พวกเรากำลังทานอาหารกลางวันอย่างสนุกสนาน
“นี่ ซุปมิโสะกับหมูก็อร่อยดีนะ ผสมผสานกันอย่างลงตัวกับอาหารฝรั่ง ซึ่งได้รับความนิยมมาก ในร้านของเรามีซุปสองแบบที่ได้รับความนิยม คือซุปหัวหอมแบบฝรั่งเศส และซุปมิโสะใส่หมูนี่แหละ”
พ่อเคยพูดว่า “อยากให้เป็นรางวัลในวันที่น่าเบื่ออย่างวันจันทร์” เขาจึงเพิ่มซุปนี้เป็นซุปประจำวัน เป็นซุปที่ใส่หมูเยอะ และใส่รากผักกับมันฝรั่งจนเต็ม
“ออมเล็ตแฮมเบอร์เกอร์และพาสต้าแบบญี่ปุ่นก็ดีค่ะ แต่โดยเฉพาะซุปมิโสะนี้รู้สึกสบายใจมาก นี่คงจะเป็นรสมือของคุณแม่ใช่ไหมคะ?” รุ่นน้องพูดด้วยความพอใจ
“นี่เป็นสูตรเฉพาะของพ่อที่เสียไปแล้ว ซึ่งจะเคี่ยวหัวไชเท้าและหัวหอมอย่างดีในหม้อขนาดใหญ่ แม้จะลดเกลือในใช้ทำมิโสะลง แต่รสชาติที่ออกมานุ่มลึกและอร่อยมากเลย” ฉันพูดออกไปด้วยความภูมิใจเล็กน้อย
พ่อของฉันต่างจากฉันอย่างสิ้นเชิง เขาเป็นที่รักของทุกคน พ่อเข้าร่วมงานแจกอาหารที่จัดโดยองค์กรอาสาสมัคร ซึ่งมีไว้สำหรับคนไร้บ้าน ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่คนเดียว และเด็กที่มีอาหารไม่เพียงพอ พ่อยังลงพื้นที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากแผ่นดินไหวและน้ำท่วมอีกด้วย
ในชุมชน พ่อเป็นที่รู้จักในฐานะ “วีรบุรุษที่ไม่มีชื่อเสียง” เขาเป็นพ่อที่น่าภูมิใจจริง ๆ
แต่อยู่ ๆ ตอนที่ฉันอยู่มัธยมต้นปีสอง พ่อเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายกะทันหัน เขาล้มลงในขณะที่กำลังทำซุปมิโสะเพื่อแจกอาหาร พ่อดูเหมือนจะจากไปแบบสมกับบุคลิกของเขาจริง ๆ
งานศพของพ่อมีคนมากมายมาร่วมงาน ทั้งสมาชิกสภาท้องถิ่นที่เห็นด้วยกับอุดมการณ์ของพ่อ นายกเทศมนตรี ลูกค้าประจำ และคนที่ได้รับซุปมิโสะจากกิจกรรมการแจกอาหาร ทุกคนมาร่วมไว้อาลัยให้กับเขา ครอบครัวของเรารู้สึกภูมิใจที่พ่อได้จากไปในขณะที่ยังเป็นที่รักของผู้คน ตอนนี้พี่ชายและแม่ของฉันยังคงสืบทอดกิจกรรมอาสาสมัครของพ่ออยู่เดือนละครั้ง พวกเขากำลังพิจารณาเข้าร่วมโครงการร้านอาหารสำหรับเด็กด้วย
“ขอโทษนะคะ ฉันถามไม่ระวังไปหรือเปล่า?” รุ่นน้องถามด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่หรอก เธอชมพ่อของฉันนี่นะ ฉันดีใจซะอีก”
หลังจากฟังฉันพูด เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสขึ้นเล็กน้อย
“ฉันคิดว่าคุณพ่อของคุณต้องเป็นคนใจดีมาก ๆ เลย ซุปนี้ทำให้ฉันรู้สึกถึงการเอาใจใส่อย่างพิถีพิถันในการทำ”
ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะเธอมีฝีมือทำอาหารถึงจะสังเกตได้เช่นนี้ วัตถุดิบอาจจะดูธรรมดา แต่การทำด้วยความตั้งใจทำให้รสชาติออกมาโดดเด่น
“ดีใจที่เธอชอบนะ”
“ค่ะ ฉันดีใจที่ได้ทานซุปที่อบอุ่นแบบนี้”
ฉันรู้สึกว่าตัวเองสบายใจขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าแรงกระตุ้นการฆ่าตัวตายของรุ่นน้องดูเบาบางลงเพราะสูตรของพ่อฉัน
แน่นอน รวมถึงความรู้สึกของฉันเองด้วย
“ซุปนี้เติมได้ไม่อั้นนะ” ฉันพูดพร้อมมองดูรุ่นน้องที่หลั่งน้ำตาออกมาเล็กน้อยอย่างเงียบ ๆ
เธอกำลังพูดอย่างไร้คำพูดว่า “ดีแล้วที่ยังไม่ตายไป ยังมีชีวิตอยู่ดีแล้ว”
—ห้องชมรมฟุตบอลหลังเลิกเรียน—
“รุ่นพี่คอนโด เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ! ครูประจำชั้นของพวกเราน่ะ…”
รุ่นน้องที่เป็นคนเผยแพร่เรื่องรอยฟกช้ำของมิยูกิ รีบเข้ามาหาฉันด้วยน้ำตาหลังเลิกเรียน
“มีอะไรเหรอ?”
