วันรุ่งขึ้น ออกไปทำงาน
「นี่ รู้หรือเปล่า? คดีปล้นทรัพย์ที่เกิดขึ้นแถวนี้เมื่อเร็วๆนี้ พนักงานร้านนี้อาจจะเป็นคนทำก็ได้น่ะ」
「รู้สิ! เมื่อวานหน่วยรักษาความปลอดภัยมาเล่าให้ฟังสินะ!? มีคนมีประวัติกำลังทำงานอยู่ใช่ไหม!?」
「มาสเตอร์เจ้าของร้านเองก็ให้อารมณ์ประมาณนั้นด้วยสิ ว่าแล้วเชียวคนที่เคยทำเรื่องเลวๆก็มักจะกลับไปทำแบบเดิมซ้ำอีกสินะเนี่ย」
「น่ากลัวจัง~! หน่วยรักษาความปลอดภัยรีบมาจับกุมตัวคนร้ายไปเร็วๆไม่ได้เหรอ……」
เมลต์มุ่งหน้าไปที่คาเฟ่ด้วยกันกับเยนซึ่งมีกำหนดทำงานที่ร้านตั้งแต่เที่ยง และทำหน้าบูดบึ้งเมื่อเห็นพวกผู้หญิงกำลังคุยเรื่องแบบนั้นที่หน้าร้าน
คงจะเป็นการพบปะพูดคุยกันระหว่างแม่บ้าน แต่ไม่เห็นจะต้องลำบากมาที่หน้าร้านเลย มันเป็นการขัดขวางทางธุรกิจนิดหน่อยไม่ใช่หรือ เมลต์ซึ่งเป็นห่วงเยนขณะคิดเช่นนั้น เมื่อมองดูสภาพของเธอก็น่าจะกำลังเป็นกังวลกับเรื่องของเหล่าแม่บ้านจริงๆ
สีหน้าดูแข็งทื่อเล็กน้อย เท้าเองก็หยุด
ไม่ใช่แค่ตนเองคงจะกำลังเป็นกังวลกับเรื่องชื่อเสียซึ่งส่งไปถึงร้านหรือแม้แต่มาสเตอร์เป็นแน่ เมลต์พยายามร้องเรียกเยน ทว่าเธอส่ายหัวเงียบๆแสดงแววตาแน่วแน่พร้อมกับพูดขึ้น
「ไม่เป็นไรหรอกเมลต์ คงจะมีเรื่องสงสัย……แต่ฉันสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าฉันไม่ได้ทำอะไร」
คนที่เชื่อโดยไม่สงสัยว่าเยนซึ่งเป็นคนมีประวัติคือคนร้ายในคดีปล้นทรัพย์ เหมือนอย่างรอมเมโลและพวกผู้หญิงเมื่อกี้คงจะมีอยู่
ทว่า คนที่เชื่อในตัวเธอตอนนี้ที่พยายามมุ่งเป้าไปยังชีวิตใหม่ก็น่าจะมีอยู่เคียงข้างเธอเช่นกัน ด้วยคำพูดของเมลต์ที่พูดเช่นนั้นเยนมุ่งมั่นและตัดสินใจเชื่อในตนเองอยู่ภายในใจ ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับความแข็งแกร่งที่จะไม่แพ้ให้กับคำพูดว่าร้ายอย่างรุนแรงมานิดหน่อยแล้ว
แม้จะดีใจกับเรื่องนั้น แต่เมลต์ก็หวังว่าคดีจะคลี่คลายโดยเร็วและข้อกล่าวหาของเยนจะได้รับความกระจ่าง จากนั้นก็เข้าไปในร้านพร้อมกับเธอ
「อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาสเตอร์」
「โอ้ อรุณสวัสดิ์ ไม่เป็นไรแล้วเหรอ?」
「ค่ะ ไม่มีเหตุผลให้ต้องหดหู่ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ」
เมื่อมาสเตอร์ซึ่งเป็นห่วงเธอหลังจากเห็นสภาพเมื่อวานถามเช่นนั้น เยนก็ตอบพร้อมรอยยิ้ม
แม้จะมีบรรยากาศฝืนตัวเองอยู่บ้าง แต่ก็มีความรู้สึกมุ่งไปข้างหน้าแล้ว มาสเตอร์พยักหน้าให้กับการตอบสนองของเธอ หลังจากมองส่งเยนที่มุ่งไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อแล้วก็พูดกับเมลต์ซึ่งมากับเธอ
「ขอบคุณนะ เมลต์จัง ที่ช่วยเป็นกำลังใจให้เยนน่ะ」
「ไม่จำเป็นต้องพูดขอบคุณหรอกค่ะ เพราะเป็นเพื่อนมันก็ปกติอยู่แล้วค่ะ!」
