เช้าวันเสาร์ ฉันตื่นแต่เช้าและมารออยู่ที่หน้าสถานี
ถึงแม้จะอยากนอนพักผ่อนในวันหยุดมากกว่านี้ แต่เพราะนัดไว้กับอิจิโจซัง เลยตื่นขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย สัปดาห์นี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น ชีวิตช่วงสองอาทิตย์นี้น่าจะเป็นช่วงที่เข้มข้นที่สุดในชีวิตของฉันเลย
“ตื่นเต้นจัง”
วันนี้เป็นวันเดทดูหนังที่ฉันรอคอยมานาน
อิจิโจซังชอบดูหนังและอ่านหนังสือเวลาว่าง เธอจึงรู้เรื่องหนังและหนังสือดี ๆ มากมาย ส่วนฉันเองเชี่ยวชาญเรื่องนิยาย แต่เรื่องหนังก็ยังถือว่าเป็นมือใหม่ การมีคนแนะนำแบบนี้ก็ดีไม่น้อย
ครั้งก่อนที่เราไปดูเรื่อง Forrest Gump ด้วยกัน ฉันรู้สึกว่าหนังสนุกมาก ทั้งยังได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์อเมริกา เช่น สงครามเย็น สงครามเวียดนาม การเหยียดผิว และเรื่องอื้อฉาวทางการเมือง วิธีที่หนังถ่ายทอดประวัติศาสตร์ผ่านมุมมองของคนธรรมดาทำให้ฉันรู้สึกประทับใจมาก ฉันคิดว่าสิ่งที่เรียนรู้จากหนังเรื่องนั้นอาจนำมาปรับใช้กับงานเขียนของฉันได้
ส่วนวันนี้ เราจะไปดูเรื่อง คำพูดแห่งใบไม้ เป็นอนิเมะที่เล่าเรื่องความรักระหว่างครูและนักเรียนชายในสวนสาธารณะชินจูกุเกียวเอ็น ซึ่งเป็นผลงานเรื่องก่อนของผู้กำกับที่มีชื่อเสียงจากหนังอนิเมะที่เกี่ยวกับการสลับร่าง หนังเรื่องนี้กำลังจัดฉายรอบพิเศษในโตเกียว
“หนังเรื่องนี้ฉายตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันอยากมีโอกาสได้ดูในโรงภาพยนตร์จริง ๆ มานานแล้วค่ะ ฉันสะสมผลงานผู้กำกับคนนี้เป็นแผ่นบลูเรย์ด้วย”
ใบหน้าของอิจิโจซังดูสดใสเหมือนเด็กสาวที่กำลังพูดถึงสิ่งที่ตัวเองรัก ฉันรู้สึกดีใจที่เห็นเธอยิ้มแบบนี้ ซึ่งหาได้ยากในโรงเรียน
แต่ในโรงเรียน เรื่องราวยังคงยุ่งเหยิง การสอบสวนชมรมวรรณกรรมยังดำเนินต่อไป ครูบอกว่าได้ข้อสรุปแล้วว่าประธานชมรมทาจิบานะ และเพื่อนของเธอ คอนโดะ เป็นผู้กระทำความผิดหลัก ในกรณีของการกลั่นแกล้ง การทำร้ายร่างกาย และการขโมยของ โรงเรียนยืนยันว่าจะจัดการอย่างเด็ดขาดกับผู้กระทำผิด
“เออิจิ ไม่ต้องกังวลนะ ที่เหลือแม่จะจัดการเอง”
แม่พูดให้ฉันสบายใจ ฉันจึงคิดว่าจะฝากเรื่องนี้ไว้กับแม่และครู การจมอยู่กับความแค้นคงไม่ใช่ทางเลือกที่ดี ฉันอยากใช้เวลาที่เหลือกับการเขียนนิยาย อยู่กับอิจิโจซังและเพื่อนที่ช่วยเหลือฉัน เพื่อสร้างอนาคตที่ดีขึ้น
“ขอโทษที่ให้รอนานค่ะ วันนี้รบกวนด้วยนะคะ!”
