ความทะเยอทะยานของเนด
“ความรู้สึกด้านลบที่มีอยู่ในตัวฉัน ความโกรธที่หลอมรวมเข้าไปในดาบมารที่สร้างขึ้น……มันคือความล้มเหลว ในตอนนั้นฉันคิดน่ะ ว่าถึงแม้จะทำเรื่องแบบนี้ไปมันก็ไร้ความหมายไม่ใช่หรือ……”
แม้จะเกินความคาดหมาย แต่คำสารภาพของเนดที่ว่าตนเองนั้นอาจจะกำลังทำผิดอยู่หรือเปล่าทำให้แองเจิลแสดงความตกใจอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม นั่นคือเรื่องในอดีต เขาในตอนนี้มีความเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่นั้นถูกต้อง
ถ้าอย่างนั้นทำไมความคิดถึงได้บิดเบี้ยวไปถึงขนาดนั้นกันล่ะ? เมื่อแองเจิลสงสัยเช่นนั้นเนดก็เริ่มเล่าสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงนั้น
“การสร้างดาบมารมันไร้ความหมาย ควรจะเมินคำล่อลวงของคนที่มอบค้อนนี้ให้ แล้วสร้างอุปกรณ์เวทที่ถูกต้องแทน……เคยคิดแบบนั้น ถ้าฉันขัดเกลาฝีมือ และกลายเป็นวิศวกรที่ไม่ว่าอัศวินวิถีเวทหน้าไหนก็ไม่สามารถมองข้ามได้ละก็ แบบนั้นมันน่าจะช่วยยกระดับจุดยืนของวิศวกรอุปกรณ์เวทคนอื่นๆได้นี่นา เคยคิดแบบนั้น แต่ว่านะ……ความคิดนั้นมันผิดมหันต์ ถูกทำให้รู้ตัวในทันทีแล้วละ”
“……เกิดอะไรขึ้น?”
“ก็บอกไปแล้วใช่ไหมล่ะ ว่าฉันเป็นฝ่ายที่ถูกทรยศ ไอ้เวรนั่นไอแซคน่ะ……มันทรยศฉัน! ทั้งที่ทำดีด้วยขนาดนั้นแท้ๆแต่มันกลับจะทิ้งฉันแล้วพยายามเอาเธอเข้ามาแทนที่!!”
เนดกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธแค้นและเจ็บปวด สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอับอายและทุกข์ทรมาน
แองเจิลที่จำเหตุการณ์นั้นได้เพราะคำพูดของเขา แสดงสีหน้าเคร่งเครียดก่อนเอ่ยขึ้น
“……นายเห็นเหตุการณ์นั้นงั้นเหรอ ตอนที่หมอนั่นคุยกับฉัน นายอยู่ใกล้ ๆ สินะ”
“อา ใช่แล้วละ! ในตอนนั้นฉันรู้สึกน่าสังเวชขนาดไหน……! เธอรู้รึเปล่า? เหตุผลที่ไอแซคมันเลือกเธอไม่ใช่เพราะมีฝีมือมากกว่าฉัน แต่เพราะเธอเป็น [ผู้หญิง]ไงล่ะ! เพราะเป็นผู้หญิงสวยๆหน้าอกและก้นใหญ่ เจ้านั่นมันก็เลยจะทิ้งฉันแล้วพยายามเอาเธอมาครอบครอง! ไม่สิ ไอแซคมันไม่ได้สนใจฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว เจ้านั่นมันแค่เอาฉันมาเป็นของทดแทนจนกว่าจะได้ตัวเธอมาครอบครองเท่านั้นแหละ!”
เนดตะโกนออกมาเช่นนั้นและทรุดลงไปตรงนั้น
แองเจิลรู้สึกเจ็บปวดใจเมื่อเห็นสภาพอันน่าเวทนานั้น เขาพูดต่อไปราวกับวิงวอน
“ฉันเคยให้ค่าเจ้านั่น เพราะทั้งรวบรวมวัตถุดิบทั้งสั่งสอนคนที่ไม่ชอบขี้หน้า ถ้าเพื่อฉันละก็ไม่ว่าอะไรเจ้านั่นมันก็ทำให้ละนะ แต่ว่า ผลลัพธ์นั้นคือสิ่งนี้ ตอนที่ถูกเจ้านั่นทรยศฉันจึงคิดได้ ว่าอัศวินวิถีเวทไม่ว่าที่ไหนหรือเมื่อไหร่ก็เหมือนกันหมด การสร้างและดูแลอุปกรณ์เวทเพื่อเจ้าพวกนั้นมันโง่เขลาสิ้นดี……ฉันจะใช้ประโยชน์จากเจ้าพวกนั้นเองยังไงล่ะ”
เนดกำหมัดซ้ายแน่น มือนั้นสั่นสะท้านขณะลุกขึ้นยืน
เขาเงยหน้าขึ้นต่อหน้าแองเจิลและแสดงสีหน้าในฐานะผู้ร้ายที่ตัดสินใจยึดมั่นในความโกรธเกรี้ยว
“ฉันเหวี่ยงค้อนนี้ ใช้วัตถุดิบที่ได้รับมอบมาจากไอ้เวรไอแซค ตีดาบมารโดยหลอมรวมความเกลียดชัง ความโกรธ และความเศร้าทั้งหมดลงไป! แล้วเรื่องที่ฝีมือของตัวเองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแม้แต่ตัวเองก็รับรู้ได้ ความรู้สึกเติมเต็มนั้นกระตุ้นให้ฉันสร้างดาบมารขึ้นมาอีก! หากเชี่ยวชาญเทคนิคนี้ละก็ ฉัน……จะสร้างอุปกรณ์เวทขั้นสุดยอดที่ไม่ว่าใครใช้ก็จะกลายเป็นมนุษย์สุดแกร่งได้! ถ้ากลายเป็นแบบนั้นอัศวินวิถีเวทก็ไม่จำเป็นแล้ว! เมื่อยุคสมัยนั้นมาถึงเพียงแค่มีดาบมารที่ฉันสร้างขึ้น ไม่ว่าใครก็จะแกร่งที่สุดได้โดยไม่ต้องฝึกฝนไงล่ะ!”
