(ภูคิผีก็คือโยไคของญี่ปุ่นนะครับ)
มองดูห้องโถงที่จากเดิมโล่งว่าง แต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยโครงกระดูกและสัมภเวสี(@ขอเปลี่ยนชื่อนะจากงู่ แล้วก็ร่างงูมันเลือนลางคล้ายๆหมอกควันนะครับ) วู่หยานพูดไม่ออก
มันแทบไม่น่าเชื่อจริงๆที่มีภูตผีอยู่ในฮาคุโอเยอะขนาดนี้ แต่ทำไมนักเรียนฮาคุโอถึงยังสามารถใช้ชีวิตปกติสุขอยู่ได้? ถ้าตามตรักกะทั่วไป พวกตัวน่ารักตรงหน้าสมควรเปลี่ยนฮาคุโอให้กลายเป็นนรกมีศพกองเป็นภูเขาถึงจะถูกสิ
ฮาคุโอมีคนแข็งแกรงเยอะ ที่รู้แน่ๆก็มี ฮินะงิคุที่เลเวล18 พี่บ้าของเธอก็เลเวล15 แล้วก็พวกพ่อบ้านที่ความสามารถพิเศษอย่างน้อยๆก็เลเวล10 แต่ผู้คนในฮาคุโอส่วยใหญ่เป็นคนธรรมดาเลเวล0
มาเจอกองทัพภูตผีเลเวล10 ตายไปแล้วก็คงไม่รู้ว่าตัวตายได้ยังไงเลยมั้งเนีย……
ปกติก็ควรเป็นแบบนี้สิ แล้วทำไมพวกมันถึงใจดียอมอยู่ที่นี่เงียบๆแทนที่จะขึ้นไปสร้างความวุ่นวายข้างบน
หรือว่าหัวหน้าพวกมันมีแผนอื่น?
หรือบางที…..อาจจะมีสถานการณ์พิเศษที่หยุดพวกมันไม่ให้ขึ้นไปข้างบน?
“!!!!”
ในอากาศ อีกาผีร้องเสียงแหลม และกองทัพโครงกระดูกกับฝูงสัมภเวสี(งู)พุ่งมาหาเขา ฉากตรงหน้ามันเหมือนกองทัพทหารม้าวิ่งเข้าใส่ นี่ทำให้วู่หยานหลั่งเหงื่อเย็นเยียบออกมา
ถึงแม้จะแค่เลเวล10 แต่ด้วยจำนวนขนาดนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าจะโดนพวกมันรุมกระทืบตายไหม ตอนนี้รู้แค่ว่าความรู้สึกช็อคและเครียดมาเต็ม
หัวเราะแห้งๆ แล้วจับดาบในมือแน่น
ในชั่วพริบตา เขาก็โดนพวกมันล้อม ตัดหัวพวกโครงกระดูกไปพลางถอยไปพลาง แต่ข้างหลังเขาเป็นกำแพง ดังนั่นตอนนี้เขาทำได้แค่ทะลวงไปข้างหน้า!
จับโครงกระดูก เขาใช้มันเป็นโล่เนื้อพุ่งชนเพื่อแหวกทาง หลังออกมาจากฝูงโครงกระดูกได้ เขาหยุดแล้วหันหลังขว้างโล่เนื้อในมือใส่พวกมัน ทำให้โครงกระดูกจำนวนตัวแตกกระจาย
ด้านหลังสัมผัสได้ถึงความเย็น วู่หยานรีบกระโดดขึ้น ในเวลาเดียวกัน สัมภเวสีไม่กี่ตัวพุ่งชนใส่ที่ที่เขายืนเมื่อกี่จนฝุ่นฟุ้ง เขาหล่นลงมาแล้วใช้พวกมันเป็นแท่นเหยียบ เดินไปข้างหน้าไปพร้อมกับตวัดดาบไปด้วย พอจัดการพวกมันเสร็จเขาก็รีบหนีออกจากจุดเดิม
ตำแหน่งเมื่อกี่ก็โดนพวกสัมภเวสีพุ่งชนอีกครั้ง
เขาบิดตัวและกระโจนไปสองสามครั้งก่อนที่จะหาที่ยืน
แล้วหันหลังกลับมาฟันพวกมันอีกรอบ เริ่มหายใจไม่ค่อยทัน เขาไม่เคยเจอการโดนรุมแบบนี้มาก่อน เขาเคยแต่ไปดวลกับสัตว์อสูรแบบตัวต่อตัว แล้วเขาจะไปมีประสบการณ์สู้เป็นหมู่ได้ยังไง?
มาเจอการต่อสู้แบบกลุ่ม ทำให้วู่หยานพบจุดอ่อนตัวเอง เขาไม่มีสกิลโจมตีหมู่!
