—มุมมองของครูทาคายานางิ—
หลังจากพูดคุยกับเอ็นโดะแล้ว ฉันกลับมาที่ห้องพักครูเพื่อสรุปสถานการณ์วันนี้พร้อมกับคณะครูคนอื่น ๆ การประชุมนี้เป็นทั้งการรายงานและวางแผนแนวทางในอนาคต
ฉันเป็นคนเริ่มต้นการประชุม
“ก่อนอื่น ขอกล่าวถึงกรณีชมรมฟุตบอลก่อนนะครับ นักเรียนที่ชื่อไอดะและอุเอดะได้ยอมรับแล้วว่าพวกเขาเป็นคนเขียนข้อความล้อเลียนบนโต๊ะของอาโอโนะ หลังจากที่ได้เห็นข้อความสนทนาจาก SNS และคลิปเสียงที่นักเรียนปี 1 ในชมรมส่งมาให้ เป็นหลักฐานไม่อาจปฏิเสธได้ทำให้พวกเขายอมสารภาพ และยังยอมรับว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการแพร่กระจายข่าวลือเท็จด้วย ตอนนี้พวกเขาเริ่มพูดถึงผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่น ๆ ด้วยครับ”
คำพูดของฉันทำให้คณะครูบางคนพยักหน้าเห็นด้วย ดูเหมือนสถานการณ์เริ่มกระจ่างมากขึ้น
“ส่วนคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด ก็คือคอนโดะ” ฉันพูดต่อ “ไอดะและอุเอดะให้เหตุผลว่าพวกเขาเคารพรุ่นพี่และทำตามคำสั่ง รวมถึงถูกหัวหน้าชมรมฟุตบอลยุยงให้ทำผิดจนยอมทำตามครับ”
จากนั้นอาจารย์ใหญ่ช่วยเสริมข้อมูลเกี่ยวกับคอนโดะ
“คอนโดะถูกตำรวจจับตัวในข้อหาทำร้ายร่างกายอาโอโนะนอกโรงเรียน และยังขัดขืนการจับกุมด้วยการขว้างปาสิ่งของใส่ตำรวจ ซึ่งเข้าข่ายขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่”
เมื่อได้ยินว่าคอนโดะถูกจับกุม ฉันรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย อย่างน้อยต้นตอของปัญหาก็ไม่สามารถก่อเหตุวุ่นวายต่อไปได้อีก
จากนั้นอาจารย์มิซึอิเสริมเกี่ยวกับข่าวลือเท็จที่แพร่กระจาย
“นักเรียนหญิงปี 2 ที่ชื่ออามาดะ มิยูคิ ได้ยอมรับว่าเธอมีส่วนร่วมในการกระจายข่าวลือเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับอาโอโนะ สาเหตุเพราะเธอแอบคบกับคอนโดะในขณะที่ยังเป็นแฟนของอาโอโนะ พอเรื่องแดงขึ้น เธอกลัวว่าตัวเองจะเดือดร้อนเลยทำตามคำสั่งของคอนโดะ เธอถึงกับสร้างหลักฐานปลอมว่าถูกทำร้าย เพื่อให้ตัวเองดูเหมือนเหยื่อ”
ข่าวนี้ทำให้บรรดาครูหลายคนถอนหายใจหนัก ๆ การกระทำของอามาดะทำให้ปัญหาบานปลายมากขึ้น หากเธอพูดความจริงตั้งแต่แรก เรื่องคงไม่ร้ายแรงถึงขั้นนี้
“และยังมีข้อมูลที่อามาดะกล่าวไว้ด้วยครับ” อาจารย์มิซึอิพูดต่อ “อาโอโนะเคยคิดฆ่าตัวตายจากการโดนใส่ร้ายและการแพร่กระจายข่าวลือที่ผิด ๆ”
ทันทีที่ได้ยิน คณะครูทุกคนถึงกับอึ้ง ความจริงนี้หนักหนาเกินไป อาจารย์คุมาดะที่ขึ้นชื่อเรื่องการสอนแบบเคร่งครัดก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
“หรือว่าจะเป็นวันที่เปิดเทอมวันแรก? ตอนนั้นผมดุอาโอโนะที่เหมือนพยายามจะหนีออกจากโรงเรียน ถ้าผมใจเย็นกว่านี้ พยายามฟังเขามากกว่านี้…”
น้ำเสียงของอาจารย์คุมาดะแฝงไปด้วยความเสียใจ แม้แต่ครูที่ดูเคร่งครัดที่สุดก็ยังรู้สึกผิดกับเหตุการณ์นี้
“อาโอโนะอาจจะยังเก็บความทุกข์ไว้ภายในก็ได้” ฉันเสริม “แม้เขาจะดูสงบขึ้นในวันต่อ ๆ มา แต่เราก็ยังต้องระมัดระวังและดูแลเขาอย่างดีที่สุด”
บรรยากาศในห้องพักครูตึงเครียดขึ้นจนกระทั่งอาจารย์ใหญ่เริ่มพูด
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่รายงานเข้ามา เราจะต้องดูแลนักเรียนที่เป็นเหยื่ออย่างอาโอโนะอย่างใกล้ชิด ผมจะติดต่อผู้ปกครองของเขาทันทีหลังการประชุม และทางที่ปรึกษาจิตวิทยาของโรงเรียนจะมาให้คำปรึกษาในวันพรุ่งนี้”
อาจารย์ใหญ่ให้คำมั่นอย่างหนักแน่น
“นักเรียนที่เกี่ยวข้องกับการก่อเหตุและกระทำผิดจะต้องได้รับโทษอย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะมีแรงกดดันจากภายนอกเพียงใด เราจะไม่เปลี่ยนแปลงแนวทางนี้”
คำประกาศของอาจารย์ใหญ่ทำให้ทุกคนมั่นใจ ปัญหาการกลั่นแกล้งครั้งนี้กำลังเข้าสู่ช่วงสำคัญที่สุดแล้ว
