หวังคุนตกใจมากที่เห็นพี่เป้ามา
ตอนนี้ฉินจุนตีเขาแรงพอ ถ้าพี่เป้าลงมืออีก เขาจะตีหนักกว่านี้แน่นอน!
พี่เป้าเยาะเย้ย “เงินเพียงเล็กน้อยที่นาย ให้ไม่เพียงพอให้ฉันไป KTV ครั้งเดียว นายไม่ละอายที่จะถอนเงินออกจากฉันไปใช่มั้ย?”
หลังจากพูดจบ พี่เป้าก็อุ้มหวังคุน และที่เขี่ยบุหรี่ก็โดนหัวของเขาโดยตรง!
ฉินจุนเอาชนะหวังคุน เพื่อช่วยให้ใบหน้าของเขายังปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เขาทำมาหากินด้วยหน้าตา ดังนั้นฉินจุนจึงไม่ตีหน้าเขา
แต่พี่เป้านั้นแตกต่างออกไป พี่เป้าไม่สนใจว่าเขาจะเป็นดาราตัวเหม็นหรือไม่ และเขาไม่ฆ่าเขามากเกินไป
แค่คลิกไม่กี่ครั้ง ใบหน้าของหวังคุนก็เต็มไปด้วยเลือด!
หวังคุนตะโกน แต่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย
ทันใดนั้นหวังคุนก็ตะโกน
“อย่าต่อสู้! พ่อทูนหัวของฉันคือโจวเก๋อ!”
พี่เป้าตีสองสามครั้ง ทันใดนั้นได้ยินคำเหล่านี้ ผงะไปครู่หนึ่ง และขมวดคิ้ว
“พ่อทูนหัวของนายคือโจวเก๋อ? ซูเปอร์สตาร์กังฟูนานาชาติ โจวเก๋อน่ะเหรอ?”
ทุกคนรู้จักชื่อของโจวเก๋อ และตอนนี้เขาอายุห้าสิบเศษ ซึ่งเป็นช่วงสูงสุดของอาชีพการงานของเขา โลกใต้พิภพและถนนสายอาชีพของเขานั้นค่อนข้างทรงพลัง
ไม่น่าแปลกใจที่หวังคุนคนนี้มีภูมิหลังเช่นนี้ ปรากฏว่ามีโจวเก๋ออยู่ข้างหลังเขา?
พี่เป้าค่อนข้างกลัวที่จะทำ โจวเก๋อนี้เป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าโจวเก๋อต้องการแก้แค้นจริง ๆ มันจะเป็นภาระไม่ใช่เหรอคุณฉิน?
พี่เป้ามองไปที่ฉินจุน ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนจะขอคำแนะนำ
ฉินจุนยิ้มจาง ๆ แล้วพูดว่า
“โจวเก๋อเหรอ โอเค ให้ฉันถามเขาหน่อย”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดหมายเลขของโจวเก๋อ
เมื่อเห็นฉินจุนโทรหาโจวเก๋อ หวังคุนก็ตกตะลึง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อย่าแสร้งทำเป็นอวดอ้างเลย มันไม่มีสัญญาณเลย แกกำลังโทรหาใคร?”
ฉินจุนเยาะเย้ย และเพิกเฉยต่อเขา
แน่นอน โทรศัพท์มือถือธรรมดาของพวกเขาไม่มีสัญญาณ แต่โทรศัพท์มือถือของฉินจุน ผลิตโดยหลงหยินกรุป โดยเฉพาะ โทรศัพท์มือถือที่มีเทคโนโลยีชั้นนำเป็นเวลาสิบปี มันสามารถเป็นเหมือนเครื่องเดียวกันกับพวกเขาได้หรือไม่?
ตื๊ด ๆ …
หลังจากที่โทรศัพท์ดังขึ้นสองสามครั้ง ก็มีคนรับสาย
“คุณฉินเหรอ ฉันโจวเก๋อ!”
เมื่อได้ยินโจวเก๋อหอบ ฉินจุนถามว่า “ทำอะไร ยุ่งอยู่เหรอ?”
โจวเก๋อพยักหน้า “ฉันกำลังถ่ายทำอยู่ แต่ฉันบอกให้พนักงานหยุดก่อน คุณฉิน คุณช่วยบอกฉันมาว่ามีเรื่องอะไร?”
