หลังจากวันเกิดที่น่าหดหู่สิ้นหวังจบลง ผมก็ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ให้แม่เห็นแก้มที่บวมของผม พ่อของผมเสียชีวิตไปเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับแม่และพี่ชายแค่สามคน สองคนนี้งานยุ่ง กลับบ้านดึก ผมเลยโชคดีที่ไม่โดนจับได้
ผมส่งข้อความบอกทั้งคู่ว่า “รู้สึกไม่ค่อยดี ขอนอนพักอยู่ในห้อง” แล้วก็ล็อคประตู คนทั้งสองเป็นห่วง พอกลับถึงบ้านก็เรียกผมอยู่หน้าประตู ผมรู้สึกผิดแต่ก็โกหกไปว่า “อาจจะเป็นหวัดหน้าร้อนน่ะ ไม่อยากเอาไปติดใคร พักยาวถึงหมดวันหยุดหน้าร้อนเลยละกัน”
คนทั้งสองเตรียมข้าวต้ม พุดดิ้ง และเครื่องดื่มเกลือแร่ไว้ที่หน้าประตู ผมหยิบมากินนิดหน่อยแล้วกลับไปนอน โดยไม่อยากคิดอะไรอีก วันหยุดหน้าร้อนของปีสองมัธยมปลายที่แสนสำคัญก็จบลงไปด้วยความรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก
ผมฝันร้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก เห็นภาพมิยูกิกับรุ่นพี่คอนโดกำลังกอดจูบกันอยู่ในโรงแรม แต่ผมทำได้แค่เฝ้าดูอยู่หน้าจอมอนิเตอร์
“เอจิน่าขยะแขยงจริงๆ นะคะ ฉันก็ใจดีด้วยเพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กแท้ๆ แต่ดันมาสารภาพรักซะได้”
“ลืมไอ้ขยะแขยงนั่นไปซะเถอะ มองแค่ฉันพอแล้วตอนนี้”
“ค่ะ!!”
แม้จะอยู่ด้วยกันมา 10 ปีในฐานะเพื่อนสมัยเด็ก ผมกลับไม่มีโอกาสได้แตะต้องเธอเลย รุ่นพี่คอนโดเอาแต่บังคับให้มิยูกิพูดถึงความเลวร้ายของผม แล้วก็ยิ้มเยาะอย่างสะใจ
ทั้งๆ ที่เป็นแค่ฝัน แต่ความรู้สึกคลื่นไส้ก็หยุดไม่ได้ มันทำลายศักดิ์ศรีของผมในฐานะมนุษย์ ผมรู้สึกว่าจิตใจพังทลายลง
ขอร้องเถอะ หยุดสักที เรื่องแบบนี้…
ในย่านสถานบันเทิงนั้น ผมรู้ดีว่าคนเป็นแฟนกันเขาทำอะไรกัน สุดท้ายแล้ววันเกิดที่ถูกยกเลิกไปก็เพราะรุ่นพี่คนนั้นสำคัญกว่า
ผมไม่มีค่าพอที่จะเป็นผู้ชายได้เลยสินะ
เปิดเทอมใหม่ด้วยความรู้สึกขยะแขยงไปหมด ฝืนตัวเองใส่ชุดนักเรียนแล้วไปโรงเรียน โลกดูเหมือนเปลี่ยนเป็นสีซีเปียไปแล้ว ทางเดินขึ้นเนินไปโรงเรียนก็เหมือนกลายเป็นการทรมาน
“นั่นไง คนนั้นแหละที่ทำร้ายอามาดะซัง”
“ยี้ น่าขยะแขยง”
“อามาดะซังน่าสงสารเนอะ แขนเธอมีรอยช้ำเลยนะ ผู้ชายที่ทำร้ายผู้หญิงนี่แย่ที่สุด”
“เธอใจดีเกินไปจนทำให้สตอล์กเกอร์เข้าใจผิด”
“เคยคิดว่าเป็นเพื่อนนะ แต่จากนี้ไปไม่อยากทักแล้ว”
“ว่าแต่รุ่นพี่คอนโดเท่ห์นะ กล้าสู้กับไอ้สตอล์กเกอร์ที่ชอบใช้ความรุนแรงจนทำให้มันถอย เท่ห์จริงๆ”
ทุกครั้งที่คนเห็นหน้าผม ก็มีเสียงซุบซิบนินทากัน ผมรู้สึกปวดใจ หลังจากวันนั้น เพื่อนหลายคนก็ทักมาถามเกี่ยวกับข่าวลือว่าผมทำร้ายมิยูกิ
ดูเหมือนว่ารุ่นพี่คอนโดจะเป็นคนที่ปล่อยข่าวลือนี้ออกไป แหล่งข่าวก็มาจากเพื่อนในทีมฟุตบอลของเขาตลอด
ผมพยายามอธิบายหลายครั้งว่าผมบริสุทธิ์ แต่ไม่มีใครฟังเลย
“คนร้ายก็มักจะพูดอย่างนี้แหละ”
“เลิกคบแล้ว อย่ามาทักกันในโรงเรียนอีกนะ”
“เลวที่สุด!”