“บ้าบอ! ถ้าทำเรื่องแบบนั้นละก็โลกสุดเลวร้ายที่ผู้คนคลุ้มคลั่งด้วยดาบมารและฆ่าฟันกันเองก็จะมาเยือน! โลกแบบนั้นคืออุดมคติของนายงั้นเหรอ เนด!?”
“ไม่มีปัญหาหรอก ผู้ที่ใช้ดาบมารน่ะแค่ออกแบบให้เคลื่อนไหวตามความคิดของผู้สร้างนั้นก็พอ แค่เปลี่ยนให้ทุกคนกลายเป็นหุ่นเชิดของพวกเราวิศวกรอุปกรณ์เวทก็พอ ถ้าทำแบบนั้นก็จะปกป้องความสงบเรียบร้อยได้ด้วย จุดยืนของพวกเราจะไม่สั่นคลอน สุดยอดเลยใช่ไหมล่ะ?”
“เนด นายมัน――!!”
บ้าคลั่งไปแล้ว แองเจิลอยากจะพูดเช่นนั้น
ทว่า ถึงจะพูดเรื่องนั้นไปมันก็ไร้ความหมาย เพราะเนดตอนนี้ความบ้าคลั่งในตัวมันเกินกว่าที่คำธรรมดาจะใช้อธิบายได้แล้ว
ดาบมารที่ควบคุมจิตใจของผู้คนและสามารถควบคุมได้ดั่งใจนึก……สร้างโลกที่วิศวกรอุปกรณ์เวทควบคุมมนุษย์ทั้งหมดขึ้นมาโดยการทำเรื่องนั้นให้สำเร็จ มันคือเป้าหมายของเนด
ผลลัพธ์จากความสิ้นหวังที่ถูกทรยศและความโกรธที่สะสมเรื่อยๆได้ปะทุขึ้นมา เขาเก็บงำความบ้าคลั่งไว้จนกระทั่งเกลียดชังโลก เขาตะโกนต่อพร้อมกับความหลงผิดที่ขยายใหญ่ขึ้น
“ใช่ ใช่แล้ว! ฉันจะกลายเป็นผู้กอบกู้ของวิศวกรอุปกรณ์เวท ฉันจะใช้ประโยชน์จากพวกอัศวินวิถีเวทสวะ แล้วกลายเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้! คุฮะฮะ! เกี๊ยะก๊ากๆๆๆ!!”
“เนด…!?”
ร่างของเนดที่หัวเราะลั่นเริ่มถูกพลังเวทซึ่งปล่อยออกมาจากค้อนที่ถืออยู่ในมือกลืนกิน
ความมีเหตุผลค่อยๆหายไปจากเสียงนั้นและกลายร่างไปเป็นสิ่งที่คล้ายกับสัตว์ประหลาด ในขณะที่แองเจิลสูญเสียคำพูดเมื่อได้เห็นฉากนั้น เนดซึ่งเคยถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังเวทก็ปรากฎร่างนั้นออกมาอยู่ตรงหน้าเธอด้วยสภาพที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
“ก๊ากฮะฮะฮะฮะฮะ! สุดยอดอะไรอย่างนี้ รู้สึกดีชะมัด……!! ถ้าเป็นตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ทำได้! ฉันไร้เทียมทาน!!”
สีของพลังเวทแดงดำที่เคยเห็นมาหลายครั้งจนถึงตอนนี้
เนดได้กลายเป็นร่างยักษ์ที่มีกล้ามเนื้อและขนาดตัวใหญ่ที่มีสีตัวเหมือนกับสิ่งนั้น กลายเป็นยักษ์ตาเดียวพร้อมกับร้องคำราม
ค้อนเองก็เปลี่ยนเป็นขนาดยักษ์เพื่อให้เข้ากับขนาดร่างกายนั้น ยักษ์ตาเดียว……เขาได้กลายร่างเป็นไซคลอป์ และหลงมัวเมากับความรู้สึกเบิกบานใจในพลังที่ตนเองได้รับ
ถ้าหากว่าตอนนี้ ไอแซคตื่นอยู่ละก็……บางทีเขาคงจะรู้สึกได้ถึงข้อความนี้ที่ส่งตรงไปในหัวของตนเองเป็นแน่
ต่อเนื่องจากรัช ข้อความอันโหดร้ายที่ประกาศว่ามีมนุษย์อีกคนได้ร่วงหล่นไปเป็นสัตว์ประหลาดได้ดังก้องอยู่ในความว่างเปล่าแล้วสลายหายไป
『โชคชะตาของเนด การ์นได้หายไปแล้ว เขาได้ออกจากปาร์ตี้ของคุณและไม่สามารถนำเข้ามาเป็นพวกพ้องได้อีกเป็นครั้งที่สองแล้ว』
———————————————-
-ลองเปลี่ยนสัญลักษณ์คำพูดดูคิดเห็นยังไงก็บอกได้น้อ
