ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย - ตอนที่ 100

เงินขับเคลื่อนหัวใจของผู้คน ผลประโยชน์เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดใจในสายตาของผู้คน

ความปรารถนาในทักษะฝึกฝนระดับราชา และการได้เห็นความแข็งแกร่งของขอบเขตปราณก่อกําเนิด ด้วยตาตัวเองยิ่งกระตุ้นผู้เล่นเหล่านี้

ควบคู่ไปกับใครบางคนจงใจตะโกนออกมามันยิ่งกระตุ้นเหล่าผู้เล่น

ทุกคนต้องการสังหารเย่เฉินเพื่อได้รับเทคนิคบ่มเพาะระดับราชาที่จะทําให้พวกเขา “ทยานสู่ท้องฟ้าเพียงขั้นตอนเดียว”

เหล่าผู้เล่นต่างพุ่งไปหาเย่เฉินอย่างบ้าคลั่ง เย่เฉินมองไปยังผู้เล่นจํานวนมหาศาลที่อยู่ข้างหน้าเขา เมื่อเห็นความบ้าคลั่งของคนเหล่านี้เขาก็หรี่ตาลง

เย่เฉินกําชับหอกในมือของเขาและเหวี่ยงมันออกไปอีกครั้งอย่างไม่ลดละ

เส้นแสงสีดําปรากฏขึ้นในอากาศอีกครั้ง แขนขาศีรษะของมนุษย์กระจายลอยขึ้นไปในอากาศครั้งแล้วครั้งเล่า

ศพถูกฉีกออกเป็นสองส่วนแล้วล้มลงกับพื้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

เส้นทางที่เย่เฉินผ่านไปนั้นว่างเปล่าอีกครั้ง

“ตึก ตึก ตึก”

ม้ายังคงวิ่งต่อไป

เมื่อเท้าของมันเหยียบลงบนศพที่กระจัดกระจาย เลือดก็ค่อยๆกระจายไปทั่วบริเวณ

เลือดย้อมเกือกม้าและร่างกายของผู้เล่นก็กลายสีแดง

กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นค่อยๆ ปรากฏขึ้นหนาแน่นและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ดวงตาของเย่เฉินดูเย็นชาราวกับคมมีด มือขวาของเขาตวัดหอกที่แหลมคมออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า

ลมปราณโดยกําเนิดในร่างกายถูกปลดปล่อยออกมาไม่หยุด

เส้นแสงสีดําฉีกอากาศอย่างต่อเนื่อง แยกส่วนผู้เล่นทั้งหมดที่มันสัมผัส

แรงกดดันที่กดขี่ข่มเหง โหดเหี้ยม, เลือดเย็น, และดุร้าย ทําลายทุกอย่างที่ขวางหน้าทําให้ผู้เล่นหลายคนตกใจอีกครั้ง

พวกเขาเริ่มลังเล

พวกเขาเริ่มสงสัยว่าพวกเขาจะประสบความสําเร็จหรือไม่

“อย่าได้หวาดกลัว! เราไม่ตายจริงๆ! นี่คือเกม! ฆ่าเขา! ใครก็ตามที่สามารถฆ่าเขาได้จะได้รับเทคนิคบ่มเพาะระดับราชา!”

“อย่ากลัวเขา! เขาคงอยู่ในสภาพนี้ตลอดเวลาไม่ได้ ไม่เอาน่า อย่าปล่อยให้เขาออกจากลกเอี๋ยงได้! ไม่อย่างนั้นเราจะไม่สามารถไล่ตามเขาได้อีก!”

“ไป! ไป! ขวางเยเฉินไว้! ตราบใดที่หยุดเย่เฉินได้! พวกเราก็มีโอกาสที่จะฆ่าเขา! และจะได้รับทักษะบ่มเพาะระดับราชา !”

เสียงตะโกนดังขึ้นหลายครั้งในฝูงชน

นี่คือคนที่ตะโกนเพื่อปลุกปั้นฝูงชน คนเหล่านี้ต้องการใช้ประโยชน์จากคนอื่นให้ออกมาตายด้านหน้า

แม้ว่าจะเป็นวิธีการที่ไร้เดียงสา แต่ผลของมันก็ดีจนน่าประหลาดใจ

ผู้เล่นหลายคนที่เริ่มลังเล หลังจากที่ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้น หัวใจที่เยือกเย็นของพวกเขาก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง

“ดี! นี้ถือความกล้าหาญที่ยิ่งใหญ่ คนขี้ขลาดจะต้องอดตาย! ไป!”

“ใช่แล้ว! แม้ว่าเย่เฉินเก่งแค่ไหน เขาจะทําอะไรได้ ภารกิจนี้ไม่มีการลงโทษเมื่อตาย แล้วจะต้องกลัวอะไรอีก!”

“ไปเลย! ฆ่าเย่เฉิน! ชิงตัวเตียวเสี้ยน!”

ผู้เล่นบ้าคลั่งขึ้นอีกครั้งและรีบพุ่งเข้าหาเยู่เฉิน

“ตึก ตึก”

ม้ายังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ ความเร็วของมันไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย

ดวงตาของเย่เฉินเต็มไปด้วยความเย็นชา มองเหล่าผู้เล่นด้วยความไม่แยแส

ในชีวิตที่แล้วของเย่เฉิน เขารู้ถึงความโลภความปรารถนาของผู้เล่นเป็นอย่างดี

ตอนนี้ ความโลภของผู้เล่นเหล่านั้นได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเย่เฉิน

แม้ว่านี้จะเป็นเกมเป็นเรื่องปกติที่จะต่อสู้และฆ่าในเกม แต่เกมนี้ไม่ง่าย มันเกี่ยวข้องกับความเป็นจริง!

