ตอนที่ 65 ไอ กับ มิยูกิ
―มุมมองของไอ―
การพบกันในครั้งนี้ทำให้ฉันแทบพูดไม่ออก ฉันจะไม่คิดถึงว่าจะรู้จักฉัน แต่คงเป็นเพราะว่าฉันทำเรื่องใหญ่โตไปแล้ว ข่าวถึงหูเธอไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันอิจิโจ ไอค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จริงๆ แล้วฉันไม่อยากจะพูดคุยกับเธอสักนิด
“อะ… วันนี้ไม่มา… กับเออิจิหรอ?” มิยูกิถามด้วยเสียงสั่น ไม่ยอมทักทายฉันกลับ
“ดูเหมือนคุณจะเคยเห็นเขาอยู่กับฉันบ่อยๆ นะคะ ฉันเพิ่งจะเจอคุณครั้งแรก และคำถามของคุณก็เข้ามาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเกินไป ฉันคงไม่มีหน้าที่ที่จะต้องตอบคุณหรอกนะ”
ฉันพูดออกไปด้วยความเย็นชา ไม่สนใจว่ามันจะทำให้เธอเกลียดฉัน
“แต่… ฉันคือแฟนของเออิจิ…” คำพูดของเธอทำให้ฉันอึ้งไปชั่วขณะ เธอยังคิดว่าเธอคบกับเขาอยู่หลังจากที่ทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนั้น?
“เหรอคะ? แต่ว่า คุณอามาดะ คุณเลือกที่จะไปคบกับคอนโดะจากทีมฟุตบอลแทนรุ่นพี่เออิจิ ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของคุณ… ทิ้งเขาในวันเกิดของเขาเอง…” ฉันพูดออกไปพร้อมกับข้อมูลที่มีอยู่ ฉันกำลังทดสอบว่าเธอจะตอบกลับมาอย่างไร
“อืม…” เธอตอบไม่ได้
“จากจุดนั้น ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองน่าจะจบลงแล้วใช่ไหมคะ? โดยเฉพาะการที่คุณทิ้งเขาและทำให้เขาเจ็บปวดแบบนั้น” ฉันพูดต่อ
“แต่ว่า…” เธอพูดไม่ออก
“ไม่สามารถตอบได้ ก็แสดงว่ามันเป็นความจริงใช่ไหมคะ?” ฉันพูดออกไปแบบนั้น เธอก้มหน้าลงและเริ่มจะน้ำตาคลอ
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทุกสิ่งที่เธอทำกับเขาและใส่ร้ายเขานั้นมันเป็นความจริงทั้งหมด ฉันแค่ยิ้มในใจแล้วบอกเธอว่า “ฉันรู้หมดแล้วค่ะ”
ถึงแม้ว่าฉันสามารถลงโทษเธอได้ที่นี่ แต่ฉันก็รู้ว่าในฐานะคนภายนอกคงไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะไล่ตามเธอ ฉันแค่ต้องการทำให้เธอเข้าใจว่าเธอทำอะไรไปแล้ว ฉันมองไปที่เธอและพูดต่อด้วยเสียงที่เย็นชา
“แต่เราใช้เวลา 10 กว่าปีอยู่ด้วยกันนะ”
“แต่คุณเองนั่นแหละที่เป็นคนหักหลังเขา คุณทำลายความไว้ใจที่เขามีให้ในเวลา 10 ปีไปแล้ว โดยใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุด ทั้งๆ ที่ความรักมันก็เป็นเรื่องส่วนตัว ถ้ามีคนอื่นที่คุณรัก คุณก็ควรจะแยกทางกับรุ่นพี่เออิจิเสียแต่แรก นั่นคือสิ่งที่ต้องทำอย่างน้อยที่สุด แต่คุณกลับไม่ทำ และถึงขนาดทิ้งเขาในวันเกิดของเขาอีก คุณทำแบบนี้ทำไม? ทำไมต้องทำให้คนที่อ่อนโยนอย่างเขาต้องเจ็บปวดแบบนี้?”