ตอนนี้เขามีแค่ฟันแล้วถอย นอกจากนี้ก็ไม่มีแล้ว
ด้วยอัตราที่เขาทำได้กับจำนวนมหาศาลของพวกมัน สุดท้ายเขาไม่โดนลุมตายก็เหนื่อยตาย ด้วยจำนวนขนาดนี้………..เมื่อจัดการเคลียร์พวกมันตรงหน้าเสร็จ
เขาต้องซื้อสกิลโจมตีหมู่!
วู่หยานหลบออกมาด้วยสภาพยุ่งเหยิง เปิดเมนูซื้อของระบบหาสกิลเหมาะๆ
ดูเหมือนอีกาผีมันจะหมดความอดทนและร้องเสียงแหลมอีกครั้ง จากนั่นกองทัพภูตผีก็ยกรับความบ้าคลั่งขึ้นดุจเหมือนได้อัดฉีดเลือดไก่ชั้นดี นัยน์ตาวู่หยานหดเล็กลง มองดูพวกมันพุ่งเข้ามาพร้อมกัน….
“ตู้มม!!!”
ในห้องโถงใต้ดินขนาดใหญ่ ฝุ่นควันได้กระจายตัวปกครุมไปทั่ว ทั้งห้องได้เงียบตัวลง
“วิชาดาบ ดารา……”
เสียงต่ำลึกได้ดังออกมากจากใจกลางที่กองทัพผีพุ่งใส่ พร้อมๆกับเสียงพูด พวกมันเริ่มตัวสั่นสะเทือน ในพื้นที่ที่อยู่ใกล้จุดศูนย์กลางมากที่สุด โครงกระดูกและสัมภเวสีก็โดนฟันจนแหลกละเอียด
“พลิกสวรรค์!!!”
ลำแสงรูปจันเสี้ยวขนาดใหญ่แผ่กระจายออกมาจากจุดศูนย์กลาง ไม่ว่าจะเป็นโครงกระดูก อสัมภเวสีหรืออะไรก็ตามที่มาสัมผัสโดนจันทร์เสี้ยวนี้ก็โดนตัดเป็นชิ้นๆ เศษชิ้นส่วนกระจายเต็มพื้น
จนกระทั้งหนึ่งในสี่ของโครงกระดูกและสัมภเวสีโดนกวาดล้าง แสงจันทร์จึงดับลง เผยให้เงาเขา
สภาพวู่หยานยุ่งเหยิง แต่จริงๆแล้วตัวเขาไม่โดนดาเมจเลยสักนิด เขาได้จัดการซื้อสกิลทันเวลาก่อนที่จะโดนรุมยำ
เพลงดาบ ดาราพลิกสวรรค์ : สกิลประเภทฟันดาบ วาดดาบตามเส้นโครจนอันลึกลับ ก่อเกิดจันทร์เสี้ยวทำลายล้างซึ่งเกิดจากการอัดแน่นชั้นบรรยากาศ สามารถใช้ในระยะประชิดและยังสมารถปล่อยออจากดาบในรูปคลื่นปราณดาบ 5,000Ap
เขาจ้องพวกมันอย่างเกลียดชัง แม้จะแค่แปปเดียวแต่มันทำเขาให้รู้สึกถึงความตาย แม้เมื่อก่อนตอนสู้กับสัตว์อสูรจะสัมผัสได้ถึงอันตราย แต่กับที่เจอตอนนี้มันต่างกัน
ไอ้โครงกระดูกบัดซบกับไอ้งูอ้วน แค่เพราะพ่อเอ็งคนนี้ไม่โชว์โหด พวกเอ็งเลยรุมรังแกเหมือนฉันเป็นโนบิตะงั้นสิ?!
จับดาบด้วยสองมือ เขายกคุซานางิขึ้น ข้างหลังมีเส้นแสงก่อตัวขึ้น ชั้นบรรยากาศที่มองไม่เห็นเริ่มปกคลุมตัวดาบ ควบแน่นจนเป็นแสงรอบๆ วู่หยานเล็งไปที่ๆพวกมันกระจุกตัวกันเยอะที่สุดและฟันดาบลงไป (@นึกภาพเป็น อาเธอเรีย ปลดปล่อยโฮกุ เอกซ์คาลิเบอร์ หรือ อิจิโกะ เก็ตสึกะเท็นโช)
“ดาราพลิกสวรรค์!!”
