หลังจากออกจากห้องส่วนตัว เฉินเค่อเอ๋อร์ก็เดินไปที่ห้องน้ำ
ที่ทางเดิน เธอก็เห็นโซฟาสองสามตัว
โซฟาขนาดเล็กเหล่านี้วางไว้ที่ด้านข้างของกระจกทางเดียว ซึ่งดูแปลกมาก
นอกจากนี้ยังมีถังขยะเล็ก ๆ อยู่ข้าง ๆ เฉินเค่อเอ๋อร์ขมวดคิ้วและเดินไปพบว่า … มีถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว …
จู่ ๆ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และต้องการโทรออก แต่กลับพบว่าไม่มีอินเทอร์เน็ตหรือ wifi เลย
เฉินเค่อเอ๋อร์เข้าไปในห้องน้ำ และพยายามโทรออก แต่โทรออกไม่ได้ สัญญาณอ่อนมาก น่าจะเป็นเพราะข้างนอกเป็นแบบปิดเกินไปจึงไม่มีสัญญาณ
เฉินเค่อเอ๋อร์เพียงแค่แต่งหน้า และกำลังจะจากไป หลังจากที่ได้พบกับไอดอลของเธอ เธอก็พบว่ามันไม่มีความหมาย
เมื่อเธอมาถึงประตู กำลังจะลงบันได รปภ. ก็เฝ้าประตู และพูดว่า
“คุณผู้หญิง จะไปไหนครับ? ต้องขอให้พี่หม่าไปส่งคุณครับ”
เฉินเค่อเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “ฉันไปเองไม่ได้เหรอ?”
รปภ.ส่ายหน้า “ขอโทษครับ ไม่ได้ครับ”
เฉินเค่อเอ๋อร์รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดหมายเลข 110 อย่างเงียบ ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถผ่านได้
ไม่มีทาง เฉินเค่อเอ๋อร์ทำได้แค่กลับไปที่ห้องส่วนตัว คิดจะหาข้อแก้ตัวกับหวังคุน และบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติที่บ้าน และเธอต้องออกไป แล้วจึงหาโอกาสวิ่ง
เฉินเค่อเอ๋อร์ยังคงระแวดระวัง โชคดีที่ฉินจุนได้ให้น้ำเกาเก่อร่วมกับการฝังเข็ม ความสามารถในปัจจุบันของเธอในการแสดงและคิดไม่ได้รับผลกระทบ ไม่เช่นนั้น จะเกิดขึ้นได้ง่ายมาก
เมื่อเปิดประตู เฉินเค่อเอ๋อร์กำลังจะพูด แต่เธอก็ตะลึงเมื่อเห็นฉากในห้องส่วนตัว!
ในเวลานี้ หวังยวี่และหลิงหลิงต่างก็นอนอยู่บนโซฟา เสื้อผ้าของพวกเธอไม่เป็นระเบียบ
และมันคือหวังคุนและพี่หม่าที่กำลังกดดันพวกเธอ!
ทั้งสองคน แต่ละคน ยกมือขึ้นและลง ฉีกเสื้อผ้าของพวกเธอเป็นชิ้น ๆ
หวังคุนกล่าวว่า “พี่หม่า สองคนนี้ไม่เลว เรามาเปลี่ยนทีหลังกันเถอะ!”
พี่หม่ายิ้มอย่างน่าสงสาร “คนที่ออกไปเมื่อกี้ยังดีกว่า …”
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ทั้งสองมองย้อนกลับไป และพบเฉินเค่อเอ๋อร์!
ในเวลานี้ ทั้งหวังยวี่และหลิงหลิง ต่างก็เมาเหล้าและหมดสติไปแล้ว และพวกเธอกำลังดิ้นรนอยู่บนโซฟาอย่างอ่อนแรง และไม่สามารถต้านทานได้เลย
คาดว่าทั้งสองคนดื่มมาก หลังจากไปเข้าห้องน้ำเมื่อสักครู่นี้
เฉินเค่อเอ๋อร์โชคดีที่ฉินจุนให้วิธีการระงับการเมากับเธอ มิฉะนั้น มันก็จะจบเห่จริง ๆ
เมื่อเทียบกับหวังยวี่และหลิงหลิงแล้ว เฉินเค่อเอ๋อร์ยังคงสวยและบริสุทธิ์กว่า เมื่อพี่หม่าเห็นสิ่งนี้ เขาก็รีบปล่อยมือจากผู้หญิงคนนั้นทันที ยืนขึ้น และพูดกับเฉินเค่อเอ๋อร์
“เอาล่ะสาวน้อย ขออีกสองแก้วนะ”
พวกเขายังสงสัยอีกว่าเฉินเค่อเอ๋อร์ เป็นนักดื่มที่ดี เธอดื่มมาหลายแก้วแล้ไม่ใช่เหรอ?
