—มุมมองของครูทาคายานางิ—
เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นครูใหญ่โกรธและตะคอกเสียงดัง ผมกับคุณคอนโดะต่างก็ต้องยืนนิ่งไป ท่านขึ้นชื่อว่าเคยเป็นหัวหน้าทีมรักบี้ที่ได้รับฉายาว่า “นักสู้ที่มุ่งมั่น” แต่ที่ผ่านมาท่านเป็นคนอารมณ์เย็นและยิ้มแย้มอยู่เสมอ ผมเลยคิดว่าเรื่องนี้น่าจะถูกพูดเกินไป
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันคือเรื่องจริง แม้แต่นักการเมืองที่พยายามกดดันพวกเราก็ยังถูกพลังของอาจารย์ใหญ่กดไว้จนกลัว
ท่านอาจารย์ใหญ่กล่าวต่อไป
“ฟังนะครับ คุณเป็นถึงสมาชิกสภาเมือง ซึ่งควรจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับประชาชน คุณควรมีความรับผิดชอบสูงสุดในเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวคุณ แต่กลับทำตรงข้าม คุณไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกเสียใจต่อเหตุการณ์นี้ ยังมากล่าวโจมตีคุณครูทาคายานางิที่ทำงานด้วยความตั้งใจ นี่มันเป็นพฤติกรรมที่รับไม่ได้อย่างยิ่ง”
คำพูดของท่านอาจารย์ใหญ่ค่อยๆ เดินหน้าไปเรื่อยๆ ท่านทั้งชัดเจนและหนักแน่นจนทำให้ทุกคนในห้องต่างเงียบไป
คุณคอนโดะพยายามจะโต้กลับ “คุณพูดอย่างนี้จะไม่กลัวว่าโรงเรียนจะเสียชื่อเสียงหรือไง ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย อะไรจะเกิดขึ้นกับเกียรติประวัติของโรงเรียนนี้?”
แต่ท่านอาจารย์ใหญ่ยังคงยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้องและตอบกลับทันที
“หากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ นี้ทำให้เกียรติของโรงเรียนเราสั่นคลอน เกียรตินั้นจะมีความหมายอะไร? สิ่งที่เราควรภาคภูมิใจคือความสำเร็จของเด็กๆ ที่จบการศึกษาไปต่างหาก การปกป้องเด็กๆ เพื่อให้พวกเขาได้สร้างอนาคต นั่นต่างหากที่สำคัญ ไม่ใช่การยึดติดกับอดีตอันไร้ค่า”(TLN: ปรบมือเลยครับ)
คุณคอนโดะถึงกับอึ้งไปในท่ามกลางคำพูดที่กระชับและคมกริบของอาจารย์ใหญ่ เขาพยายามจะกล่าวต่ออย่างสะดุด
“ลูกชายผมก็เป็นนักเรียนที่นี่เหมือนกัน โรงเรียนควรปกป้องเขา…และเรื่องนี้ก็จะกระทบกับภาพลักษณ์ของโรงเรียนด้วย…”
“คุณคอนโดะ ลูกชายคุณทำผิดกฎหมาย การที่คุณมองว่าโรงเรียนควรจะช่วยปิดบังสิ่งเหล่านี้เป็นความคิดที่ไร้ความรับผิดชอบ การสอนให้เขารับผิดชอบต่อการกระทำต่างหากคือสิ่งที่เราควรจะทำ หากโรงเรียนยอมปิดบัง เหตุการณ์นี้จะทำลายชื่อเสียงของโรงเรียนมากกว่าที่คุณคาดคิด”
คุณคอนโดะหน้าขึ้นสีแดง ไม่สามารถโต้แย้งอาจารย์ใหญ่ได้อีก และดูเหมือนจะอับอายอย่างยิ่ง
เขาโกรธและตอบอย่างเจ็บใจ “พวกคุณทำอะไรลงไปก็ต้องรับผิดชอบ อย่ามานึกเสียใจทีหลัง”
พูดจบเขาก็กระแทกประตูออกไปจากห้อง ทิ้งให้ผมกับครูใหญ่มองหน้ากัน จากนั้นครูใหญ่ก็ยิ้มอย่างสบายใจ
“ครูทาคายานางิ ไม่ต้องใส่ใจคำพูดของเขาหรอก คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และตอนนี้ได้เวลาที่จะไม่ต้องเกรงใจอีกต่อไป”
ครูใหญ่เปิดประตูห้องข้างๆ ทันที ที่นั่นมีผู้สื่อข่าวและลูกชายของคุณยามาดะที่นั่งรออยู่
กลายเป็นว่า นักเรียนที่โดนทำร้ายคือหลานชายของอดีตประธานสภาจังหวัดท่านหนึ่ง และลูกชายของเขาซึ่งปัจจุบันเป็นสมาชิกสภาจังหวัด ก็พร้อมจะดำเนินการแก้ไขในเรื่องนี้ทันที
ผู้สื่อข่าวที่อยู่ในห้องพูดขึ้นด้วยความตกใจ “เอ่อ…คำพูดเมื่อกี้ของคุณคอนโดะ ผมอัดเสียงไว้หมดแล้วครับ…”(TLN:????????????????)
ผมรู้สึกเหมือนกำลังได้ยินเสียงคุณคอนโดะกลิ้งลงสู่หุบเหว
