ตอนที่ 30 แม่และลูกชาย
กับคำสารภาพของผม แม่หยุดทุกการกระทำลงชั่วครู่ ทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น มองมาที่ผม
“กลั่นแกล้ง?”
คำพูดที่กลับมาในโทนเสียงไร้อารมณ์ ทำให้ผมเจ็บปวด ความเสียใจปะทุขึ้นในใจ ผมรู้สึกผิดที่ไม่ควรบอกแม่ออกไป เพราะได้ทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ
“ใช่ครับ ขอโทษนะครับ”
ผมรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง คิดว่าลูกชายที่แม่เลี้ยงดูมาจนโตต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ คงทำให้แม่รู้สึกช็อกไม่น้อย
ผมเอาแต่พูดขอโทษ รู้สึกละอายจนเกือบจะร้องไห้
“ทำไมต้องขอโทษล่ะ เออิจิ… เธอโดนแกล้งใช่มั้ย?”
แม่ถามกลับด้วยน้ำเสียงสั่น ผมใช้คำว่า “กลั่นแกล้ง” แต่แม่เข้าใจทันที และจับใจความสำคัญของเรื่องได้
“ใช่ ขอโทษครับ”
ผมพูดซ้ำแบบเดิมอีกครั้ง รู้สึกเกลียดตัวเองและอยากหายไปจากโลกนี้
ขณะที่ผมหลับตาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดทันใดนั้น ผมสัมผัสได้ถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นโอบล้อมร่างกาย
“ไม่ต้องขอโทษเลย ขอบคุณนะที่บอกออกมา มันต้องเจ็บปวดมากสินะ ต้องอึดอัดมากใช่มั้ย ขอโทษนะที่เป็นแม่แท้ๆ แต่กลับไม่ทันสังเกตเห็น”
แม่พูดเบาๆ พร้อมกับกอดผมไว้แน่น
“ขอโทษครับ ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เธอเป็นคนที่ต้องทนทุกข์ที่สุด ดังนั้นหยุดโทษตัวเองเถอะ ขอบใจนะที่บอกเรื่องที่ยากลำบากออกมา เธอยังคงเป็นลูกชายที่ฉันภูมิใจที่สุดนะ”
ผมกลับไปเป็นเด็กเล็กๆ ที่พึ่งแม่ กอดแม่ร้องไห้ด้วยความสะเทือนใจ
“ไม่เป็นไรนะ เราจะอยู่ข้างเธอเสมอ ตอนที่ทุกข์ใจ ให้หันมาพึ่งพ่อแม่นะ ฉันจะคอยปกป้องเธอแทนพ่อของเธอเอง”
ผมรู้สึกเหมือนกับว่าพ่อที่จากไปแล้วอยู่เคียงข้างเรา
——————————
จากนั้นผมจึงบอกแม่ว่าถูกกลั่นแกล้งยังไงบ้าง
เรื่องปัญหากับมิยูกิที่ทำให้เธอปล่อยข้อมูลเท็จในโซเชียล ทำให้ผมถูกโดดเดี่ยวในโรงเรียน ข่าวลือนั้นทำให้มีคนเขียนข้อความด่าไว้บนโต๊ะเรียน เพื่อนๆ ก็เริ่มไม่สนใจผม แถมยังโดนบังคับให้ลาออกจากชมรมกีฬาแทบจะโดยปริยาย
ใบหน้าแม่ตอนนั้นดูโกรธมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น แม่สั่นด้วยความโกรธอย่างชัดเจน
แต่เมื่อผมเล่าถึงคนที่คอยอยู่ข้างผม แม่ก็มีสีหน้าผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ไอจังคือคนแรกที่เข้าใจผม
ซาโตชิขอโทษที่เขาไม่ทันสังเกตและไม่สามารถปกป้องผมได้
ครูทาคายานางิที่เป็นห่วงและรีบหาทางแก้ไขให้ผมอย่างจริงใจ
และยังมีอาจารย์ใหญ่ รองอาจารย์ใหญ่ และหัวหน้าชั้นปีที่คอยปรับเปลี่ยนเพื่อไม่ให้ผมเสียเปรียบ
รวมถึงอาจารย์มิซึอิที่มอบความกล้าให้ผม
“โล่งใจจัง ยังมีคนที่อยู่ข้างเธอด้วยนะ”
แม่พยักหน้าและถอนหายใจโล่งอก
เมื่อผมบอกว่าครูใหญ่และอาจารย์ทาคายานางิอยากจะคุยเรื่องแผนการในอนาคต แม่ก็พูดขึ้นอย่างมั่นใจว่า “ขอคุยเลย จะทำให้ดีที่สุด”
“งั้นพรุ่งนี้ช่วงพักกลางวัน ผมจะบอกให้เขามาพบครับ”
ผมบอกแม่ แล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อติดต่ออาจารย์ทาคายานางิ
——————————
“ฉันเคยบอกให้อยู่ในกรอบที่เหมาะสม แต่เธอกลับก้าวข้ามเส้นที่ไม่ควรข้ามไปแล้วสินะ มิยูกิจัง คราวนี้ฉันจะไม่ปรานี จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเออิจิ แล้วถ้าผลมันจะเป็นยังไงกับเธอ ฉันก็ไม่ขอสนใจอีกแล้ว”
แม่ประกาศสงครามกับมิยูกิ เด็กสาวที่เคยเอ็นดูเหมือนลูก แต่ตอนนี้แม่จะไม่อ่อนข้อให้เธออีกต่อไป
TLN: ทางผู้แปลพึ่งดำดิบมะกี้ครับ(221 ตอน) มีหวานๆ กับซีเรียสปนๆกันไป ทางนี้บอกได้แค่ว่า ปัญหาหลายๆอย่างคลี่คลายแล้ว เหลือโมเม้นพระนางนี่แหละครับ คิดว่าน่าจะไกล้จบแล้วครับ ไม่น่าเกิน 300 ตอน