ยิ่งเกมแข็งแกร่ง ในโลกความจริงยิ่งแข็งแกร่งตาม!

นี่จึงยิ่งกระตุ้นความโลภโดยธรรมชาติของมนุษย์ ไม่มีใครไม่อยากแข็งแกร่ง ไม่มีใครไม่อยาก เป็นผู้มีอํานาจที่สามารถจะบดขยี้ทุกสิ่ง

และตอนนี้ ความตายไม่มีบทลงโทษ ผู้เล่นทุกคนจึงถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง

เย่เฉินไม่ได้เกลียดผู้คนเหล่านี้เพราะมันไม่จําเป็นสําหรับเย่เฉินคนเหล่านี้ที่ขวางหน้าเขาเป็นศัตรู

เพื่อจัดการกับศัตรู เย่เฉินจะเลือกวิธีเดียวเท่านั้น ฆ่า!

มันก็แค่การฆ่า เย่เฉินจะเลือกวิธีนี้ ไม่ว่าจะเป็นโลกแห่งเกมหรือโลกแห่งความจริง และเขาจะไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

เพราะเย่เฉินรู้ว่าหลังจากอุกกาบาตตกลงมา ธรรมชาติของมนุษย์ก็น่ารังเกียจและสกปรกยิ่งขึ้น

สิ่งที่เขาได้เห็นและได้ยินในชีวิตก่อนหน้านี้นั้นยังชัดเจนในความทรงจําของเขา

ในโลกแห่งความเป็นจริง เย่เฉินมีคลังเกมระดับเพชร คําสั่งสร้างหมู่บ้านระดับพระเจ้า และแม้แต่สร้างหมู่บ้านหลุนฮุยที่มีน้ำพุแห่งจิตวิญญาณในดินแดน และมีแผ่นอาคมรวบรวมวิญญาณ หากใครรู้เรื่องนี้เย่เฉินจะถูกโจมตีในความเป็นจริงเช่นเดียวกับตอนนี้ มันจะถูกโจมตีโดยผู้คนจํานวนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ

เย่เฉินรู้สิ่งเหล่านี้เป็นอย่างดี มองทะลุและเข้าใจความคิดของพวกเขา

ดังนั้นทางเลือกของเยเฉินจึงถูกกําหนดตั้งแต่หลังจากการเกิดใหม่ และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

เป็นใครก็ตาม ตราบใดที่เป็นศัตรูของเขา ทางเลือกเดียวคือคําว่า ฆ่า!

“ฆ่า!” เย่เฉินตะโกนออกมาและมือขวาก็แทงหอกสังหารออกไปทันที

“โอม…”

ปลายหอกสั่นสะท้าน

“โอม…”

เส้นแสงสีดําฉีกอากาศ

“ฟุบ ฟุบ”

ชิ้นส่วนของร่างกายมนุษย์ลอยขึ้นท้องฟ้า

“ตึก ตึก ตึก ตึก”

ม้ายังคงวิ่งต่อไป

บนถนนสู่ประตูทิศใต้ของลกเอี๋ยง ผู้เล่นที่พยามหยุดเย่เฉินถูกหอกสังหารฆ่าตายที่ละคนชิ้นส่วนร่างกายกระจัดกระจายทั่วบริเวณ

เย่เฉินยังคงพุ่งตรงไปด้านหน้าเข้าใกล้ประตูเมืองทางใต้ขึ้นเรื่อย

หลังจากที่หอกสังหารถูกเหวี่ยงออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า ประตูเมืองทิศใต้ขนาดใหญ่ของลกเอี๋ยงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่เฉิน

หนึ่งพันเมตร ประตูเมืองทิศใต้ลกเอี้ยงยังคงห่างจากเย่เฉินหนึ่งพันเมตร

บนถนนทั้งสายผู้เล่นหนาแน่นจนถึงจุดที่เรียกได้ว่าแออัด

เมื่อมองไปที่ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนที่ยังคงวิ่งด้วยดวงตาแห่งความหวัง ใบหน้าของเย่เฉินไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

ในขณะนี้ ปราณแท้จริงของเย่เฉินได้หมดลงแล้ว

ไม่สามารถใช้พลังปราณเพื่อฆ่าศัตรูได้อีกต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นเย่เฉินก็ยังคงนิ่งเฉย

บนใบหน้าของเย่เฉินไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนก หรือความกลัวใดๆเลย

“ตึก ตึก”

ม้ายังคงวิ่งเหยาะๆ

สายลมแรงพัดผ่านม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่น แสงอาทิตย์ที่กําลังตกเป็นเหมือนเลือด สะท้อนใบหน้าที่เยือกเย็นและเด็ดเดี่ยวของเย่เฉิน

เส้นทางที่เย่เฉินผ่านมาซากศพกระจัดกระจายเหมือนถูกนั่นเป็นชิ้นๆ ปกคลุมถนนทั้งสาย

บนพื้นถนน เลือดเริ่มไหลมาบรรจบกันเหมือนสายธารขนาดเล็ก

เมื่อเห็นผู้เล่นเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ เย่เฉินก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นตะโกนเสียงดัง “ฆ่า!”