ไอแซคที่ทวีความรุนแรงขึ้น
「ช่วยคืนมาเถอะ! ช่วยคืนเถอะนะ! วัตถุดิบของฉัน!!」
「ตื๊อชะมัดเลยน้า! เกะกะว่ะ!」
「หือ? อะไรน่ะ……?」
อีกด้านหนึ่งในเวลานั้น ยูโกซึ่งกำลังมุ่งไปยังห้องอาบน้ำรวมได้ยินบทสนทนาที่มีบรรยกาศไม่ปกติระหว่างทางนั้นจึงหยุดเดิน
เมื่อมองไปทางต้นเสียง ก็เห็นภาพนักเรียนคนหนึ่งที่ดูคุ้นตาเตะนักเรียนชายอีกคนที่เข้ามาเกาะขาของตนเองกระเด็นไปพร้อมตะโกนก่นด่า ยูโกจึงรีบเข้าไปแทรกกลางระหว่างทั้งสองคน
「เฮ้ยๆๆ รอเดี๋ยวสิ! ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่หยุดทำพฤติกรรมรุนแรงเถอะ!」
「หือ นายมัน……? ยูโกนี่หว่า」
「อะเร๊ะ? นายคนนั้นถ้าจำไม่ผิดที่เจอกันตอนคดีสกัล……ใช่แล้ว ไอแซค! ตอนนั้นแต้งกิ้วนะ! เพราะช่วยได้หลายอย่างเลยละ! ว่าแต่ มันเกิดอะไรขึ้นถึงเป็นแบบนี้น่ะ?」
นักเรียนชายผู้ใช้ดาบคู่ที่เคยเจอกันก่อนหน้านี้……ไอแซคเมื่อขอบคุณเรื่องวันก่อนพร้อมถามเกี่ยวกับสถานการณ์ เขาก็ชี้ไปทางนักเรียนชายที่นอนกลิ้งขณะแสดงสีหน้าหงุดหงิดใส่ยูโกเช่นนั้น และให้คำตอบ
「ก็ไม่ว่าจะทำอะไร ไอ้เจ้านั่นก็ติดตามไปทุกที่แล้วขอให้ผมคืนวัตถุดิบให้~ไงล่ะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่คืนให้ วัตถุดิบนั้นเป็นของเดิมพันที่ผมเอาชนะมาในการประลอง ทั้งที่เข้าประลองโดยรู้อยู่แล้วว่าถ้าแพ้จะถูกช่วงชิงแท้ๆ แต่พอแพ้แล้วกลับมาบอกว่าให้คืนสิ่งนั้นให้มันแปลกใช่ไหมล่ะ?」
「……เป็นอย่างงั้นเหรอ?」
「ระ เรื่องนั้นมันก็จริงอยู่ ตะ แต่ว่า――」
「เห็นไหมล่ะ ยอมรับแล้ว! อาลัยอาวรณ์นิสัยหมาขี้แพ้ แพ้แล้วไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ไงล่ะ! หัดยอมรับความจริงบ้างสิวะ!」
「อั๊ก!?」
「ฮะ เฮ้ย! เป็นอะไรไหม!? นายทำอะไรเนี่ย!!」
วัตถุดิบที่บอกให้คืนคือของที่ตนเองชนะการเดิมพันในการประลอง เพราะงั้นจึงไม่มีเหตุผลให้ตนเองถูกร้องเรียน ไอแซคที่กล่าวเช่นนั้นได้เตะนักเรียนชายที่พยายามหาข้อแก้ตัว
เมื่อยูโกที่ตกใจต่อพฤติกรรมรุนแรงเช่นนั้นเข้าไปดูแลนักเรียนชายที่ถูกเตะพร้อมบอกให้ไอแซคหยุด เขาก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างไม่หวั่นเกรง
「อะไร มันเป็นการลงโทษไอ้โง่ขี้ตื๊อไงล่ะ คนนิสัยขี้แพ้มาบ่นเพราะยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้ ทำแบบนี้มันก็ปกติใช่ไหมล่ะ?」
「จริงอยู่ที่หมอนี่อาจจะแพ้แล้วไม่ยอมรับว่าแพ้แต่ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยใช่ไหมล่ะ อย่าซ้อมอีกฝ่ายที่ขยับไม่ได้แล้วสิ」
