―มุมมองของอิจิโจ ไอ―
“ขอบคุณมากนะ คุโรอิ สมกับที่เป็นเธอจริง ๆ”
หลังจากที่ได้รับสายรายงานด่วนจากคุโรอิ ฉันก็ได้รับทราบว่าการลอบโจมตีโดยกลุ่มอดีตสมาชิกชมรมฟุตบอลต่ออิเคโนบุ เอริ ได้ถูกระงับลงอย่างปลอดภัย ทั้งนี้ต้องขอบคุณทีมตำรวจและคุโรอิที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างเชี่ยวชาญ ฝ่ายนั้นไม่มีทางเอาชนะได้อยู่แล้ว
ฉันวางสายโทรศัพท์ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดหมาย
สถานที่คือห้องเรียนร้างแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งชายคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ช่วยของฉันกำลังรออยู่
“ขอโทษที่ให้รอนาน ฉันคืออิจิโจ ไอ เป็นเจ้านายของคุโรอิ”
ชายคนนั้น ซึ่งฉันติดต่อผ่านคุโรอิ ได้พบหน้าฉันเป็นครั้งแรก แม้ก่อนหน้านี้เราจะติดต่อกันแต่ไม่เคยเจอกันโดยตรง
เขามีสีหน้าตกใจเล็กน้อย แต่ก็แสดงรอยยิ้มออกมา
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอคืออิจิโจ ไอ ไอดอลของโรงเรียนคนนี้นี่เอง ถ้าคนอื่นรู้ว่าเธอเป็นนักวางแผนที่ชาญฉลาดแบบนี้ คงตกใจกันน่าดู”
เขาเป็นคนที่ให้ความช่วยเหลือครั้งสำคัญ ฉันจึงเลือกที่จะพบหน้ากับเขาโดยตรง แม้ว่าจะรู้ว่าเขาเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งของรุ่นพี่เออิจิที่ฉันไม่มีวันให้อภัย แต่ถ้าไม่มีเขา แผนครั้งนี้ก็คงไม่สำเร็จ
“พูดแบบนี้ คุณเองก็คงไม่ต่างกันหรอก จริงไหม มิตซึดะ?”
“ฮ่ะ! นั่นสินะ”
“ฉันเพิ่งได้รับข่าวจากคุโรอิเมื่อครู่ เขาบอกว่าอิเคโนบุ เอริ ถูกกลุ่มชมรมฟุตบอลลอบโจมตี แต่ตำรวจเข้าควบคุมสถานการณ์ได้ทัน เธอไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร”
เขายิ้มออกมาเล็กน้อย คล้ายกับว่ารู้สึกโล่งใจ
“ทำไมถึงคิดจะมาทำข้อตกลงกับฉันล่ะ?”
“เพราะคำแนะนำจากคนคนหนึ่ง”
ฉันตอบด้วยใบหน้าที่ขมขื่นเล็กน้อย
“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่พอใจกับกลุ่มของคอนโดะ?”
“ฉันไม่ได้คิดเองหรอกค่ะ แต่จากการสืบสวนกลุ่มชมรมฟุตบอล เรารู้ได้ทันทีว่ามีใครบางคนพยายามเขย่าขวัญคอนโดะ ไม่ว่าจะเป็นการแอบถ่ายภาพเขากับอามาดะที่เจอกันแบบลับ ๆ แล้วเผยแพร่ให้สมาชิกชมรมรู้ รวมถึงการแจ้งครูไปยังเรื่องนี้ด้วย”
ฉันพูดพร้อมจับจ้องไปที่เขา
“และคุณเองก็คงรู้ตัวทันทีว่ามีคนกำลังปั่นป่วนคอนโดะอยู่ ใช่ไหม?”
เขาหัวเราะเบา ๆ
“ฉันเองก็พอเดาออกอยู่แล้วว่าใครมีแค้นกับคอนโดะ ที่น่าสงสัยก็มีอยู่สองคน คนแรกคืออาโอโนะ เออิจิ ซึ่งเคยถูกกลั่นแกล้งจนเกือบหมดอนาคตในสังคม ส่วนอีกคนคือเอ็นโดะ คาซึกิ ซึ่งรู้จักเรามาตั้งแต่มัธยมต้น แต่เออิจิยังไม่ฟื้นจากความเสียหายทางจิตใจ จึงน่าจะเป็นเอ็นโดะมากกว่า”
ฉันเองก็ทราบว่าเอ็นโดะเคยเคลื่อนไหวเพื่อแก้แค้นคอนโด แต่ที่แน่ ๆ คือเขาไม่ได้พุ่งเป้าไปที่อิเคโนบุ
“นั่นเป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ จะคิดว่าเอ็นโดะคือคนที่ทำ แต่ในทางกลับกัน คอนโดะกลับไม่รู้ตัวเองว่าถูกคุณปั่นหัว คุณจงใจให้คนในชมรมฟุตบอลสงสัยในตัวคุณแทน เพื่อเปิดทางให้เอ็นโดะทำอะไรได้โดยไม่มีใครจับผิด ใช่ไหมคะ?”
คำถามของฉันทำให้เขาหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์
“และฉันคิดว่าคุณเองอาจจะเป็นคนที่เปิดโปงความสัมพันธ์ของคอนโดะกับอามาดะให้อิเคโนบุรู้ก็ได้”
แม้คำกล่าวหานี้จะเป็นการคาดเดาโดยไม่มีหลักฐาน แต่จากพฤติกรรมของเขาทำให้ฉันสงสัยอย่างนั้น
“ฮึ…จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะ”
เขาไม่ตอบคำถามของฉันโดยตรง ฉันจึงตัดสินใจไม่ซักไซ้ต่อ
“แต่ขอพูดอะไรหน่อยนะ คอนโดะเป็นคนที่โง่มากเลยล่ะ คิดแต่ว่าไม่มีใครกล้าหักหลังตัวเอง แต่ดูตอนนี้สิ เอ็นโดะทำลายเขาแทบหมดตัว และเขาเองก็คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่านั่นเป็นฝีมือใคร”
มิตซึดะยิ้มด้วยความสะใจ
ถึงแม้เขาจะช่วยฉันในครั้งนี้ แต่ฉันไม่มีวันยกโทษให้เขาในเรื่องที่เขาเกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้งรุ่นพี่เออิจิ และการลงโทษจากทางโรงเรียนก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
“แล้วเธอจะทำตามที่สัญญาไว้ใช่ไหม?”
เขาพูดพร้อมกับยิ้มบาง ๆ
“แน่นอนค่ะ ฉันจะรับประกันความปลอดภัยของคุณ”
เงื่อนไขที่เขาเสนอในการช่วยเหลือคือการปกป้องความปลอดภัยของเขาเท่านั้น
“ถึงจะโดนไล่ออกจากโรงเรียนก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยฉันก็ได้ดูจุดจบของพวกมันจากที่นั่งชั้นหนึ่งแล้ว พอใจละ”
สิ่งที่เหลือให้จัดการตอนนี้คือเรื่องของหัวหน้าชมรมทาจิบานะ…
TLN: อิหยังวะ อิรุงตุงนังไปหมด
