ขณะที่เรากำลังเตรียม AED กันอยู่ ผู้หญิงวัยสามสิบกว่าๆ ก็เข้ามาช่วยพวกเรา
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“คุณลุงที่ไม่รู้จักคนนี้จับที่หน้าอกเหมือนเจ็บหนักแล้วล้มลงค่ะ ตอนนี้พวกเราเรียกรถพยาบาลแล้วก็เตรียม AED ไว้แล้ว แต่คุณลุงไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกเลยค่ะ”
“ขอบคุณนะ ฉันเป็นพยาบาลน่ะ เดี๋ยวเรื่องการปฐมพยาบาลปล่อยให้ฉันจัดการดีกว่า หนุ่มน้อย เธอชื่ออะไรล่ะ?”
“อาโอโนะครับ”
“อาโอโนะซัง ทำได้ดีมากนะที่จัดการทุกอย่างไว้แบบนี้ ฉันจะทำการกดหน้าอกเอง ส่วนเธอช่วยเตรียม AED ที มันจะมีเสียงอธิบายให้ทำตามนะ ส่วนน้องผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าอะไรเหรอ?”
พี่พยาบาลออกคำสั่งให้พวกเราอย่างคล่องแคล่ว การอบรมช่วยชีวิตที่ฉันเคยผ่านตอนทำงานพิเศษนั้นก็คล้ายๆ แบบนี้ มีเสียงอัตโนมัติบอกขั้นตอนทีละขั้น
“อิจิโจค่ะ หนูต้องทำอะไรบ้างคะ?”
“อิจิโจซัง ช่วยไปดูว่ามีญาติของคุณลุงคนนี้อยู่แถวนี้ไหมหน่อยสิจ๊ะ?”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
อิจิโจซังวิ่งไปหาญาติอย่างรวดเร็ว ส่วนตำรวจที่มากับพวกเราก็จัดการกันคนออกจากบริเวณแคบๆ นี้
การช่วยชีวิตยังคงดำเนินไป
——————————
พวกเราได้ยินเสียงรถพยาบาลมาถึงในเวลาไม่นาน แม้ว่าเวลาจริงๆ อาจจะไม่ถึงสิบนาที แต่มันดูเหมือนเวลาจะผ่านไปชั่วพริบตาตอนฉันที่กำลังทำอะไรอย่างเร่งด่วน
“อาโอโนะซัง อิจิโจซัง ขอบคุณมากๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปกับคุณลุงคนนี้ไปที่โรงพยาบาลเอง ทุกอย่างที่เธอทั้งสองทำไว้ น่าจะช่วยให้เขาปลอดภัยได้นะ”
หลังการช็อกด้วยไฟฟ้าครั้งแรก คุณลุงคนนั้นก็เริ่มมีสติและพูดคำว่า “ขอบคุณ” ออกมา แม้เสียงจะเบาและแผ่วก็ตาม
ตำรวจช่วยตรวจสอบบัตรประจำตัวของคุณลุง และจะช่วยติดต่อหาครอบครัวให้ต่อไป
“เอาล่ะ พวกเราน่าจะไปกันได้แล้วล่ะ”
อิจิโจซังพยักหน้าอย่างเห็นด้วย และพวกเราก็เดินจากที่นั่นด้วยความโล่งใจ
——————————
“ตื่นเต้นจังเลยนะคะ แต่ดีใจมากที่คุณลุงปลอดภัย”
อิจิโจซังถอนหายใจยาวแล้วก็กลับมายิ้มได้ตามปกติ
“อิจิโจซัง ช่วยฉันไว้จริงๆ นะ ถ้าไม่ได้เธอ ฉันคงทำไม่สำเร็จหรอก”
เธอยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย
“ไม่หรอกค่ะ ต้องขอบคุณรุ่นพี่ที่รีบจัดการต่างหาก หนูแค่ช่วยเสริมเท่านั้นเองค่ะ ตอนนั้นหนูกลัวจนขาแข็งไปหมดเลย”
“จริงๆ ก็โชคดีมากนะ ที่มีพี่พยาบาลอยู่แถวนั้น ฉันคงทำอะไรได้ไม่มากขนาดนี้หรอก”
“แต่การที่รุ่นพี่สามารถช่วยคนได้โดยที่ไม่ลังเลนั้นก็วิเศษมากนะคะ ฉันนับถือจริงๆ”
คำชมของเธอทำให้ความรู้สึกมั่นใจที่เสียไปช่วงนี้ฟื้นคืนกลับมาบ้างเล็กน้อย
“ขอบคุณนะ”
ฉันพูดขอบคุณออกไปพร้อมกับรอยยิ้มจริงใจ
——————————
—ในห้องพักฟื้น (มุมมองของพยาบาล)—
“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ” ญาติของคุณลุงที่เราช่วยไว้เข้ามาขอบคุณพร้อมน้ำตา
คุณลุงท่านนี้ปลอดภัยเนื่องจากการปฐมพยาบาลที่ถูกต้องและทันท่วงที แม้ว่าจะต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลไปสักระยะ
“จริงๆ แล้ว พวกนักเรียนหนุ่มสาวที่ช่วยเตรียม AED ให้เป็นคนที่น่าขอบคุณมากกว่าค่ะ ถ้าไม่ได้พวกเขา คงแย่กว่านี้แน่ๆ”
“เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ เลยนะคะ อยากจะขอบคุณพวกเขาโดยตรง แต่ตำรวจก็บอกว่าเขาไม่ได้ทิ้งข้อมูลการติดต่อไว้เสียแล้ว มีแค่ชื่อไหมคะ?”
พวกเขาทำตัวดีมากจริงๆ เด็กสมัยนี้สุดยอดจริงๆ
“ฉันก็แค่บังเอิญผ่านมาเท่านั้นเองค่ะ แต่พวกเขาบอกว่าชื่ออาโอโนะกับอิจิโจค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ แค่ได้ชื่อมาก็ดีมากๆ แล้ว เดี๋ยวฉันจะลองหาดูนะคะ”
“ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวนะคะ”
ถึงแม้จะเป็นวันที่ยุ่งยาก แต่ฉันก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือ และรู้สึกได้กำลังใจจากหนุ่มสาวคู่นี้ไปอีกด้วย
——————————
—ที่บ้านของอิเคโนบุ—
“คอนโดะคุง รักที่สุดเลย”
ร่างกายที่นุ่มนวลของเอริช่วยผ่อนคลายความเครียดของฉันได้ดี
ดูเหมือนฉันจะเริ่มเบื่อมิยูกิแล้วก็ได้
“สุดยอดเลย”
“ฉันดีใจจังนะ ฉันมีแค่คอนโดะคุงคนเดียวนะ อย่าทำอะไรนอกลู่นอกทางล่ะ”
เอริมีข้อเสียอยู่อย่างเดียว เธอหลงตัวเองว่าเป็นแฟนฉันโดยที่เรายังไม่ได้คบกัน แต่ก็ไม่เป็นไร จะใช้เธอเป็นที่พักใจไปอีกสักหน่อย
“อืม นั่นแหละ”
ฉันตอบส่งๆ แล้วก็เคลิ้มหลับไปในช่วงเวลาที่รู้สึกสบาย
TLN: Ikenobe = อิเคโนเบะ แต่ทั้ง google ทั้ง gpt อ่านว่าอิเคโนบุ แล้วผมก็คิดว่าชื่อนี้ฟังดูดีกว่าด้วย เพราะงั้นขอใช้ชื่อนี้นะครับ