「เฮ้อ~……อ่อนหัดจริงนะ เธอน่ะ หนอนแมลงหมาขี้แพ้ย่อมต้องถูกเหยียบย่ำเป็นธรรมดาใช่ไหมล่ะ? ถ้ามันมาป้วนเปี้ยนรอบๆตัวผมที่เป็นผู้ชนะก็คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากว่ามันอยากเจ็บตัวนั่นละ」
「………」
ไอแซคหัวเราะเยาะยูโกโดยไม่รู้สึกผิด และยกเหตุผลเรื่องที่กระทำการลงโทษเกินเหตุกับนักเรียนชาย
คงจะเหิมเกริมเพราะชนะในการประลองกระมัง ยูโกจ้องมองเขาที่แสดงท่าทีหยิ่งผยองยิ่งกว่าที่เคยเจอกันก่อนหน้านี้ จากนั้นไอแซคก็พูดต่อ
「สำคัญกว่านั้นนะ……เธอได้รับคริสตัลเวทมนตร์ธาตุไฟมาใช่ไหม? ดีจังน้า สิ่งนั้นอยากได้จังน้า มาประลองกับผมโดยมีเจ้านั่นเป็นเดิมพันไหม?」
「……ว่าไงนะ?」
ไปได้ยินมาจากที่ไหนกัน ยูโกตกใจกับเรื่องที่ไอแซคซึ่งพูดถึงคริสตัลเวทมนตร์ธาตุไฟที่ตนเองได้รับมาจากสกัลและยื่นขอท้าประลองขณะมีประกายแสงพิศวงสถิตอยู่ในดวงตา
ไอแซคพูดต่อราวกับพยายามรุกใส่เขาที่เป็นเช่นนั้น
「ก็ดีใช่ไหมล่ะ? ไม่ได้จะอวดนะแต่ผมเองก็มีวัตถุดิบปริมาณค่อนข้างมากเลยละ! มาประลองกันโดยมีเจ้าพวกนั้นกับคริสตัลเวทมนตร์ของเธอเป็นเดิมพันกันไหม! ถ้าเธอต้องการละก็จะเดิมพันด้วยของที่มากกว่านี้ก็ได้! ผมจะลงวัตถุดิบที่มีมากมายเพิ่มขึ้นอีกละ! เพราะงั้นแลกเปลี่ยนกับเรื่องนั้น เธอ……เดิมพันด้วยเมลต์กับแองสิ ถ้าผมชนะทั้งสองคนจะเป็นของผมยังไงล่ะ!」
「……รู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่?」
「ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยใช่ไหมล่ะ? เธอก่อนหน้านี้ก็เอาแคลร์ที่เป็นคู่หมั้นไปเดิมพันในการประลองกับเซน่อนนี่นา……! แค่เดิมพันด้วยผู้หญิงสองคนอาจจะได้วัตถุดิบจำนวนมหาศาลมาครองก็ได้ ไม่คิดว่าทำแล้วมันจะดีกว่าเหรอ? หรือเพราะแพ้ในการประลองกับเซน่อนก็เลยอ่อนแอลง?」
ไอแซคยั่วยุยูโกและกระตุ้นให้เข้ารับการประลอง
ยูโกจ้องมองเขาที่หัวเราะราวกับล้อเลียนคนอื่น ทว่าโดยไม่คาดคิดเขาส่ายหัวเงียบๆ และตอบด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความแน่วแน่อย่างชัดเจน
「โทษทีแต่ไม่รับการประลองนั้นหรอก คริสตัลเวทมนตร์นั่นคือของสำคัญที่ได้รับมาจากเพื่อน เมลต์กับแองก็เป็นเพื่อนคนสำคัญเหมือนกัน การเอาสิ่งนั้นมาเป็นสิ่งของเดิมพันฉันจะไม่ทำเด็ดขาด」
「หื~ม……งั้นเหรอ เอาเถอะ ถ้าเป็นงั้นก็ช่วยไม่ได้ละน้า ถ้างั้นไว้เจอกันนะ ยูโกคุงผู้ขี้ขลาด」
ไอแซคก้าวเท้าเบาๆออกจากสถานที่แห่งนี้ พร้อมเยาะเย้ยยูโกที่ปฏิเสธการประลองของตนเองอย่างไม่ไยดี
ยูโกเหนื่อยใจต่อความเย่อหยิ่งของเขากับท่าทีเยาะเย้ยคนอื่น และร้องเรียกนักเรียนชายที่คุกเข่าร้องไห้ทั้งๆแบบนั้น
