ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 128

ตอนที่ 128 ความโกรธเกรี้ยวของผู้บังคับบัญชาการดูหวน

“ฟุ่บ ฟุ่บ”

เสียงลูกศรเจาะทะลุร่างกาย

“อ๊ากกกก”

ร่างกายของพวกเขาล้มลงกับพื้นตามด้วยเสียงร้องโหยหวนส่งเสียง

ทหารม้าอูหวนถูกโจมตีในทันที

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาตกตะลึง แต่ทหารหลุนฮุยที่ถูกซุ่มโจมตีทั้ง 30,000 นายไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใด ยังคงระดมยิงธนูใส่ทหารม้าอูหวน

มีศัตรูจำนวนมากเกินไปและพวกเขาต้องรีบยิงเพื่อลดจำนวนทหารม้าอูหวนให้ได้มากที่สุด

ยิ่งลดจำนวนได้มากเท่าไร กระแสของสงครามก็ยิ่งโอนเอียงมาทางเมืองหลุนฮุยมากขึ้นเท่านั้น

หลังจากผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ เสียงโหยหวน เสียงกรีดร้อง และเสียงคำรามอันน่าสยดสยองดังออกมาจากปากของทหารม้าอูหวน

“อา…ข้า… ข้าถูกยิงที่ขา ช่วยข้าด้วย!”

“ข้าข้าโดนยิง ไอ้สารเลวพวกนี้ อ้ากกกก…”

“ใคร! ใครกันคือผู้โจมตีเรา!”

” หวด หวด”

“ฟุ่บ ฟุ่บ”

ร่างของทหารม้าอูหวนยังคงตกลงสู่พื้น ภายในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ ทหารม้าอุหวนก็ถูกสังหารไปแล้วกว่า 70,000 คน

“เหล่าทหารของข้า อย่าได้ตกใจ ฆ่าพวกทหารซุ่มโจมตีอยู่บนต้นไม้ ฆ่าพวกมัน แล้วเราจะปลอดภัย!” ทันใดนั้นเสียงตะโกนที่โกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้นจากกลางกองทหารม้าอูหวน

ทหารม้าหวู่ฮั่นที่ตื่นตระหนกอยู่ เหมือนได้รับความกล้าหาญอย่างมากในทันที พวกเขาดึงคันธนูปล่อยลูกธนูออกไปที่ละคน พวกเขาพร้อมที่จะโต้กลับ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฉินก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงตะโกนเสียงดังว่า

“สมรภูมิพยัคฆ์ขาว!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!” กองทัพหลุนฮุยตะโกนออกมาพร้อมกัน

เจตนาแห่งการสังหารที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งได้รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน พยัคฆ์ขาวที่มีขนาดใหญ่และเป็นรูปเป็นร่างกว่าตอนที่อยู่ลูกเอี้ยงปรากฏขึ้นเหนือปาหลุนฮุยในทันที

“โฮก!”

เสียงคำรามสั่นสะเทือนท้องฟ้าดังก้องไปทั่วบริเวณ

เจตนาฆ่าฟันที่โหดเหี้ยมก็ปะทุขึ้น และค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

เจตนาฆ่าที่ทรงอำนาจนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วร่างกายและจิตวิญญาณ

ทหารม้าอูหวนที่กำลังจะโจมตีทหารหลุนฮุยก็ตัวแข็งที่อ จากนั้นทุกคนก็เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า

วินาทีถัดมา กองทหารม้าอูหวนก็ตกตะลึง และพวกเขาทั้งหมดก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

“นั่น… อะไร!”

