ตอนที่ 78 การสืบสวนโรแมนติกคอมเมดี้
ไม่นานหลังจากที่พวกมิซุฮิได้ติดต่อกับคารานาชิ มิยูเมะ、ที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็กำลังมาถึงช่วงเวลาประวัติศาสตร์
「――ค่ะ、เท่านี้ขั้นตอนทั้งหมดก็เสร็จสิ้นแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะคะ」
โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、ห้องสภานักเรียน。
รินกะซึ่งกำลังนั่งหันหน้าเข้าหามิโรคุกับโทอา、มองที่ลายเซ็นแล้วพยักหน้า
นี่คือ、ชื่อที่เขียนโดยอาโอโฮชิ มิโรคุ ในฐานะประธานสภานักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、จากนี้ไป、นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าพวกเธอตกลงที่จะเปิดตัวโรงเรียนในฐานะโรงเรียนในเครือของโรงเรียนมิคาเงะ
อนึ่ง、เมื่อพูดถึงการเจรจา ไม่มีใครเทียบรินกะได้、ต้องขอบคุณทักษะที่เธอได้รับมาในสมัยที่ยังอยู่ที่สนธยาสีเงิน
จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนของประธานสภานักเรียน
「ว่าแล้ว การได้ติดต่อกับคนที่ยอดเยี่ยม、ช่วยให้งานออกมาดีและง่ายเน๊ะ เสร็จเร็วกว่าที่คาดไว้สามสิบนาทีล่ะค่ะ เน๊ะ、มิฮายะ」
「ใช่เลย เท่านี้、โรงเรียนอื่นก็จะไม่สามารถบุกโจมตีโดยใช้ดีมอนเกียร์เป็นข้ออ้างได้ง่าย ๆ แล้วค่ะ」
ที่นั่งอยู่ข้างมิโรคุคือ、ดีมอนเกียร์ที่เอาแต่นั่งหลับตาเงียบ ๆ ――ขณะที่มองไปที่ชิเอล、มิฮายะก็พูดต่อ
「นอกจากนี้、แน่นอนว่าบริษัทหลายแห่งที่สนับสนุนโรงเรียนมิคาเงะจะเข้ามาช่วยดูแลโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมให้ด้วย โรงเรียนนี้จะสวยงามยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้」
อาคารเรียนที่ทรุดโทรม และสวนที่พังทลาย
มิฮายะรู้สึกประหลาดใจในใจ เมื่อรู้ว่านี่คือสิ่งที่พวกเธอมีอยู่
（เปิดดำเนินการโดยไม่มีการสนับสนุนจากบริษัทได้ยัง……ไม่สิ、พวกเธออยู่รอดมาได้ยังไงกัน）
ร่องรอยมากมายที่สังเกตเห็นได้ภายในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、เป็นสัญญาณของการเอารัดเอาเปรียบโดยโรงเรียนคิโซ
ไม่มีย่านท่องเที่ยวซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นแหล่งรายได้หลักของโรงเรียน、และที่อยู่อาศัยมีเพียงหอพักเท่านั้น
โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมซึ่งเสื่อมโทรมลงจนถึงขั้นที่ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นโรงเรียนอีกต่อไป、สามารถเรียกได้ว่าเป็นโรงเรียนที่ตายแล้วอย่างแท้จริง
（นี่มัน……สมเหตุสมผลแล้วที่เคย์จะพยายามช่วยอย่างเต็มที่เน๊ะ）
แม้แต่มิฮายะที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องด้วยเลย、ก็ยังเห็นใจเขาและอยากจะทำเท่าที่ทำได้
