ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 110

ตอนที่ 110 ทะลวง

“ท่านลอร์ดมีคําสั่ง! เปลี่ยนทิศทางโจมตีต่อไป!” เตียนอุยสับหัวทหารด้วยจ้าวหลังจากได้ยินคําสั่งของเยู่เฉินเขาก็ตะโกนเสียงดังลั่น

“ฆ่า!” กองทหารหลุนฮุยตะโกนขึ้นพร้อม ๆ กัน และจากนั้นก็เริ่มกระตุ้นม้าดินตามไป และ การจู่โจมก็รุนแรงขึ้น

“ตูม”

ม้าศึกวิ่งต่อไปแผ่นดินสั่นสะเทือน และหอกยาวชี้ตรงไปที่ทหารพันธมิตร

หากมองจากฟากฟ้าจะเห็นฉากที่น่าตกใจ

ดูเหมือนว่ากองทัพหลุนฮุยจะกลายเป็นค้อนขนาดใหญ่ในขณะนี้ และทหารของศัตรูที่อยู่ด้านหน้าทั้งหมดก็ถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศ ไม่ว่าจะเป็นด้านหลังหรือไปด้านข้าง

ไม่ว่ากองทหารหลุนฮุยจะผ่านไปทางไหน ละอองเลือดเศษเนื้อชิ้นส่วนร่างกายก็ลอยขึ้นกระจัดกระจายไปทั่วทุกที่

ไม่มีใครหยุดยั้งได้นี้คือภาพของกองทัพหลุนฮุยในขณะนี้

เย่เฉินเป็นผู้นาทัพ โหดเหี้ยม, ดุร้าย

เตียนอุยที่ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด โหดเหี้ยมและหยิ่งผยอง

กองทัพหลุนฮุยที่อยู่ด้านหลังเส้นทางที่พวกเขาผ่านเต็มไปด้วยซากศพและผู้คนที่กระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศครั้งแล้วครั้งเล่า

“เกิดอะไรขึ้น กําแพงมนุษย์ ทําไมถึงไม่จัดขบวนกําแพงมนุษย์” ผู้นําคนหนึ่งเห็นว่าทหารไม่ปฏิบัติตามคําสั่งที่เขาสั่งก่อนหน้านี้เพื่อสร้างกําแพงมนุษย์เขาจึงโกรธมาก

“แปลกมาก ทําไมทหารพวกนี้ไม่ฟังคําสั่ง ข้าบอกพวกเขาอย่างชัดเจนว่าหลังจากกองทัพทั้งหมดโจมตี ให้พวกเขาจัดขบวนสร้างกําแพงมนุษย์เพื่อสกัดกั้นทหารม้าของเยเฉิน” หนึ่งในนั้นขมวดคิ้วด้วยท่าทางหงุดหงิด

“ไปส่งคําสั่งอีกครั้ง สั่งให้ทหารพวกนั้นสร้างกําแพงมนุษย์!” ชายวัยกลางคนตะโกนเสียงดัง

“รับทราบ ข้าจะส่งคําสั่งออกไป ถ้าคนพวกนี้กล้าขัดคําสั่งอีก ข้าจะถลกหนังของพวกมันซะ!” หลังจากพูดจบ เขาก็รีบออกคําสั่งอีกครั้ง

ผู้นําคนอื่น ๆ ก็วิ่งไปส่งคําสั่งทันที โดยสั่งให้ทหารที่พวกเขานํามาสร้างกําแพงมนุษย์เพื่อขัดขวางแลจับกุมทหารหองทัพหลุนฮุย

ไม่นานนัก มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นในสนามรบ

ในตอนนี้ ทหารกองทัพหลุนฮุยได้พุ่งเข้าใส่ใจกลางกองกําลังพันธมิตรแล้ว

ทหารเริ่มรวมตัวกันที่ด้านหลังของกองทัพพันธมิตร ในไม่ช้าผู้คนก็รวมตัวกัน

และสถานที่ที่พวกเขาปรากฏตัวเป็นหนทางเดียวที่เย่เฉินจะต้องผ่าน

กําแพงมนุษย์ได้ก่อตัวขึ้นและกว้างขึ้นและหนาขึ้น

หลังจากที่เย่เฉินเห็นกําแพงมนุษย์ ดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นทันที

เพียงต้องการจัดการข้า!

