—มุมมองของอิจิโจ ไอ—
ประตูถูกเปิดออกจนหมด
ตรงหน้าฉันคือรุ่นพี่ที่อุ้มผ้าขนหนูกองโตจนสูงกว่าระดับสายตา ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ทันสังเกตว่าฉันอยู่ตรงนั้น
“ขอโทษนะ ไอจัง เดี๋ยวฉันเปิดประตูเข้าไป แม่บอกให้เอาผ้าขนหนูมาให้”
น้ำเสียงสบาย ๆ ของเขาทำให้ฉันเผลอส่งเสียงกรีดร้องในใจ ฉันตกใจจนคว้าเสื้อเชิ้ตของเขาที่อยู่ในมือแน่น
ไม่ได้สิ! การเปิดประตูแบบนี้ต้องเตือนกันก่อน! ฉันพยายามตั้งสติและพูดด้วยเสียงสั่น ๆ
“รุ่นพี่ อย่าขยับนะคะ! ตอนนี้…ฉันยังไม่ได้ใส่อะไรเลย ขอเวลาแป๊บเดียว…”
แต่คำพูดนั้นกลับกลายเป็นผลลัพธ์ตรงข้าม เพราะทำให้เขาเองก็ตกใจเช่นกัน
“หา!? อะ เอ่อ ขอโทษ!”
เขารีบหันหลังจะออกจากห้อง แต่แรงสะเทือนนั้นทำให้กองผ้าขนหนูหล่นลงมา ฉันรีบหันหลังทันทีที่เห็นมันกำลังล้ม
เวลาระหว่างเราหยุดนิ่งลง
ฉันหลับตาแน่น หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกเหมือนจะระเบิด และในตอนนั้นเองฉันก็เพิ่งตระหนักถึงตัวเอง ฉันอยู่ในสภาพไม่เรียบร้อย แถมยังถือเสื้อเชิ้ตของเขาไว้ในมือ! แบบนี้มันดูเหมือนฉันกำลังสูดดมกลิ่นเสื้อของเขาเลยไม่ใช่เหรอ!?
ความอายจากการถูกมองเห็นร่างกายเปลือยเปล่ากลายเป็นเรื่องรอง ความกลัวที่จะถูกเขาเข้าใจผิดจนเกลียดฉันต่างหากที่ใหญ่กว่า
“กรี๊ดดดดดด!”
เสียงกรีดร้องหลุดออกมาจากปาก ฉันค่อย ๆ ลืมตาดูเขา และพบว่าเขากำลังพยายามหลับตาแน่นจนดูทุลักทุเล ความจริงใจนั้นทำให้ฉันเผลอหัวเราะออกมา
“ขอโทษนะ ฉันไม่ทันระวัง”
น้ำเสียงเขายังคงสั่น
“มองหรือเปล่าคะ?”
ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงลังเล
เขาส่ายหัวอย่างแรงจนผมยุ่งเหยิง
“จริงเหรอคะ?”
ฉันย้ำถามอีกครั้งด้วยความไม่ไว้ใจเล็กน้อย
เขาดูชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบเบา ๆ
“…ขอโทษ ฉันเห็นนิดหน่อย”
ความซื่อตรงของเขาที่ดูสำนึกผิดอย่างจริงใจทำให้ฉันรู้สึกเอ็นดูเขาอย่างบอกไม่ถูก
“บ้า…”
“ขอโทษจริง ๆ”
เขาดูเหมือนกำลังจะร้องไห้เมื่อฉันดุเขา
“ลามก…”
เขาดูตัวเล็กลงไปอีก
“ห้ามมองอีกนะคะ”
ฉันพูดก่อนจะกลับเข้าไปในห้องน้ำ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
เมื่อใจเย็นลง ฉันก็พบว่าตัวเองยังถือเสื้อเชิ้ตของเขามาด้วย
“ฉันขอโทษจริง ๆ ผ้าขนหนูวางไว้ข้างเครื่องซักผ้านะ”
เสียงเขาดังขึ้นจากด้านนอกก่อนจะรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจเล็กน้อย
“โดนเห็นเข้าแล้ว…”
ความอายพุ่งขึ้นมาทันที ฉันพยายามหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง แล้วพูดเบา ๆ
“ถ้างั้น…ขอเอาคืนแล้วกันนะ”
ฉันกอดเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แนบตัว รู้สึกเหมือนถูกปกป้องและได้รับความอบอุ่นจนหัวใจพองโต
ฉันรู้สึกชัดเจนขึ้นว่าฉันรักเขามากแค่ไหน แม้บรรยากาศจะน่าอึดอัดไปเล็กน้อยหลังจากนี้ แต่ก็ช่วยไม่ได้
ฉันค่อย ๆ สวมเสื้อเชิ้ตของเขาด้วยหัวใจที่อบอุ่นและความรู้สึกหลงใหลที่ยากจะอธิบาย