เส้นแสงได้กระจายออกมาเป็นคลื่นดาบรูปจันทร์เสี้ยว ไม่ว่าอะไรก็ตามที่มาโดนก็กลายเป็นฝุ่นผงไปผสมกับที่ลอยในอากาศทันที……
จัดการพวกโครงกระดูกสัมภเวสีไปได้อีกกลุ่มนึง เขาหัวเราร่าและอ่อร่าแสงได้รวมตัวที่ดาบอีกครั้งก่อนที่เขาจะตวัดดาบไป!
หลังใช้ ดาราพลิกสวรรค์ ไป3ครั้ง วู่หยานได้กำจัดกองทัพภูตผีไปได้ ทำให้ห้องโถงกลับมาว่างเปล่าอีกครั้ง
“ฮึดด เฮ้ออ!”
ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เขายิ้มเย็นๆใส่อีกาที่เหลือตัวเดียว ซึ่งอีกาผีก็กำลังกระผือปีกด้วยความโกรธอยู่ข้างบน!
ใช้แรงขาเล็กน้อยกระโดด เขาพุ่งขึ้นไปหามันด้วยความเร็วสูง ภายใต้เสียงลมที่เคลื่อนผ่านตัว เขาก็มาถึงตรงหน้ามัน ปักดาบกลางหน้าอก เลือดสีเขียวสาดกระจาย!
“!!!”
อีกากรีดร้อง เขาดึงดาบออกมันก็ร่วงหล่นลงไป เขาตามเอาดาบไปแทงซ้ำอีกสองครั้ง จนอีกาผีหยุดเคลื่อนไหว
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี Userเลเวลอัพ ปัจจุบัน เลเวล 29!
พร้อมกับระบบพูดจบ เขาก็รู้สึกเบา ร่างกายก็ฟื้นฟูกลับมาเต็มสิบส่วน เหมือนได้อาบน้ำคืนคืนสภาพทันยังไงยังงั้น รู้สึกดีสุดๆ!
ถึงแม้พวกผีมันจะไม่ได้ทำไรมากแค่ออกมาโดนเขาถีบกลับลงหลุม ส่วนเจ้าอีกาปากปีจอก็ให้ค่าexpเยอะพ่อสมควร แล้วก็ถึงพวกกองทัพผีมันจะแค่เลเวล10แต่ด้มันก็ชดเชยด้วยจำนวนแทน ถึงแม้มันจะไม่ถึงหนึ่งพันแต่ก็เกินร้อยแน่นอน
อย่างน้อยๆพวกมันก็ทำให้เขาเลเวลอัพละนะ
วุ่หยานเหยียบศพอีก ใช้มือปัดฝุ่นบนไหล่ ก่อนที่จะจ้องวิเคราะห์มัน
มันทำได้ไม่เลวเชียวละเสือกเรียกเพื่อนมาช่วย แต่ก็อ่อนแอเกินไป แทนที่จะหนีไปก็ไม่หนี แต่ดันเรียกคนมาช่วย…เอ๊ะ ไม่สิ..เรียกผีมาช่วย….
บางทีอาจจะเป็นเพราะท่าท่างกวนๆของวู่หยานไปทำให้อีกาโกรธ ศพมันเริ่มบิ้ดเบี้ยวไปมา ดูเหมือนจะมีอะไรสักอย่างพยายามออกจากศพอีกา
วู่หยาน เห็นท่าไม่ดี รีบหลบไปด้านข้าง….
ศพอีการะเบิด เลือดสีเขียวกระจาย และพร้อมๆกับที่ศพระเบิดก็มีควันดำเริ่มพวยพุ่งออกมาจาดเลือดสีเขียว ไปรวมตัวอยู่บนอากาศ
ด้วยภาพแปลกๆตรงหน้า วู่หยานตะลึงทำอะไรไม่ถูก
มันคืออะไร? หรือเป็นเจ้าควันนี้ที่อีกาใช้ควบคุมกองทัพภูตผี?
แต่ที่แน่ๆ เจ้าควันนี้ไม่ใช้ตัวอีกา ตั้งแต่ที่เขาเลเวลอัพหลังจากฆ่ามัน ถ้าเขาไม่ชนะมัน ระบบก็จะไม่ให้ค่าEXP ถึงแม้จะเป็นการคืนชีพก็เหมือนกัน อีกฝ่ายต้องไม่มีพลังที่จะสู้ต่อ ระบบถึงจะให้EXP
หรือพูดอีกอย่าง ถ้าควันดำนี่เป็นอีกาจริง แสดงว่ามันยังสามารถสู้ต่อได้ เขาก็จะไม่ได้EXP เลเวลก็ไม่อัพ
ควันดำค่อยมากขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดเลือดสีเขียวทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นควันดำ มันถึงหยุดโตและเริ่มการควบแน่น
ในพริบตา โครงกระดูกยักษ์ที่ปกครุมไปด้วยควันดำก็ปรากฏต่อหน้าเขา มันเหมือนโคร
กระดูกเมื่อกี่ทุกอย่างยกเว้นแต่ความสูงที่สูงกว่าวู่หยานสองเท่า มันยิ้มอย่างน่าขนลุก ควันดำรอบๆตัวมันก็ลอยไปมาดุจมีชีวิต
ผู้นำภูตผี : LV.30
ในสายตาเขามีแสงกะพริบขึ้น
สำเร็จเงื่อนไข เควส2 เปิด!