หวังคุนก็ยืนขึ้น และทั้งสองก็เดินไปหาเฉินเค่อเอ๋อร์ทีละก้าว
จู่ ๆ เฉินเค่อเอ๋อร์ก็หันหัวแล้ววิ่ง วิ่งไปที่ทางเดิน พยายามจะวิ่งไปที่ประตู แต่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แม้ว่าเธอจะไปถึงประตู เธอก็ไม่สามารถออกไปได้ เห็นได้ชัดว่ายามรักษาความปลอดภัยอยู่กับพวกเขา
เฉินเค่อเอ๋อร์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากวิ่งเข้าห้องน้ำ รีบเข้าห้องน้ำ และขังตัวเองไว้ข้างใน
พี่หม่าและหวังคุนตามทันแล้ว เตะประตูที่ประตูห้องน้ำสองสามครั้ง
ข้างนอกก็เปิดไม่ได้
หวังคุนกล่าวว่า “พี่หม่า เราควรทำยังไงดี?”
ผู้หญิงสองคนในห้องก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะเล่น แต่เฉินเค่อเอ๋อร์สวยมาก พวกเขารู้สึกไม่เต็มใจแน่หากพลาดไป
“สองคนในห้องตื่นไม่ได้แล้ว ไม่ต้องกังวลไป ให้รปภ. เอาชะแลงมา!”
“ได้!”
หลังจากพูดแล้ว ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ภายนอก
แม้ว่าประตูจะแข็งแรงมาก แต่ก็สามารถเปิดด้วยเครื่องมือได้
เฉินเค่อเอ๋อร์หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาอย่างกังวล แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณ ไม่มีทางเลือก เฉินเค่อเอ๋อร์สามารถแก้ไขข้อความ และส่งไปยังฉินจุนเท่านั้น
ถ้าเน็ตไม่พร้อม สัญญาณเดียว โทรไม่ติดแน่นอน หวังว่าข้อความจะได้ผลนะ
เฉินเค่อเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นและเหลือบมอง โชคดีที่ยังมีช่องระบายอากาศอยู่
เฉินเค่อเอ๋อร์ตัวเล็ก และผอมเพรียว ช่องระบายอากาศนี้สามารถทะลุผ่านได้
ในเวลานี้ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างนอก และมีคนมากกว่าเดิมหนึ่งคน น่าจะเป็น รปภ. ที่ประตู
ดีมาก!
มีเสียงดังเหมือนเสียงชะแลงที่เคาะประตูห้อง
เฉินเค่อเอ๋อร์ตกตะลึงไม่กล้าละเลยอีกต่อไป และรีบถอดช่องระบายอากาศบนเพดานออกอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลาวิกฤติ ความแข็งแกร่งของร่างกายทั้งหมดก็ระเบิดออกมา และด้วยการดึงอย่างแรง ร่างกายก็เดินตามโดยตรง
ช่องระบายอากาศแคบ แทบจะทะลุผ่านร่างของเฉินเค่อเอ๋อร์ได้
เมื่อเฉินเค่อเอ๋อร์เข้าไปในช่องระบายอากาศ ข้อความก็ถูกส่งออกไปด้วย
…
ฉินจุนกำลังขับรถ
จู่ ๆ ก็มีข้อความดังขึ้น
ขณะนี้การสื่อสารได้รับการพัฒนา มีคนเพียงไม่กี่คนที่ใช้ SMS อีกต่อไป โดยทั่วไป SMS คือรหัสยืนยันหรือบางอย่าง
แต่เมื่อข้อความดังขึ้น ฉินจุนก็มองดู
ปรากฏว่าเป็นข้อความขอความช่วยเหลือของเฉินเค่อเอ๋อร์!
“ฉันอยู่ในห้องน้ำบนชั้น 3 ของ 39 Degree Bar ช่วยฉันด้วย!”
