ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 102

ตอนที่ 102 การมาถึงของเตียนอุย

ม้ากําลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

หอกสังหารในมือข้างขวาของเย่เฉินแทงออกไปแต่ละครั้ง คร่าชีวิตผู้เล่นจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ

พร้อมกับศพและอวัยวะของผู้เล่นที่ลอยขึ้นไปในอากาศ อาวุธอุปกรณ์ของพวกเขาถูกทําลาย

อาทิตย์อัสดงกลายเป็นสีเลือด หอกสังหารช่วงชิงวิญญาณทุกคนที่ขวางหน้า

เย่เฉินยืนอยู่ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดิน ไม่ได้เศร้าหรือมีความสุข ไม่หวาดกลัวหรือโกรธ มีเพียงเจตนาฆ่าที่เย็นชาในดวงตาของเขา

เก็บเกี่ยวชีวิตของผู้เล่นอย่างไม่ลดละ เลือดไหลนองไปทั่ว ผู้เล่นที่เคยแสดงความโลภก่อนหน้านี้เริ่มรู้สึกเสียใจและต้องการจะถอยหนี

“บอสเย่เฉิน ข้าคิดผิดเอง ปล่อยข้าเถอะ ข้าไม่ควรจะหมกมุ่นอยู่กับมัน ปล่อยข้าไป!”

“บอสเย่เฉิน ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ข้าแค่มาหาท่าน เชื่อข้าเถอะ ข้าถูกพวกเขาผลักเข้ามา”

“บอสเย่เฉิน ข้าเพิ่งมาที่ลกเอี๋ยงเพื่อเล่นเกมส์ อย่าฆ่าข้าเลย”

คําอธิบายดังออกมาจากผู้เล่นที่อยู่ด้านหน้าของเย่เฉิน

เป็นธรรมดาที่เย่เฉินจะต้องได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดและเข้าใจสิ่งที่พวกเขาต้องการจะบอก ห วาดกลัว หวั่นเกรง เสียใจ แล้วเกี่ยวอะไรกับข้า!

เย่เฉินเพียงหรี่ตาและเหวี่ยงหอกสังหารอีกครั้งโดยไม่ได้หยุด

เลือดสาดกระจาย ซากศพร่วงหล่นลงกับพื้น

ไม่มีใครสามารถต้านทานหอกสังหารได้ ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้เย่เฉินได้ภายในระยะสองเมตร

“เย่เฉิน! เจ้าจะทําแบบนี้จริง ๆ เหรอ?” จู่ๆก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น

“ข้าทําแล้วมันทําไม” เย่เฉินหยุดครู่หนึ่งจากนั้นก็ยิ้มหัวเราะเสียงดังยิ้ม

เย่เฉินหัวเราะเยาะกับความโลภโดยธรรมชาติของมนุษย์ และความน่ารังเกียจของคนเหล่านี้

ผู้เล่นที่ต้องการจะล่าถอยในตอนนี้ พวกเขามีอาวุธอุปกรณ์ของราคาเกิน 10,000 เหรียญทอง พวกเขาได้รับเพียง 10,000 เหรียญทองสําหรับการเข้าร่วมในภารกิจพิเศษนี้

ไม่ได้กําไร ไม่คุ้มกับการขาดทุน นี้คือสิ่งใครๆ ก็คิดกันในตอนนี้

ดังนั้นพวกเขาจึงถอยกลับ รู้สึกเสียใจ และอ้อนวอนขอความเมตตา

บางคนถึงกับวางท่าข่มขู่เพื่อทําให้เย่เฉินหวาดกลัว

แล้วเย่เฉินจะกลัวหรือไม่? แน่นอนว่าไม่!

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป เขาต้องออกจากลกเอี๋ยงโดยเร็วที่สุดเพื่อไปรวมกับเตียนอุยและกองทัพหลุนฮุย

เย่เฉินมั่นใจมากว่าเหล่ากองกําลังจํานวนมากได้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว และผู้เล่นที่อยู่ในลกเอี๋ยงตอนนี้เป็นเพียงผู้เล่นที่ไม่มีสังกัด

พวกเขาไม่ได้ครอบครองอาณาเขตและไม่มีกองทัพ สําหรับเย่เฉินผู้เล่นเหล่านี้ไม่จําเป็นต้องกังวลอะไร

เย่เฉินคนเดียวสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้จนพวกเขาต้องร้องขอชีวิต

ไม่ต้องพูดถึง เย่เฉินยังมีกองทัพหลุนฮุยและแม่ทัพอย่างเตียนอุยยอดขุนพลในประวัติศาสตร์

แต่เหล่ากองกําลังที่ยังไม่ปรากฏตัวนั้นเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ที่สุดในภารกิจพิเศษนี้

หลังจากหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง เย่เฉินก็มองไปยังผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าเขาและพูดว่า

“อย่าพูดว่าข้าไม่ให้โอกาสพวกเจ้า สามนาที ข้าให้เวลาพวกเจ้าแค่สามนาที! จะออกไปหรืออยู่ต่อ ตัดสินใจโดยเร็วที่สุด!”