เพื่อนในห้องที่สนิทกันบล็อกผมในโซเชียลหมดแล้ว ผมไม่เหลือใครที่อยู่ข้างผมเลย
ฝืนไม่สนใจสายตาเย็นชาแล้วพยายามเดินไปให้ถึงห้องเรียน แต่ที่นั่นก็เหมือนนรก ไม่มีใครมองหน้าผม
“ไอ้โง่”
“ไปตายซะ”
“อาชญากร”
“อย่ามาโรงเรียน”
ที่โต๊ะของผมมีแต่คำด่าทอเขียนเต็มไปหมด ได้ยินเสียงหัวเราะแว่วมาไกลๆ
แล้วมิยูกิก็เดินเข้ามา สบตากับผมแล้วหลบตาด้วยท่าทีลำบากใจ สาวน้อยในชุดนักเรียนที่เคยเหมือนนางฟ้าของผม ตอนนี้กลายเป็นปีศาจที่ล่อลวงผม
“มิยูกิจัง โอเคใช่ไหม? เจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“คงกลัวสินะ บอกพวกเราได้เสมอนะถ้ามันทำอะไรเธออีก”
“เลิกกันแล้วยังโมโหจนใช้ความรุนแรง แย่ที่สุดเลย”
มิยูกิตอบไปอย่างคลุมเครือแล้วนั่งลง คนที่ไม่รู้เรื่องคงมองว่าเธอเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอ ทำให้คนรอบข้างยิ่งเห็นใจเธอ
ทำไมล่ะ ทำไมไม่มีใครเชื่อผมเลย
ผมไม่ได้เป็นสตอล์กเกอร์สักหน่อย
ผมแค่จับแขนมิยูกิแรงไปเพราะตกใจ แต่ไม่ถึงกับทำให้เป็นรอยช้ำ
ทำไม ทำไม ทำไม!!!
ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว เลยวิ่งหนีออกมาที่ทางเดิน แต่ก็ยังมีปีศาจอีกตัวอยู่ที่นั่น
คอนโดอยู่ตรงนั้น
มันกำลังยิ้มเยาะเมื่อเห็นผมทรมาน ดูเหมือนมันจะมาแอบดูผลงานจากการใช้พวกรุ่นน้องในทีมฟุตบอลปล่อยข่าวลือจนผมถูกแยกออกจากสังคม
“ไง เป็นยังไงบ้าง เจ้าคนร้าย? รู้สึกยังไงล่ะ…”
ไอ้หนุ่มเจ้าเล่ห์ทำท่าทางดูถูกหัวเราะเยาะผม
“ทำไม…ถึงได้โกหกแบบนี้”
“ก็สนุกไง ผู้หญิงโดนฉันแย่งไปแล้วก็ยังต้องสูญเสียทุกอย่างไปอีก มันคือโชว์ที่ดีที่สุดแล้วใช่ไหมล่ะ คนแบบแกที่ดันไปยุ่งกับมิยูกิน่ะ สมควรแล้ว ลาออกไปเหอะ ฉันมันโรคจิตที่ชอบทำลายชีวิตคนอื่นน่ะ”
กลิ่นบุหรี่จางๆ ลอยออกมาจากคอนโด มันเคี้ยวหมากฝรั่งปกปิดกลิ่นนั้น ทำให้ผมยิ่งรู้สึกขัดใจ
ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับกรีดร้องอยู่ในใจ รู้สึกถึงความเย็นจากพื้นทางเดิน ก่อนที่สติจะค่อยๆ ดับลงไปในความมืด
TLN:
ช่วงแรกๆ(ราวๆ 10-20 ตอน)จะปวดตับหน่อย แต่ไม่ต้องห่วงครับ หลังๆจะเริ่มหวานขึ้นๆ ถึงจะบอกอย่างงั้น แต่ผมก็ยังอ่านดิบไม่จบเลย ไม่รู้จะจบยังไง เท่าที่เห็นคือยังไม่จบด้วย ตอนหน้าจะเป็นมุมมองมิยูกินะครับ หลายคนน่าจะตั้งตารอ
แก้ไข: นี่เปลี่ยนมาใช้ GPT แปล(+ขัดคำเอง) รู้สึกเข้าถึงตลค.มากกว่าเดิมเลยครับ????
