ตอนที่ 61 ความหัวเสียของชายชั่ว
—วันอาทิตย์ (มุมมองของคอนโดะ)—
“ทำไมถึงเอาแต่ทำอะไรตามใจตัวเองกันหมดเลยวะ ทำไมถึงเชื่อใจคนอื่นแทนที่จะเชื่อฉัน ไม่ให้อภัยหรอก”
ในห้องของผมตอนนี้เต็มไปด้วยสิ่งของที่ผมทุบทำลายไปทั่วทุกที่ แม้แต่ถ้วยรางวัลที่ผมเคยเก็บรักษาอย่างดีตั้งแต่สมัยมัธยมก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปหมดแล้ว
“ให้ตายเถอะ ทีมฟุตบอลของมหาวิทยาลัย ไอ้พวกในชมรมของฉัน แล้วก็นังอามาดะ มิยูกิด้วย! ฉันอยากให้พวกแกทุกคนหายไปจากโลกนี้ซะจริง ๆ!”
ไม่อย่างนั้นคงต้องหาผู้หญิงสักคนออกไปเที่ยวด้วยกันแล้วล่ะ
แต่ถ้ามิยูกิใช้ไม่ได้ ก็มีแค่เอริหรือหัวหน้าชมรมวรรณกรรมกับรุ่นน้องของเธอเท่านั้น
หัวหน้าชมรมวรรณกรรมไม่เวิร์กหรอก เธอเป็นคนที่เข้าใจยากเกินไป ถ้าผมเผลอเปิดเผยจุดอ่อนให้เธอเห็น อาจจะโดนเล่นงานกลับมาก็ได้
ช่างเถอะ คงเหลือแค่เอริสินะ
แต่เดี๋ยวก่อน นั่นก็เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ทำตัวเหมือนเป็นแฟนของฉัน ซึ่งมันน่ารำคาญมากเลยล่ะ อยากจะเว้นระยะห่างสักหน่อย
“ไม่มีทางเลือกละ ถ้าอย่างนั้นก็ใช้บัญชีลับปล่อยข่าวลือเสีย ๆ หาย ๆ เกี่ยวกับอาโอโนะเลยแล้วกัน”
การที่ผมสามารถอยู่ในตำแหน่งเหนือคนอื่นได้นี่มันให้ความรู้สึกดีจริง ๆ ยังไงซะ หมอนั่นก็แค่ไอคนขี้ขลาดที่ถูกแฟนทิ้งอยู่ดี
คิดได้อย่างนั้น ผมจึงเปิดแอปพลิเคชั่นโซเชียล ข้อความในหน้าไทม์ไลน์เมื่อก่อนนั้นเต็มไปด้วยคำด่าทออาโอโนะ
แต่แล้ว…
“นี่ พวกแก เห็นหรือยังว่าเมื่อวานนี้ อาโอโนะ เอยอิจิ กับ อิจิโจ ไอ ออกเดตกันน่ะ” “เล่าหน่อยสิ” “เมื่อวานนี้ ตอนที่ฉันเดินไปหน้าสถานีเห็นทั้งสองคนออกมาจากคาเฟ่สุดหรูด้วยกันเลยล่ะ” “จริงเหรอ ฉันก็เห็นพวกเขาไปดูหนังด้วยกันนะ” “พวกเขาคบกันจริง ๆ สินะ” “แปลกจัง อิจิโจไม่ใช่คนที่เข้มงวดกับเรื่องผู้ชายหรอกเหรอ แล้วทำไมถึงออกไปไหนมาไหนกับอาโอโนะที่มีข่าวลือไม่ดีได้ล่ะ?” “เพื่อนที่เรียนชั้นเดียวกับอิจิโจบอกว่า ดูเหมือนอิจิโจจะเป็นฝ่ายชอบอาโอโนะก่อนด้วยซ้ำไป เธอพยายามเข้าไปจีบเขาอยู่บ่อย ๆ” “อิจิโจคงไม่หลงรักขนาดนี้หรอกถ้าไม่มีอะไรดี ๆ อยู่” “ข่าวลือเรื่องอาโอโนะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนแรกฉันก็ได้ยินแต่ภาพถ่ายน่าสงสัยแค่ไม่กี่ภาพเอง ข่าวลือพวกนั้นอาจจะไม่จริงก็ได้นะ” “ฉันเองก็คิดว่าข่าวลือพวกนั้นแปลก ๆ ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันเคยเรียนห้องเดียวกับเขาเมื่อปีที่แล้วนะ เขาเป็นคนใจดีมาก ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายผู้หญิงหรอก” “ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมกระแสถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ อิจิโจ ไอ ถึงมีอิทธิพลขนาดนั้นเลยเหรอ? แค่เด็กปีหนึ่งคนเดียวเท่านั้น! ทั้งที่ผมใช้บัญชีของสมาชิกทีมฟุตบอลหลายคนช่วยกันปล่อยข่าวไปแล้วแท้ ๆ ทำไมถึงพ่ายแพ้ให้กับผู้หญิงคนเดียวกันได้ยังไง!