คำพูดของฉันออกมาด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราด
“ฉันเองก็ไม่อยากเลิกกับเออิจิหรอก… เราคบกันมานานมาก และเขาก็คือรักแรกของฉัน แต่ฉันก็เจออกับกับคอนโดะ และหลังจากนั้นมันก็กลายเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน สุดท้ายฉันคิดว่าจะเลือกเออิจิอยู่ดี… แต่เขาก็มาเจอฉันโดยบังเอิญในวันนั้น ก็เลย…”
เสียงของมิยูกิเหมือนเครื่องจักรที่เสียแล้ว พูดไปก็ทำท่าทางอ่อนแอ เหมือนกับว่าเธอคิดว่าตัวเองคือเหยื่อของเหตุการณ์นี้
“แต่คุณคือตัวการที่ทำลายชีวิตเขา คุณพูดถึงความเจ็บปวดของตัวเอง แต่คุณลืมไปว่าคนที่เจ็บที่สุดคือรุ่นพี่เออิจิ” ฉันพูดออกไปอย่างเย็นชา
“อะ…” เธอล้มลงไปนั่งบนพื้นแข็งๆ
“ทำไมคุณถึงต้องปล่อยข่าวลือหลอกลวงออกไปด้วย? ทำไม?” ฉันเกือบจะพูดความจริงออกมา แต่โชคดีที่ฉันหยุดตัวเองได้ทัน
“ฉันกลัว… ฉันกลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว ฉันกับเออิจิไม่มีทางกลับไปเหมือนเดิมแล้ว… ฉันเลยไปพึ่งพาคนอื่น… ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”
เธอพูดออกมาแล้วพยายามคลานเข้ามาหาฉันเหมือนขอความช่วยเหลือ
คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง
“แค่นี้เหรอ?”
“…อะไรนะ?”
ท่าทางของเธอทำให้ฉันตกใจ แต่ฉันยังคงตอบต่อไป
“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร? เพื่อให้ชีวิตของรุ่นพี่เออิจิคนที่ดีและอ่อนโยนต้องพังทลายไปหรือ?” ฉันย้ำเสียงสูง
“…ห๊ะ?” เธอร้องเสียงตกใจจากท่าทางที่ฉันทำ
แม้ว่าในตอนนี้ฉันอยากจะตบหน้าของเธอ แต่ฉันก็รู้ดีว่าถ้าทำแบบนั้นจะทำให้ฉันตกอยู่ในสถานะเดียวกันกับเธอ ฉันจะไม่เป็นแบบพวกเธอที่หลงใหลในความปรารถนาและกลายเป็นสัตว์ที่ไร้ความรู้สึก
“รุ่นพี่เออิจิ… วันหนึ่งหลังจากวันหยุดฤดูร้อน เขาคิดจะฆ่าตัวตาย เขาคิดจะจบชีวิตเพราะคุณและเพื่อนๆ ทำให้เขาทรมาณขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาแค่ต้องการใช้เวลากับแฟนในวันเกิดของเขาเท่านั้น แล้วทำไมคุณถึงทำร้ายเขา? คุณย่ำยีความดีในตัวเขาแล้วโยนความผิดให้เขา จากนั้นทำให้เขาเป็นทุกข์จนคิดจะฆ่าตัวตาย ฉันจะไม่มีทางให้อภัยคุณเด็ดขาด!” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“เออิจิ… จะฆ่าตัวตาย? มันไม่จริง!” มิยูกิพูดด้วยสีหน้าเหลืองซีดเหมือนคนหมดแรง
ฉันยืนเงียบและไม่พูดอะไรอีก ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป ปล่อยให้มิยูกิล้มลงไปกับพื้นและไม่ได้สนใจเธออีกเลย
