— มุมมองของพ่อคอนโดะ —
ในที่สุดก็ได้พบกับทนาย
ทนายความส่วนตัวของบริษัทที่ฉันจ้างไว้ เขาเป็นคนเก่งมาก ต่อให้มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เขาก็จัดการได้อย่างแนบเนียนจนไม่เคยเกิดเรื่องใหญ่โต นั่นทำให้ฉันมั่นใจว่าครั้งนี้เขาก็จะช่วยได้เช่นกัน
“อ๋อ คุณคอนโดะ เรื่องคดีของลูกชายคุณ ผมไม่สามารถช่วยได้ครับ”
คำพูดของเขาคมกริบ
“ขนาดผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะเขาทำเรื่องหนักหนาเกินไป ผมไม่ลงมือทำคดีที่แพ้แน่นอน หวังว่าคุณจะเข้าใจ”
คำพูดแทงใจนี้ทำให้ความภาคภูมิใจของฉันสั่นสะเทือน แต่สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือปกป้องตัวเอง
“เรื่องนั้นช่างมันก่อนก็ได้ สิ่งที่สำคัญคือข้อกล่าวหาของฉัน คุณสามารถลบล้างข้อกล่าวหาเรื่องเงินใต้โต๊ะได้ใช่ไหม?”
ฉันถามด้วยน้ำเสียงกดดัน ทนายเพียงแต่ยิ้มบางๆ
“ยากครับ จากที่ผมได้ยินมา ผู้มีอำนาจในนาโกย่าต้องการให้คุณเป็น ‘เหยื่อ’ ที่ใช้ลบล้างปัญหาใหญ่ คุณคงต้องเตรียมใจไว้บ้าง ส่วนผมจะพยายามทำให้เรื่องนี้กระทบคุณให้น้อยที่สุด แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมต้องมั่นใจว่าปัญหาจะไม่ลามไปถึงระดับบน”
“เดี๋ยวสิ ผมเป็นคนจ้างคุณนะ คุณต้องคิดถึงผลประโยชน์ของผมก่อน”
“แต่ในความเป็นจริงนะครับ คุณคอนโดะ ตอนนี้บริษัทของคุณแทบไม่มีอนาคตแล้ว การถูกระงับสิทธิ์เข้าร่วมประมูลกับทางจังหวัดและเทศบาลได้รับการยืนยันแล้ว เหลือแค่รอเวลาที่จะล้มละลาย ผมยังรับว่าคดีนี้เพราะผู้ใหญ่ใจดีในวงการยอมช่วยจ่ายค่าทนายให้คุณ ถ้าไม่มีพวกเขา ผมคงถอนตัวไปนานแล้ว”
ฉันรู้สึกโกรธเกรี้ยวที่อนาคตของตัวเองถูกกำหนดโดยคนอื่น แต่กลับไม่มีอะไรที่ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงได้
“แล้วตัวฉันเองล่ะ จะเป็นยังไง?”
“คุณจะจมกับหนี้สินจำนวนมาก แม้จะลดผลกระทบให้น้อยที่สุด แต่ภาพลักษณ์ทางสังคมของคุณก็พังพินาศ ไม่มีทางที่จะฟื้นคืนกลับมาได้ ไม่ว่าจะทำอะไร คุณก็จบแล้ว”
คำพูดของเขาเหมือนมีดที่แทงทะลุหัวใจของฉัน ชีวิตที่เคยสุขสบายกำลังจะกลายเป็นฝันร้าย ฉันไม่อยากเชื่อว่านี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้น
“ไม่เอานะ ผมไม่อยากลำบากเรื่องเงิน… ฟังนะครับทนาย ถ้าผมขอล้มละลาย มันจะทำให้หนี้สินหายไปใช่ไหม?”
ทนายถอนหายใจหนักหน่วง ใบหน้าของเขาแสดงความดูถูก
“อย่าหวังเลยครับ โลกนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
“การล้มละลายไม่ได้ช่วยให้คุณรอดพ้นทุกอย่าง เรื่องการเงินที่คุณโกงหรือปลอมแปลงขึ้นมาด้วยเจตนาร้าย จะไม่ได้รับการให้อภัยง่ายๆ ศาลย่อมตัดสินว่าเป็นความผิดที่คุณต้องรับผิดชอบ ยังคิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายขนาดนั้นหรือ?”
“ไม่จริง… บอกผมสิว่ามันไม่จริง”
“อีกอย่างนะครับ คดีอาญาที่ลูกชายคุณก่อไว้ ความเสียหายที่เกิดขึ้นก็ไม่สามารถปัดทิ้งไปได้ง่ายๆ คุณต้องรับผิดชอบ”
เสียงแห่งความสิ้นหวังสะท้อนก้องในหัวใจของฉัน
“มันไม่มีทางแก้เลยหรือ?”
“ไม่มีครับ นี่เป็นหนึ่งในกรณีที่เลวร้ายที่สุด รับผิดชอบในสิ่งที่คุณก่อเถอะ คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว”
คำพูดของเขาทำให้ฉันแทบหายใจไม่ออก แต่สำหรับทนาย เขาไม่ได้สนใจเลย
“ไม่จริง… ไม่จริง!”
เขาเคยทำทุกอย่างเพื่อฉัน แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปเพียงเพราะเงินหมด
“ไม่ว่าคุณจะกรีดร้องแค่ไหน มันไม่มีใครยกโทษให้คุณได้”
ก่อนออกจากห้อง ทนายทิ้งคำพูดที่เจ็บปวดที่สุดไว้
“สุดท้ายนี้ คุณคอนโดะ คุณใช้เงินซื้อความสัมพันธ์กับผู้คนมาตลอด แต่ตอนนี้สิ่งนั้นก็พิสูจน์แล้วว่า คุณไม่มีค่าอะไรนอกจากเงิน ลองคิดดูนะครับ ผมแนะนำให้คุณยอมรับทุกอย่างโดยเร็ว ถ้าโชคดี อาจจะมีใครสักคนช่วยคุณ”
ชีวิตของฉันถึงจุดจบ แม้จะไม่ได้ถูกลงโทษประหาร แต่การถูกขจัดออกจากสังคมก็เหมือนตายทั้งเป็น…
