—มุมมองครูทาคายานางิ—
การสัมภาษณ์ต่อไปกำลังจะเริ่มขึ้น
นักเรียนที่ถูกเรียกมาพบได้เข้ามาในห้องแนะแนว
อามาดะ มิยูกิ เพื่อนสมัยเด็กของอาโอโนะ อีกทั้งเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของเขา (ยกเว้นคอนโดะ)
พฤติกรรมของเธอถือว่าดีมาก เธอเคยดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าห้องในภาคเรียนที่แล้ว และน่าจะเป็นแฟนกับอาโอโนะมาตั้งแต่ฤดูหนาวปีที่แล้ว ด้วยความสวยและเป็นที่นิยมในหมู่เพศตรงข้าม เธอไม่ใช่คนที่น่าจะนอกใจใคร แต่ความรักก็เป็นเหมือนยาที่ทำให้มนุษย์เสียสติ
ตั้งแต่สมัยโบราณมีหนุ่มสาวจำนวนมากที่ถูกทำลายชีวิตเพราะ “ผลไม้ต้องห้าม” นี้ การที่ผมซึ่งเป็นครูสอนประวัติศาสตร์ สามารถนึกถึงเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับความรักจนเป็นเรื่องใหญ่โตในประวัติศาสตร์ได้หลายเหตุการณ์
ในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ก็เช่น กรณี “ยาโกะชิโนะเฮ็ง” และ “โดเคียว” ในประวัติศาสตร์จีน ก็เช่น จักรพรรดิเสียนจงและหยางกุ้ยเฟย ส่วนในอังกฤษ ก็มีปัญหาการหย่าร้างของกษัตริย์เฮนรี่ที่ 8 และการต่อสู้แย่งชิงมงกุฎที่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง
เมื่อแม้แต่ผู้มีอำนาจสูงสุดของประเทศยังสามารถถูกความรักทำลายชีวิตได้ นักเรียนตัวอย่างในช่วงวัยรุ่นก็ยิ่งเปราะบางมากกว่า
“ขอโทษที่เรียกเธอมานะ อามาดะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องของเออิจิใช่ไหมคะ?”
“ใช่แล้ว”
อามาดะดูไม่ค่อยมีท่าทีสับสนหรือตื่นกลัวมากนัก แต่ใต้ตาของเธอมีรอยคล้ำอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของเธอก็หมองหม่น
“สำหรับเรื่องนี้…ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยค่ะ!!”
เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูตื่นตกใจ
“หืม?”
“เพราะว่า อาจารย์คิดว่าฉันเป็นคนต้องสงสัยใช่ไหมล่ะคะ!! ก็จริงค่ะ ที่ฉันกับเออิจิเคยมีปัญหากันเรื่องการเลิกกัน และในช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่คอนโดะที่มาคอยให้คำปรึกษา แต่เออิจิดันมาเห็นเราสองคนเดินด้วยกัน แล้วก็เข้าใจผิด”(TLN: ร้อนตัวนะเทอ)
จากที่ดูสงบๆ ในตอนแรก บรรยากาศของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอเริ่มพูดเร็วขึ้นโดยที่ผมยังไม่ทันถามอะไร เธอดูห่างไกลจากรองหัวหน้าห้องที่เคร่งครัดที่ผมรู้จักในภาคเรียนที่แล้วมาก
“แล้วอาโอโนะจับแขนเธอไว้หรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ เออิจิดูตื่นตกใจและพยายามแยกฉันออกจากรุ่นพี่ เขาดึงแขนฉันแรงเกินไป…ช่วงก่อนหน้านั้นเราก็พูดเรื่องเลิกกันไปบ้าง…”
“แต่ที่อาโอโนะเล่ามามันดูต่างไปมากเลยนะ?”
“เขาคงพยายามปิดบังบางอย่างค่ะ!!”
