ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 155

ตอนที่ 155 ฆ่า

“แล้ว…เราตามเขาไปไหม”

“เราตามไม่ทันหรอก ความเร็วของเขานั้นเร็วเกินไป”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว กลับไปรายงานพี่เหยาเหยาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และความจริงที่ว่ากัปตันหูนั้น ไม่ได้กลับมาบอกเรื่องนี้กับพี่เหยาเหยาด้วย” สาวงามที่ถือกระบองพูดด้วยสีหน้ามืดมน

เขตตะวันตก สํานักงานใหญ่ของแก๊งหมาป่า

“เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร? เย่เฉินปรากฏตัวที่นี่?” หลังจากฟังรายงานจากลูกน้องแล้ว หัวหน้าแก๊งหมาป่า ก็ยืนขึ้นแล้วถามด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ใช่แล้ว ท่านหัวหน้า เย่เฉินปรากฏตัวราวกับว่าเขามาจากข้างนอก และเตะอาซานจนกลายเป็นเศษเนื้อ” ลูกน้อยคนหนึ่งของแก๊งหมาป่าป่าพยักหน้าเป็นคําตอบ

เมื่อหัวหน้าแก๊งหมาป่าได้ยินเรื่องนี้ ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขาตบลงบนโต๊ะแล้วตะโกนว่า

“เร็วเข้า! เรียกกำลังพล เราจะไปที่เขตตะวันออก ตราบใดที่เราจับเย่เฉินได้ นครหลุนฮุย กุยแก เตียนอุย จูล่ง และเตียวเสี้ยน ทั้งหมดจะกลายเป็นของแก๊งหมาป่า! “

“ครับหัวหน้า!” ลูกน้องคนหนึ่งของแก๊งหมาป่าปารีบตอบ แล้ววิ่งออกไปเพื่อถ่ายทอดคําสั่งทันที

ภาคเหนือ สํานักงานใหญ่ของกลุ่มเสือดํา

“เย่เฉินมาจากนอกเมืองแล้วตอนนี้เขาอยู่ในเมื่อนี้จริงๆหรอ… “หลังจากได้ยินรายงานของลูกน้องของเขา หัวหน้าแก๊งเสือดําก็หรี่ตาลง แล้วตะโกนด้วยน้ําเสียงที่หนักแน่น

“รวมพล! มุ่งหน้าไปยังเขตตะวันออก!”

“ครับเจ้านาย!”

เขตตะวันออก, ตึกC-108.

เย่เฉินรีบเดินไปจนสุดทาง ในไม่ช้ําก็มาถึง ตึกC-108

เมื่อมองไปที่อาคารสํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวง เย่เฉินก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เกิดการเปลี่ยนแปลงของเหตุหารณ์ไม่เหมือนในชีวิตที่แล้วของเขา สํานักงานของลึกเหยียนหวงเมื่อก่อน อยู่ในเขตตะวันออก ตึกB-108…

ในขณะที่เย่เฉินกําลังคิดถึงเรื่องนี้ ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

“หยุด!”

ทหารยามสองคนที่กําลังปฏิบัติหน้าที่ในลีกเหยียนหวง ยกหอกและชี้ไปทางเย่เฉิน

พวกเขาเห็นเย่เฉินเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและมุ่งหน้ามาทางลึกเหยียนหวง ทหารยามจึงได้ระมัดระวังตัวอย่างมาก

เย่เฉินชําเลืองมองดูทหารยามทั้งสองแล้วกล่าวว่า “ถ้าพวกเจ้าต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ก็ควรรีบหนีไปให้ไกล”

เมื่อยามทั้งสองได้ยินดังนั้นก็ตกใจเหลือบมองกันแล้วก็หัวเราะออกมา

“มารดามันเถอะ เจ้านี้มันสติไม่ดี” “ฆ่ามันซะ ยังไงก็ตาม การฆ่าคนที่นี่มันจะไม่มีปัญหาอะไร หากจะโทษ ก็ต้องโทษไอ้โง่นี่ ที่มายังที่แห่งนี้…”