เดิมที่เขาคิดว่าจะทําลายขวัญกําลังใจของทหารพันธมิตรเหล่านี้ให้เร็วที่สุดได้อย่างไร

แต่ตอนนี้โอกาสได้มาถึงแล้ว!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มือขวาของเยเฉินก็จับอย่างรุนแรง

“โอม”

เสียงระเบิดดังขึ้นในทันที แสงสีดําปรากฏขึ้นจากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นใบมีดสีดําในอากาศกวาดผ่านกําแพงมนุษย์ที่อยู่ด้านหน้า

“ตูม”

เกิดเสียงดังขึ้น และกําแพงของมนุษย์ก็ถูกแยกออกในทันที

พลังปราณในร่างกายของเยเฉันกําลังเริ่มฟื้นตัว แม้ว่าจะยังไม่กลับสู่สภาวะปกติ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาในการใช้งานมากกว่าสิบหรือยี่สิบครั้ง

ในขณะนั้นเตียนอุยที่อยู่ข้างๆเย่เฉิน จ้องมองไปด้านหน้าและเก็บง้าวเหล็กไว้บนหลัง จาก นั้นจึงดึงง้าวเหล็กขนาดเล็กออกมาจากหลังม้า แล้วโยนขว้างมันออกไป

“วูบ”

“ตูม”

เกิดเสียงดังตามมา

กําแพงมนุษย์ที่ประกอบด้วยทหารพันธมิตร ถูกง้าวเหล็กขนาดเล็กเจาะทะลวงไปหนึ่งกิโลเมตรทันที

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเตียนอุย สังหารทหารศัตรูไปหลายพันคนในทันที

“วูบ วูบ วูบ”

ในชั่วพริบตาเตียนอุยขว้างง้าวเหล็กขยานเล็กออกไปหลายสิบเล่ม พุ่งทําลายกําแพงที่อัดแน่นไปด้วยมนุษย์ตรงหน้าเขาออกเป็นชิ้น ๆ

“ตูม” เสียงดังสนั่น

กองทัพหลุนฮุยติดตามเย่เฉินและเตียนอุย พุ่งไปเข้าไปกําแพงมนุษย์ที่ถูกแยกออกไป

“ตูม ตูม ตูม”

ชิ้นส่วนร่างกายของทหารศัตรูถูกกระแทกลอยกระเด็นขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง

ผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ กําแพงมนุษย์ถูกกองทัพทําลายแล้วทะลวงไปด้านหน้าอีกครั้ง

ด้านหน้าเป็นเส้นทางที่ค่อนข้างแคบ ด้านซ้ายเป็นแม่น้ําขนาดใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด และด้านขวาเป็นภูเขาสูงชัน

และตรงกลางมีกําแพงมนุษย์ขวางกันอย่างหนาแน่น

เหล่าคนที่อยู่ที่นี่ถูกจัดตั้งโดยผู้นําของเหล่าผู้เล่น

เมื่อมองไปยังกําแพงที่แออัดไปด้วยผู้คนจํานวนมาก เย่เฉินหรี่ตาและยกมือขวาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วชี้ไปที่กําแพงมนุษย์

“สมรภูมิพยัคฆ์ขาว!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!” เสียงตะโกนที่น่าสะพรึงกลัวดังขึ้นทันที

ในวินาทีถัดมา เจตนาฆ่าฟันที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือกองทัพหลุนฮุยในทันที และ จากนั้นมันก็ควบแน่นเป็นรูปเป็นร่าง

“โฮกกก”

หลังจากเสียงคํารามที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า ร่างจําแลงของพยัคฆ์ขาวตัวใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า แล้วพุ่งลงมาครอบคลุม เย่เฉินเดียนอุยและกองทัพหลุนฮุยทั้งหมด

แรงกดดันที่กดขี่ข่มเหง ไร้ความปราณี ได้แผ่ออกมาจากพยัคฆ์ขาวในทันที

“พยัคฆ์ขาวตัวนั้น! บ้าเอ้ย! มันไม่ใช่ว่าไม้ตายของเขาของเขาใช้ได้จํากัดหรอกเหรอ? เขาใช้มันได้ยังไง ทําไมเขาถึงเก็บไว้ไม่ใช่มันจนถึงตอนนี้ล่ะ?” จู่ๆ ผู้นําคนหนึ่งก็เปลี่ยนหน้าเมื่อเขาเห็น แล้วก็ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ

“นี้ไม่ดีแล้ว ถ้าเขาทําลายกําแพงมนุษย์ได้ เราจะฆ่าเช่เฉินได้อย่างไร!” อีกคนคํารามด้วยความรําคาญ

“ไอ้บ้าเอ้ย!” ผู้นําของเหล่าผู้เล่นต่างกําหมัดและสาปแช่งออกมาด้วยความไม่เต็มใจ

“โฮกกก!”