อิจิโจซังมาถึง เธอใส่ชุดเดรสสีขาวดูเรียบง่ายแต่สง่างาม เรานัดกันไว้สองชั่วโมงก่อนหนังเริ่มฉายตอนสิบโมง เพื่อให้เธอมีเวลาซื้อป๊อปคอร์น น้ำ และของอื่น ๆ อย่างสบายใจ
หลังจากทักทายกันครู่หนึ่ง เราก็ขึ้นรถไฟ เธอดูตื่นเต้นจนเห็นได้ชัด
“ดูสนุกมากเลยนะ”
“ค่ะ! สำหรับฉัน โรงหนังเป็นสถานที่พิเศษ ที่นั่นฉันลืมทุกสิ่งได้ จมดิ่งไปกับเรื่องราวจนลืมเวลา แถมยังเลือกขนมหรือน้ำได้อย่างอิสระด้วย”
ฉันคิดว่าเธอน่าจะเป็นลูกคุณหนู เพราะงั้นสถานที่ที่เธอรู้สึกว่ามีอิสระอาจจะมีไม่มากนัก
“เอ๊ะ รุ่นพี่แอบดูถูกฉันใช่ไหม คิดว่าฉันเหมือนเด็กเหรอ?”
เธอพูดพร้อมกับทำหน้าตางอนเล็กน้อย ฉันคิดว่าเธอน่ารักมาก
“เปล่าสักหน่อย”
คำแก้ตัวของฉันทำให้เธอยิ้มกว้าง ใบหน้าของเธอดูมีความสุขจนฉันรู้สึกอบอุ่นไปด้วย
“เอาเถอะค่ะ ฉันเองก็รู้ว่าดูเหมือนเด็กจริง ๆ แต่รุ่นพี่คะ เมื่อก่อนฉันไม่เคยดูหนังในโรงกับใครเลยนอกจากคนในครอบครัว การได้ดูหนังกับคนที่เราชอบมันสนุกจริง ๆ นะคะ”
“ดีแล้วล่ะ ฉันเองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน อิจิโจซังเลือกหนังเก่ง”
ใบหน้าของเธอแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอหันหน้าไปอีกทางเพื่อซ่อนความเขินอาย
“รุ่นพี่นี่ใจร้ายชะมัด ชมแบบไม่ทันตั้งตัว ฉันเขินจนทำตัวไม่ถูกเลย”
ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ช่วยประคับประคองฉันมาตลอด แต่ก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ทำให้เธอลำบากหลายครั้ง
“วันนี้อยากไปที่ไหนอีกไหม?”
“อยากไปตามรอยสถานที่ในหนังค่ะ แล้วก็อยากไปคาเฟ่ที่น่าสนใจ ถ้ามีเวลา…ฉันมีสถานที่ไกล ๆ ที่อยากไปกับรุ่นพี่ และมีหลายเรื่องที่ต้องพูดด้วยค่ะ”
เธอที่ดูผ่อนคลายเมื่อครู่ กลับทำหน้าจริงจังเหมือนมีเรื่องหนักใจที่อยากพูด ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ แค่ใช้เวลาอย่างสนุกสนานด้วยกันก็น่าจะเพียงพอ แต่ฉันก็เข้าใจว่าเธอคงรู้สึกอึดอัดถ้าไม่ได้พูด
“อืม ได้เลย อยากไปไหนก็ได้ ฉันจะตามไปทุกที่”
เธอยิ้มอย่างโล่งใจเล็กน้อย เดทสุดสนุกของเราเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น
TLN:จบส่วนของวันนี้ครับ อาจจะค้างหน่อย แต่ถ้าต่ออีกมีหวังยาวแน่ เดิมตั้งใจจะให้จบตอน 180± แต่เนื่อเรื่องมันดันเข้มข้นซะงั้น หาจุดตัดจบไม่ได้ เลยต้องลงยาวมาถึงตรงนี้แหละครับ วันนี้ 56 ตอน(????)ครับ แปล(อ่าน)เพลินด้วยแหละครับ ขอบคุณที่ยังตามอยู่นะครับ????