ทันใดนั้นก็เกิดเสียง” ฉึก ฉึก“ดังขึ้นสองครั้ง

คนสองคนที่กําลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งตอนนี้หัวใจของพวกเขาถูกแทงทะลุในทันที

สีหน้าของทั้งสองคนแข็งค้างจากนั้นใบหน้าของพวกเขาก็เริ่มบิดเบี้ยว

เลือดสองสายโปรยปรายเหมือนสายฝน ทั้งสองมองดูหน้าอกของตัวเองด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

โลหิตสองสายไหนออกมาเหมือนน้ําพุ

“ตุบ ตุบ”

ร่างของทั้งสองล้มลงกับพื้นและเสียชีวิตในทันที

ข้าเตือนพวกเจ้าแล้ว…

เย่เฉินขดปากด้วยความดูถูก แล้วสะบัดหอกสังหาร ก่อนจะเดินไปยังอาคารสํานักงานใหญ่ของลีกเหยียนหวง

ทันทีที่เย่เฉินเข้าไปในอาคาร ผู้คนในล็อบบี้ก็สังเกตเห็นเขา จากนั้นทุกคนก็หันมองไปที่เย่เฉิน

หลังจากที่เห็นหอกสังหารของเย่เฉิน คนหนึ่งก็ผงะไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า: “คุณคือ…”

“นั่น เขาคือเย่เฉิน! เร็วเข้า! รับบอกหัวหน้า! “เสียงตะโกนดังขึ้นทันที

มีคนรู้จักตัวตนของเย่เฉิน

ในวินาทีถัดมา ทุกคนในห้องโถงก็รีบนําอาวุธออกมา และมีคนคนหนึ่งรีบขึ้นไปชั้นบนทันที

เย่เฉินถอนหายใจและเหวี่ยงหอกสังหารในมีขวาของเขา

“ฟุบ ฟุบ“เกิดเสียงดังขึ้นหลายครั้ง ทุกคนในห้องโถงก็ถูกตัดเป็นสองท่อนด้วยเส้นแสงสีดํา

เย่เฉินไม่ได้มองดูศพเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย และเดินตรงไปยังลิฟต์ หลังจากกดปุ่ม 108 ประตูลิฟต์ก็ปิดลงทันที

ลิฟต์เริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้เสียงติ้งดังขึ้นมา ประตูลิฟต์ก็เปิดออกทันที

“ใคร!” เสียงตะโกนดังมา

ตามคาด เจ้าวัวแก่นั้นยังคงเหมือนเดิม…

ขี้ขลาด…

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินมองไปที่ชายที่เฝ้าอยู่ที่ประตูลิฟต์

เขาเป็นลูกน้องของผู้บัญชาการหนิว และมีหน้าที่ป้องกันไม่ให้ใครมาที่นี่ด้วยลิฟต์ และไม่อนุญาติให้ใครก็ตามมาสร้างปัญหาให้นายของเขา

หลังจากที่อุกกาบาตตกลงมา ทหารก็จัดหน้าที่ให้ทําได้เพียงงานในลักษณะนี้

ท้ายที่สุด เมืองนี้ก็เป็นเขตปลอดภัย และไม่มีทางที่จะสามารถติดตั้งกล้องวงจรปิดได้ทุกที่เหมือนก่อนอุกกาบาตจะตกลงมา

มีเพียงการจัดกําลังคนลาดตระเวนเฝ้าระวังสถานที่ต่างๆเท่านั้นที่จะสามารถป้องกันการลอบโจมตีได้

ทันใดนั้น เสียงการวิ่งอย่างเร่งรีบก็ดังขึ้น และมีคนสิบเอ็ดคนที่มาที่นี้พร้อมกับอาวุธในมือ

หนึ่งในนั้นมาเร็วที่สุดเพราะเขาเฝ้าอยู่บนบันไดใกล้กับลิฟต์

“เย่เฉิน?”คนคนหนึ่งอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะร้องออกมา