แต่ไม่เป็นไร ยังมีโอกาสแก้ไขอยู่!
“ทุกคนอย่าไปเชื่อใจอิจิโจขนาดนั้น เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าไว้ใจก็ได้นะ”
ผมพยายามใช้บัญชีปลอมแอบแทรกเข้าไปในบทสนทนาบนโซเชียล
“เฮ้อ น่ารำคาญจริง” “ใช่เลย สงสัยจะเป็นคนที่เคยโดนปฏิเสธจากอิจิโจ แล้วกลับมาโกรธแค้นมากกว่า ไม่ต้องไปสนใจหรอก” “คนที่ปล่อยข่าวลือพวกนี้อาจจะสืบได้ว่าเป็นใครก็ได้นะ”
ผมโดนเขี่ยทิ้งไปอย่างไร้ค่าในพริบตา
โธ่เว้ย! ทำไมใคร ๆ ถึงไม่เชื่อคำพูดของผมเลย ผมคือคนที่จะกลายเป็นราชาของวงการฟุตบอลในอนาคตนะโว้ย!
ด้วยความหงุดหงิดที่ท่วมท้น ผมขว้างโทรศัพท์มือถือไปที่หน้าต่างจนกระจกแตกกระจาย โทรศัพท์หล่นลงไปด้านล่างแตกพังยับเยิน(TLN: เครื่องที่ 2…..)
“แย่ละสิ” ผมรีบวิ่งออกไปหยิบโทรศัพท์กลับมา แต่มันเสียหายจนเปิดไม่ติดแล้ว(TLN: อ่าว????)
นี่ผมจะติดต่อผู้หญิงไม่ได้แล้วนะ! ทำไมใคร ๆ ถึงได้คิดจะทำให้ผมหงุดหงิดขนาดนี้! ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของผมเลยแม้แต่คนเดียว
“โธ่เว้ย โมโหจริง ๆ!”
ยิ่งรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยวมากเท่าไหร่ ความหงุดหงิดของผมก็ยิ่งทวีคูณขึ้น แต่ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะตอบรับความโกรธนี้ของผม
——————————
—ที่สถานีดับเพลิง—
“ท่านหัวหน้า ทางตำรวจส่งวิดีโอของนักเรียนคู่รักที่เป็นข่าวดังมาให้แล้วครับ”
ผมพยักหน้าเป็นการตอบรับ
“ขอบใจมาก ตอนนี้เด็ก ๆ ในยุคนี้เก่งกันจริง ๆ นะ ขนาดเข้าช่วยเหลือได้ขนาดนี้ พวกเราที่เป็นผู้ใหญ่นี่คงต้องเอาเป็นแบบอย่างแล้วล่ะ”
“นั่นสิครับ ท่านหัวหน้า ได้ยินมาว่านักเรียนคู่นี้หลังจากช่วยเหลือเสร็จก็ไม่ยอมบอกชื่อด้วย เป็นคนที่น่าทึ่งมากเลย ต่างจากตอนผมเป็นนักเรียนที่เอาแต่ไปกินราเมนกับเพื่อน เล่นจนถึงดึกแล้วก็หลับไป ไม่ทำอะไรดี ๆ เลย”
คำพูดติดตลกของเขาทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ เพราะผมก็ไม่ได้ต่างจากเขาสักเท่าไหร่ในวัยนั้น
“เอาน่า อย่าลากฉันไปเทียบกับนายสิ แล้วอีกอย่าง คนที่เด็กพวกนี้ช่วยไว้น่ะ เป็นถึงอดีตสมาชิกสภาจังหวัดที่เคยดำรงตำแหน่งประธานสภาด้วยนะ ขนาดนักการเมืองระดับชาติยังต้องเกรงใจเขาอยู่เลย”(TLN: น่านนน บังเทิงแน่)
เรื่องนี้ได้รับการขอร้องจากอดีตสมาชิกสภาคนนี้ด้วยว่าเขาอยากขอบคุณนักเรียนเหล่านี้จริง ๆ เราเองก็อยากช่วยตามหาพวกเขาให้สมหวังเช่นกัน
“โห ผมไม่เคยรู้เลยว่าท่านเป็นคนสำคัญขนาดนั้น”
“งั้นให้เราใช้วิดีโอที่ตัดต่อเอาใบหน้าของเด็ก ๆ ออกแล้วโพสต์ลงโซเชียลเพื่อขอความร่วมมือจากประชาชนกันหน่อย เผื่อจะมีใครรู้จักหรือมีข้อมูลที่จะช่วยได้”
เจ้าหน้าที่คนนี้มีฝีมือด้านคอมพิวเตอร์ดีมาก จึงน่าจะทำงานนี้ได้เป็นอย่างดี
แน่นอนว่าเราไม่รู้เลยว่าโพสต์นี้จะกลายเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น และมีผู้คนตอบกลับนับแสนคน
TLN: ลืมเอามาลงเลยแฮะ พอดีแปลไปอินไปจนแปลตอนต่อๆไปมาอ่านเองแล้วลืมเอามาลงครับ????
