―มุมมองของครูทาคายานางิ―
พวกเรามาถึงสถานีตำรวจที่หน้าสถานีของเมืองข้างเคียงแล้ว ฉันอธิบายสถานการณ์และขอดูข้อมูลอีกครั้ง วิดีโอที่ฉันเห็นก็แสดงออกมาเหมือนที่เคยดู โดยเฉพาะสีหน้าของอาโอโนะซัง(TLN:แม่ของเออิจิ)ที่ดูตกใจมากเมื่อเห็นภาพนั้น
“ไม่อยากเชื่อเลยว่าถูกตีแบบนี้”
“ทำไมลูกชายของฉันถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้แค่เพราะแค่จับไหล่ของแฟนสาว?”
“จริงเหรอ…โดนทำขนาดนี้เลยเหรอ…อาโอโนะซังยังถูกทรยศจากมิยูกิอีก ตอนที่ล้มลงก็ไม่มีใครช่วยเลยทิ้งเขาไป…ทำไมถึงไม่รู้ตัวเลยนะ”
แววตาของอาโอโนะซังดูเหม่อลอย และเสียงของเธอเหมือนพยายามยับยั้งความรู้สึกไว้ ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เลย นอกจากเพียงแค่เฝ้ามองเธอ
มันไม่ว่าจะดูหลายครั้งก็ยังคงรู้สึกแย่ นี่คือความรุนแรงที่เห็นได้ชัด เป็นการกระทำรุนแรงฝ่ายเดียวที่ไม่มีการใช้ความรุนแรงจากอาโอโนะตามที่คอนโดะกล่าวอ้าง
แน่นอนว่า มันเป็นแค่คำโกหก
“ฉันจะไม่ยอมให้ชายคนที่ทำร้ายลูกชายของฉันได้หลุดรอดไปง่ายๆ เขาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับลูกใช่ไหมคะ?”
“ใช่ครับ ไม่มีข้อสงสัยเลย เป็นนักเรียนปีสามชื่อคอนโดะครับ”
ระหว่างทางมาที่นี่ ฉันได้แจ้งเรื่องให้กับผู้บริหารโรงเรียนแล้ว และตามนโยบายเดิม เราจะให้สิทธิ์การตัดสินใจในการยื่นเรื่องกับตำรวจอยู่ที่อาโอโนะซัง และได้รับการสั่งให้ให้ความร่วมมือมากที่สุด
“คอนโดะ…ชื่อคอนโดะสินะ”
เธอพึมพำชื่อเขาออกมาราวกับเป็นเสียงกระซิบ และมีท่าทีที่ดูเหมือนจะไม่ยอมให้อภัยเขาอย่างเด็ดขาด
“ฉันจะยื่นฟ้อง…ต้องทำยังไงบ้างคะ?”
อาโอโนะซังพูดออกมาเสียงดังและมั่นใจ จากนั้นก็เริ่มดำเนินการตามขั้นตอน เมื่อได้รับคำอธิบายว่าพ่อแม่สามารถยื่นคำร้องแทนลูกที่เป็นผู้เยาว์ได้
ระหว่างที่กำลังทำเอกสาร สองตำรวจเข้ามาในสถานี
“อ้าว สวัสดีครับ!”
ตำรวจที่ทำงานที่สถานีทักทายและถามว่า “ท่านทั้งสองเป็นญาติของเด็กในคลิปนั้นหรือครับ?”