ผมพยักหน้าและฟังเธอต่อจนจบ
“แล้วเกี่ยวกับโพสต์ในโซเชียลที่บอกว่าเธอถูกอาโอโนะทำร้าย เธอรู้เรื่องนี้บ้างไหม?”
แววตาของเธอแสดงท่าทีแปลกๆ เหมือนเตรียมคำตอบนี้ไว้แล้ว
“น่าจะเป็นเพราะรุ่นพี่คอนโดะเป็นห่วงฉัน เลยปรึกษาเรื่องนี้กับใครสักคน แล้วเรื่องก็หลุดออกไป แต่ฉันก็ถูกดึงแขนแรงจนมีรอยอยู่บ้างจริงๆ นะคะ”
ชั่วขณะหนึ่งเธอดูเหมือนนักเรียนตัวอย่างที่ปกติ
“ฉันขอถามข้อสงสัยสักข้อได้ไหม?”
“ได้ค่ะ”
เธอมีท่าทีหยุดคิดเล็กน้อยเหมือนไม่คาดคิดว่าจะถูกถามในจังหวะนี้
“ฉันตรวจสอบโพสต์ในโซเชียลแล้ว ถ้าอาโอโนะทำร้ายเธอจริง โรงเรียนจำเป็นต้องลงโทษเขา ดังนั้นขอถามหน่อยว่าตามโพสต์นั้น เธอถูกอาโอโนะทำร้ายจริงหรือ?”
นี่เป็นแผนอย่างหนึ่ง กล่าวถึงการลงโทษอาโอโนะเพื่อกดดันเธอในเชิงศีลธรรม จากความสับสนของเธอก่อนหน้านี้และคำให้การแปลกๆ ของอีกสองคน ทำให้ผมมั่นใจเกือบเต็มที่ว่าอาโอโนะเป็นฝ่ายถูกใส่ร้าย แต่อาโอโนะยังเก็บประวัติการสนทนาในโซเชียลมีเดียระหว่างเขากับอามาดะไว้อยู่ ซึ่งผมเตรียมให้เขาเก็บไว้อย่างระมัดระวัง
ผมดูเขาบันทึกภาพหน้าจอไว้แล้ว ไม่น่ามีคนใจดีขนาดจะเก็บหลักฐานที่อาจสร้างความเดือดร้อนให้ตัวเองแบบนั้น
ผมเชื่อว่าอามาดะยังมีความรู้สึกผิดอยู่ เธอคงรู้สึกแย่ที่ทำให้อาโอโนะกลายเป็นผู้ต้องหา ผมจึงลองกดดันดู
“นั่น…ฉันเองก็ไม่แน่ใจค่ะ ฉันเองก็ตื่นตกใจ”
“เข้าใจละ”
“ขอบคุณที่มาพูดคุยกันวันนี้ ไว้ถ้านึกอะไรออกบอกได้ทันที เธอมีอะไรจะพูดทิ้งท้ายไหม?”
“ไม่มีค่ะ”
หลังจากคิดเล็กน้อย อามาดะก็ตัดสินใจผิดทางไปอีก
“งั้น กลับห้องได้”
ผมรู้สึกเสียดายจริงๆ หากเธอบอกความจริงตอนนี้ คงมีวิธีอื่นในการจัดการเรื่องนี้
แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ คงต้องสืบสวนต่อไปเพื่อหาหลักฐานความขัดแย้งของเธอและเผยตัวคนบงการ
มันเป็นหนทางเดียวที่เหลืออยู่ แม้จะต้องลงโทษอามาดะด้วยก็ตาม
ด้วยประวัติการสนทนาในโซเชียลและอีกหนึ่งไพ่ตาย ก็ไม่น่าจะมีทางหนีเหลืออีก แต่ยังขาดหลักฐานชิ้นสุดท้ายที่จะเอาผิดตัวบงการไปได้ ผมจะปล่อยให้เธอได้โลดแล่นอีกสักพัก
น่าเสียดายจริงๆ นะ อามาดะ
TLN: นี่ครูหรือตัวร้ายในหนัง