「เฮ้ โอเคไหม? โดนเล่นงานค่อนข้างหนักเลยนี่ ไปให้หมอดูที่ห้องพยาบาลเถอะ ฉันพาไปเอง」
「อุก อู……」
ยูโกยื่นไหล่ให้เด็กชายที่พยักหน้าทั้งที่น้ำตาไหล
ระหว่างทางไปห้องพยาบาล ยูโกก็ถามคำถามเขา
「จะว่าไปนายจะบอกอะไรก่อนหน้านี้สินะ? พยายามจะพูดอะไรเหรอ?」
ก่อนหน้านี้ นักเรียนชายคนนี้กำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่ถูกไอแซคเตะกระเด็น ยูโกจึงถามถึงเรื่องนั้นที่ไม่ได้พูดออกมา
เขาตอบคำถามนั้นพร้อมกับร้องไห้
「ฉะ ฉันไม่ได้อยากประลองเลยจริงๆ แต่ว่า ถูกขู่ว่าถ้าไม่รับการประลองจะโจมตีแฟนสาวของฉัน……เป็นแบบนั้นเลยไม่มีทางเลือก ก็เลยต้องยอมรับการประลอง……」
「……ว่าไงนะ? เรื่องนั้นจริงเหรอ?」
「จริงสิ เจ้านั่น ไอแซคน่ะ แม้แต่คนที่ไม่ชอบเรื่องนั้นก็ใช้กำลังบังคับให้รับการประลอง ถ้าถามนักเรียนชั้นมัธยมปลายละก็จะบอกมาทันทีเลยว่าเจ้านั่นทำพฤติกรรมแบบไหน ถึงทุกคนจะตกเป็นผู้เสียหายจากเจ้านั่นแต่เพราะไม่ว่าใครก็เอาชนะเจ้านั่นไม่ได้เลยมีแต่ต้องทำตามที่มันบอก……」
ไม่เพียงแค่ผู้ที่เข้าประลองเพราะต้องการเท่านั้น แต่ไอแซคยังบังคับแม้แต่นักเรียนที่ไม่อยากประลองให้ไปยืนอยู่ตรงจุดนั้นและช่วงชิงวัตถุดิบไปด้วย ยูโกเปลี่ยนสีหน้าเมื่อได้ยินพฤติกรรมชั่วร้ายเช่นนั้น
ถึงจะเห็นด้วยกับข้อโต้แย้งของเขาก่อนหน้านี้ แต่ถ้าเรื่องที่นักเรียนชายคนนี้พูดเป็นความจริงเรื่องราวมันก็ต่างออกไปละ แม้จะคิดเช่นนั้นแต่ยูโกซึ่งเคยมีประสบการณ์ที่ตนเองตกเป็นข่าวลือที่ไม่เป็นความเช่นกัน จึงตัดสินใจรวบรวมข้อมูลโดยยังไม่ปักใจเชื่อเรื่องนั้น
(ฉันเมื่อก่อนเองก็เป็นเหมือนกัน แต่คนที่ชื่อไอแซคดูท่าจะค่อนข้างแย่แฮะ ไม่สิถ้าทำเรื่องไม่ดีแย่ยิ่งกว่าฉันอีกมั้ง……?)
ถึงจะไม่รู้ว่ายูโกในอดีตเป็นคนแบบไหน แต่การบังคับให้อีกฝ่ายที่ไม่ชอบเข้ารับการประลองเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเลวร้าย อย่างน้อยในตอนประลองโดยมีแคลร์เป็นเดิมพันเซน่อนก็น่าจะขึ้นมายืนบนเวทีประลองหลังจากตกลงกันแล้ว ขณะคิดเช่นนั้นยูโกแสดงสีหน้าบูดบึ้งกับพฤติกรรมชั่วร้ายของไอแซคที่อาจจะเกินกว่าของตนเองนั้นแล้วก็ได้
ก่อนหน้านี้ ก็เคยได้ฟังมาจากเฮกซ์แล้ว สถานการณ์ปัจจุบันในสถาบันที่ว่าเหล่านักเรียนต้องการวัตถุดิบจึงประลองกันซ้ำแล้วซ้ำมันอาจจะไปให้กำเนิดมอนสเตอร์เหมือนอย่างเขาขึ้นมาก็ได้ ขณะที่คิดเช่นนั้นยูโกตัดสินใจถามเรื่องราวจากเฮกซ์อีกครั้ง พร้อมพานักเรียนชายไปส่งยังห้องพยาบาลและเป็นกังวลเกี่ยวกับการแหกกฏของสถาบันลูมินัสในปัจจุบัน
