เรื่องราวเกี่ยวกับคดีปล้นจี้
「คุณจินบะสินะ? ทั้งที่นายน่าจะเป็นคนในหน่วยรักษาความปลอดภัยแท้ๆแต่ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ? หรือว่าถูกลดตำแหน่ง……?」
「พูดบ้าๆ ย้ายจากผู้รับผิดชอบหน่วยรักษาความปลอดภัยเขตชานเมืองมาอยู่ในเมืองที่มีสถาบันการศึกษาลูมินัสเลยนะ? เป็นการเลื่อนตำแหน่งอันยอดเยี่ยมต่างหากละ เลื่อนตำแหน่ง」
หลังจากการพูดโต้เถียงกันเล็กน้อยของพวกเยนกับพวกหน่วยรักษาความปลอดภัย ยูโกก็ถามเช่นนั้นกับจินบะภายในร้านที่ว่างเปล่าและติดป้ายปิดชั่วคราวเอาไว้ เมื่อได้ยินคำพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงร่าเริงของเขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
บางทีในคดีนั้น……คงจะรู้สึกกังวลว่าไม่ใช่ว่าถูกให้รับผิดชอบที่ปล่อยให้สกัลหนีไปได้หรอกหรือ แต่จินบะบอกว่าถูกสั่งย้ายโดยใกล้เคียงกับการเลื่อนตำแหน่งมากกว่า หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อ
「คิดว่าถ้าเป็นพวกนายที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้คงจะรู้อยู่แล้ว แต่แถวนี้ช่วงหลังมานี้เกิดคดีแปลกๆไม่ชอบมาพากลขึ้นบ่อยๆน่ะ……คดีการระบาดครั้งใหญ่ของสัตว์เกราะมารปริศนา การสะกดจิตหมู่ที่ภูเขายัมยัม และคดีล่าสุดวันก่อนที่บูลโกเลมรวมฝูงกันแล้วเข้าโจมตีสัตว์กับผู้คน……คดีทั้งหมดเหล่านั้นเกิดขึ้นโดยมีเมืองนี้เป็นศูนย์กลาง ดูเหมือนเบื้องบนเองก็ไม่สามารถมองข้ามสถานการ์นี้ได้แล้วน่ะ จึงมีการจัดตั้งหน่วยสืบสวนพิเศษขึ้นมา ฉันที่สามารถคลี่คลายคดีบูลโกเลมได้สำเร็จจึงถูกแต่งตั้งให้รับผิดชอบตรงนั้น」
「เห~! เลื่อนตำแหน่งจริงๆเลยไม่ใช่เหรอ? ใช้ได้เลยนะครับ คุณจินบะ!」
「ขอบคุณนะ การที่หยุดความเสียหายให้อยู่ในขอบเขตที่น้อยที่สุดได้ในคดีนั้นก็เป็นเพราะความพยายามของพวกนายนั่นแหละ ในแง่นั้นก็ต้องขอบคุณนายละนะ」
「ถ้าจะพูดแบบนั้นละก็ ช่วยบอกเกี่ยวกับคดีปล้นจี้ที่คนที่ชื่อรอมเมโลคนนั้นสืบสวนอยู่ได้ไหมครับ? ถึงจะอยากเคลียร์ข้อสงสัยของเพื่อนแต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยทำอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ไม่ได้ง่ายๆกำลังลำบากอยู่ครับ」
「อา ได้สิ เคยได้นายช่วยเอาไว้นี่นะ เพราะมีบรรยากาศเหมือนว่านายจะช่วยคลี่คลายคดีได้แบบแปลกๆยังไงไม่รู้ละนะ」
จะว่าตรงไปตรงมา อัธยาศัยดีหรือยืดหยุ่นยิ่งกว่าตอนที่เจอกันครั้งก่อนดี……แต่ยังไงตอนนี้ก็รู้สึกขอบคุณที่จินบะช่วยปฏิบัติด้วยอย่างเป็นมิตร ยูโกจึงถามรายละเอียดเกี่ยวกับคดีปล้นจี้ที่เยนตกเป็นผู้ต้องสงสัย และรับฟังเรื่องที่เขาเล่า
「……เมื่อเร็วๆนี้ แถวนี้ดูเหมือนจะเกิดคดีปล้นจี้ในช่วงกลางดึกอยู่บ่อยครั้ง คนที่ตกเป็นเป้าหมายของคนร้ายไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย และจะมีการขโมยสัมภาระทั้งหมดไปจากผู้ที่มันพบเห็น หากในระหว่างนั้นมีการขัดขืน ดูเหมือนไอ้เลวสุดชั่วนั่นจะโจมตีกลับอย่างไร้ความปราณี แล้วก็ผลลัพธ์จากการคำให้การของเหล่าผู้เสียหายนั้น คนที่ต้องสงสัยว่าเป็นคนร้ายก็คือ――」
「เยนเหรอครับ……」
จินบะพยักหน้าราวกับบอกว่า ถูกต้องตามนั้น
ไม่ใช่แค่ต้องสงสัยแต่ยังก่อปัญหาให้ร้านด้วย เยนก้มหน้ารู้สึกช็อคต่อคำตอบเช่นนั้น เขาจึงพูดขึ้นเพื่อให้กำลังใจ
