—มุมมองของผู้แจ้งข่าว—
ผมกลับมาถึงสถานีที่ใกล้โรงเรียนตอนประมาณสามโมงแล้ว
ผมหยิบชุดนักเรียนที่เก็บไว้ในตู้ล็อกเกอร์ที่สถานีรถไฟออกมา แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ จากนั้นก็เดินไปที่โรงเรียนด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงความผิดปกติ เพราะตอนนี้ชั้นเรียนจบไปแล้วและกิจกรรมชมรมกำลังเริ่มขึ้นอยู่ ผมได้แจ้งโรงเรียนล่วงหน้าแล้วว่าไม่ได้ไปเรียน ฉะนั้นคงไม่มีใครสงสัยว่าผมไม่มา
แม้จะเจอเพื่อนหรือคนรู้จัก ผมก็แค่บอกว่ารู้สึกไม่ดีและมาหาของที่ลืม ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการล้างแค้น
ผมค่อย ๆ เดินไปที่ห้องชมรมฟุตบอลโดยที่ไม่มีใครสงสัยอะไร แม้ว่าผมจะใส่ชุดนักเรียนเดินไปบริเวณสนามกีฬา แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะห้องชมรมฟุตบอลมันอยู่ห่างจากสนามกีฬา และห้องชมรมกีฬาอื่น ๆ ก็อยู่ใกล้กัน
แค่ต้องทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ แล้วทำให้ดูเหมือนว่าผมทำซองที่มีภาพถ่ายที่ผมไปพิมพ์จากร้านสะดวกซื้อหล่นลงไปที่ห้องชมรมฟุตบอลก็พอ
พวกที่เคารพรุ่นพี่คอนโดะมากจนเกินไป พวกเขามีส่วนร่วมในเรื่องการกลั่นแกล้งอาโอโนะด้วยเหตุผลที่ตัวเองคิดว่าเป็นความยุติธรรม ซึ่งเรื่องนี้ผมตรวจสอบจากข้อมูลในโซเชียลมีเดียเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ให้ความเมตตากับพวกเลวพวกนี้
“ภาพพวกนี้จะทำให้ชมรมฟุตบอลต้องล่มสลายแน่นอน ถ้าพวกเขาผ่านเรื่องนี้ไปได้ แต่การแข่งขันที่สำคัญจะไม่มีทางผ่านไปได้แน่ ต่อจากนี้พวกเขาจะขยายเรื่องราวกันเอง”
รุ่นพี่มิสึดะในชมรมฟุตบอลก็แค่พวกติดตามความเก่งของรุ่นพี่คอนโดะอย่างติดหนึบเท่านั้น การกลั่นแกล้งอาโอโนะก็มีส่วนร่วมจากนักฟุตบอลรุ่นสอง และผมก็หาข้อมูลจากโซเชียลจนรู้แล้ว พวกนี้มันโง่เกินไปจนตามหาเรื่องราวเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งได้จากโซเชียลมีเดียเลย
ตอนนี้การสอบสวนของโรงเรียนก็คงเริ่มแล้ว และน่าจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว
แต่การที่โรงเรียนปล่อยให้เรื่องนี้ไปอย่างนี้ ก็อาจจะหมายความว่าโรงเรียนเองก็มีแผนอะไรบางอย่าง
สมมุติฐานที่ 1 “โรงเรียนอาจจะกำลังหาหลักฐานแน่ชัด เพื่อจะจัดการกับรุ่นพี่คอนโดะที่กำลังพยายามโยนความผิดให้คนอื่น”
ถ้าเป็นแบบนี้ ผมก็คงจะง่ายขึ้น เพราะผมมีภาพหลักฐานที่เป็นประโยชน์แล้ว ถ้าให้ความร่วมมือกับครู เราก็จะสามารถขัดขวางรุ่นพี่คอนโดได้
แต่ถ้าสมมุติฐานที่ 2 “โรงเรียนอาจจะร่วมมือในการปิดบังเรื่องนี้” เรื่องก็จะซับซ้อนขึ้น
แค่ภาพถ่ายพวกนี้อาจจะไม่พอให้เกิดการลงโทษที่รุนแรง อาจจะจบแค่การตัดความสัมพันธ์เท่านั้น