แล้วหากเป็นเคย์ที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、ความรู้สึกนั้นคงจะรุนแรงยิ่งกว่านี้
และแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้รับเลือกให้เป็นสักขีพยานในการทำสัญญากับโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、แต่ถึงอย่างงั้นก็ถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
（นอกจากนี้、ปัญหาคือ……）
มิฮายะ、สบตากับโทอาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ทว่า、โทอาก็ส่งเสียง「ฮี่っ」และมองหนีไปทางอื่น
（สึกิมิยะ โทอาอย่างงั้นสินะ อ้าー、ตอนเจอกันครั้งแรก็เลวร้ายสุด ๆ ไปเลยเน๊ะ）
มิฮายะคิดกับตัวเอง
นี่เป็นครั้งที่สามที่ได้เจอกับเธอ
ครั้งที่สองคือ ตอนที่ไปช่วยพวกเคย์ที่โรงเรียนคิโซ
และครั้งแรก、คือตอนที่เธอโจมตีใส่เคย์ที่มาช่วยพวกตัวเองภายในดันเจี้ยน
ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่า、ความประทับใจแรกนั้นไม่ดีเลย
นอกจากนี้ถ้าพูดเสริมหน่อย、ก็น่าจะกลัวฉันนิดหน่อยด้วย
ในตอนที่เจอกันครั้งงแรก、เธอคงรวบรวมความกล้ามากมายเพื่อปกป้องเคย์
ท่าทางที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ การเกาะติดมิโรคุอย่างแนบแน่น และไม่ยอมปล่อยา นี่คงเป็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ
「อะ、อาโน」
「ฮี่っ……ค่ะ、คะ！」
「พวกฉัน、ก็เป็นนักเรียนปีหนึ่งเหมือนกัน เราน่าจะเข้ากันได้จริงไหมคะ？」
พอพูดจบ、มิฮายะก็ส่งยิ้มให้
โทอาเมื่อเห็นรอยยิ้ม、ก็พยักหน้าอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
รินกะที่กำลังเฝ้าดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็สบตากับมิโรคุแล้วยักไหล่
จากนั้นเธอก็พูดกับโทอาและมิโรคุด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา「อ้าー、จริงด้วยสิเน๊」
「ฉัน、นักเคย์มากกว่าใคร ๆ ในฐานะสุดยอดคนรัก、ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยเน๊」
「「เอ๊ะっ…………เอ๋！？」」
บรรยากาศของห้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ห้องสภานักเรียนซึ่งควรจะเงียบสงบ、และเคร่งครัด、ด้วยเหตุผลบางอย่างก็กลับกลายเป็นนรกที่สัมผัสได้ถึงความร้อนและความแหลมคมพอ ๆ กับหลุมไฟเหล็ก
ทิวทัศน์อันอบอุ่นใจ、แปรเปลี่ยกลายเป็นสถานที่แห่งการอาละวาดเพื่อค้นหาเจตนาแท้จริงของกันและกัน
「…………เรื่องนั้น、หมายความว่ายังไงกันคะ」
「ไม่มีอะไรพิเศษหรอกค่ะ？ ฉันไม่ได้พูดเรื่องนี้อย่างไม่มีเหตุผลจริงไหมคะ เป็นชายและหญิงวัยประมาณนี้、ก็ต้องมีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ประมาณนี้ล่ะค่ะ」
