ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 161 สิ่งที่ได้มา สิ่งที่สูญเสียไปเป็นการแลกเปลี่ยน
- Home
- All Mangas
- ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย
- ตอนที่ 161 สิ่งที่ได้มา สิ่งที่สูญเสียไปเป็นการแลกเปลี่ยน
สิ่งที่ได้มา สิ่งที่สูญเสียไปเป็นการแลกเปลี่ยน
“ถ้างั้น ก็ลองทำดูเซ่! ด้วยความแค้นที่สั่งสมจนถึงตอนนี้ จะบดขยี้ให้สิ้นซากเอง!!”
เนดที่ส่งเสียงคำรามแห่งความเกลียดชังดังลั่น พุ่งเข้าใส่ยูโกด้วยมือที่ถือค้อนซึ่งกลายเป็นขนาดยักษ์
เขาอาศัยพละกำลังมหาศาลของไซคลอปส์เป็นอาวุธในการจู่โจม แต่ทว่าการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าและเป็นเส้นตรงนั้นเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับยูโก
กระโดดก่อนที่คู่ต่อสู้จะเตรียมการโจมตีเสร็จ อาศัยแรงจากการพุ่งตัวและใช้หมัดที่กำแน่นชกเข้าที่ใบหน้าของเนด
การโจมตีนั้นที่โดนอย่างจังโดยให้ความรู้สึกเหมือนการเคาน์เตอร์ ประสบผลสำเร็จในการทำให้เนดหยุดชะงักทว่า……ดูเหมือนจะไม่ได้สร้างความเจ็บปวดถึงขนาดนั้น
“คึก……! ไอ้เวรนี่……!!”
“……ไม่เพียงพอเหรอ สมกับเป็นไซคลอปส์ แข็งแกร่งอย่างที่ตาเห็นเลยแฮะ”
ไม่ใช่ว่าไม่มีผลเลย ทว่าไม่สามารถสร้างดาเมจที่ใช้สำหรับตัดสินได้
ยักษ์ตาเดียว ไซคลอปส์ดูเหมือนจะภาคภูมิใจในความแข็งแกร่งตามที่ตาเห็นนั้น และเนื่องจากความเรียบง่ายจึงเป็นความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างลำบาก
เรื่องที่เนดกลายร่างเป็นสัตว์เกราะมารนี้คงจะไม่ใช่ความบังเอิญ
เพราะเขาไม่ได้เก่งในเรื่องวิชาการต่อสู้เป็นพิเศษนั่นเอง วิธีการที่มอบความแข็งแกร่งทางกายภาพอย่างท่วมท้นให้แทนที่จะให้สัตว์ประหลาดที่มีความสามารถและวิชาที่ลำบากเล็กน้อย
ในขณะที่อ่านความคิดของคนสวมฮูดดำซึ่งอยู่เบื้องหลังเขา ยูโกที่รู้สึกได้ถึงความจริงนั้นก็หลบหลีกการโจมตีที่ครั้งนี้โจมตีเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับคิดถึงวิธีการต่อสู้หลังจากนี้
(จะโจมตียังไงดี? ถึงจะแค่ยืดเวลาการต่อสู้ก็ได้แต่ถ้าพลาดท่ารับดาเมจเข้าละก็อาจจะตัดสินการต่อสู้ไปทั้งแบบนั้นก็ได้เป็นปัญหาเลยแฮะ……)
สำหรับยูโกไม่ต้องฝืนคิดกำจัดคู่ต่อสู้ก็ได้ อย่างแย่ที่สุดตนเองแต่ถ่วงเวลาก็เพียงพอแล้ว
ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่สถานการณ์ของเนดยิ่งลำบากมากขึ้น เพราะพวกมาร์กอสที่ปราบปรามพวกคนอาละวาดแล้วและหน่วยรักษาความปลอดภัยจะมีโอกาสมาถึงมากขึ้น
ทว่า ปัญหาคือพละกำลังของเนดที่กลายร่างเป็นไซคลอปส์แล้ว……หากโดนโจมตีตรงๆ เพียงครั้งเดียวละก็มันเป็นพลังการโจมตีที่สามารถตัดสินผลการต่อสู้ไปทั้งแบบนั้นได้เลย
หากยืดเวลาการต่อสู้ออกไป เหล่าพวกพ้องคงจะตามมาในระหว่างนั้น อย่างไรก็ตาม เรื่องนั้นก็หมายความว่าความเป็นไปได้ที่จะบังเอิญรับหมัดของเนดก็มีสูงไปด้วย
เหล่าพวกพ้องที่ช่วยทำให้ตนเองมายังสถานที่แห่งนี้ได้ตอนนี้คงกำลังต่อสู้อย่างสุดกำลังเพื่อปกป้องผู้คนในเมืองอยู่เป็นแน่
ยิ่งกว่านั้น การพึ่งพาพวกเขาแม้กระทั่งต่อสู้กับเนดมันไม่ใช่สิ่งที่ฮีโร่ควรทำ
เพื่อเหล่าพวกพ้องที่เชื่อมั่นตนเอง……การต่อสู้นี้ต้องตัดสินด้วยตนเอง
“น่ารำคาญ! น่ารำคาญน่ารำคาญน่ารำคาญ!! ไอ้สวะอย่ามาขวางทางฉันนะเว้ย!!”