「แต่ว่านะ ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดจะตัดสินว่าแม่หนูคือคนร้าย ถึงจะมีคำให้การและมีคนจำนวนมากที่บอกว่าเห็นคนที่คล้ายกับแม่หนูจริงๆ แต่เรื่องนั้นก็อยู่ท่ามกลางความมืดด้วย แถมเห็นในสภาพที่กำลังสับสนเพราะถูกโจมตีด้วยเลยยังขาดความชี้ชัดอยู่ เพราะงั้นรอมเมโลนั่นมันทำลงไปอย่างเร่งรีบละนะ」
「ทำอย่างเร่งรีบเนี่ย มันเป็นปัญหาเกี่ยวพันถึงชีวิตของเยนเลยนะ!? ถึงไม่รู้ว่าสืบสวนมาแบบไหนก็เถอะ แต่การมาตัดสินว่าเป็นคนร้ายตั้งแต่แรกมันแปลกนะ!」
ทั้งที่มีเบาะแสของบุคคลที่น่าจะเป็นคนร้ายอยู่แล้วแต่ไม่มีหลักฐานชี้ชัดที่จะพิสูจน์อาชญากรรมนั้นได้
เพราะงั้นแหละ รอมเมโลเลยพยายามหาหลักฐานนั้นโดยการรีดเค้นเอาจากเยนซึ่งเป็นผู้ต้องสงสัย เมลต์รู้สึกโกรธต่อเรื่องที่จินบะเล่า
อย่างที่เธอว่า หากนี่เป็นการกล่าวหาเท็จละก็ชีวิตของเยนคงจะพังลงไปอย่างมาก
ชื่อเสียงของร้านเองก็คงจะเสียหายด้วย การตัดสินว่าเธอคือคนร้ายมันค่อนข้างเร็วไปไม่ใช่เหรอ ยูโกคิดเช่นนั้น แต่เยนที่ก้มหน้าก็ส่ายหัวและพูดขึ้น
「จะสงสัยมันก็ไม่แปลกหรอก ก็เพราะฉันน่ะ……มีประวัติปล้นทรัพย์มาก่อน」
「เอ๊ะ……!?」
เมลต์ตกใจต่อคำสารภาพของเยน และจ้องมองเธอด้วยสายตาเบิกกว้าง
ตรงข้าม ยูโกที่เข้าใจว่าคำพูดที่ว่า“มีประวัติ”ที่มาสเตอร์พูดออกมาในการโต้เถียงก่อนหน้านี้ เรื่องนั้นมีความหมายว่ามีประวัติอาชญกรรม ไม่แปลกใจเท่าไหร่และรับฟังเรื่องของเธออย่างใจเย็น
「ก่อนจะเริ่มทำงานที่ร้านนี้เล็กน้อย ฉันเคยร่วมทีมกับเหล่าพวกพ้องลักขโมยของ ย้ายจากเมืองหนึ่งไปยังอีกเมืองหนึ่ง มือแปดเปื้อนจากการดักปล้นหรือล้วงกระเป๋าเพื่อความอยู่รอด เพราะงั้นหน่วยรักษาความปลอดภัยในเมืองนี้ก็คงจะสงสัย……」
「……มาสเตอร์รู้เรื่องนี้อยู่แล้วสินะ?」
「อา ก็นะ ตามที่เห็นเมื่อก่อนฉันเองก็เป็นชายที่เคยมีชีวิตคล้ายกับเด็กคนนี้ เพราะงั้นแหละ เลยเข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดของเด็กคนนี้ที่อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหญ่อีกครั้งได้ เป็นความรู้สึกที่ว่าอยากใช้ชีวิตอยากซื่อสัตย์ด้วยละนะ」
เยนกำหมัดแน่นอยู่ใต้โต๊ะ ต่อคำพูดอันหนักแน่นของมาสเตอร์
ขณะแสดงสีหน้าที่ทั้งเสียใจและมุ่งมั่น เธอก็พูดกับพวกยูโกด้วยน้ำเสียงที่ราวกับรีดเค้นออกมา
「เพราะมาสเตอร์ช่วยรับเข้ามาแล้วเริ่มทำงานที่ร้านนี้ ฉันจึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ตัดสินใจว่าจะไม่ลักขโมยอีกแล้วเพื่อจะได้ใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิใจ ฉันจะไม่เป็นโจร จะไม่ทำเรื่องไม่ดีอีกแล้วละ ทั้งอย่างนั้นทำไมกัน……!?」
เข้าใจอยู่ว่าตนเองอยู่ในตำแหน่งที่จะถูกสงสัยมันก็ช่วยไม่ได้
ทว่า เมื่อคดีเช่นนี้เกิดขึ้นในจังหวะเวลาแบบนี้ที่หันหลังให้กับความชั่วร้าย และเริ่มต้นดำเนินชีวิตใหม่ ก็ต้องเผชิญหน้ากับอดีตของตนเองที่เคยเป็นอาชญากรมาก่อน
ในขณะที่พวกยูโลลังเลว่าควรจะพูดอะไรกับเยนซึ่งกำลังเจ็บปวดเพราะได้เผชิญหน้าอีกครั้งกับอดีตที่พยายามสลัดทิ้งซึ่งไล่เกาะติดเป็นเงาตามตัวดี ก็มีเสียงบุคคลที่ไม่รู้จักดังขึ้นอย่างกะทันหัน
「มันตัดสินไว้อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ เยน เธอน่ะสุดท้ายก็เป็นหนูท่อเหมือนกับพวกเรานั่นแหละ หนูท่อก็ควรใช้ชีวิตสกปรกเหมือนอย่างหนูท่อยังไงล่ะ」
———————————————-
– จินบะ = ที่มาของชื่อและลักษณะเด่นของตัวละครคือจินโนะ มิคิโอะตำรวจสืบสวนในคาเมนไรเดอร์W