「ไม่、ไม่ใช่แบบนั้น……ทำไม、ถะ、ถึงมาบอกพวกฉันต่างหากจ๊ะ」
มิโรคุพูดพร้อมกับดื่มชาล้ำค่าที่มีในอึกเดียว
ใบหน้านั้นยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มฉาบปูน
เมื่อเห็นเช่นนี้、โทอาก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
「จะっ、จะจะจะจะไปชงชามาให้เน๊ะ！」
โทอาวิ่งออกไปจากห้องสภานักเรียนโดยไม่รอคำตอบใด ๆ
หลบหนีต่อหน้าศัตรู
หลุดออกหนึ่งคน
มิโรคุไม่สามารถทิ้งพวกรินกะไว้ตามลำพังได้、จึงเหมือนเป็นการต่อสู้เชิงบังคับ
「จากนี้ไปเราจะเป็นโรงเรียนพี่น้องกันใช่ไหมล่ะคะ เคย์เคยอยู่กับทางนี้、ฉันก็หวังว่าจะได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างกับเขาอีก？ การเงิน？ คิดว่าอยากจะแสดงให้ชัดไปเลย？」
「……เดี๋ยวก่อนสิ、รินกะเรื่องนั้นไม่สำคัญสำหรับตอนนี้ เรื่องตัวเอาไว้ค่อยหารือกันในวันอื่น――」
「ตั๋วที่นั่งคู่แสดงสดวิทยาลัยดนตรีโครมา วงดนตรีโปรดของโทรัคก็จะแสดงด้วยเช่นกัน、ยืนยันแล้วว่าเขาไม่มีแผนทำอะไรในวันนั้นแล้วด้วย」
「ให้เวลาสามสิบนาทีเท่านั้นนะ」
ตกหลุม、มิฮายะผู้น่าสงสาร
เหตุผลที่รินกะเลือกมิฮายะมาด้วย
นั่นเป็นเพราะว่าเธอควบคุมง่ายเกินไป
แม้ว่าเธอจะฉลาด、แต่เธอก็ตรงไปตรงมาและถูกครอบงำด้วยอารมณ์ได้ง่าย、ทำให้เธอเป็นหนึ่งในคู่ต่อสู้ที่ง่ายดายสำหรับรินกะ
ยังไงก็ตามคนที่สองคือโทรัค、แต่มีเหตุผลว่าทำไมเขาถึงถูกแยกออกไป เพราะสิ่งต่าง ๆ จะถูกทำให้ซับซ้อนยิ่งขึ้นถ้าเขาอยู่ด้วย
「ซ้า、ฉันต้องการได้รับการอนุญาตจากคุณในฐานะผู้ปกครองค่ะ……คุณจะช่วยสนับสนุนโรแมนติกคอมเมดี้ของฉันกับเคย์ได้ไหมคะ？」
「เรื่องนั้นเอาไว้ค่อยคุยกันวันหลังดีไหม เอ……นอกจากนี้ก็สายแล้วล่ะจ๊ะ」
มิโรคุสูดหายใจเข้าลึก ๆ、แล้วพูดอย่างสงบมากขึ้นกว่าเดิม
ไม่ว่าจะมองอย่างไร、สายตาของเธอเหมือนจะจับจ้องและดูเหมือนจะเตรียมพร้อมแล้ว แต่รินกะก็ไม่สะทกสะท้านและถามว่า「มีความสัมพันธ์กับเคย์แค่ในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้องใช่ไหมคะ？」อย่างเป็นมิตร
「ระ、เรื่องนั้นแน่นอนจ๊ะ ในฐานะรุ่นน้องที่น่ารัก、ฉันเชื่อมั่นในตัวเคย์คุง นอกจากนี้、ฉันยังต้องการให้เขาเป็นประธานสภานักเรียนในภายหลังล่ะจ๊ะ」
「เป็นข้อมูลที่น่าสนใจมากเลยนะคะเน๊ะ」
ด้วยความประหลาดใจที่รู้ว่าใครจะได้เป็นประธานสภานักเรียนคนต่อไป、มิฮายะรีบเก็บตั๋วไว้ในส่วนขยายของไดฟ์เกียร์อย่างระมัดระวัง
「เรื่องจริงเหรอคะ คุณไม่รู้สึกถูกเขาดึงดูดในฐานะผู้ชายเลยเหรอคะ？ โฮร่า、เขาออกจะเจ๋งจริงไหมคะ？」
「……มะ、ม๊า、เรื่องนั้น……นั่น、ก็ใช่、เน๊ะ」
ถัดจากมิโรคุที่กำลังสับสน、ชิเอลก็ลืมตาขึ้น
「เหตุผลมิโรคุกำลังอารมณ์เสียมาก อยากให้ครุ่นคิดก่อนพูดอีกสักเล็กน้อย」