แม้ยูโกจะตัดสินใจไม่ยืดเวลาต่อสู้ แต่ความร้อนรนของเนดก็ไม่เปลี่ยน
เพราะสำหรับเขาเรื่องที่หากไม่จัดการยูโกโดยเร็วละก็สถานการณ์ที่กำลังเสริมมาถึงจะไม่เปลี่ยน ความร้อนรนจึงยิ่งเพิ่มมากขึ้น
สิ่งที่ยูโกควรโจมตีคือตรงจุดนั้น ใช้ประโยชน์จากความร้อนรนของคู่ต่อสู้ที่พยายามจะจบการต่อสู้ให้ได้โดยเร็ว
ยิ่งกว่านั้น หากทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของอีกฝ่ายและทำให้ไร้พลังละก็ ขณะที่คิดถึงสิ่งที่ดีสุดเขาก็ได้โจมตีสกัดกั้นเนดต่อ
“ฮึ ฮ้าา!!”
“อั๊ก!? อ๊ากก!?”
การโจมตีของเนดซ้ำซากจำเจ ที่เป็นเช่นนั้น อาจจะเพราะความใหญ่ยักษ์ของค้อนที่ทำให้การโจมตีมีข้อจำกัด
นอกจากการเหวี่ยงของที่ถือไปมา หรือแค่ทุบฟาดลงซึ่งเป็นการโจมตีที่มองเห็นวิถีได้อย่างชัดเจนแล้วท่าทางการออกท่านั้นยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ด้วย ทั้งการหลบหลีกทั้งการเคาน์เตอร์เองก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร
การโจมตีครั้งแรก ยูโกที่มองการเคลื่อนไหวของค้อนที่เหวี่ยงไปด้านข้างออกได้เข้าประชิดตัวเนดก่อนที่สิ่งนั้นจะถูกฟาดมา และใช้เข่าลอยกระแทกเข้าที่คางนั้น
การโจมตีครั้งที่สอง หลังจากที่รับการโจมตีอันรุนแรงเข้าจังๆ และคู่ต่อสู้โซเซเสียหลัก ในเวลาเดียวกับที่ล้มลงพื้นก็ใช้หลังหมัดชกเข้าที่ด้านข้าง
และการโจมตีครั้งที่สาม ยูโกถ่ายเทพลังเวทลงในหมัดขวาที่กำแน่น เพิ่มพลังทำลายขึ้นมหาศาลและปล่อยหมัดตรง ส่งผลให้เนดปลิวกระเด็นไปด้านหลังพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อั๊ก! แค่ก……! แม่งเอ๊ย……! ฉันที่ได้พลังมาครองแล้วไม่ควรแพ้ให้กับไอ้คนที่ใช้ได้แค่อุปกรณ์เวทตกรุ่น กับแค่พวกกระจอกที่มารวมตัวกัน……!”
“เนด จริงอยู่ที่นายอาจจะได้พลังมาครอง แต่ว่านะ ไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นหรอก การที่นายตัวคนเดียวมันอ่อนแอยิ่งกว่าพลังที่ได้มาซะอีกละ”
“พูดอะไร? ฉันนอกจากจะมีทักษะในการสร้างดาบมารแล้วยังได้พลังที่ไม่แพ้ให้กับอัศวินวิถีเวททุกคนมาครอง! ฉันที่กลายเป็นตัวตนสมบูรณ์แบบที่ทำอะไรก็ได้ด้วยตัวคนเดียวไม่มีทางอ่อนแอ!”
“โลกนี้……ไม่สิ ไม่ว่าจะมองไปที่โลกไหน ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหนต่างก็มีชีวิตโดยการช่วยสนับสนุนใครสักคนหรือได้รับการสนับสนุนจากใครสักคน ฉันที่มายืนอยู่ตรงหน้านายแบบนี้ก็ด้วยเป็นเพราะเหล่าพวกพ้องช่วยสนับสนุนฉัน เนด นายในตอนนี้มีคนที่คอยสนับสนุนอยู่หรือเปล่า? ในเวลาที่ลำบากในเวลาที่เจ็บปวดมีเพื่อนที่คอยยื่นมือมาหาอยู่ไหม? หากบอกว่าไม่ละก็……นายไม่มีทางชนะฉันได้หรอก”
“หุบปาก! ไอ้คนที่ใช้ได้แค่อุปกรณ์เวทตกรุนล้าสมัย อย่ามาทำเป็นพูดจาใหญ่โตนะโว้ย!!”
คำพูดของยูโกที่บอกว่าตนเองอ่อนแอทำให้เนดโกรธจัด และโยนค้อนซึ่งเป็นอาวุธทิ้งแล้วพุ่งเขาใส่เขา
หมัดนั้นที่ฟาดไป……เต็มไปด้วยความรู้สึกด้านลบ ความโกรธ ความเกลียดชัง ความอัปยศอดสู หมายจะเข้าจับใบหน้าของยูโกแต่ทว่าเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกระแทกทื่อๆกลับเป็นเสียงร้องของเนด