นิสัยแท้จริงที่ถูกเปิดโปง แขกหายากที่มาเยือน
「หมายความว่ายังไง? ยังมีอะไรอยู่อีกงั้นเหรอ?」
เมื่อยูโกที่ได้ยินถ้อยคำที่แฝงความหมายของเฮกซ์ถามเช่นนั้น เขาก็พยักหน้าตอบอย่างหนักแน่น
จากนั้นก็เริ่มเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เล็กน้อย
「ยูโก จำตอนที่นายช่วยฉันเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม? ไอ้นั่นน่ะ ที่ฉันถูกใครบางคนโจมตีจากมุมมืดแล้วทิ้งไว้ข้างทาง เรื่องนั้นน่ะ」
「อ้อ เรื่องนั้นเหรอ แน่นอนจำได้สิ……เดี๋ยว เฮ้ อย่าบอกนะว่า!?」
「เรื่องนั้นอาจจะเหลือเชื่อ แต่มีความเป็นไปได้สูงที่ไอ้เวรไอแซคจะเป็นคนโจมตีฉัน」
นี่คือสาเหตุที่พวกตนเองมีปฏิสัมพันธ์กัน คดีโจมตีในมุมมืดของเฮกซ์
เขาถูกโจมตีหลังประลองกับยูโก เรื่องโหดร้ายที่หลังจากขโมยวัตถุดิบไปก็ปล่อยทิ้งเอาไว้ในสถานที่ที่พบเห็นได้ยาก คำพูดของเขาที่ว่าคนร้ายในคดีนั้นคือไอแซค ไม่เพียงแค่ยูโกแต่ทุกคนที่รวมตัวอยู่ในสถานที่แห่งนี้ต่างแสดงความตกใจออกมา
「หมายความว่ายังไง? มีหลักฐานอะไรงั้นเหรอ?」
「ไม่ใช่แบบนั้นหรอก แต่ ช่วงหลังมานี้มีคดีที่คล้ายกันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง ผู้เสียหายนั้นทุกคนเป็นพวกที่ปฏิเสธการขอประลองจากไอแซค มีแต่พวกที่ไอ้เวรนั่นดึงเข้าการประลองไม่ได้เพราะไม่มีของจะใช้ข่มขู่ เป็นแบบนี้ก็ไม่มีทางจะไม่สงสัยไอแซคใช่ไหมล่ะ?」
「……เป็นสีเทาที่ใกล้เคียงกับสีดำสุดๆสินะ แบบนี้」
「แต่ว่า รวบรวมวัตถุดิบไปขนาดนั้นแล้วตั้งใจจะทำอะไรกันนะ? ของก็น่าจะรวบรวมเกินพอแล้วใช่ไหมล่ะ?」
ไม่ใช่แค่บังคับลากเป้าหมายให้ขึ้นไปยังเวทีประลอง แต่การกระทำของไอแซคที่รวบรวมวัตถุดิบโดยโจมตีจากมุมมืด มันให้ความรู้สึกว่าทำเกินไปในหลายๆความหมาย
ทำแบบนั้นแล้วรวบรวมวัตถุดิบตั้งใจจะทำอะไรกันนะ เฮกซ์และยูโกต่างแสดงความคิดเห็นต่อความสงสัยเช่นนั้นของเมลต์
「เท่าที่ได้ยินมา ดูเหมือนจะรวมหัวกับเนดที่อยู่แผนกวิศวกรรมนะ ไอ้เวรไอแซค คนที่นิสัยชั่วๆเหมือนกันคงจะเข้ากันได้ล่ะมั้ง ดูเหมือนว่ามันจะสนิทสนมกับเนด」
「……หรือบางที ไอแซคอาจจะทำแบบนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกนักเรียนคนอื่นแข็งแกร่งขึ้นหรือเปล่า อย่างที่ฟี่บอกก่อนหน้านี้ ถ้าไม่มีวัตถุดิบก็จะเสริมแกร่งอุปกรณ์เวทและสร้างของใหม่ๆไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นความแตกต่างของไอแซคกับคนอื่นก็จะกว้างขึ้นเรื่อยๆ」
「เรื่องนั้นก็อาจจะมีส่วนละนะ ตอนนี้แม้แต่ทุกคนในแผนกวิศวกรรมเองความเหนื่อยล้าก็ถึงช่วงพีคและน่าจะกำลังลดลงล่ะมั้ง? แต่ในหมู่พวกนั้นไอ้เวรเนดกลับโตวันโตคืน ฝีมือก็ดีขึ้น ได้ยินมาว่าการประเมินและความต้องการตัวของเจ้านั่นกำลังเพิ่มขึ้น แล้วก็เนดคนนั้นครอบครองวัตถุดิบจำนวนมากที่ได้รับบรรณาการจากไอแซค อุปกรณ์เวทเองก็สามารถสร้างได้เท่าที่ต้องการ」
「เหล่านักเรียนที่ไม่มีวัตถุดิบไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจ่ายเงินและซื้ออุปกรณ์เวทที่ต้องการ ราคานั้นตอนนี้เนดที่เป็นผู้ผลิตเกือบจะเพียงรายเดียวสามารถกำหนดได้อย่างอิสระ ถ้าคิดว่ามันเป็นกลไกที่ไอแซคจัดหาวัตถุดิบและเนดขูดรีดเอาเงินก็……」