”เสือ..ทำไมเสือถึงบินได้”

“นี่นี่ไม่ใช่พยัคฆ์ในหุบเขา…”

“โอ้ นี่คือ… นี่คือพยัคฆ์ขาว ทำไมมันถึงบินได้ ทำไมมันถึงมีแรงกดดันที่รุนแรงขนาดนี้”

“ข้า… ข้ารู้สึก… ข้ารู้สึกถึงความตาย…”

ในเวลานี้ พยัคฆ์ขาวตัวใหญ่ที่อยู่บนท้องฟ้าก็ร่อนลง จากนั้นจึงห่อหุ้มเเฉินและทหารของกองทัพหลุนฮุยทั้ง 10,000 คน

“โฮก!”

เสียงคำรามของพยัคฆ์ขาวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟันที่รุนแรงดังขึ้นอีกครั้ง

จากนั้นพยัคฆ์ขาวก็กลายเป็นลำแสงและหายไปในพริบตา

“ตูม ตูม ตูม” เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นในทันที

พื้นที่เปิดโล่งยาว 100 เมตรปรากฏขึ้นทันที

ทหารม้าอูหวนที่อยู่บริเวณนั่นหายไป ต้นไม้และม้าก็หายไป เหลือเพียงหมอกเลือดหนาทึบและเศษไม้เล็กๆ นับไม่ถ้วน ล่องลอยไปในสายลม

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของพยัคฆ์ขาว สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกทำลายภายในรัศมี 100 เมตร

ในเวลานี้ ในขณะที่ทหารม้าอูหวนตกตะลึงทหารหลุนฮุนที่ซุ่มอยู่บนต้นไม้ได้โจมตีออกไปห้าถึงหกระลอกแล้ว

” หวด หวด”

เสียงลูกศรแหวกอากาศมุ่งตรงไปยังกองทหารม้าอู่หวนอย่างต่อเนื่อง

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วทั้งปาหลุนฮุย

เนื่องจากการใช้รูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาว กองทัพหลุนฮุยจึงคร่าชีวิตทหารม้าอูหวน ไปมากกว่า 50,000 คน

ถ้าไม่ใช่เพราะทหารม้าอูหวนเดินทางมายังพื้นที่ป่าหลุนฮุยที่มีต้นไม้อยู่หนาแน่น จำนวนที่พวกมันจะถูกสังหารจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหรือมากกว่านั้นอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ พยัคฆ์ขาวได้สลายไป และกองทัพหลุนฮุย 10000 คนที่นำโดยเย่เฉินก็ปรากฏขึ้นในทันที

แน่นอนว่ารูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาวได้รับผลกระทบจากต้นไม้ พลังของมันจึงปรากฎเพียงหนึ่งในยี่สิบ

อย่างไรก็ตาม มันก็เพียงพอแล้ว สร้างเวลาในการโจมตีให้มากขึ้นสำหรับการซุ่มโจมตี และยังประหยัดเวลาในการติดต่อกับทหารม้าหวู่ฮั่น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินยกหอกสังหารในมือของเขาขึ้นและชี้ไปที่กองทหารม้าอูหวนที่กำลังหวาดกลัวและสับสน จากนั้นจึงตะโกนเสียงดัง

“ฆ่า!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”

กองทัพหลุนฮุยตะโกนออกมาพร้อมกัน แล้วติดตามเย่เฉินมุ่งตรงสู่กองทหารอูหวนในทันที

“กอง… กองทัพของจักรวรรดิฮัน! มันคือกองทัพของจักรวรรดิฮัน!” ทันใดนั้นก็มีเสียงอุทานออกมาจากปากของทหารม้าอูหวน

“ฟีบ” ทหารม้าหรู่หวนที่กำลังตะโกนถูกหอกสังหารของเยู่เฉินแทงทะลุแล้วเหวี่ยงโยนขึ้นไปในอากาศ

เลือดกระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้าทันที ย้อมต้นไม้รอบๆ กลายเป็นสีแดง

เย่เฉินไม่ได้หันกลับไปมองมันและยังคงพุ่งไปข้างหน้าต่อไป

ตราบใดที่มีทหารม้าอูหวนปรากฏขึ้นภายในระยะสองเมตรรอบตัวเขาพวกมันล้วนถูกตัดศีรษะโดยเย่เฉินด้วยโจมตีเพียงครั้งเดียว

