—มุมมองของมิยูกิ—
ฉันเหงื่อท่วมหลัง ความกลัวท่วมท้นเมื่อรู้ว่าแม่ของฉันได้คุยกับแม่ของเออิจิแล้ว ฉันรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง แต่ฉันก็กลัวจนพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด
“…ขอโทษค่ะ” ฉันเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดและหวาดกลัว
“ขอโทษทำไมล่ะ เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตัวเองทำผิดน่ะ?” แม่ถาม น้ำเสียงและสายตาของแม่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องอย่างไม่สามารถหนีไปไหนได้ ฉันอยากจะหนีไปจากตรงนี้ แต่รู้ดีว่ามันคงไม่ง่ายแบบนั้นอีกแล้ว
ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ที่ทำให้เออิจิต้องถูกกล่าวหาและถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในโรงเรียนเพราะการกระทำของฉันเอง
“แม่ของเออิจิบอกให้แม่ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับเธออีก” แม่ของฉันเอ่ยเสียงเย็นชา “เธอไม่ได้ไปหาฉันเพื่อบอกเหตุผลของเธอเลย เหตุใดลูกถึงได้ไปโรงแรมกับผู้ชายคนนี้แทนที่จะอยู่กับเออิจิคุง ลูกบอกแม่มาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“คุณแม่ครับ ได้โปรดใจเย็นๆ นะครับ ลูกชายของผมเองก็มีส่วนผิด…” พ่อของรุ่นพี่พยายามเข้ามาช่วยพูด
“เงียบ!” แม่ตะโกนลั่นจนทุกคนในห้องเงียบลง ฉันไม่เคยเห็นแม่โกรธขนาดนี้มาก่อน
“เอาล่ะ บอกแม่มาเถอะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เสียงของแม่สะท้อนก้องไปทั่วห้องรอ ฉันพยายามจะรักษาหน้าไว้ด้วยการพูดความจริงเพียงบางส่วนเท่านั้น
“หนูกับเออิจิคุงเลิกกันแล้วค่ะ ตอนนี้คนที่หนูคบอยู่คือรุ่นพี่คอนโดะ” ฉันเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
เพี๊ยะ! แก้มของฉันเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นจากแรงตบของแม่ ฉันไม่เคยถูกแม่ตีมาก่อนเลย แม่ที่เคยใจดีและอ่อนโยน นี่คือครั้งแรกที่ท่านแสดงความโกรธอย่างเต็มที่
“ทำไมลูกถึงนอกใจ? เออิจิคุงเขารักลูกมากแค่ไหนลูกไม่รู้หรือไง?” แม่พูดด้วยเสียงสั่นด้วยความเสียใจและความโกรธ ก่อนจะทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า
“แม่คะ เป็นอะไรหรือเปล่า?” ฉันพยายามจะพยุงแม่ แต่ท่านกลับปัดมือฉันออก
“ลูกควรไปขอโทษเออิจิคุงด้วยตัวเอง” แม่พูดด้วยเสียงเศร้าก่อนจะหมดสติไป เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาช่วยและบรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
——————————
—มุมมองของคอนโดะ—
ชิ เรื่องยุ่งยากจริงๆ ถ้าแม่ของยัยนั่นไปหาอาโอโนะพร้อมกับมิยูกิ เรื่องทุกอย่างก็อาจจะถูกเปิดโปงได้หมด แต่พ่อของฉันรู้ตัวเร็ว
“ดูเหมือนจะเป็นแค่ความดันต่ำ ไม่ต้องกังวลไปหรอก รอสักพักก็คงจะดีขึ้น แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็แค่จ่ายเงินให้ปิดปาก ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่พอมีเงินให้ก็มักจะยอมจบเรื่องได้อยู่แล้ว”
การมีพ่อที่มีเหตุผลและไม่ใช้อารมณ์อย่างแม่ของมิยูกินี่มันดีจริงๆ(TLN: เหตุผล❌เงิน⭕)
เอาล่ะ ถ้าเรื่องของมิยูกิเรียบร้อย หลังจากนี้ก็คงต้องระมัดระวังให้ดีไม่ให้เรื่องรั่วไหลไปถึงโรงเรียน ฉันตั้งใจแพร่ข่าวเสียๆ ของอาโอโนะจนเขาจะไม่มีทางยืนหยัดในโรงเรียนนี้ได้อีก
ส่วนมิยูกิ…เมื่อแม่ของเธอและอาโอโนะทอดทิ้งเธอไปแล้ว เธอก็จะเหลือฉันเพียงคนเดียวในชีวิต ฉันจะคอยควบคุมให้เธอพึ่งพาฉันไปเรื่อยๆ สุดท้ายเธอก็จะกลายเป็นทาสของฉัน เช่นเดียวกับพวกเด็กในทีมฟุตบอลและพวกผู้หญิงที่ได้ประโยชน์จากฉัน
ชีวิตในวัยเรียนนี้จะมีทาสสักกี่คน ฉันเองก็แทบรอไม่ไหวเลยที่จะได้ครอบครองพวกเขา
อนาคตของฉันช่างสดใสจริงๆ
TLN: จะรอดูความสดใสนะ????
70 โรลอเวนไม่ออก น้อยใจ ดองอีก 60 โรลที่เหลือไปกดจิ้งจอกละ????
