อีกมากมาย และยังมีอาณาเขตที่สร้างโดยคําสั่งสร้างหมู่บ้านระดับพระ เจ้าซึ่งยังสามารถนําพาประเทศไปสู่โลกที่แท้จริงด้วยกันได้

เยู่เฉินขดริมฝีปากและเลือกทันที

“ไม่!”

“ติ้ง ผู้เล่นเย่เฉินปฏิเสธที่จะเข้าสู่โลกยุคก่อนประวัติศาสตร์ เพราะความแข็งแกร่งมีมากกว่าเกณฑ์ที่กําหนดในพื้นที่มือใหม่ ดังนั้นจึงต้องผนึกไว้ระยะเวลาหนึ่งจนกว่าจะเข้าสู่โลกยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่แท้จริง”

ทันทีที่เสียงของระบบสิ้นสุดลง ลําแสงก็ปรากฏขึ้นทันที จากนั้นเย่เฉินก็ถูมันห่อหุ้มไว้

หลังจากผ่านไปสามวินาที ลําแสงก็ค่อยๆสลายหายไป เย่เฉินก็ลืมตาขึ้นทันที จากนั้นเขาจึงสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ของจิตวิญญาณของเขา

มันถูกผนึกไว้ ความสามารถบางอย่างที่จิตวิญญาณครอบครองไม่สามารถใช้งานได้…

แต่……

ไม่สําคัญว่ามันจะถูกปิดผนึกหรือไม่ เขายังมีจิตวิญญาณดั้งเดิม และตอนนี้เขาสามารถฝึกฝนทักษะเทพอัสนี้ได้แล้ว …

ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี สามารถควบคุมได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะถูกมันกลืนกินอีก…

แม้ว่าเมื่ออยู่ภายในเกมส์ จะไม่สามารถใช้ทักษะเทพอัสนี้ได้ ได้ตามต้องการ แต่ไม่เป็นไรเขายังใช้ลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งอัคคีได้หนึ่งครั้งหรืออาจจะสองครั้ง…

แต่เมื่อกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงทั้งทักษะเทพอัสนี้และลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคีก็ไม่มีข้อจํากัดอีกต่อไป…

จะใช้อะไรก็ได้ ขอแค่จิตวิญญาณของเขาสามมารถทนได้ก็พอ…

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มุมปากของเยเฉินก็ยกขึ้น และอารมณ์ของเขาก็มีความสุขอย่างมาก จากนั้นเขาก็ไม่ลังเลที่จะใช้แต้มคุณลักษณะโดยกําเนิดอีก 15 จุดที่เหลือเพิ่มไปยังรากฐานกระดูกอีกครั้ง

สําหรับค่าพละกําลัง เย่เฉินไม่สนใจมากนัก ยังมีเวลาอีกมากที่จะเพิ่มมัน หากใช้แต้มคุณสมบัติโดยกําเนิดเพิ่มลงไปกับค่าพละกําลังในตอนนี้มันจะเป็นการสูญเปล่า

เยเฉิน: เอิร์ลขั้นสอง (แม่ทัพผิงเป๋ย เจ้าเมืองหลุนฮุย)

ฉายา: เทพหอก (ลักษณะ: ใช้อาวุธหอกพลังโจมตี X2 ความแม่นยํา X2 ความเข้าใจ +100) แม่ทัพระดับศักดิ์สิทธิ์

เลเวล: 96

ชื่อเสียง: 11.35 ล้าน (เพิ่มความน่าสนใจให้กับบุคคลสําคัญทางประวัติศาสตร์)

บุญบารมี: 30.39 ล้าน

พละกําลัง: 99 (ค่าพละกําลัง 93-95 คือแม่ทัพระดับจักรพรรดิขั้นต้น 96-98 คือขั้นปลาย 99-100 คือแม่ทัพระดับศักดิ์สิทธิ์)

รากฐานกระดูก: กายาเต่ก่อกําเนิด (20) (5 คะแนนจากหินงอกหินย้อยพันปี)

จิตวิญญาณ: 1 (ผนึก)

โชคชะตา: ซ่อนอยู่

เทคนิค: 9 โคจรศักสิทธิ์(โกลาหล), เทพอัสนีบาต(โกลาหล)

ทักษะ: เทคนิคหอกพื้นฐาน (ระดับพระเจ้า)