เย่เฉินไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปจึงบอกให้เหล่าผู้เล่นเหล่านี้ถอยไปภายในสามนาที

หากเขาต้องฆ่าไปตลอดเส้นทางต้องใช้เวลามากกว่าสามนาที

หลังจากเย่เฉินพูดจบ เขาก็ยกมือปืนขึ้นและมองไปยังผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าด้วยสีหน้าว่างเปล่า

สําหรับผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนที่อยู่ข้างหลังเขา เย่เฉินไม่ได้มองดูพวกเขาด้วยซ้ำ เพราะคนเหล่านั้นยังอยู่ห่างไกลจากเย่เฉิน

“เห้อ…”

“เห้อ…”

ผู้เล่นที่อยู่ด้านหน้าเย่เฉินต่างถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

สุดท้ายนี้แล้วพวกเขาไม่จําเป็นต้องกังวลว่าจะสูญเสียมากกว่านี้ อย่างน้อยก็ในตอนนี้

ผู้เล่นที่อยู่ข้างหลัง พวกเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เพราะเย่เฉินยังอยู่ห่างจากพวกเขาเพียงเล็กน้อย

ผู้เล่นที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้หวาดกลัวมากนัก ในความคิดของพวกเขา พวกเขาสามารถทําอะไรก็ได้ ถ้าไม่ไหวก็ยังหนีทัน

ทันใดนั้นเสียงคํารามราวกับฟ้าร้องก็ดังมาจากประตูทางทิศใต้ของลกเอี๋ยง

“โอมมม…”

” ฟ้าร้อง?” คนผู้หนึ่งเงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้าด้วยความสงสัย แต่ท้องฟ้าตอนนี้ไม่มีเมฆ

“ดูเหมือนข้าจะเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหนสักแห่ง…” ผ่านไปครู่หนึ่ง มีคนคนหนึ่งมองไปด้านหลังของพวกเขา

วินาทีถัดมา ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยความประหลาดใจ

“ทหารม้า! พวกมันเป็นทหารม้า! พวกมันกําลังพุ่งเข้ามา! พวกเขากล้าดียังไงมาโจมตีลกเอี๋ยง!”

เป็นธรรมดาที่เย่เฉินจะได้ยินเสียงพุ่งเข้ามาของทหารม้า และเย่เฉินที่ขี่ม้าศึกอยู่ก็มองไปยังที่ไกลออกไป

เมื่อเย่เฉินมองออกไปนอกประตูเมืองทิศใต้ของลกเอี๋ยง เขาก็ตกตะลึง

เตียนอุย…ทําไมเขาถึงได้มาที่นี้

อาจจะเป็น… กุยแกคงสั่งเขาไว้..

ใช่ เขาต้องได้รับคําสั่งจากกุยแก ข้าไม่เคยบอกเตียนอุย เกี่ยวกับเรื่องนี้

ผู้ชายคนนี้เข้าสู่ช่วงภารกิจพิเศษได้อย่างไร ทหารยามของลกเอี๋ยงจะไม่โจมตีใครในตอนนี้

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเย่เฉินก็อดยิ้มไม่ได้

มันเป็นโชคอย่างแท้จริง ที่ได้รับการยอมรับจากกุยแก…

“ท่านลอร์ด เตียนอุยอยู่ที่นี้แล้ว!”

ทันใดนั้นเสียงคํารามดังลั่น จากนั้นมันก็ผ่านตรงไปยังประตูทิศใต้ของลกเอี๋ยงและไปถึงหูของผู้เล่นนับไม่ถ้วน

“บ้าเอ้ย! เตียนอุย! คนอัปลักษณ์น่ากลัวคนนั้นคือเตียนอุย!”

“แย่แล้ว! ใครก็ได้บอกข้าที! ทําไมเย่เฉินถึงมีทหารม้า!”

“ข้าไม่อยากรู้อะไรแล้ว ชุดที่ทหารม้าพวกนั้นสวมอยู่ดีกว่าของข้าซะอีก!”

“รีบถอยไปเร็ว พวกเจ้าไม่เห็นมือของบอสเย่เฉินลดลงแล้วหรือไง!” เสียงตะโกนมาจากปากของผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าเย่เฉิน

ผู้เล่นที่ยืนอยู่ข้างหน้าเย่เฉินแยกย้ายกันไปทั้งสองข้างของถนนทันที ไม่มีใครกล้าขวางหน้า แม้แต่ผู้เล่นที่ไม่แยแสก่อนหน้านี้ก็ยังไม่กล้า

เตียนอุยนํากองทหารหลุนฮุยรีบตรงเข้ามา

หากใครยังขวางอยู่ จะมีเพียงจุดจบเดียวเท่านั้นคือเขาจะถูกตัดศีรษะอย่างไร้ความปราณีทันที

ในขณะนี้ ผู้เล่นที่อยู่เบื้องหลังเย่เฉินต่างตกตะลึง ตกใจ และทําอะไรไม่ถูก

พวกเขายังต้องการรอให้เย่เฉินหมดแรง ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว

นั้นคือทหารม้า และที่พิเศษไปกว่านั้นผู้นําของเหล่าทหารม้าคือผู้บัญชาการทหารในประวัติศาสตร์ระดับพิเศษ เตียนอุย!