「ตัวตนของเมลต์จังที่ช่วยพูดแบบนั้น คงจะช่วยสนับสนุนหัวใจอันเข้มแข็งของยัยนั่น ฉันอายุไม่ใกล้เคียงกันและต่างเพศด้วย แม้จะสามารถชี้นำเส้นทางในฐานะผู้ใหญ่ได้แต่ไม่สามารถสนับสนุนในฐานะเพื่อนได้ละนะ……ขอบคุณจริงๆนะ」
มาสเตอร์ก้มหัวให้เมลต์ขณะแสดงความอ่อนโยนบนใบหน้าที่เคร่งขรึม
เขาเองก็เช่นกัน คงจะกำลังคิดถึงเยนจากใจจริงเป็นแน่ ขณะที่เมลต์คาดเดาจากท่าทีนั้นและยิ้มออกมา เยนที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็กลับมา
「เตรียมตัวเสร็จแล้วค่ะ ควรจะเริ่มจากอะไรดีคะ?」
「โอ้ เร็วจังนะ? ก็นะ วันนี้ลูกค้าน้อยด้วยสิ ตอนนี้ไปรอก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเสิร์ฟกาแฟให้เมลต์จังเพราะงั้นก็คุยกันไปเถอะนะ」
คงเพราะเรื่องที่หน่วยรักษาความปลอดภัยบุกเข้ามาเมื่อวานกลายเป็นประเด็นร้อนล่ะมั้ง แม้จะเป็นเวลามื้อเที่ยงแล้วแต่ภายในร้านกลับไม่มีลูกค้าเลย
มาสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงสดใสเพื่อไม่ให้เยนเป็นกังวลกับเรื่องนั้น และหายเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมกาแฟให้เมลต์
เมลต์เองก็เช่นกัน เธอเชื้อเชิญเยนพร้อมสร้างบรรยากาศสดใสออกมา เมื่อนั่งบนที่นั่งเรียบร้อยแล้วก็พูดคุยกับเธอ
「กะแล้วคงเป็นผลกระทบจากคดีสินะ เพื่อให้ลูกค้ากลับมาอยากให้หน่วยรักษาความปลอดภัยคลี่คลายคดีเร็วๆจังนะ」
「นั่นสินะ……」
คงจะรู้สึกว่าที่ลูกค้าลดลงเป็นเพราะตนเองจริงๆล่ะมั้ง เยนจึงแสดงสีหน้าเศร้าหมอง
จะให้กำลังใจเธอยังไงดี ระหว่างที่เมลต์คิดเช่นนั้น มาสเตอร์ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสทำลายบรรยากาศมืดมน พร้อมในมือที่ถือกาแฟส่วนทั้งสองคน
「ขอโทษที่ให้คอย นมกับน้ำตาลอยู่บนโต๊ะใช้ได้เลยนะ」
「อะ ขอบคุณมากค่ะ!」
「แม้กระทั่งส่วนของฉัน……ขอโทษนะคะ มาสเตอร์」
「ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก ยังไงซะก็ไม่มีลูกค้าคนอื่นอยู่แล้วนี่นะ」
ไม่ใช่แค่เมลต์ที่เป็นลูกค้า แต่ช่วยเตรียมให้แม้กระทั่งกาแฟส่วนของตนเองด้วย เยนพูดพร้อมก้มหัวพยายามขอโทษ
มาสเตอร์ตอบเธอที่เป็นเช่นนั้นอย่างสดใส เมื่อสูดหายใจเฮือกใหญ่เพื่อสงบอารมณ์ตัวเองแล้ว ก็ตัดเข้าเรื่องด้วยท่าทีราวกับตัดสินใจแล้ว
「นี่ เยน……ขอเวลาหน่อยได้ไหม?」
「คะ ค่ะ อะไรเหรอคะ……?」
เยนซึ่งประหม่ากับบรรยากาศจริงจังของเขาตอบกลับพร้อมยืดหลังตรง
เพราะเดิมทีก็มีใบหน้าเคร่งขรึม เมื่อมีบรรยากาศจริงจังความรู้สึกกดดันของมาสเตอร์จึงเพิ่มขึ้น30เปอร์เซ็นต์ เขามองตรงไปที่เยนพร้อมถามคำถามกับเธอ
「เพื่อนของเธอที่มาเมื่อวาน……เป็นไปได้ไหมที่เจ้าพวกนั้นจะเกี่ยวข้องกับคดีปล้นทรัพย์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง?」
———————————————-
-โชตะนีท: ฉันว่ามาสเตอร์เป็นคนร้ายแน่ๆเชื่อเถอะ
คนแปล: ทำไมล่ะ? พี่แกออกจะดูเป็นคนดี
โชตะนีท: เพราะเป็นเจ้าของร้านกาแฟยังไล่ะ!
คนแปล: ……