“บัดซบ! นั่นเย่เฉิน!“อีกคนหนึ่งหรี่ตาลงอย่างรวดเร็ว แล้วตะโกนด้วยความประหลาด

“เร็วเข้า!รีบจัดการเขา! “อีกคนหนึ่งคํารามด้วยความปีติยินดี

เย่เฉินเหลือบมองคนทั้งสิบสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขา เท้าขวาของเขากระแทกกับพื้น จากนั้นก็พุ่งเข้าหาคน ทั้งหมด

ในตอนนี้ หอกสังหารก็ถูกแทงอย่างรุนแรงอีกครั้ง

“บิดาผู้นี้ก็อยู่ในขอบเขตต้นกําเนิดแล้วเช่นกันเช่นกัน!“ชายคนหนึ่งตะโกนเสียงดังลั่น จากนั้นใช้ปราณต้นกําเนิด ฟันเข้าหาเย่เฉินอย่างรุณแรง

มี “ฟึบ” และยามที่อยู่ด้านหน้าถูกแทงเข้าที่หน้าท้องก่อนที่เขาจะได้ปลดปล่อยปราณต้นกําเนิดของเขา

ในตอนนี้ ปลายหอกเคลื่อนผ่านกลางลําตัวของเหล่าคนที่มา ทําให้พวกเขาตัวสั่นอย่างรุนแรง แล้วพ่นเลือดออกมาในอากาศ

“ฟุบ”

คนเจ็ดคนที่ยังอยู่ด้านหลังร่างกายของพวกเขาถูกแทงทะลุในทันที

“อึก อัก”

โลหิตสาดกระจาย และถูกพ่นออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทางเดินทั้งหมดถูกย้อมเป็นสีแดงในทันที

“เป็นไปได้ยังไงกัน! หอกนั้น.. “คนหนึ่งพูดด้วยหน้าตาไม่อยากจะเชื่อ

“ข้า…ข้าอยู่ในขอบเขตต้นกําเนิดเช่นกัน ทําไมปราณคุ้มกายข้า…ทําไมมันไม่ทํางาน.. “ชายคนหนึ่งไออย่างรุนแรงก่อนจะพูดจบ

“ทําไม…ทําไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้…ข้าเห็นได้ชัดว่าอยู่ในขอบเขตต้นกําเนิด…” คนหนึ่งพูดด้วยท่าทางไม่เต็มใจ

เย่เฉินโค้งมุมปากของเขาและกระชากหอก จากนั้นมองไปที่ผู้คุ้มกันของผู้นําหนิวทั้งสี่คนที่ยังมีชีวิตอยู่

“เย่เฉิน ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดออกมา! “ผู้คุ้มกันที่กําลังจะโจมตีเย่เฉินหยุดนิ่ง ตัวเขาสั่นอย่างกะทันหันแล้วตะโกนเสียงดัง

ทันใดนั้น เสียงระเบิดสามครั้งก็ดังขึ้นในทันที

ผู้คุ้มกันอีกสามคนฟันดาบเข้าใส่เย่เฉิน พลังปราณต้นกําเนิดพุ่งออกมาจากดาบก่อตัวเป็นปราณดาบฟันไปยังเย่เฉินในทันที

เย่เฉินหรี่ตาลง แทงหอกสังหารอย่างสบายๆ จากนั้นใช้หมัดปัดป้องปราณดาบที่พุ่งเข้ามา

“บูม บูม บูม” เสียงดังขึ้นสามครั้ง และปราณดาบก็สลายหายไป

เสียง “ปัง” ดังขึ้นมา

เห็นว่าดาบยาวได้ฟันใส่หมัดของเยเฉิน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ใช้เพียงแขนมาป้องกัน ดูซิว่าเจ้าจะทําอะไร…” ผู้คุ้มกันที่ฟันใส่เย่เฉินกล่าวออกมายังไม่ทันจบประโยค ใบหน้าของเขาก็แข็งค้างในทันที แล้วปากของเขาก็อ้าออกด้วยความตกใจ

“ไม่เป็นอะไรเลย!” เสียงอุทานออกมาจากปากของชายอีกคนหนึ่ง