ทีมงานถ่ายทำค่อนข้างใช้แรงงานมาก แต่เมื่อฉินจุนโทรมา โจวเกอขอให้ทุกคนหยุดงานทันที และตอบรับการโทรของฉินจุน ซึ่งสำคัญกว่าการถ่ายทำมาก
ฉินจุนกล่าวว่า
เมื่อได้ยินน้ำเสียงของฉินจุนค่อนข้างไร้ความปรานี โจวเก๋อก็ระมัดระวังในทันที โจวเก๋อเป็นทหารผ่านศึก การสังเกตคำพูดและรูปลักษณ์ของเขาเป็นเรื่องปกติ แม้ว่าเขาจะไม่เห็นการแสดงออกของฉินจุน แต่เขาก็รู้ว่ามีใครบางคนทำให้เขาขุ่นเคือง
“คุณฉิน ฉันอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีแล้ว มีบุรุษและสตรีมากมายเกินไป บางครั้งพวกเขาก็ทำเป็นครั้งคราว คุณน่าจะเข้าใจ”
โจวเก๋อรีบแยกความสัมพันธ์ก่อน และเลือกตัวเองก่อน เพื่อไม่ให้สมองเสียหาย
แน่นอนว่าฉินจุนรู้เรื่องนี้ดี ยิ้มแล้วพูดเบา ๆ
“มีใครบางคนอยู่ที่นี่
หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็กดสปีกเกอร์โฟน
วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะกาแฟ
เสียงของโจวเก๋อมาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์
“หวังคุน? ไอ้สารเลวนี่! คุณฉิน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาไม่ใช่ลูกทูนหัวของฉันแล้ว จัดการตามใจชอบ ถ้าเหนื่อยแล้ว ฉันจะขอให้ใครมาจัดการกับมันด้วย ฉันจะเรียกนักศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด …”
คำพูดของโจวเก๋อเปลี่ยนการแสดงออกของหวังคุน
“พ่อทูนหัว! คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร! ผมหวังคุนนะ!”
หวังคุนตะโกน ไม่อยากเชื่อ พ่อจะพูดแบบนี้!
เมื่อได้ยินเสียงของหวังคุน โจวเก๋อก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น
“ไอ้สารเลว! แกกล้าที่จะทำร้ายแม้กระทั่งนายฉิน! อย่าดึงฉันให้ตายไปด้วยสิ! ตั้งแต่วันนี้ไป แกกับฉันไม่เกี่ยวอะไรแล้ว จากนี้ไป ถ้าแกกล้าพูดว่าเป็นลูกทูนหัวของฉัน อย่าโทษฉันที่หยาบคายกับแก! ฮึ่ม!”
หลังจากพูดจบ โจวเก๋อก็วางสายทันที
ฉินจุนหยิบโทรศัพท์คืน ใส่ในกระเป๋าเสื้อ แล้วพูดกับพี่เป้า
“นายเคยได้ยินมั้ย? ตอนนี้ไม่ใช่ลูกชายของโจวเก๋อ จัดการมันซะ”
พี่เป้ายิ้ม “ได้!”
พูดแล้ว พี่เป้าก็จัดการต่อ!
ฉินจุนเหลือบมองผู้หญิงสองคนที่หมดสติบนโซฟา เดินขึ้นไปหาพวกเธอ หยิบเข็มเงินสองอันออกมา และเจาะจุดซานหุยตามลำดับ
หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาที หวังยวี่และหลิงหลิงก็ตื่นขึ้น
เมื่อเห็นฉินจุนและเฉินเค่อเอ๋อร์ ทั้งสองร้องไห้ทันที และกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินเค่อเอ๋อร์โดยตรง
“ฮือ …”
หวังยวี่ยังจำความมึนเมาบางอย่างได้เมื่อครู่นี้ เมื่อนึกถึงความรู้สึกที่พี่หม่ากำลังกดทับเธอ และฉีกเสื้อผ้าของเธอ โชคดีที่เฉินเค่อเอ๋อร์เรียกฉินจุนให้ช่วย ไม่เช่นนั้น ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ
“เค่อเอ๋อร์ ขอบใจนะ เมื่อก่อนที่ฉันเป็นแบบนั้นกับคุณ คุณอย่าใส่ใจเรื่องเมื่อก่อนเลยนะ ฉัน …”
ใบหน้าของหวังยวี่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คำขอโทษและคำขอบคุณในครั้งนี้ล้วนมาจากใจ
เฉินเค่อเอ๋อร์ตบไหล่ของเธอเบา ๆ หวังยวี่พยักหน้าอย่างแรง “เค่อเอ๋อร์ คุณจะเป็นพี่สาวที่ดีที่สุดของฉันต่อจากนี้ ฉันจะคิดถึงคุณทุกอย่าง!”