「นานะจัง、อย่าพูดสิ่งที่ไม่จำเป็นสิจ๊ะ」
「ค่ะ」
ชิเอลรีบหลับตาลงอีกครั้ง
ไม่ว่าจะมองยังไง ก็เป็นความสัมพันธ์แบบนายบ่าว แต่ก็น่าแปลกใจที่พวกเธอยังไม่ได้ทำพันธสัญญากัน
「ฉันไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับ、เคย์คุงหรอกนะจ๊ะ ……แน่นอน！」
เมื่อเห็นแบบนั้น、รินกะก็ยิ้มเหมือนเด็กซุกซนและก้มหัวลงให้
「อิย๊า、ขอโทษนะคะ เป็นแค่เรื่องล้อเล่นล่ะค่ะ」
「เอ๊ะ？」
「ห๊ะ？ รินกะ、นี่หล่อนพูดอะไรกัน？」
「ก็แบบ、เพราะว่ามิฮายะกับโทอาจังทำให้บรรยากาศตึงขึ้นมานิดหน่อยไง、รู้สึกรำคาญขึ้นมาเลยคิดว่าจะหาเรื่องมากระตุ้นน่ะ？ คิดซะว่าเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศแล้วกัน」
「ในหัวหล่อนมีแค่０กับ１００รึไงกันย๊ะ」
มิฮายะโต้กลับมาเสียงค่อนข้างแข็ง
รินกะยอมรับสิ่งนี้อย่างจริงใจ、จึงขอโทษมิโรคุอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
「ขอโทษด้วยนะคะ จริง ๆ แล้วเคย์ไม่ใช่คนแบบนั้น ดังนั้นไม่ต้องกังวลเน๊ะ」
「งะ、งั้นเหรอ อืม……ม๊า จริง ๆ、ก็ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ」
โทอากลับเข้ามาในห้องสภานักเรียน、เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังแอบฟังอยู่หน้าประตู
ทั้งที่บอกว่าจะไปชงชา、แต่ในมือกลับไม่มีอะไรเลย
「ละ、โล่งอกไปที」
「โทอาจัง、ชาล่ะจ๊ะ？」
「……อ๊าっ」
「ฉันขอโทษเกี่ยวกับรินกะของเราด้วยค่ะ！ เด็กคนนี้、บางครั้งชอบพยายามควบคุมใจคนอื่นจนเกิดเหตุใหญ่！」
「ไม่ใช่ว่านั่นเหมาะกับบทบาทของนักเจรจาเหรอจ๊ะ？」
สำหรับคำถามที่ตรงไปตรงมาของมิโรคุ、มิฮายะทำได้แค่เห็นด้วย
ทว่า、เมื่อดูจากท่าทางแล้ว、ก็เป็นเรื่องจริงเช่นกันที่ความประทับใจของโทอาที่มีต่อมิฮายะเปลี่ยนไป
（ซ้า）
เมื่อเห็นมิฮายะและทั้งสองคนกำลังเอนตัวลงไปบนโซฟาอย่างสงบ、รินกะก็ดิ่งลงสู่ทะเลแห่งความคิด
ในพื้นที่ที่ปั่นป่วนที่มีเพียงความปั่นป่วนนี้、มีเธอเพียงคนเดียวที่มองดูเหตุการณ์อย่างสงบ
（สำหรับอดีตประธานสภานักเรียนซากุราบะ รักกะ、ข้อมูลทั้งหมดถูกเก็บไว้เป็นความลับสุดยอดโดยคณะกรรมการบริหาร ฉันต้องใช้เวลายาวนานในการที่จะรู้ชื่อ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่าจะพยายามทะลวงลงมาจากฝั่งโซลเซียรา）
จุดมุ่งหมายของรินกะ
นั่นคือ、การค้นหาว่ามีใครในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของโซลเซียลาบ้าง
（หากมีโอกาส、มีความเป็นไปได้ที่จะมีผู้ให้ความร่วมมือกันอยู่สูง แม้ว่าจากตัวโซลเซียลาเองจะเป็นไปไม่ได้、แต่อาจจะสามารถเข้าถึงข้อมูลจากผู้ร่วมมือของเธอได้）
มีความเป็นไปได้สูงที่โซลเซียลาจะมีผู้ให้ความร่วมมือ