อย่างที่คิดไว้ นี้มันพล็อตเกมคลาสสิคชัดๆ ต้องเคลียร์ลูกน้องให้หมดก่อนบอสถึงโผล่ออกมา นี้คือความจริงที่มีเพียงหนึ่งเดียว!…
วู่หยานหัวเราะเบาๆ เขารู้สึกว่าเลือดในเริ่มเดือดขึ้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..” ผู้นำผีที่ปกครุมด้วยควันดำหัวเราะใส่วู่หยานไม่หยุด เหมือนเห็นเขาเป็นแค่มดแค่เหยียบก็ตาย หัวเราะเยาเย้ยดูถูกเขาเต็มที่……….
วู่หยานสบถด่ามันในใจ เอ็งหน้าตาอัปลักษณ์ฉันยังไม่ขำใส่เลย แต่เอ็งกล้าหัวเราะใส่ฉันงั้นรึ!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..” หัวเราะอีกไม่กี่ครั้ง ก่อนที่จะพุ่งตัวเข้ามา แล้วฟาดกรงเล็บกระดูกใส่เขา
วู่หยาน จริงจังขึ้น ดาบคุซานางิแทงสวนใส่กลงเล็บ……
“ปัง!” เสียงปะทะกันระหว่างดาบกับกระดูก ผลทั้งสองฝ่ายหยุดชะงัก คลื่นกระแทกกระจายออกมากจากจุดศูนย์กลาง พื้นดินรอบๆเขากับผู้นำวิญญาณเกิดรอยแตกกระจาย แสดงถึงความรุนแรงของการปะทะกันครั้งนี้
สายตาจ้องไปที่อีกฝ่าย แล้วใช้แรงแขนปัด(แพร์รี่)กรงเล็บไปด้านข้างก่อนที่จะกระโดดถอยออกมา
หลังจากถอยออกมา วู่หยานพยายามสะบัดแขนเพื่อไล่อาการชาออกไป
ควรพูดว่าสมแล้วที่เป็นมอนเลเวล30สินะ? ถึงทำให้แขนฉันชาได้แบบนี้
แต่เรื่องนี้เขาก็คาดไว้แล้ว เลเวล30คือแรงค์ระดับ4 ช่องว่างนี้เขายังเสียเปรียบอยู่
แม้ว่าเขาจะเคยสู้ข้ามระดับชั้นมาก่อน แต่นั่นเป็นการต่อสู่ระหว่างคนเลเวลต่ำ ตอนนั่นเขาเลเวล15ระดับ2สู้กับเลเวล20ระดับ3 มีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่แต่สามารถใช้ปัจจัยอื่นถมช่องว่างนี้ได้ ศึกนั่นเขามีดาบคุซานางิกับSword Master ช่วยให้ชนะมาได้
ส่วนครั้งสไมล์ ที่เขาชนะได้เพราะอีกฝ่ายกำลังประมาท และการที่โดนตัดแขนไปเลยทำให้ไม่มีใจสู้ต่อ ถ้าพวกเขาสู้กันจริงๆ เขาเลเวล18ถึงจะชนะแต่ก็ต้องจ่ายราคาไปแน่
การสู้ข้ามเลเวลนั่นเป็นไปได้ แต่สู้ข้ามระดับแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย นอกเสียจากเขามีอุปกรณ์หรือสกิลระดับสูง
เหะๆ เรื่องพูดคุยเอาไว้คราวหน้าละกัน ตอนนี้เขารู้ว่าคู่ต่อสู้เลเวลมากกว่าเขาหนึ่งเลเวลและระดับยังสูงกว่า เขาก็ยังสามารถชนะได้!
ด้วย Sword Master , Perfect Memory , ดาราพลิกสวรรค์ , ดาบคุซานางิ ด้วยทั้งหมดนี้เขามั่นใจว่าสามารถชนะได้แน่
ฆ่าแกแล้วฉันจะได้EXPเท่าไหร่กันนะ?…..
วู่หยานคิดพร้อมกับแสยะยิ้มไปด้วย
ติดตามข่าวสารได้ที่นี้ – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล มีกลุ่มลับแล้ว ถึงตอน26
“
