ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 106

ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย ตอนที่ 106 ความตื่นตระหนกของเหล่าผู้เล่น

“นี่… นี่… นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว… มันต้องมีคนเป็นล้านแน่ๆ”

“เผชิญหน้ากับผู้คนนับล้านที่เพิ่งตายไปแบบนี้ ไม่มีทางต้านทานเขาได้เลหรอ?”

“มารดามันเถอะ นี่เป็นทหารม้าหรอ? หรือนี่คือเครื่องเก็บเกี่ยวในร่างมนุษย์ ไม่สิ นี่มันสุดยอดอาวุธ สังหารผู้คนนับล้านได้ในพริบตา…”

“ลืมความโหดเหี้ยมของเย่เฉินไปซะ เหตุใดผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถึงได้น่ากลัวนัก สังหารคนหลายล้านคนในคราวเดียว มารดามันเถอะใครจะทําภารกิจบ้าๆ นั้นสําเร็จ บัดซบเอ้ย!”

“ยังคิดจะทําภารกิจพิเศษนั้นให้สําเสร็จอีกเหรอ เลิกยุ่งกับมัน ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง ก่อนหน้านี้มีใครสามารถเข้าใกล้เย่เฉินได้ ไม่เคยมีใครทําได้มาก่อน ตอนนี้เตียนอุยได้นํากองกําลังมาอีกอย่าได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเลย

“ใช่แล้ว ใครยังจะต้องการหาตัวเย่เฉินเพื่อทําภารกิจให้สําเร็จอีกข้าคนหนึ่งจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว”

“ข้าจะไม่อยู่ที่นี่แล้วเหมือนกัน สิ่งที่คนพวกนั้นตะโกนก่อนตายอาจเป็นเรื่องจริงก็ได้ใช่ไหม มันดูชั่วร้ายเกินไป ข้าขอถอนตัว”

“ชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามข้า ก็อยู่ในฝูงชนที่กลายเป็นหมอกเลือด ข้าจะออกจากเกมเพื่อดูว่าเขาตายหรือไม่…”

ในระยะไกล ผู้เล่นที่ยังไม่ได้ไปที่ถนนกําลังมองดูถนนที่ว่างเปล่าอย่างตกตะลึง พูดคุยด้วยความตกใจ

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้เล่นเหล่านี้ก็ออกจากเกมบางคนก็วิ่งหนีไป

ไม่มีใครกล้าที่ต้องการจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

ไม่มีอะไรที่หน้ากลัวเกี่ยวกับความตายในเกม และมันจะไม่ส่งผลกระทบต่อร่างจริงของคุณ

แต่บรรดาผู้เล่นที่ถูกสังหารโดยกองทัพหลุนฮุยด้วยรูปแบบต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาว พวกเขาร้องขอความเมตตาและคร่ำครวญก่อนตาย ทําให้ทุกคนที่ได้เห็นฉากนั้นต้องตกตะลึง

หากมีเพียงหนึ่งคน สองคน หรือแม้แต่ร้อยคนก็สามารถอธิบายได้ด้วยว่าพวกเขาแค่แสดง

แต่นี้มีผู้คนนับล้าน เย่เฉินจะสามารถสั่งผู้คนนับล้านแสดงตามแผนของเย่เฉินได้หรือไม่?

มันเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง

ดังนั้นผู้เล่นเหล่านี้จึงรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมากกับสิ่งที่อธิบายไม่ได้นี้

ผู้เล่นเหล่านี้จึงไม่ลังเลที่จะละทิ้งภารกิจพิเศษไม่อยากทําให้มันสําเร็จอีกแล้ว

แม้ว่ารางวัลจะน่าดึงดูดแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเล่นสนุกกับชีวิตของพวกเขา

บนถนนสายหลักที่มุ่งไปยังประตูเมืองทิศใต้ของลกเอี๋ยงห่างออกไปยังมีผู้เล่นมากมายที่ไม่รู้ความจริง

พวกเขาเห็นพยัคฆ์ขาว แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนถนนทิศใต้

และตอนนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนเริ่มหลบหนีไปที่นั่น และพวกเขาก็ผงะไปชั่วขณะหนึ่ง

ขณะนี้ช่องโลกเริ่มคึกคักขึ้น

“บัดซบ! บ้าเอ้ย! คนที่ถูกฆ่าโดยทหารม้าของเย่เฉินมีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ!”

“ข้าไม่อยากจะยอมรับจริงๆ แต่ข้าต้องบอกว่ามีคนคนหนึ่งที่ถูกพยัคฆ์ขาวฆ่าเขาอยู่ ใกล้ๆข้าตอนนี้เขากลายเป็นคนเสียสติไปแล้ว”

“ใกล้ๆข้าก็มีคนหนึ่งเหมือนกัน เขาอยู่ตรงกันข้ามกับข้า ตอนนี้เขาอยู่ในอาการโคม่า เขาไม่ตื่นขึ้นมาไม่ว่าจะเรียกยังไง และเขาก็ไม่ได้อยู่ในเกมด้วย”

“ บอสเย่เฉิน ช่วยแฟนของฉันด้วย ตราบใดที่คุณสามารถช่วยเขาได้ คุณสามารถทําทุกอย่างกับฉัน…”

“พวกเจ้าตลกแล้วเหรอ นี่คือเกม! เกมนะเว้ย! มาดามันเถอะเกิดอะไรขึ้นแค่การถูกฆ่า? พวกเจ้าตลกมากไหม?”