เฉินเค่อเอ๋อร์ยิ้มและเธอไม่ได้คาดหวังว่าถ้าเธอไม่รู้จักกัน เธอจะกลายเป็นพี่สาวที่ดีของหวังยวี่โดยไม่ได้ตั้งใจ
หลายคนออกจากบาร์โดยตรง ที่เหลือให้พี่เป้าจัดการ
โดยปกติ ฉินจุนจะไม่ยอมให้พี่เป้าช่วย เขาจะโทรหาบอสเพ่ย
“คุณฉิน นี่คือเพ่ยเหลียง! สั่งมาเลยครับ!”
ฉินจุนกล่าวว่า “ไม่มีอะไรหรอก นายมีพี่เป้าอยู่ใต้มือของคุณ เขาทำได้ดีและน่าเชื่อถือมาก นายสั่งสอนได้ดี”
เมื่อได้ยินการพูดเกินจริงของฉินจุน บอสเพ่ยก็ปลื้มใจเล็กน้อย
“ฮ่าฮ่า คุณฉินเป็นคนสุภาพ หากคุณมีคำถามใด ๆ โปรดบอกเขา มันเป็นพรของเด็กคนนี้ที่ได้รับความชื่นชมจากคุณ เมื่อย้อนกลับไป ผมจะเลื่อนตำแหน่งเขา!”
“อืม ได้ แค่นี้ก็แล้วกัน”
ฉินจุนวางสาย
แม้ว่าเพ่ยเหลียงจะไร้กังวล แต่เขาก็ฉลาดมาก ด้วยการโทรดังกล่าวฉินจุนรู้ว่าเป็นพี่เป้าที่ทำงานให้กับเขา ซึ่งทำให้คุณฉินพึงพอใจมากขึ้น
พี่เป้าตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินมันอยู่ข้าง ๆ และเขายังคงขอบคุณเขา
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำเพื่อคุณฉินจุนมากขึ้นในอนาคต คำพูดของคุณฉินมีประโยชน์มากสำหรับเขา
ส่งพวกเขากลับไปหาเฉินเค่อเอ๋อร์สามพี่น้อง และฉินจุนจะไปที่ตงไห่โดยตรง เมื่อกลับมา เขาได้รับวีแชทจากหวังตงเสวี่ย แม้ว่าจะเป็นเพียงการทักทายปกติ แต่ฉินจุนก็ยังไปเยี่ยม
หวังตงเสวี่ยส่งตำแหน่งให้ฉินจุน และฉินจุนห็นว่าเป็นหมู่บ้านเหลียนฮวาจริง ๆ
ก่อนหน้านี้ ครอบครัวของพวกเธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านเหลียนฮวา ต่อมาพวกเขาถูกรื้อถอนและย้ายไปอยู่ในเมือง ดูเหมือนว่าหมู่บ้านเหลียนฮวาจะถูกรื้อถอนลงกับพื้น ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงไปที่นั่นอีก มีอะไรเกิดขึ้นกันแน่?
ฉินจุนมาถึงที่ตั้งของหมู่บ้านเหลียนฮวา และเห็นครอบครัวของหวังตงเสวี่ยในเวลานี้ หวังตงเสวี่ยกำลังคุยกับรถแทรกเตอร์ที่มีแตงโมอยู่เล็กน้อย
“พี่ฉิน คุณอยู่ที่นี่แล้ว!”
ฉินจุนมองไปที่ทุ่งแตงโมนี้ด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ลุงหวังทำสวนอีกแล้วเหรอ?”
ก่อนที่พวกเขาจะใช้ชีวิตในไร่นา แต่หลังจากรื้อถอนและย้ายถิ่นฐานแล้ว ก็ไม่มีที่ดินให้เติบโต
ซูฮวนแม่ของหวังตงเสวี่ยกล่าวว่า “ใช่ ลุงหวังของคุณไม่ชอบทำงาน เขาจึงชอบทำการเกษตร ไม่สิ เราเช่าที่ดินและปลูกแตงโม ตอนนี้เรากำลังเก็บเกี่ยวแตงโมแทน”
ฉินจุนยิ้ม แม้ว่ารายได้ของหวังตงเสวี่ยจะไม่ต่ำในตอนนี้ แต่พ่อแม่ของเธอก็ยังทำใจไม่ได้ เป็นเรื่องปกติที่เข้าใจได้ว่าเธอชอบทำการเกษตรและหาเงิน
“โอเค ฉันจะช่วยนะ”
ฉินจุนพับแขนเสื้อขึ้น และเริ่มช่วยโดยตรง
ซูฮวนมองไปที่รูปลักษณ์ของฉินจุน ยิ่งเธอชอบเขามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
