—มุมมองของอุกากิ—
คุณมินามินั่งลงข้างๆ ผม
เหมือนกับในอดีต
ไม่นานนัก น้ำสำหรับดื่มตาม วิสกี้ และถั่ว ก็ถูกเสิร์ฟวางตรงหน้าผู้ชายสูงอายุ
“โอ้ วิสกี้มอลต์ที่บ่มในถังเบอร์เบินแบบนี้ช่างหายากจริงๆ เหล้าที่ค่อนข้างอายุน้อยสินะ”
สมกับที่เป็นอาจารย์วิสกี้ของผม แค่กลิ่นและลองชิมเพียงคำเดียว เขาก็สามารถบอกลักษณะสำคัญได้แทบทั้งหมด
“กลิ่นหอมของวานิลลากับไม้เด่นชัด แต่ลึกลงไปยังมีความเป็นซิตรัสและฟลอรัลอยู่ ความฟลอรัลนี้คงเป็นคุณสมบัติของเหล้าดิบที่ดี”
ตอนที่เจ้าของร้านรินวิสกี้ ผมเห็นขวดระบุว่าเป็นวิสกี้อายุ 8 ปี ไม่เด็กเกินไป และไม่แก่เกินไป
แต่จะบังเอิญมาเจอที่นี่ไม่ได้แน่ เขาต้องมีเหตุผลบางอย่างที่มาที่นี่
“ไม่ค่อยเห็นคุณมาที่นี่เลย วันนี้ไม่มีงานอาสาสมัครเหรอครับ?”
“แน่นอน ข้าพึ่งเสร็จงานมาด้วย วันนี้ไปดูแลนักเรียนประถมระหว่างเดินกลับบ้านตอนกลางวัน”
“วันร้อนๆ แบบนี้ยังทำงานได้หน้าตาเฉย หากดื่มวิสกี้เพียวๆ ทั้งที่เหนื่อยขนาดนั้น ร่างกายคุณจะแย่เอานะครับ”
เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนแล้ว ทั้งพลังล้นเหลือและดื่มเก่ง
“ไม่เป็นไรหรอก คนตรวจร่างกายประจำปีบอกว่าไม่มีอะไรผิดปกติเลย”
“จริงๆ เลย…”
ผมเผลอหันไปมองทางขวา สถานที่ที่เขาเคยนั่งประจำ ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่มีทางอยู่ที่นั่นอีกแล้ว
คำตอบของเขาที่เคยกลับมาในอดีต ตอนนี้กลับไม่ได้ยินอีกต่อไป
ผมรู้ว่าคุณมินามิสังเกตเห็น และคงเข้าใจดีว่าท่าทางของผมหมายถึงอะไร
“งั้นเหรอ”
เขาตอบสั้นๆ ราวกับไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้
“แต่ชายหนุ่มคนนั้น กลายเป็นเลขาธิการพรรครัฐบาลแล้วนะ ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นนักการเมืองที่ทำลายสถิติของ ‘โชกุนบ้านนอก’ ที่อายุน้อยที่สุด”
“เป็นโชคดีของเขา”
“งั้นเหรอ ถึงแม้ไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดกับเธอ แต่การเมืองต้องใช้ทั้งกลยุทธ์และโชค การเติบโตในสายนี้คือความสามารถที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่หรือ?”
เขาพูดพลางจิบวิสกี้อย่างช้าๆ ผมเองก็เผลอจิบตามไปด้วย
“สิ่งที่ผมอยากทำ เป็นสิ่งที่ทำได้ก็ต่อเมื่อไต่เต้าขึ้นไปสูงพอ”
ถ้าไม่ถึงจุดนั้น ผมจะสูญเสียสิ่งสำคัญเกินไป
“ถ้า ‘จิ้งจอกจอมวางแผนแห่งการเมือง’ อย่างมิกิ ทาเคยูกิ ได้รู้ว่าหนุ่มไฟแรงยังคงมุ่งหน้าไปด้วยอารมณ์ดิบๆ แบบนี้ คงทำให้ทุกคนประหลาดใจ”
“น่าอายที่จะถูกเปรียบเทียบกับบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์แบบนั้น ผมคิดว่าตัวเองไม่มีค่าเทียบเขาเลย”
มิกิ ทาเคยูกิ เป็นนักการเมืองที่เคยดึงโยชิดะ ชิเงรุ นายกรัฐมนตรีในตำนานให้ลงจากตำแหน่ง และสร้างการรวมพรรคฝ่ายขวาให้เป็นระเบียบ 55 ปี แม้เขาจะเสียชีวิตไม่นานหลังจากนั้น ระบบที่เขาสร้างก็ยังคงอยู่ต่อไปกว่า 40 ปี
ถ้าพูดตามตรง การเปรียบเทียบนี้มันเกินจริงไปหน่อย เพราะสิ่งที่ขับเคลื่อนผมไม่ใช่อุดมการณ์สูงส่ง แต่เป็นสัญญากับเพื่อนสนิท และความขัดแย้งส่วนตัวที่ยังไม่สิ้นสุด
คุณมินามิอาจจะสังเกตเห็นสีหน้าของผม เขาพูดออกมาเบาๆ
“บางที มันถึงเวลาที่นายควรให้อภัยตัวเองได้แล้วล่ะ?”
คำพูดนั้นเหมือนอาวุธเย็นที่แทงเข้ามาในใจผม
