ตอนที่ 238 มีสองเรื่องที่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ
ในขณะที่โรงงานฟิล์มพลาสติกกำลังดำเนินกิจการไปอย่างเต็มตัว ที่อำเภอเจี้ยนหยางก็มีข่าวดีเช่นกัน
หลังจากที่ทางอำเภอจัดประชุมเพื่อขออนุมัติโครงการสร้างนิคมอุตสาหกรรมที่หลินต้าเหว่ยเสนอ ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงต้องเดินทางมาที่เจี้ยนหยางโดยเฉพาะ
ในที่สุด เมื่อวันที่ 8 เดือนสิงหาคม ก็ได้มีการจัดพิธีวางศิลาฤกษ์ของนิคมอุตสาหกรรมเจี้ยนหยางอย่างยิ่งใหญ่
นิคมอุตสาหกรรมแห่งนี้ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 75,000 หมู่ และปัจจุบันยังเป็นพื้นที่นิคมอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองชิงโจว และใหญ่ที่สุดในมณฑลจีนตอนกลาง หลินเจียอินเป็นตัวแทนทางกฎหมายของนิคมแห่งนี้
สำนักข่าวรายวันชิงโจว สถานีโทรทัศน์ชิงโจวและสถานีโทรทัศน์เจี้ยนหยางได้ทำรายงานพิเศษเกี่ยวกับนิคมอุตสาหกรรม และดำเนินการสัมภาษณ์พิเศษกับหลินเจียอินตามลำดับ
หลินเจียอินพูดถึงจุดยืนของนิคมอุตสาหกรรม ทิศทางการพัฒนาและรูปแบบการดำเนินงาน และมุมมองใหม่ ๆ มากมาย จุดประกายให้เกิดกระแสการพูดคุยอย่างดุเดือด
ทันใดนั้น ชื่อของ ‘หลินเจียอิน นักธุรกิจหญิงไฟแรงแห่งชิงโจว’ ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเขตเมืองชิงโจว
ในฐานะที่เป็นรัฐวิสาหกิจแห่งแรกที่เข้ามาตั้งโรงงานในนิคมอุตสาหกรรม โรงงานเมล็ดแตงโมจินเคอจึงจัดพิธีเปิดกิจการในเวลาเดียวกันด้วย
เจียงเสี่ยวเฟิง ผู้จัดการโรงงานจินเคอได้รับความสนใจเป็นอย่างมากเช่นกัน
เจ้าหน้าที่อำเภอเจี้ยนหยางยังระดมเกษตรกรในหมู่บ้านให้พวกเขาทำการเกษตร โดยทางโรงงานจะแจกจ่ายเมล็ดพันธ์ให้ แล้วให้เกษตรกรลงนามในสัญญาซื้อขายกับโรงงาน เพื่อรับประกันผลประโยชน์ของเหล่าเกษตรกร
รองนายกเทศมนตรีจางมาพบกับเจียงเสี่ยวไป๋ หลังจากเข้าร่วมพิธีการวางศิลาฤกษ์ของนิคมอุตสาหกรรม
“เด็กหนุ่มอย่างคุณช่างใจร้ายจริง ๆ ที่แอบไปตั้งโรงงานที่เจี้ยนหยางอย่างเงียบ ๆ ”
“ทำไม ? ที่ชิงโจวยังมีที่ดินไม่เพียงพอให้คุณตั้งโรงงานหรือ ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋พูดตีหน้าซื่อว่า “คราวที่แล้วตอนที่บ้านผมจัดงานเลี้ยงฉลอง พ่อตาของผมกินเมล็ดแตงโม 5 รสฝีมือผมเข้าไปเกิดติดใจเลยบังคับให้ผมมาตั้งโรงงานที่เจี้ยนหยาง ผมจะทำอย่างไรได้ ? ”
รองนายกเทศมนตรีจางหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “ฉันว่าคุณสนใจที่ดินอุตสาหกรรมขนาด 75,000 หมู่มากกว่า”
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเล็กน้อยเมื่อเจียงเสี่ยวไป๋บอกว่าเขาต้องการที่ดินหนึ่งหมื่นหมู่ ในตอนนั้นเขาไม่ได้จริงจังกับมัน แค่คิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋กำลังพูดเรื่องไร้สาระ
ใครจะคาดคิดว่าเขาจะสร้างนิคมอุตสาหกรรมขึ้นมา ?