ทหารม้าอูหวนคนอื่นๆ ก็ถูกสังหารอย่างไร้โดยกองทหารหลุนฮุยที่ติดตามเย่เฉินมาเช่นกัน

ไม่ว่าทหารม้าอูหวนจะหนีหรือสู้กลับ ก็ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตไปได้

ความเร็วของเย่เฉินนั้นรวดเร็วมาก และความเร็วของกองทัพหลุนฮุยที่อยู่ด้านหลังก็ไม่ช้าเช่นกัน

เย่เฉินนั้นดุดันและโหดเหี้ยม

กองทหารหลุนฮุยก็เด็ดขาดและเด็ดเดี่ยวพอๆกัน

“กองทัพฮั่น! ท่านผู้บัญชาการ! พวกมันคือกองทัพของจักรวรรดิฮั่น!”

“พวกเราถูกกองทัพฮั่นซุ่มโจมตี!”

“หัวหน้า ช่วยข้าด้วย ข้ายังไม่อยากตาย!”

“สายลับ ต้องมีคนรายงานข้อมูลให้พวกมัน พวกมันถึงได้มาดีกรอเราอยู่ที่นี้”

”เร็วเข้า! โจมตีโต้กลับ! เจ้ากำลังหนีอะไรอยู่!”

กองทหารม้าอูหวนแต่เดิมกลัวการซุ่มโจมตี จากนั้นเห็นพยัคฆ์ขาวที่ออกมาจากสมรภูมิพยัคฆ์ขาวก็ยิ่งเพิ่มความหวาดกลัวให้แก่พวกเขา และตอนนี้พวกเขาถูกไล่ล่าสังหารโดยเย่เฉินและกองทัพหลุนฮุย

ทหารม้าอูหวนที่อยู่แนวหน้าทรุดตัวลงโดยทันที พวกมันไม่เหลือความกล้าพอที่จะต่อต้าน

พวกมันกรีดร้องโหยหวนและถอยหนีกลับไปทางด้านหลัง

“เจ้าพวกชาวฮั่นที่น่ารังเกียจไร้ยางอาย! เฮาเฉีย! ไปฆ่าแม่ทัพที่น่ารังเกียจนั่น! โจมตีมัน! ฆ่าไอ้พวกขยะเหล่านั้นที่ซุ่มอยู่บนต้นไม้, ใครกล้าที่ล่าถอยและฆ่าอย่างไร้ปราณี!” เสียงคำรามของความโกรธเกรี้ยวดังขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเสียงคำรามนี้บ่งบอกว่าเขานั้นโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด และยังแฝงไปด้วยความอ่อนล้าอยู่ในน้ำเสียงของเขา บ่งบอกว่าเขานั้นตะโกนดังแค่ไหน

เย่เฉินที่ตัดหัวทหารม้าอูหวนอย่างบ้าคลั่ง และเหยียดยิ้มออกมาอย่างเย็นชา แล้วตะโกนว่า “สมรภูมิพยัคฆ์ขาว!”

” ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”

กองทหารหลุนฮุยตะโกนขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง

เจตนาฆ่าฟังที่รุนแรงรวมตัวกันอีกครั้ง พยัคฆ์ขาวตัวใหญ่ก็ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้า

“โฮก!”

เสียงคำรามสั่นสะเทือนท้องฟ้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพยัคฆ์ขาวก็ร่อนลงมา ปกคลุมเย่เฉินและกองทัพหลุนฮุย

จิตสังหารที่โหดเหี้ยมโหมกระหน่ำอีกครั้ง และกลายเป็นเส้นแสงสีขาวสว่างวาบและหายไป

“ตูม ตูม ตูม”

เสียงระเบิดดังออกมาอย่างต่อเนื่อง