ครอบครัวของรุ่นพี่คอนโดะมีอิทธิพลในท้องถิ่น ซึ่งทำให้เรื่องมันยากขึ้น
ถ้าเป็นสมมุติฐานที่ 1 ก็จะได้หลักฐานเด็ดก่อนที่พ่อแม่ของเขาจะเข้ามายุ่ง แล้วค่อยจัดการให้หมดจด
แต่ถ้าเป็นสมมุติฐานที่ 2 ผมต้องอาศัยการช่วยเหลือจากผู้คนในเมืองและคณะกรรมการการศึกษา
ผมเคยคิดที่จะไปแจ้งเรื่องนี้ให้กับคนที่ทำช่องถ่ายทอดสด แต่ไม่แน่ใจว่าเขาจะรับเรื่องนี้ไปหรือไม่ และถ้าเขาทำการตัดต่อเรื่องราวของอาโอโนะให้ดูขำ ๆ ก็อาจจะทำให้เขาเสียหายมากขึ้น ผมเลยยกเลิกความคิดนั้น
“แม้ว่าชมรมฟุตบอลจะพังทลายและพ่ายแพ้ในการแข่งขันสำคัญ แต่รุ่นพี่คอนโดะก็แค่ต้องเสียเครดิตไปบ้าง เขาจะยังคงใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร้กังวล และทำร้ายคนอื่นต่อไปอย่างที่เคยทำกับอาโอโนะ”
ต้องยอมรับว่าผมไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลย ตอนนั้นถ้าผมทำอะไรสักอย่างก็อาจจะหยุดรุ่นพี่คอนโดะจากการอวดดีได้ เขามีพรสวรรค์มาก แต่เขาก็ทำให้ชีวิตของคนอื่นพังเละไปหมด
ผมคิดถึงใบหน้าของเพื่อนเก่าที่ตอนนี้กลายเป็นศัตรูเพราะเขาทิ้งผมไป ตอนนี้เขาคงจะดีใจที่ผมล้มเหลว แต่ผมจะไม่สนใจ เพราะคนที่อยู่เคียงข้างผมตอนลำบากคือเพื่อนแท้
ผมเป็นคนที่จิตใจพังทลายจนต้องเก็บตัวอยู่บ้านและต้องซ้ำรอยการเรียนซ้ำปีเพื่อเข้ามาโรงเรียนนี้ แต่ในที่สุดก็ต้องยอมรับว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับอาโอโนะก็เป็นผลจากความผิดพลาดของผมเอง
“เอ๊ะ… เป็นเอ็นโดะนี่นา วันนี้ไม่ใช่จะป่วยหรือไง?”
ทันใดนั้นมีคนเรียกจากด้านหลัง ผมหันไปและเห็นเป็นอิมาอิ เพื่อนร่วมชั้นที่ใส่ชุดยิงธนู
การพบกันโดยบังเอิญครั้งนี้ทำให้ผมรู้สึกขอบคุณ เขาคือเพื่อนสนิทของอาโอโนะ และเป็นเพื่อนที่สองในช่วงมัธยมปลายที่ผมได้รู้จักกับเขาผ่านทางอาโอโนะ ผมคิดว่าเขาน่าจะรู้บางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้
การพบเขาทำให้การล้างแค้นของผมก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งขั้น
เดิมพันได้ถูกวางลงแล้ว
TLN:
ยอมรับตรงนี้ครับ คนแปลก็พึ่งรู้เหมือนกัน คิดว่าคนแจ้งความคืออิมาอินั่นแหละ อ่านดิบก็งงอยู่นาน ไอเอ็นโดะนี่มันใครวะ พอกลับอ่านแบบ google อีกรอบ มันก็บอกอยู่นะว่า“มีคนเรียกชื่อเขา‘เอ็นโดะ’” ไม่รู้ผมอ่านพลาดหรือยังไง เพราะงั้นตอนก่อนๆถ้าแปลผิดอะไรตรงไหน(ตรงไหนมั่นเกิน)ก็เม้นมาบอกได้นะครับ????
วันนี้จบแค่นี้นะครับ ลงไปค่อนข้างเยอะเลย(ว่าง) สาเหตุก็….
แล้วประโยคที่มันแปลออกมาค่อนข้างงงๆ เช่นผมลองเอาตอน 44 ไปแปล มันก็อ่านออกนะแต่รู้สึกคำที่แปลออกมามันแปลกๆ บางคำก็งงๆ เลยพอแค่นี้ดีกว่า