“นั่นเป็นแค่เกม ถ้าเจ้าตาย เจ้าก็จะฟื้นคืนชีพ มีอะไรให้กังวลอีก ยิ่งไปกว่านั้น ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าจะเป็นพวกที่เย่เฉินจ้างมา”

“ข้าก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน นี่มันเป็นเรื่องหลอกลวง ถูกฆ่าในเกม แต่โคม่าในชีวิตจริงเหรอ? กลายเป็นคนเสียสติ? นี่เป็นเรื่องตลกที่โง่ที่สุดที่ข้าเคยได้ยินมาเลย”

“พวกเขาไม่ได้โกหก…มันคือเรื่องจริง…ข้าอยู่ในเขตเมืองปลอดภัยของ Demon Capital มีคนที่อยู่ห้อง 2102 ตึก B เขากลายเป็นคนบ้าไปแล้ว ไม่นานหลังจากที่เขาเข้าเกมไป เขาถูกพยัคฆ์ขาวฆ่า จากนั้นเขาก็ออกจากเกม และตอนนี้เขาก็เสียสติ ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อข้า เจ้าสามารถมาพิสูจน์ได้ ตราบใดที่คุณอยู่ในเขตเมืองปลอดภัยของงเมืองเวทมนต์เจ้าสามารถมาดูได้เลย. ”

“ข้า… ที่นี่ก็มีด้วย ข้าแชร์ค่าเช่ากับเขา เพื่อนคนนั้นตอนนี้อยู่ในอาการโคม่า พวกเราอยู่ในเขตเมืองปลอดภัยที่ปักกิ่ง ตึก C ห้อง1812”

“บัดซบ! ข้าไม่เชื่อ ข้าอยู่ในเมืองเวทมนตร์ ข้าจะไปดู!”

“ข้าก็ไม่เชื่อเหมือนกัน ข้าอยู่ในเมืองหลวง ข้าจะไปดูด้วย”

ในช่องแชทโลกมีการถกเถียงกัน แต่เนื้อหานั้นสร้างความตกใจให้กับผู้เล่นทั้งโซนสามก๊ก

คุณจะหมดสติหรือกลายเป็นคนเสียสติถ้าคุณถูกฆ่าตาย?

มารดามันเถอะนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

ทันใดนั้น ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนที่มายังลูกเลี้ยงเพื่อฆ่าเช่เฉินและต้องการรางวัลจากภารกิจพิเศษก็ถอนตัวในทันที

นอกจากนี้ ผู้เล่นหลายคนก็ออฟไลน์ทันทีและไปที่เมืองของตนเพื่อดูคนที่ถูกบอกว่าหมดสติหรือบ้า

ลกเอี๋ยง บนถนนทิศใต้

เตียนอุยนํากองทหารหลุนฮุยกวาดล้างผู้เล่นทั้งหมดบนถนน เดิมที่เขาวางแผนที่จะไล่ตามและฆ่าผู้ที่หลบหนีต่อไป

อย่างไรก็ตาม เขาถูกเย่เฉินหยุดไว้ เขาจึงกลับมาหาเย่เฉิน

เย่เฉินไม่ต้องการเสียเวลากับผู้เล่นเหล่านี้อีกต่อไป

เขาสั่งให้เตียนอุยสังหารผู้เล่นนับล้าน นี้คือแผนเพื่อสร้างความหวาดกลัว

เย่เฉินไม่มีเวลามากพอที่จะไล่ล่าพวกเขาต่อที่นี่

อีกห้าวันต่อจากนี้ อาจมีจะมีทัพทหารม้าหวู่หวนจํานวนมากมายังเมืองหลุนฮุย

รูปแบบเคลื่อนย้ายระยะไกลไม่สามารถใช้ได้ในตอนนี้ เขาจึงทําได้เพียงขี่ม้ากลับไปยังเมืองหลุนฮุย

มิฉะนั้นเย่เฉินไม่มีทางปล่อยผู้เล่นเหล่านี้ที่กล้าคิดร้ายต่อเขา

เย่เฉินมองไปที่ถนนลูกเลี้ยงที่ว่างเปล่า เขาขดริมฝีปากของเขาด้วยความรังเกียจ จากนั้นเขาก็มองไปที่เหรินหงชาง(เตียวเสี้ยน)ข้างหลังเขา

ตั้งแต่วินาทีที่ภารกิจพิเศษเริ่มต้นขึ้นเหรินหงชานได้จับเอวของเย่เฉินมาโดยตลอด

ในตอนแรกเย่เฉินคิดว่าเธอจะหวาดกลัว

แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น

เธอไม่ได้หวาดกลัวการสังหารผู้เล่นอย่างโหดเหี้ยมของเย่เฉิน และไม่มีอาการตื่นตระหนกที่เห็นอวัยวะที่ขาดลอยไปทุกหนทุกแห่ง และเธอไม่ได้กรีดร้องเพราะเลือดที่สาดกระเซ็นใส่

แม้ว่าเธอจะประหม่าเล็กน้อย แต่เธอก็เงียบจนน่าประหลาดใจ เธอเพียงแค่อยู่ข้างหลังเย่เฉินอย่างเงียบ ๆ จนถึงตอนนี้

หรือนี่เป็นเพราะเธอถูกผนึกไว้ ถึงอย่างนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ธรรมดา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า: “กอดข้าไว้ให้แน่น จะมีการสู้เกิดขึ้นอีกอย่างได้ปล่อยมือ”

“เจ้าท่านแม่ทัพ” เหรินหงชางพยักหน้าแล้วตอบเบา ๆ

เย่เฉินระบายลมหายใจออกเป็นเวลานาน จากนั้นมองไปยังประตูเมืองทางใต้ของลกเอี๋ยงและพูดว่า

“ไปกันเถอะ!”

“ครับ!” กองทัพหลุนฮุยตะโกนพร้อมกัน จากนั้นจึงกระตุ้นม้าศึกติดตามเย่เฉินไปทางประตูทิศใต้ของลูกเลี้ยง