「ชั่วร้ายจังนะ ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น? มันรู้สึกขึ้นมาแบบนั้นน่ะ」
ปฏิกิริยาของเมลต์ที่ไม่ใช่ความโกรธแต่ขยะแขยงนั้นบ่งบอกทุกอย่าง
ไม่ใช่การพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น แต่มีความสุขกับการที่ได้เตะตัดขาคนอื่น เมลต์แหยงกับการกระทำของไอแซคและเนดที่คิดได้เพียงแค่นั้น และยูโกก็พูดขึ้น
「ไม่ว่ายังไงก็ตาม ระวังตัวเอาไว้ก่อนดีกว่า ทั้งเมลต์ แอง แล้วก็ฟี่ด้วย ระวังไอแซคเอาไว้ เพราะอาจจะพยายามมายุ่งกับทุกคนเพื่อให้ฉันรับการประลองด้วยสิ ถึงไม่ใช่แบบนั้นแต่ก็เอาแบบนี้แหละ ถึงแม้จะระมัดระวังแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ถ้า――หือ?」
「……เป็นอะไรไปเหรอ ยูโก?」
ท่าทีของยูโกที่เงียบลงกลางประโยคแล้วมองไปทางสนามหญ้าไม่ใช่พวกตนเอง เมลต์ร้องทักเขาพร้อมกับเอียงคอ
ถึงตรงนั้นเธอเองก็รู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังเข้ามาใกล้ทางนี้ จึงหันไปทิศทางเดียวกับยูโก
หรือว่า ไอแซคบุคคลในหัวข้อการสนทนาจะเข้ามาขอท้าประลองยูโกอีกครั้ง……ทุกคนระวังตัวเช่นนั้น แต่บุคคลที่ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นมาพวกเขาที่ได้เห็นต่างแสดงอาการตกใจ ยกเว้นเพียงยูโก
「……ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ ท่านยูโก」
「คะ คุณคือ……!?」
ผมสีทองเป็นคลื่น สัดส่วนอันยอดเยี่ยมและหน้าตาดีชวนให้คิดถึงเอลฟ์
เธอคือการแสดงออกอันสมบูรณ์แบบของคำว่าสาวน้อยแสนงดงามผู้เรียบร้อย ในทันทีที่ปรากฏตัวก็ก้มหัวอย่างเคารพและเอ่ยคำทักทายต่อยูโกพร้อมแสดงสีหน้าเศร้าสร้อย
อีกด้านหนึ่ง ยูโกที่ได้เผชิญหน้ากับเธอครั้งแรก……จากการตอบสนองของเหล่าพวกพ้องและรูปลักษณ์นั้น จึงพอรับรู้อะไรบางอย่างได้ว่าเธอคือใครพร้อมกับเอ่ยคำพูดออกมา
「เธอ……แคลร์เหรอ?」
「……ยังกรุณาจำได้อยู่สินะคะ ได้ยินมาว่าสูญเสียความทรงจำแต่ดูเหมือนจะสุขสบายดียิ่งกว่าที่คิดไว้โล่งใจเลยค่ะ」
ไม่มีการประชดประชันอะไรเลย สาวน้อยผู้งดงามผมทอง……แคลร์ รูจให้บรรยากาศที่เป็นห่วงยูโกจริงๆ และพูดขณะมีรอยยิ้มแต่งแต้มอยู่บนริมฝีปาก
หลังจากทำเช่นนั้น เมื่อเธอนั่งตัวตรงในสถานที่แห่งนั้นแล้ว ก็พูดขึ้นขณะมีน้ำตาเอ่อล้นภายในดวงตากับยูโกที่จ้องมองตนเองด้วยความตกใจผสมปนเปกับความสับสน
「……วันนี้ ที่ฉันมาเยือนสถานที่แห่งนี้เพื่อขอร้องท่านค่ะ แม้จะถูกตำหนิว่าหน้าไม่อายแต่คิดว่ามันคงเป็นเรื่องปกติ ทว่า พวกเรา……ไม่มีใครที่พึ่งพาได้แล้วนอกจากท่านยูโกค่ะ……หากเป็นสิ่งที่แคลร์ผู้นี้ทำได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแบบไหนก็จะทำค่ะ ดังนั้น ได้โปรด――」
ขณะพูดเช่นนั้น แคลร์กดหน้าผากลงกับพื้น
ขณะที่พวกยูโกตกใจกับเรื่องที่เธอซึ่งเป็นบุตรีขุนนางตระกูลมีชื่อเสียงก้มลงกับพื้นราวกับละทิ้งความภาคภูมิใจนั้น แคลร์ก้มหัวลงและเอ่ยคำวิงวอนอย่างสุดชีวิต
「――ได้โปรด……ช่วยท่านเซน่อนด้วยเถอะค่ะ」