ตำรวจที่ถูกถามพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ใช่ครับ เป็นแม่ของผู้เสียหายและครูที่โรงเรียน ตอนนี้กำลังทำเรื่องยื่นฟ้องอยู่ครับ”
“เข้าใจแล้วครับ”
ตำรวจรุ่นเก๋าหันมาพูดด้วยเสียงดังและชัดเจน
“ผมชื่อโดโมโตะครับ ขอโทษที่ขอรบกวน แต่มีคลิปอีกอันที่อยากให้ท่านช่วยดูหน่อย ถ้าท่านสะดวกนะครับ วางใจได้ว่าเหตุการณ์นี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องทำร้ายร่างกาย แต่เป็นเหตุการณ์การช่วยชีวิตมนุษย์ โดยมีตำรวจคนหนึ่งบอกว่าเด็กในคลิปอาจจะเป็นลูกชายของท่านที่ช่วยชายคนหนึ่งที่ล้มอยู่บนถนนเมื่อวานนี้ แล้วเดินจากไปโดยไม่บอกชื่อ ผมอยากให้ท่านช่วยยืนยันว่าใช่ลูกชายของท่านหรือเปล่าครับ?”
“ได้ค่ะ”
อาโอโนะซังตอบกลับอย่างโล่งใจ เมื่อได้ยินว่าเป็นคลิปที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์รุนแรงแล้ว เธอก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้าง
ในคลิปนั้นแสดงให้เห็นอาโอโนะในชุดไม่เป็นทางการและอิจิโจ อิชิจิ ร่วมกันช่วยชายที่ล้มลง
“ใช่ค่ะ นั่นลูกชายของฉัน และเด็กสาวข้างๆ เขาคือ…เด็กสาวที่สนิทกับลูกชายของฉัน…”
อาโอโนะซังตกใจจนพูดไม่ออกและหยุดพูดไป
“เข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวผมขออธิบายเพิ่มเติมนะครับ จริงๆ แล้วชายคนนั้นได้รับการช่วยเหลือทันที และตอนนี้เขากำลังฟื้นตัวได้ดีอยู่ ทางหน่วยดับเพลิงก็อยากขอบคุณลูกชายของท่านทั้งสองด้วยครับ”
คลิปนี้ซึ่งเป็นภาพที่ตรงกันข้ามกับคลิปก่อนหน้านี้ที่เต็มไปด้วยความรุนแรง กลายเป็นภาพของความดีที่มาจากการช่วยชีวิต
อาโอโนะซังเริ่มพูดขึ้น
“ไม่รู้เลยว่าลูกชายของฉัน…เขาเป็นแบบนี้…เขาก็ไม่เคยบอกฉัน”
ตำรวจรุ่นเก๋ายิ้มและตอบ
“ลูกชายของท่านยอดเยี่ยมมากเลยครับ ผมเองก็มีลูกสาววัยเดียวกัน แต่ทำแบบนี้มันไม่ง่ายเลยครับ ลูกชายของท่านสุดยอดจริงๆ และการที่ใครจะมาทำร้ายเด็กแบบนี้ มันยอมไม่ได้จริงๆ ผมและทีมงานจะดูแลเรื่องนี้ให้ดีที่สุดครับ”
คำพูดอันอบอุ่นและมั่นคงทำให้พวกเรารู้สึกอุ่นใจ
“ขอบคุณค่ะ”
อาโอโนะซังน้ำตาคลอและก้มศีรษะขอบคุณ
ชีวิตนี้มันเต็มไปด้วยเรื่องแปลกๆ ทำไมเด็กดีอย่างอาโอโนะ ถึงต้องได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายแบบนี้? ทำไมเขาถึงถูกกลายเป็นเป้าหมายของการกลั่นแกล้ง?
ไม่…ฉันไม่ควรคิดแบบนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ทนทุกข์มากที่สุด แต่เขาก็กำลังก้าวไปข้างหน้า ท่ามกลางความเจ็บปวด โดยไม่ได้หันหลังกลับมา
ในฐานะผู้ใหญ่ ฉันต้องทำทุกอย่างที่สามารถช่วยให้ความเจ็บปวดของเขาลดลง
สิ่งแรกคือ ต้องให้คนที่ทำร้ายเขาได้รับการลงโทษอย่างเหมาะสม
ตอนนี้มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น แต่สิ่งที่ยากที่สุดกำลังรอเราอยู่
ฉันจึงตั้งใจแน่วแน่
