—มุมมองของอิจิโจ ไอ—
เมื่อฉันถูกแม่ของรุ่นพี่กอด ความรู้สึกอบอุ่นก็พุ่งขึ้นมาในใจ
ก่อนที่แม่จะเสียชีวิต ฉันคิดว่าครอบครัวของเราก็มีความสุขดี ตอนนี้ ฉันกลับมาได้รับสิ่งที่สูญเสียไปแล้ว ฉันได้สัมผัสความอบอุ่นและความมั่นคงจากความรักที่มาจากใจบริสุทธิ์ ซึ่งทำให้ความวิตกกังวลในตัวฉันหายไป
รุ่นพี่คงเติบโตมาในความรักของแม่และพ่อที่เสียไปแล้ว เขาจึงกลายเป็นคนที่ใจดีขนาดนี้ เขาเป็นคนที่ช่วยฉัน แม้ตัวเองจะต้องเสี่ยงอันตราย
เขามักจะขอบคุณฉัน แต่นั่นมันก็แค่การตอบแทนกลับเท่านั้น ฉันอยากจะขอบคุณเขาหลายครั้งเกินกว่าที่จะพูดออกไป เพราะเขาเป็นคนที่พาฉันมาสู่ที่ที่เต็มไปด้วยความสุขนี้
“ไอจัง สุดท้ายก็ทำได้แล้วนะ ทั้งหมดนี้เพราะความพยายามของเธอเอง ที่ทำให้ทุกวันนี้เกิดขึ้นได้ ขอเธออย่าลังเลที่จะพึ่งพาเรานะ”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ความรู้สึกที่เก็บไว้นานมันระเบิดออกมา ฉันร้องไห้เหมือนเด็กๆ ในอ้อมกอดของแม่ของรุ่นพี่ ร้องไห้จนทำให้เสื้อผ้าของเธอเปื้อน ทั้งที่คิดว่าหลังจากนี้คงจะรู้สึกอาย แต่ตอนนี้ ฉันไม่สามารถหยุดมันได้
ฉันรักเขา
ความรู้สึกที่มีต่อรุ่นพี่ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขาคือคนที่ทำให้ฉันได้เห็นโลกที่อบอุ่นแบบนี้
——————————
– มุมมองของเออิจิ –
“เฮ้ เออิจิ! แฮมเบอร์เกอร์ของซาโตชิเสร็จแล้วนะ มันมีซอสเดมิกราสที่เธอชอบและมีไข่ดาวด้วย รีบมาเอาไปเลย”
พี่ชายของฉันตะโกนจากในครัว แม่ของฉันดูเหมือนจะคุยกับอิจิโจซัง อยู่ ฉันเลยเป็นคนที่เอาอาหารไปให้
ข้าวจานใหญ่และแฮมเบอร์เกอร์ชิ้นยักษ์สำหรับซาโตชิ ครัวเต็มไปด้วยกลิ่นซอสเดมิกราสอันหอมหวาน มันทำให้ฉันนึกถึงพ่อ
ซอสเดมิกราสนี้เป็นสูตรที่พ่อทำขึ้นตั้งแต่เริ่มเปิดร้าน และเราก็ยังคงรักษามันต่อไป ซอสนี้เป็นรสชาติพื้นฐานของเมนูดังของร้าน กลิ่นของมันคือความภาคภูมิใจของพ่อ และมันยังคงเป็นความทรงจำอันล้ำค่าของครอบครัวที่พี่ชายยังคงรักษาไว้
พี่ชายเคยบอกว่า หลังจากที่พ่อจากไป เขาคิดจะทำหน้าที่แทนพ่อ
“ถึงฉันจะยังไม่เก่งพอ แต่จนกว่าเออิจิจะจบมหาวิทยาลัย ฉันจะไม่เป็นแค่พี่ชายของเธอ แต่จะเป็นพ่อของเธอแทน ฉันอาจจะไม่สามารถทำได้ดีเท่าพ่อ แต่จนกว่าเธอจะโตเป็นผู้ใหญ่ ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด ฉันขอทำร้านนี้ต่อจากพ่อ”
พี่ชายกลายเป็นเจ้าของร้านตั้งแต่ตอนนั้น และทุ่มเทเวลาของเขาให้กับครอบครัวและร้านอาหารอย่างเต็มที่ เขาแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวเลย
เมื่อฉันเข้าโรงเรียนมัธยมปลาย พี่ชายดีใจมากกว่าฉันอีก
ฉันรู้สึกขอบคุณพี่ชายมากจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้
“เออิจิ เก่งมากเลยนะ พ่อที่อยู่บนสวรรค์ต้องดีใจแน่ๆ พวกคนโง่ๆ อย่างคอนโดะ ถ้าฉันไม่ถูกแม่ห้ามไว้ คงอยากจะชกหน้ามันซะแล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนั้น พ่อคงไม่ดีใจเท่าไร”
ฉันรีบปฏิเสธทันที
“ไม่ใช่เลย พี่ชายทำทุกอย่างเพื่อฉัน ขอบคุณมากนะ ถ้าพี่ชายไม่อยู่ ฉันคงไม่รอดมาถึงตอนนี้”
พี่ชายหันหน้าหนีเหมือนเขินๆ และดวงตาของเขาก็เริ่มรื้นน้ำตาขึ้นมา
“งั้นเหรอ? วันนี้ซอสเดมิกราสที่ทำออกมามันอร่อยมากเลยนะ ลองชิมดูสิ พ่อคงจะมองเราอยู่”
แม้ว่าซอสนี้จะต้องเปลี่ยนทุกๆ 3 เดือน แต่กลิ่นของมันยังทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นของพ่อได้
ฉันกับซาโตชิถือแฮมเบอร์เกอร์กลับมาที่โต๊ะ
“โอ้! วันนี้น่าทานมากเลยนะ แล้วเออิจิ สงสัยโทรศัพท์ของเธอกำลังมีการแจ้งเตือนหลายครั้งนะ”
พอได้ยินอย่างนั้น ฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่าลืมเช็คโทรศัพท์ ฉันหยิบมันออกจากกระเป๋าแล้วเปิดขึ้นมา
มันมีการแจ้งเตือนจำนวนมากจากแอปพลิเคชันเว็บไซต์นิยาย มีคอมเมนต์หลายร้อยเรื่อง แจ้งอันดับการขึ้นอันดับในสัปดาห์ และการแจ้งเตือนจากผู้ดูแลเว็บไซต์
ชีวิตที่เคยตกต่ำของฉันกำลังจะเปิดออกไปในทิศทางใหม่และความรู้สึกนั้นเริ่มเกิดขึ้นในใจของฉัน