“พวกเราตั้งใจจะสั่งสอนไอ้คนทำร้ายร่างกายอย่างอาโอโนะนั่นครับ…”
รุ่นน้องสองคนสารภาพว่าได้ขีดเขียนคำหยาบลงบนโต๊ะของอาโอโนะ ครูทาคายานางิที่สอนวิชาประวัติศาสตร์โลกและเป็นครูประจำชั้นห้อง 2B ได้เริ่มตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว
อ้าว ไวจังนะ ครูคนนั้น ฉันนึกว่าเขาจะปิดเรื่องนี้ให้เสียอีก
แต่ก็ไม่เป็นไร ถ้าเกิดเรื่องขึ้น พ่อก็น่าจะช่วยได้อยู่ ฉันควรจะบอกพวกนั้นให้รู้ความจริงเสียหน่อยว่า…
พวกแกก็แค่หมากในกระดานเท่านั้นเอง
“เหรอ” ฉันพูดตัดบทอย่างเย็นชา
“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ พวกเราทำเพราะรุ่นพี่นะครับ… ถ้าเป็นแบบนี้พวกเราก็อาจโดนพักการเรียนหรือถูกไล่ออกน่ะสิครับ!”
แม้พวกเขาจะร้องขอ แต่ฉันก็ตอบกลับอย่างเย็นชาอีกครั้ง ฉันไม่มีเวลามายุ่งกับพวกไร้ค่าที่เป็นเหมือนเบี้ยหมากรุกหรอก
“งั้นลองถามหน่อย ฉันเคยขอให้พวกนายเผยแพร่เรื่องที่อาโอโนะทำร้ายใคร หรือขอให้ทำลายทรัพย์สินของโรงเรียนบ้างหรือเปล่า?”
“อะไรนะ!!”
พวกเขาดูเหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นแค่หมากรุกในกระดาน การสละเบี้ยเพื่อปกป้องตัวหมากสำคัญเป็นเรื่องธรรมดา โง่เง่าจริง ๆ
“ฉันแค่อยากขอคำปรึกษาพวกนายเท่านั้น เพื่อช่วยรุ่นน้องที่สนิทด้วยก็เท่านั้น แต่นายกลับไปปล่อยข่าวลือและทำลายทรัพย์สินของโรงเรียน แล้วนายคิดว่าฉันผิดเหรอ?”
พวกเขาร้องขออย่างหมดหวังเหมือนลูกสุนัขที่ถูกทิ้ง
“ต้องไม่ไช่แบบนี้สิ พวกเราแค่…”
ฉันขัดคำพูดของพวกเขาและพูดต่อ
“งั้นก็ต้องพยายามทำเป็นไม่รู้เรื่องไว้ ไม่มีหลักฐานมัดตัวนี่ ถ้าไม่ทำแบบนั้น พวกนายจะต้องเจอกับความพินาศ”
ฉันคิดในใจและหัวเราะเบา ๆ ‘ได้ทาสเพิ่มอีกสองคนแล้วสินะ’
TLN: ขอบคุณมากสำหรับยอดวิวที่ทะลุ 10,000 คน(ภายใน 2 วันนะ)ครับ ตอนช่วงบ่ายเห็นยอดวิวยัง 3 พันอยู่ เลยยังไม่ได้ตกใจอะไร พอเข้ามาดูมะกี้ก็ทะลุหมื่นไปแล้ว ขอบคุณมากครับ(ณ วันที่ 11/11/67)
*ข้อความจากนี้จะลบพรุ่งนี้เช้า: เดิมที่แพลนจากที่บอกช่วงท้ายตอนที่แล้วคือจะลงตอนที่ 13 ตอนช่วง 3 ทุ่มวันนี้(11/11/67) แต่ในเมื่อมาแบบนี้ ตัั้งแต่ปล่อยตอนนี้ไป จะลงครึ่งชั่วโมง/ตอนจนกว่าจะตอนที่ 16 ครับ(คำนวนแล้วจะเป็นตอน 20:00 ซึ่งหลังจากนั้นอาจลงต่ออีก) เพราะคิดว่าตอน 16 จบไม่ค้างสุดแล้ว ขอบคุณอีกรอบครับ!