การคิดว่าเธออยู่คนเดียวคงเป็นเรื่องผิดธรรมชาติมากกว่า、เนื่องจากการกระทำของเธอมักจะเป็นในระดับกองกำลังใหญ่ขององค์กรเสมอ
（คนที่เธอคิดว่าน่าสงสัยที่สุดคือ อาโอโฮชิ มิโรคุ、ทว่าเธอมองนาตากิ เคย์ว่าเป็นผู้ชายโดยสมบูรณ์เน๊ー）
วิธีที่เธอออกเสียง、แนวสายตา、การเคลื่อนไหวเล็กน้อยของมือ、ฯลฯ ทั้งหมดที่ตอบสนองต่อคำพูดของรินกะ、เป็นการตอบสนองโดยไม่รู้ตัวที่ออกมา เพราะรับรู้ว่าเคย์เป็นผู้ชาย
（หากพวกเธอรับรู้ว่าเคย์เป็นผู้หญิง、ปฏิกิริยาของพวกเธอจะต้องเปลี่ยนไปตอนที่ฉันพูดเหมือนกับว่าเคย์เป็นผู้ชาย）
ทั้งคู่มีความรู้สึกชอบต่อเคย์
นี่เป็นข้อบ่งชี้สำคัญ、รินกะแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกอันเหนือกว่าทั้งสอง
ทว่าตัวเธอเอง、ก็รู้สึกเหนือจริง ๆ เพราะรู้ว่าเคย์เป็นผู้หญิง และรู้ด้วยว่าเธอคือโซลเซียลา、และความรู้สึกกังวลไม่อยากให้ความแตก
ฉันพยายามทำให้เรื่องนี้ชัดเจน
（ฉันไม่อยากจะพลาดแม้แต่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย……อืม、อาโอโฮชิ มิโรคุ ชิโระล่ะ）
เธอสามารถตัดคนนี้ออกได้ทันที 、โดยการบอกว่าชอบเคย์
และ
（ม๊า、บางทีทางนี้เองก็ชิโระเน๊ะ）
เมื่อเห็นโทอาจังวิ่งหนีไปกลางทาง、รินกะก็ตัดสินใจเช่นนั้น
ปฏิกิริยาของเธอไร้เดียงสาเกินไป
ยังไงก็ตาม、แต่ก็มีบางอย่างบิดเบี้ยวอยู่เช่นกัน、รินกะโน๊ตความเห็นนั้น
（รับรู้ได้ถึงความขี้อายของเด็กคนนี้ แต่ว่า、ฉันอ่านอารมณ์ของเธอไม่ออกจนอธิบายไม่ถูก เท่ากับฉันพลาดไปแล้วครึ่งทาง）
ความสามารถของรินกะ、ไม่ใช่ความสามารถเหนือธรรมชาติ แต่เป็นทักษะ
สไตล์ของเธอคือการได้รับคำตอบจากประสบการณ์และความรู้、แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งสไตล์นั้นก็ใช้ไม่ได้อีกต่อไป
（ไม่ใช่ว่าปกปิดได้ดีหรอก แต่、เป็นเพียงความยุ่งเหยิง รู้สึกเหมือนมีเส้นด้ายพันกันมากมาย）
ในใจของรินกะ、กำลังนึกถึงภาพที่ทับซ้อนกันสองภาพ
ตอนนี้ที่เธอกำลังมองผ่านเข้าไป、ไม่ชัดเจนว่าภาพด้านหน้าเป็นสีและเส้นอะไร、มีภาพลักษณ์แบบนั้น
（บางทีอาจจะแค่ขี้ตกใจมากเกินไป、หรือไม่ก็เป็นคนหลอกลวงที่หลอกฉันได้สินะ）
ต้องระวังให้มาก
ในตอนที่เธอกำลังเล็งไปที่โทอา、และพยายามติดต่อเพิ่มเติม
「――ถ้าคุณไปไกลกว่านี้、เหตุผลฉันก็จะเคลื่อนไหวเช่นกัน」
ในห้องสภานักเรียนที่เป็นมิตร、ชิเอลพูดขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ
ดวงตาคู่นั้น、จับจ้องไปที่รินกะอย่างตั้งใจ
เป็นมากกว่าคำพูด、มันเป็นคำเตือน
（……เดาว่าฉันคงหมกหมุ่นมากเกินไป ตามที่คาดไว้ มีประเภทการคำนวณเฉพาะทางอยู่ใกล้ ๆ อืม、วันนี้ก็เพียงพอแล้ว）
รู้ในทันที、รินกะที่เข้าใจเรื่องนี้ก็เปลี่ยนบุคลิกกลับไปเป็นอากากิริ รินกะผู้เป็นมิตรทันที
ไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ตามใครสักคนอย่างลึกซึ้งจนเกินไป、ไม่มีประโยชน์ที่จะทำให้ความสัมพันธ์แย่ลง
「อ้าー、ขอโทษนะ ว่าแล้วเชียว、แม้แต่ดีมอนเกียร์เองก็ทนเบื่อไม่ไหวสิเน๊ะ อยากดื่มชาสักหน่อยไหม？」
「……เอา」
「อะ、เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะนานะจัง นั่น、เป็นของแขกนะจ๊ะ」
ชิเอลดื่มชาโดยไม่สนใจคำพูดของมิโรคุ
ความเย็นชาของดีมอนเกียร์ที่เหลือบมองมาอยู่ครู่หนึ่งหายไปแล้ว
「ไม่เป็นไรหรอกค่ะ โดยเฉพาะฉัน หากเด็กคนนี้สามารถดื่มได้อย่างอร่อยแบบนี้」
「เหตุผลอร่อยมาก ทว่า、ฉันคิดว่าคงจะดีถ้ามีน้ำตาลเพิ่มขึ้นอีกสักหน่อย」
รสนิยมของเธอเหมือนกับรูปร่างที่เห็นเป็นเด็ก ๆ ด้วยหรือเปล่า、นั่นคือสิ่งที่มิฮายะและรินกะคิดโดยไม่พูดออกมาดัง ๆ
เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นฉันก็ไม่สามารถคิดเหมือนก่อนหน้าได้ต่อแล้ว
รินกะมองไปที่มิโรคุแล้วพูด「อะ、ใช่ใช่」
「เร็ว ๆ นี้、คิดว่าจะต้องไปที่สถาบันซิลเนียสล่ะค่ะ ถึงจะยังไม่ได้ตัดสินใจก็เถอะ」
「เอ๋、ไปที่สถาบันซิลเนียส……？」
「เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการทำสงครามกับโรงเรียนคิโซ เราต้องส่งผู้ส่งสารไปยังพื้นที่ต่าง ๆ เพื่อสรุปข้อตกลงค่ะ、โดยทางโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม ฉันอยากให้คุณช่วยเราสรุปข้อตกลงระหว่างสถาบันซิลเนียสกับโรงเรียนมิคาเงะเพื่อเป็นแนวทางในการสร้างผลงานในฐานะโรงเรียนในเครือค่ะ」
「เข้าใจแล้ว……ทางนี้เองก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธเช่นกันเน๊ะ ทั้งยั้ง、ดูเหมือนน่าจะช่วยให้พวกเราเองสามารถสานสัมพันธุกับสถาบันซิลเนียสในภายหลังได้ด้วย」
มิโรคุพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง
「ค่ะ ดังนั้นแล้ว、ฉันจะจัดสถานที่สำหรับหารือกับสภานักเรียนของสถาบันซิลเนียสให้――」
ตอนที่รินกะกำลังพูดแบบนั้น、ไดฟ์เกียร์ของมิโรคุก็ดังขึ้นมา
รินกะมองไปที่มิโรคุก่อนทำมือส่งสัญญาณว่า「เชิญค่ะ」
มิโรคุก้มหัวขอโทษ、แล้วลุกขึ้นจากที่นั่งและเริ่มคุยโทรศัพท์ที่มุมห้อง
「ใช่、มีอะไรอย่างงั้นเหรอ？ ……เอ๊ะ？ อะไรนะ？ ไม่สิ、ที่พูดหมายความว่ายังไง ――」
เวลาที่ใช้โทรอาจน้อยกว่าสามนาที
มิโรคุจบการโทรด้วยเสียงถามคำถามตั้งแต่ต้นจนจบ、และเดินเอียงหัวกลับมายังที่นั่งของตัวเอง
「มิโรคุจัง、มีอะไรงั้นเหรอ？」
「เรื่องนั้น」
มิโรคุ、มองทั้งสามคนก่อนอ้าปากพูด
「ในส่วนลึกของดันเจี้ยน、พบอัจฉริยะที่หายากคนหนึ่งซึ่งถูกไล่ออกจากสถาบันซิลเนียส、และกำลังพากลับมา……」
「กำลังพูดอะไรอยู่น๊ะ」
เป็นปฏิกิริยาที่สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