แผนการวางแผน รูปแบบการดำเนินงาน และแผนส่งเสริมการลงทุนถือเป็นรูปแบบการพัฒนาเศรษฐกิจระดับภูมิภาคที่เป็นไปได้อย่างสมบูรณ์
เดิมทีโรงงานนี้ควรจะตั้งที่เมืองชิงโจว
แต่ตอนนี้เขากลับมาสร้างโรงงานไว้ที่อำเภอเจี้ยนหยางแล้ว
ทำเอาเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ
เจียงเสี่ยวไป๋เห็นสีหน้าของรองนายกเทศมนตรีจาง จึงหัวเราะเบา ๆ “รองนายกเทศมนตรีจาง แม้ว่านิคมอุตสาหกรรมจะตั้งอยู่ในเจี้ยนหยาง แต่ว่าเจี้ยนหยางก็ยังคงเป็นอำเภอเล็ก ๆ ภายใต้เขตอำนาจของคุณไม่ใช่หรือ ? ”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ รองนายกเทศมนตรีจางรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
เขามองดูเจียงเสี่ยวไป๋อย่างลึกซึ้ง เด็กคนนี้รู้วิธีการใช้กลยุทธ์ทางธรุกิจ เขาฟื้นกิจการของโรงงานฟิล์มพลาสติกที่กำลังจะปิดตัวให้กลับมาเฟื่องฟูได้ภายในระยะเวลาแค่เดือนสองเดือน
เขาไม่เพียงแต่ฟื้นฟูโรงงานเท่านั้น แต่ถุงพลาสติกสะดวกซื้อ ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เขาเปิดตัวออกมายังนำความสะดวกสบายมาสู่ผู้คนอีกด้วย
ขนาดเขายังใช้ถุงพลาสติกสะดวกซื้อนั่นด้วย มันสะดวกมาก !
ปัจจุบันนี้ พนักงานขายของโรงงานฟิล์มพลาสติกแบ่งออกเป็น 6 ทีมเพื่อขยายตลาดไปทั่วประเทศ
หากขยายตลาดถุงพลาสติกสะดวกซื้อไปใน 6 ภูมิภาคหลักของจีน อย่างตะวันออกเฉียงเหนือ จีนตอนเหนือ จีนกลาง จีนตะวันออก จีนตอนใต้ และจีนตะวันตก ตลาดจะใหญ่ขนาดไหน ?
รองนายกเทศมนตรีจางไม่กล้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขามองดูเจียงเสี่ยวไป๋อีกครั้งด้วยความชื่นชมและตัดสินใจว่าหากมีโครงการดี ๆ ในอนาคต ไม่ว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะขอที่ดินเพิ่มมากแค่ไหน เขาจะต้องรับฟังและคุยเรื่องนี้อย่างจริงจัง และจะไม่ยอมถูกอำเภอเจี้ยนหยางแย่งโครงการดี ๆ แบบนี้ไปได้อีก
ด้วยความคิดนี้ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สร้างโรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองโดยเร็วที่สุด หากคุณต้องการอะไร เพียงแค่บอก ในฐานะเจ้าหน้าที่ประจำเมือง เราจะสนับสนุนคุณอย่างเต็มที่”
เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พูดทันที “นายกเทศมนตรีจาง มีสองสิ่งที่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
รองนายกเทศมนตรีจางใจเต้นแรง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่เพิ่งพูดไปเมื่อครู่นี้
เมื่อพิจารณาจากท่าทีของเจ้าหนุ่มคนนี้ แน่นอนว่ามันจะต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่
เฮ้อ… เขาถูกหลอกมากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว สุดท้ายก็โดนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาจึงได้แต่ทอดถอนใจให้กับตัวเองที่ไม่รู้จักเข็ดหลาบ
“มีอะไรหรือ ? บอกฉันสิ”
รองนายกเทศมนตรีจางไม่ได้พูดอะไรมาก เว้นระยะให้เจียงเสี่ยวไป๋ได้พูด
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “เรื่องแรกคือ ผมต้องการให้คุณช่วยอนุมัติรถบรรทุกคันใหญ่ให้ผม 40 คัน”
รองนายกเทศมนตรีจางมองดูเจียงเสี่ยวไป๋ด้วยความอึ้ง ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยพูด แต่เวลาพูดออกมาแล้วทำให้เขาตกใจราวกับโดนฟ้าผ่าได้ทุกครั้ง
รถบรรทุก 40 คัน ! แม้แต่บริษัทขนส่งประจำเมืองชิงโจวก็ยังมีรถบรรทุกเพียง 20 กว่าคันเท่านั้น
แต่นี่คุณต้องการรถบรรทุก 40 คัน ?
คุณอยากจะทำอะไรล่ะ?
ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดเรื่องแรกที่เจ้าหนุ่มคนนี้ขอยังทำให้เขาตกตะลึงได้ถึงเพียงนี้ แล้วเรื่องที่สองล่ะ ?
รองนายกเทศมนตรีจางรู้สึกเสียใจจริง ๆ
เขาไม่ควรพูดออกไปแบบนั้นเลย !