เสียงคํารามสั่นสะเทือนท้องฟ้าดังขึ้นอีกครั้ง วินาทีถัดมา พยัคฆ์ขาวก็กระโจนออกไป กายเป็นเส้นแสงสีขาวกวาดผ่านกําแพงมนุษย์ที่อยู่ด้านหน้า

คราวนี้ พลังของการโจมตีของพยัคฆ์ขาวก็เพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่าจากก่อนหน้านี้

“ตูม ตูม ตูม”

เกิดเสียงระเบิดขึ้นหลายครั้ง และตลอดเส้นทางสองกิโลเมตรที่ช่องแคปด้านหน้าถูกปกคลุมไปด้วยหมอกโลหิต

หืม?

พยัคฆ์ขาวสลายไป ทันทีที่ร่างของเยเฉินปรากฏขึ้น เขาก็ผงะไปครู่หนึ่ง

เดิมที่เย่เฉินวางแผนที่จะใช้รูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาวครั้งหนึ่งแล้วจากนั้นค่อยใช้กําลังทะลวงผ่านกําแพงมนุษย์ไป

แต่ผลก็คือ หลังจากใช้สมรภูมิพยัคฆ์ขาว กําแพงมนุษย์ก็ถูกทําลายไปทันที

มันเกิดขึ้นได้อย่างไร…

เมื่อเทียบกับในตอนที่อยู่ลกเอี้ยง รูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาวนั้นทรงพลังอยู่แล้วแต่พลังในตอนนี้กลับเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า

” ท่านลอร์ด…หรือว่าท่านครอบครองสมบัติโดยกําเนิด” เตียนอุยก็คุ้นพบความผิดปกติของรูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาวเช่นกันเขาจึงถามออกมาหลังจากมีนงงเล็กน้อย

คําถามของเตียนอุย ทําให้เยู่เฉินคิดอะไรบางอย่างได้ เขาจึงมองไปที่หอกสังหารในมือของเขาทันที

หอกสังหารเป็นสมบัติโดยกําเนิด…

บ้าเอ้ย!

คาดไม่ถึงว่าจะมีความสามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ให้แก่กองทัพ…

“ขอแสดงความยินดีกับท่านลอร์ด! ขอแสดงความยินดีกับท่านลอร์ด! ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านลอร์ดต้องไม่ใช่คนธรรมดา แม้แต่สมบัติโดยกําเนิดท่านยังได้ครอบครอง” เตียนอุยกล่าวด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้

เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นยกหอกในมือขึ้นและตะโกนว่า: “กลับขบวน จู่โจมอีกครั้ง!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!” ทหารของกองทัพหลุนฮุย ยกหอกในมือขึ้นอย่างตื่นเต้น และตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

พวกเขาตื่นเต้นอย่างมากเพราะภายใต้การนําของนายเย่เฉิน พวกเขาสามารถฝ่าทะลวงกองกําลังพันธมิตรนับล้านได้

นี้เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ตอนนี้มันได้เกิดขึ้นแล้ว และมันก็เป็นความสําเร็จที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีกระทั้งใครได้รับบาดเจ็บ

“บ้าเอ้ย! ไอ้สารเลว! ไอ้สารเลวนั้น! พวกมันทะลวงกําแพงมนุษย์ไปได้แล้วจริงๆ ข้าควรทํายังไงดี?” ผู้นําคนหนึ่งมองไปที่กองทัพหลุนฮุยที่อยู่ในระยะไกล และถามออกมาด้วยใบหน้าซีดเซียว

“บัดซบ ยังมีโอกาส! เนื่องจากไอ้เจ้าบ้านั้นกําลังจะกลับไปที่อิวจิ๋วและพวกมันก็ไม่สามารถใช้ รูปแบบเคลื่อนย้ายระยะไกลได้ เราจะไปขวางพวกมันข้างหน้าต่อไป ข้าไม่เชื่อหรอกว่า เขาจะโชคดีเช่นนี้ทุกครั้ง!” ผู้นําคนหนึ่งกัดฟันของเขาและกล่าว

“เฮ้ ข้าตาผ่านไปแล้วหรือไง เย่เฉินกําลังมุ่งกลับมาเหรอ?” ผู้นําคนหนึ่งตะลึงงัน แล้วขยี้ตา อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

พวกเขาพบว่ากองทัพหลุนฮุยที่ควรจะจากไปแล้ว กลับมาอีกครั้งภายใต้การนําของเย่เฉิน และยังมุ่งตรงเข้าจู่โจมไปที่สนามรบอีกครั้ง!