อุปกรณ์: หอกสังหาร (ส่วนที่เหลือ) (สมบัติต้นกําเนิด),ลูกแก้วจิตวิญญาณอัคคี(สมบัติวิญญาณต้นกําเนิดเกราะเมฆดํา (ระดับ ซวน, จริง)

เงิน: 1.22 ล้านเหรียญทองม่วง

ไอเทม: ดอกฮัวหยาง X3,จิตวิญญาณขุนพล (ระดับราชา) X1 เทคนิคบ่มเพาะจิตวิญญาณแห่งคนเถื่อน X1(ระดับจักรพรรดิ,จริง), ค้อนทองคํา X1(ระดับโลก,จริง), เทคนิคการบ่มเพาะหมาป่าเขียว(ระดับจักรพรรดิ,จริง),ดาบหมาป่าเขียว (ระดับภูมิภาค,จริง)

หลังจากอ่านค่าสเตตัสแล้ว เย่เฉินยิ้มออกมาแล้วเดินออกไปนอกห้องนอน ก่อนที่เขาจะออกไป เขาก็เห็นเตียวหยูและเตียวเสี้ยนที่มีใบหน้าเศร้าสร้อยในขณะนี้

ทันทีที่พวกนางเห็นเยเฉิน ทั้งสองคนก็ตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

“ท่านพี่!”

หลังจากตะโกน ผู้หญิงสองคนก็รีบพุ่งเข้าหาเย่เฉิน และจับแขนของเย่เฉินแน่นทั้งข้างซ้ายและขวา

หยาดน้ําตาไหลอาบแก้มน้อยๆของหญิงสาวทั้งสอง

เย่เฉินหายตัวไปถึงสามวัน ผู้หญิงทั้งสองคนก็รู้สึกอ้างว้างอย่างมาก ไม่เพียงแต่พวกเธอจะคิดถึงเย่เฉินเท่านั้นทั้งสองยังกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเยเฉิน

ท้ายที่สุดเยเฉินบอกเล่าเตียวหยู เกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในโลกแห่งความเป็นจริง

เตียวหยู และเตียวเสี้ยน ต่างก็ต้องการไปยังโลกแห่งความเป็นจริง พวกนางต้องการจะอยู่กับเย่เฉินโดยไม่กลัวว่าจะต้องเจออันตรายใดๆก็ตาม

แต่ทั้งสองก็ยังไม่สามารถไปยังโลกแห่งความเป็นจริงได้ด้วยตัวเองได้ มิฉะนั้น พวกนางคงจะไปนานแล้ว

ความคิดของทั้งสองนั้นเรียบง่ายอย่างมากเพียงต้องการจะอยู่ข้างๆเย่เฉินตลอดเวลาแม้ว่าพวกนางจําทําได้เพียงแค่เฝ้ามองก็ตาม

เมื่อเย่เฉินกลับมาถึง หญิงสาวทั้งสองคนก็ควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีก น้ําตาของพวกนางไหลออกมาไม่หยุด

“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ที่นี่แล้ว” เย่เฉินมองมองไปที่ผู้หญิงสองคนที่กําลังร้องไห้เพราะเห็นเขากลับมา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น เขาใช้แขนโอบไหล่ของผู้หญิงทั้งสองคน ก่อนจะจูบหน้าผากของพวกนางแล้วหัวเราะออกมา

“ท่านพี่ ข้าจะไปยังโลกของท่านคุณได้อย่างไร ข้ากับน้องสาวเตียวเสี้ยนอยากอยู่กับท่านพี่ของพวกเราตลอดไป” เตียวหยูปาดน้ําตาจากหางตาของเธอ จากนั้นเงยหน้าขึ้นมอง เย่เฉินและถาม

“มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะไปยังโลกของข้า เพียงแต่ตอนนี้ข้าสามารถพาไปได้เพียงคนเดียวเท่านั้นที่…” เย่เฉินเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงทั้งสองคน และพูดหลังจากถอนหายใจลับๆ

เมื่อเดียวหยูและเตียวเสี้ยนได้ยินดังนั้น พวกเธอก็ดีใจอย่างมาก ก่อนจะผงะไป ผู้หญิงทั้งสองคนต่างมองหน้ากันและพูดออกมาพร้อมกัน: “ท่านพี่ เนื่องจากมีเพียงคนเดียวท่านพี่ต้องนําที่แม่ทัพเตียนอุยหรือไม่ก็ท่านแม่ทัพจูล่งไปเถอะ”