แต่ถึงอย่างไร เขาก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เขาพูดออกไป เขาจึงกล่าวว่า “คุณต้องการรถบรรทุกขนาดใหญ่จำนวนมากไปทำไม ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “พนักงานขายในโรงงานฟิล์มพลาสติกทั้งหมดออกจากเมืองชิงโจว และกำลังขยายตลาดไประดับประเทศแล้ว คาดว่าจะมีคำสั่งซื้อจำนวนมากเข้ามาภายในครึ่งเดือนนี้”
“ผมจึงต้องการรถบรรทุกจำนวนมากสำหรับการจัดส่งสินค้า”
ซี๊ด……
รองนายกเทศมนตรีจางเป็นคนที่เคยเห็นเหตุการณ์สำคัญ ๆ ฉากใหญ่ ๆ มามากมาย แต่เมื่อเขาได้ยินว่ารถบรรทุกขนาดใหญ่ 40 คันกำลังจะขนส่งสินค้าไปทั่วประเทศ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึก ๆ
ฉากนั้นคงจะงดงามมาก เมื่อเขาจินตนาการในความคิด
“คำสั่งซื้อมากขนาดนี้เลยหรือ ? ถึงต้องการรถบรรทุกขนาดใหญ่ 40 คันเพื่อขนส่งสินค้าน่ะ ! ”
หลังจากสงบอารมณ์อันปั่นป่วนของเขาลงแล้ว รองนายกเทศมนตรีจางก็กล่าวด้วยความไม่เชื่อ
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ถุงพลาสติกสะดวกซื้อต้องจัดส่งไปทั่วประเทศ ตอนนี้สภาพถนนไม่ดี ใช้เวลานานกว่า 10 วัน รถบรรทุกถึงจะวิ่งกลับมา หากต้องจัดส่งสินค้าไปทั่วประเทศ จำนวนรถบรรทุก 40 คันไม่มากไปหรอก”
รองนายกเทศมนตรีจางพยักหน้า นี่คือความจริง
อย่างไรก็ตาม เขายังรู้สึกว่าการอนุมัติรถบรรทุก 40 คันในคราวเดียวนั้นยังมากเกินไปอยู่ดี เขาไม่แน่ใจว่าจะทำได้ไหม
“ฉันรู้เรื่องนี้ แต่คุณต้องการรถบรรทุกจำนวนมากเกินไป ดังนั้นฉันอาจไม่สามารถอนุมัติได้” รองนายกเทศมนตรีจางกล่าวตามความจริง
เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “รองนายกเทศมนตรีจาง หากไม่มีรถบรรทุกมาขนส่งสินค้า ไม่ว่าจะมีคำสั่งซื้อเข้ามากี่รายการก็ไม่มีประโยชน์”
รองนายกเทศมนตรีจางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ ตอนนั้นหากการจัดส่งสินค้ามีปัญหา ฉันจะขอให้บริษัทขนส่งในเมืองสนับสนุนคุณและให้ความสำคัญกับการจัดส่งสินค้าของคุณเป็นลำดับแรก”
“ตกลง ! ” เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างหมดหนทาง
ใครใช้ให้ยุคนี้ขาดแคลนรถกันล่ะ ? ไม่งั้นคงไม่มีขั้นตอนการอนุมัติการซื้อรถ
เขาคิดถึงช่วงยุคสมัยใหม่ขึ้นมาทันที เมื่อเทคโนโลยีและเศรษฐกิจได้รับการพัฒนา เขาสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่เขาต้องการ ตราบเท่าที่เขามีเงินมากพอ
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวทันทีว่า “รองนายกเทศมนตรีจาง โรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองจะเริ่มการผลิตในเดือนตุลาคมเช่นกัน และในตอนนั้น เราก็จำเป็นต้องมีรถบรรทุกด้วย……”
รองนายกเทศมนตรีจางพยักหน้าและถามไปว่า “โรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองต้องใช้รถบรรทุกกี่คัน ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “มันจำเป็นต้องใช้มากกว่าของโรงงานฟิล์มพลาสติกมาก ! ”
จู่ ๆ รองนายกเทศมนตรีจางก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา
โรงงานฟิล์มพลาสติกยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาเรื่องจัดซื้อรถบรรทุกได้ โรงงานผลิตและแปรรูปผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองก็ต้องการใช้เช่นกัน ดูท่าว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้ยากจริง ๆ
“คุณแน่ใจหรือว่าล่าเถียวที่คุณทำจะได้รับความนิยมทันทีที่ผลิตออกมา คุณต้องการรถบรรทุกจำนวนมากเพื่อขนส่งมันใช่ไหม ? ” รองนายกเทศมนตรีจางถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
แน่นอนว่าเจียงเสี่ยวไป๋มั่นใจ
ยอดขายของล่าเถียวนั้นดีมาก เพราะได้รับการพิสูจน์แล้วจากคนยุคหลังแล้ว
“รองนายกเทศมนตรีจางไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ทำอะไรที่ผมไม่แน่ใจ”
รองนายกเทศมนตรีจางรับคำ เขาค่อนข้างมั่นใจในตัวเจียงเสี่ยวไป๋
เขาตัดสินใจว่าอย่างน้อยที่สุด เขาจะไปมณฑลด้วยตนเองเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้นำเก่า และเขาก็จะช่วยเจียงเสี่ยวไป๋หารถบรรทุกเพิ่มด้วย
นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาโรงงานทั้งสองแห่ง และเขาต้องให้ความสนใจกับมัน
รองนายกเทศมนตรีจางดึงความคิดของเขากลับมามองที่เจียงเสี่ยวไป๋อีกครั้ง แล้วพูดว่า “แล้วอีกเรื่องล่ะ ? ”
เรื่องแรกยังเป็นงานช้างสำหรับเขาแล้ว
รองนายกเทศมนตรีจางเตรียมใจสำหรับเรื่องที่สองแล้ว