ข้อความธรรมดามาก แต่เฉินเค่อเอ๋อร์ฉลาดมาก ด้วยคำพูดไม่กี่คำ ชัดเจนมากเกี่ยวกับสถานที่
ฉินจุนคว้าโทรศัพท์มือถือ และเริ่มค้นหาตำแหน่ง
คนส่วนใหญ่ไม่สามารถเข้าถึงบาร์ 39 Degree Bar ได้ เนื่องจากไม่ได้เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม
แต่โทรศัพท์มือถือของฉินจุนเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงที่สุดของโทรศัพท์มือถือหลงหยิน ตราบใดที่ยังมีอยู่ก็สามารถค้นหาได้
หลังจากที่ฉินจุนวางตำแหน่งตัวเองแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่ง และวิ่งฝ่าไฟแดงไปตลอดทาง
เฉินเค่อเอ๋อร์ส่งมาแบบนี้ มันต้องเกิดอันตรายแน่ ๆ
ฉินจุนมีทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าเขาจะขับด้วยความเร็วมากกว่าร้อยต่อชั่วโมงในเมือง แต่ก็ไม่มีอันตราย
การเดินทางยี่สิบนาที ทำให้เขาสั้นลงเหลือสี่นาที
ภายในสี่นาที เขาขับรถตรงไปที่ประตูสามสิบเก้าองศา
ฉินจุนลงจากรถและรีบเข้ามา เสียงรบกวนที่ชั้นหนึ่งนั้นดังมาก จนฉินจุนไม่สนใจเขา และเดินตรงไปที่ชั้นสอง
หลังจากที่ตามหาอยู่นาน เขาก็ไม่พบชั้น 3 เพียงแค่เดินผ่านบริกร ฉินจุนก็คว้าตัวเขาไว้
เขาหยิบเงินสดทั้งหมดในกระเป๋าออกมาโดยตรง ประมาณเจ็ดหรือแปดพันหยวน และยัดมันเข้าไปในมือของเขา
“ชั้นสามอยู่ที่ไหน?”
พนักงานเสิร์ฟชะงักไปครู่หนึ่ง เงินจำนวนมหาศาลนี้เพียงพอสำหรับเงินเดือนสองเดือนของเขา แน่นอน เขาถูกพาไป
“หลังประตูนั่น!” ชี้ไปที่ประตูที่ซ่อนอยู่ข้างหลังเขา
ฉินจุนรีบวิ่งไปเตะเปิดประตูลับ
รปภ.ที่ประตูยังคงเฝ้าอยู่ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปมากเมื่อฉินจุนเข้ามา
“แกเป็นใคร! ที่นี่คือห้องส่วนตัว เข้าไม่ได้!”
หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยมือที่ทำเป็นทรงแบบมีด และฟันตรงที่คอของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เป็นลมทันที
หลังจากนั้น ฉินจุนก็รีบขึ้นไปชั้นบน และตรงไปที่ห้องน้ำ
ในเวลานี้ เหลือเพียงพี่หม่าที่อยู่ในห้องน้ำ ผู้หญิงสองคนในห้องตื่นขึ้น และหวังคุนก็กลับไปดื่มอีกครั้ง
ในห้องน้ำ มาร์โคยืนอยู่บนโถส้วม มองดูผู้หญิงในท่อระบายอากาศด้วยท่าทางข่มขู่
“ออกมาเถอะ สาวน้อย พวกเราไม่ใช่คนเลว ถ้าเธอไม่อยากทำ เราจะไม่บังคับเธอ คุนคุนคือใคร รู้มั้ย?”
ตอนนี้เฉินเค่อเอ๋อร์สงบลงอย่างน่าประหลาด ตราบใดที่เธอไม่ลงไป ก็ไม่เป็นอันตราย อย่างน้อยก็ไม่มีใครเข้ามาได้ เพราะเธอติดอยู่ที่นี่
เว้นแต่พวกเขาจะถอดเพดานออก!
แต่ด้วยการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้ ไม่มีใครจะตื่นตระหนกได้
ดังนั้นเฉินเค่อเอ๋อร์ก็แค่อยู่กับมัน และดูการเปลี่ยนแปลง
ประตูห้องน้ำก็ถูกเตะออกอย่างฉับพลัน เฉินเค่อเอ๋อร์มองไม่เห็นด้านล่างแต่ได้ยินเสียง
“ใคร! แกเป็นใคร ใครให้แกเข้ามา … อ้า!”
ได้ยินเพียงเสียงสั้น ๆ แล้วเสียงของฉินจุนก็ดังขึ้น
“เค่อเอ๋อร์ เธอโอเคมั้ย?”
เมื่อได้ยินเสียงของฉินจุน เฉินเค่อเอ๋อร์ก็ร้องไห้ออกมาโดยตรง
“พี่เขย คุณมาแล้ว ฮือ ๆ ๆ …”
