— มุมมองของมิยูกิ —
ยังคงถูกพักการเรียนเหมือนเดิม
แม่ของฉันก็ยังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ทำให้ฉันอยู่บ้านเพียงลำพัง ความเงียบในบ้านกลายเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดสำหรับจิตใจ
ปกติแล้ว ฉันคงจะเปิดทีวีหรือดูวิดีโอบนอินเทอร์เน็ตเพื่อเบี่ยงเบนความกังวล แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแบบนั้น แม้แต่ทีวีเองก็เต็มไปด้วยข่าวปัญหาการกลั่นแกล้งในโรงเรียนที่ถูกนำเสนออย่างหนักหน่วง
กลุ่มคนที่เคยเป็นแกนนำการกลั่นแกล้งในทีมฟุตบอลพยายามปิดปากนักเรียนหญิงที่รู้เรื่องราวอย่างละเอียด แต่กลับถูกจับในข้อหาพยายามทำร้ายร่างกาย ขณะเดียวกัน ข่าวก็พาดพิงถึงเหตุอื้อฉาวของครอบครัวคุณคอนโดะ กลายเป็นประเด็นใหญ่ระดับประเทศ
“ลูกชายของผู้ทรงอิทธิพลที่ใช้ชื่อเสียงของพ่อบังคับให้สมาชิกทีมฟุตบอลเป็นลูกน้อง กลั่นแกล้งและป้ายสีเด็กชายผู้บริสุทธิ์”
“คอนโดคุงมันเลวจริงๆ นั่นแหละ ลูกน้องมันก็ไม่ต่างกัน”
“คดีนี้ต้องมีความผิดซ่อนอยู่มากกว่านี้แน่ๆ”
ในโซเชียลมีเดียก็เต็มไปด้วยเสียงวิจารณ์หนักหน่วงเช่นกัน
แม้แต่บัญชีโซเชียลของเพื่อนนักเรียนในโรงเรียนก็เริ่มมีความเคลื่อนไหว หลายคนพูดถึงชมรมวรรณกรรมที่เออิจิอยู่ด้วยว่าอาจเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้กระทำผิด และมีข่าวลือว่าหัวหน้าชมรมมีความสัมพันธ์กับคอนโดะคุงมาโดยตลอด หลายคนจึงโยงทั้งสองว่าเป็นศูนย์กลางของการกลั่นแกล้ง
ยังมีข่าวลืออีกว่า คอนโดะคุงเคยมีความสัมพันธ์กับคนอื่นในชมรมด้วย ตั้งแต่เขาถูกจับ ฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย และไม่มีโอกาสถามอะไรทั้งนั้น
“สุดท้ายแล้ว ฉันก็คงเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งในบรรดา ‘ของเล่น’ ของเขา”
ฉันที่เลือกเขา ทั้งๆ ที่ต้องทิ้งเอย์จิ และหันหลังให้กับครอบครัวตัวเอง ตอนนี้กลายเป็นแค่คนรอรับโทษจากโรงเรียน
“คอนโดคุงคงเห็นฉันเป็นแค่เครื่องมือเล่นสนุกมาตั้งแต่แรก”
น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
—————
วันนั้น วันที่ความจริงถูกเปิดเผย
หลังจากทะเลาะกับเออิจิ ฉันร้องไห้ฟูมฟายในห้องของตัวเอง พร้อมกับคอนโดะคุงที่อยู่ด้วยกัน
“ทำยังไงดี ฉันต้องขอโทษเขา”
ฉันพยายามลุกไปขอโทษ แต่คอนโดะคุงจับแขนฉันไว้แน่น
“ปล่อยฉันเถอะค่ะ”
มือของเขากำแน่นจนแขนของฉันมีรอยแดง
“มิยูกิ พอเถอะ มาเริ่มต้นกันใหม่อย่างเป็นทางการดีกว่า เธอขอโทษไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”
“แต่ว่า…”
ฉันไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้ ฉันยังคิดถึงเออิจิ
“สุดท้ายแล้ว เธอก็แค่เล่นสนุกไปกับฉัน ฉันจริงจังกับเธอ แต่เธอไม่เคยจริงจังกับฉันเลยใช่ไหม?”
คำพูดของเขาทำให้หัวใจฉันเต้นรัวจนสับสน
“ถ้าอย่างนั้น เธอจะเลือกฉัน หรือจะกลับไปหาเออิจิ? แต่บอกไว้เลยนะ ตอนนี้มันสายไปแล้ว เธอก็แค่ผู้หญิงแย่ๆ ที่ทิ้งคนรักตัวเองไปหาใครอีกคน”
คำพูดเหล่านี้บีบให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองสกปรกและเลวทรามเกินไปที่จะมีสิทธิ์เลือกอีก
“…ถ้าอย่างนั้น ขอแค่เธอเลือกฉัน จริงใจจริงๆ เธอก็รู้ว่าไม่มีใครนอกจากฉันแล้วนี่”
เขาโอบไหล่ฉันและพูดคำหวานที่ทำให้ฉันรู้สึกหลงใหล
—————
และฉันก็เลือกเขา แม้หัวใจจะเจ็บปวดและรู้ว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิด
—————
วันนี้ฉันถูกกดดันจากทุกด้าน และเสียงในหัวของฉันเองก็เริ่มกล่าวโทษตัวเอง
“เลิกทำตัวเป็นเหยื่อได้แล้ว สุดท้ายเธอก็แค่คนที่ถูกเขาใช้แล้วทิ้ง”
“เธอหักหลังเออิจิที่ดีกับเธอที่สุด แล้วยังไม่คิดจะบอกความจริงกับใครอีก”
“ทั้งหมดมันก็เพราะเธอที่คิดถึงแต่ตัวเอง”
ฉันเอามือกุมหัว ร้องไห้อย่างเงียบๆ
“ฉันควรทำยังไงดี?”
แต่ไม่มีใครตอบคำถามของฉันเลย…
